Πηγή: Ελευθεροτυπία
«ΑΘΛΙΑ μορφή εκβιασμού» χαρακτηρίζει τα σενάρια αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη ο καθηγητής του University College του Δουβλίνου, Κίραν Αλεν, εκτιμώντας πως κάτι τέτοιο θα συμπαρέσυρε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία.
Η συντηρητική πλειοψηφία της Ε.Ε. επιχειρεί μέσω του Συμφώνου του Ευρώ να μεταφέρει τις συνέπειες της κρίσης στα περισσότερο αδύναμα κράτη και στους ευρωπαϊκούς λαούς. Ποια εναλλακτική μπορεί να υπάρξει σ' αυτές τις πολιτικές;
Οπωσδήποτε υπάρχουν εναλλακτικές. Η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε το σύνθημα «Δεν υπάρχει εναλλακτική», προκειμένου να μην κινητοποιηθεί ο λαός. Αυτό το μότο υιοθετήθηκε από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα οποία κατέβασαν τα όπλα μπροστά στους οικονομικά ισχυρούς. Η πραγματική τους ατζέντα είναι να κάνουν τους εργαζόμενους να πληρώσουν για μια καταστροφή που δεν προκάλεσαν.
Τι κάνετε εσείς στην Ιρλανδία;
Στην Ιρλανδία η Ενωμένη Αριστερή Συμμαχία τάσσεται υπέρ του τερματισμού σε όλες τις πληρωμές προς τους κατόχους ομολόγων. Υπό την πίεση από την Κομισιόν και την ΕΚΤ, η ιρλανδική κυβέρνηση ανανέωσε τη λευκή επιταγή, προκειμένου να εγγυηθεί για τα ιδιωτικά χρέη προς τις ιρλανδικές τράπεζες. Εμείς θέλουμε να αποκηρύξει αυτές τις εγγυήσεις. Από τη στιγμή που θα σταματήσουμε να ενισχύουμε το γερμανικό, το γαλλικό και το βρετανικό τραπεζικό σύστημα, θα βρεθούμε σε τεράστια πίεση από την ΕΚΤ, η οποία θα απειλεί να σταματήσει τη χρηματοδότηση και θα ενθαρρύνει τη φυγή του κεφαλαίου. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε αποφασιστική δράση για να υπερασπίσουμε την κοινωνία μας απέναντι σ' αυτόν τον εκβιασμό.
Τι εννοείτε συγκεκριμένα;
Για να διασφαλίσουμε τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών πρέπει να επιβάλουμε έναν φόρο πολυτελείας στα περιουσιακά στοιχεία των πλουσίων. Χρειαζόμαστε έναν φόρο «Ρομπέν των Δασών» σε όλες τις μορφές χρηματιστικής κερδοσκοπίας. Πρέπει να επιβάλουμε άμεσα ελέγχους στα κεφάλαια και να αντιμετωπίσουμε τους πλούσιους που επιχειρούν να αποφύγουν αυτούς τους ελέγχους με την ίδια αυστηρότητα που το κράτος δείχνει στους δικαιούχους του κράτους πρόνοιας. Πάνω απ' όλα αυτά χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε την «αποχή» στις επενδύσεις. Στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, οι επενδύσεις τα τελευταία δύο χρόνια έχουν σημειώσει πτώση κατά 70%. Απαιτείται μια κοινωνική εξέγερση ώστε να περιέλθουν υπό δημόσια ιδιοκτησία οι φυσικές πηγές και οι μεγάλες επιχειρήσεις που αρνούνται να επενδύσουν.
Πώς βλέπετε την άποψη ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να εγκαταλείψει την ευρωζώνη;
Πρόκειται για μια άθλια μορφή εκβιασμού με στόχο να πειθαρχήσει τους έλληνες εργαζόμενους. Αν όμως επιχειρούσαν να πραγματοποιήσουν μια τέτοια απειλή, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα οι φοβισμένοι κάτοχοι ομολόγων να αποσύρουν τα χρήματά τους και από την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία
Πιστεύετε ότι η Ελλάδα πρέπει να αναδιαρθρώσει το χρέος της;
Πρέπει να αποκηρύξει το χρέος.
Σε περίπτωση μιας ελληνικής αναδιάρθρωσης, θα ακολουθούσαν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία;
Εάν η Ελλάδα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση, θα ανοίξει εκ νέου όλη η συζήτηση και θα επέλθουν αλλαγές στις άλλες δύο χώρες. Η αδύναμη ιρλανδική κυβέρνηση, η οποία αποτελείται από το δεξιό Fine Gael και το (σοσιαλδημοκρατικό) Labour Party, στήριξαν τον προεκλογικό τους αγώνα στην υπόσχεση ότι θα αναδιαρθρώσουν το χρέος. Με το που κατέλαβαν την εξουσία, όμως, προσαρμόστηκαν στις εντολές του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Τώρα ελπίζουν ότι μια νέα ελληνική κρίση θα ανοίξει το δρόμο για μείωση των επιτοκίων. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι τα επιτόκια, αλλά το μέγεθος του χρέους.
Η ανακοίνωση μιας παύσης πληρωμών από την Ελλάδα, την οποία θα ακολουθούσε μια κοινωνική εξέγερση από τους εργαζόμενους που θα έλεγαν «δεν πληρώνουμε πλέον», θα ήταν ακόμη καλύτερη.
Η Ιρλανδία για αρκετά χρόνια αποτέλεσε το «οικονομικό μοντέλο» της επιτυχίας. Ποιο είναι το κοινωνικό κλίμα σήμερα, μετά την οικονομική κατάρρευση;
Προς το παρόν υπάρχει κλίμα φόβου. Η κύρια αιτία γι' αυτό είναι το ότι οι Ιρλανδοί έζησαν δύο δεκαετίες κοινωνικής εταιρικής σχέσης, κατά την οποία οι ηγεσίες των συνδικάτων πίστευαν ότι η βασική λειτουργία τους ήταν να βοηθήσουν στη διαχείριση της οικονομίας. Οταν ήρθε η κατάρρευση έσπευσαν να βοηθήσουν την κυβέρνηση, συμφωνώντας μεταξύ άλλων στις περικοπές μισθών. Το αποτέλεσμα είναι ένα μίγμα από βαθιά οργή και αποθάρρυνση στη βάση των συνδικάτων. Παρ' όλα αυτά, οι εργαζόμενοι πήραν την εκδίκησή τους στις πρόσφατες εκλογές του Φεβρουαρίου, καθώς καταγράφηκε μεγάλη άνοδος της αριστεράς.
WHO is who?
Ο Κίραν Αλεν, 57 ετών, διδάσκει Κοινωνιολογία στο University College του Δουβλίνου και είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, μεταξύ των οποίων «Το οικονομικό κραχ της Ιρλανδίας» (2009) και «Η Κέλτικη Τίγρη: Ο μύθος της κοινωνικής εταιρικής σχέσης» (2003). Είναι μέλος της οργανωτικής επιτροπής της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας, η οποία εξέλεξε 5 βουλευτές στο ιρλανδικό Κοινοβούλιο. Στην Αθήνα θα βρεθεί για το τετραήμερο συνέδριο «Μαρξισμός 2011» που οργανώνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα 19-22 Μαΐου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου