Ξύλο... μετά μουσικής

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Αύριο ο πρωθυπουργός της Ελλάδας αναχωρεί για το καθιερωμένο ετήσιο φόρουμ του Νταβός. Εκεί οι πολιτικοί ηγέτες του κόσμου, οι μεγαλύτεροι επιχειρηματίες, οι εκπρόσωποι του διεθνούς τραπεζικού συστήματος θα αρχίσουν τη συνάντησή τους με μια συζήτηση περί μουσικής – για την ακρίβεια για το πώς η μουσική μπορεί να ενώσει τον κόσμο! Ύστερα θα έρθει το... ξύλο μετά μουσικής.

Εκτός της Μέρκελ, του Σαρκοζί, του Κάμερον και του Μεντβέντεφ, ο Γ.Α. Παπανδρέου θα συναντήσει το νούμερο δύο της Goldman Sachs, αλλά και τον... οικονομολόγο - κερδοσκόπο (!) Νουριέλ Ρουμπινί, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν - Κλοντ Τρισέ, τον πρόεδρο της Bundesbank Άξελ Βέμπερ και άλλους πολλούς.

Τι θα κριθεί όμως φέτος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός; Όπως σημειώνει σε άρθρο του στους Financial Times ο Πάτρικ Τζένκινς, πέρυσι το Φόρουμ έβαλε στο επίκεντρό του τα δημοσιονομικά της Ελλάδας και τον παγκόσμιο προβληματισμό για τη χώρα μας. Σύμφωνα με τον ίδιο εκείνη η συνάντηση προδιέγραψε την «αναπόφευκτη», όπως τη χαρακτηρίζει, «στήριξη» της χώρας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ μερικούς μήνες αργότερα.

Φέτος η ατζέντα και θα περιλαμβάνει, ενδεχομένως ως κύριο «πιάτο», την εξελισσόμενη κρίση στην Ευρωζώνη και το ενδεχόμενο νέων συμφωνιών «στήριξης», ύστερα απ' αυτές της Ελλάδας και της Ιρλανδίας. Κρισιμότερη, για πολλούς λόγους, η περίπτωση της Ισπανίας, της οποίας η υπουργός Οικονομικών Έλενα Σαλγάδο θα παρίσταται στο διεθνές πανηγύρι.

Τα δημοσιονομικά ελλείμματα και η κατάσταση των τραπεζών θεωρούνται προβλήματα αλληλένδετα και η πίεση προς την Ευρωζώνη και την ηγεσία της – κυρίως δηλαδή τη Γερμανία – αναμένεται να είναι έντονη, όπως άλλωστε ήδη εκφράζεται μέσα από το αίτημα των αγορών και του τραπεζικού συστήματος για «ενιαία αντιμετώπιση» της κρίσης χρέους των χωρών του ευρώ.

Ήδη μια σκληρή διαπραγμάτευση, η οποία αφορά τη δημιουργία ευρωομολόγου, την ενίσχυση του μηχανισμού «στήριξης», αλλά και τη δημιουργία ενός μόνιμου δημοσιονομικού Νταχάου, βρίσκεται υπό πλήρη εξέλιξη.

Με την αναδιάρθρωση του χρέους (ελεγχόμενη πτώχευση) της Ελλάδας να βρίσκεται πλέον στην ατζέντα και με μόνη εκκρεμότητα την οριστικοποίηση του μοντέλου που θα ακολουθηθεί, η μόνη που εξακολουθεί να το κρύβει, όπως αναλυτικά σημειώναμε χθες, είναι η ελληνική κυβέρνηση.

Κι όμως, οι επιβεβαιώσεις πέφτουν βροχή, με τελευταία περίπτωση αυτήν του εκπροσώπου της γερμανικής κυβέρνησης Στέφεν Ζάιμπερτ, ο οποίος είπε χθες ότι «φαίνεται πως είναι αλήθεια ότι υπάρχουν τέτοιες προτάσεις, καθώς τις διαβάζουμε και κυκλοφορούν στην Ευρώπη».

Όσο για το πόσο προχωρημένη είναι η συζήτηση, η επόμενη επισήμανσή του είναι αποστομωτική τόσο για την κυβέρνηση της Ελλάδας όσο και για τα μιντιακά φερέφωνά της: «Δεν υπάρχει έλλειψη συγκεκριμένων προτάσεων αλλά υπάρχει ανάγκη μιας συνολικής στρατηγικής», στη διαμόρφωση της οποίας «η γερμανική κυβέρνηση θα συμβάλει με τις δικές της δυνάμεις».

Χαλινάρι στους «αχαλίνωτους»

Χθες, λοιπόν, εξετάζαμε το σενάριο που συζητήθηκε περισσότερο απ’ όλα τις τελευταίες μέρες και δεν ήταν άλλο από μια συγκαλυμμένη αναδιάρθρωση μέσω ενός επίσης συγκαλυμμένου ευρωομολόγου, με νέο (!) δανεισμό της Ελλάδας από έναν ενισχυμένο μηχανισμό «στήριξης», προκειμένου να επαναγοράσει η χώρα μας μέρος (ή το σύνολο;) του χρέους της σε σημερινές τιμές αγοράς. Οι οποίες (τιμές) όμως διαμορφώνονται καθημερινά κατά τα γούστα των «αγορών».

[Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο υφιστάμενος μηχανισμός των 440 δισ. ευρώ εκ μέρους των Ευρωπαίων στην πραγματικότητα έχει ρευστότητα περίπου στο μισό. Τα υπόλοιπα κονδύλια αποτελούν εγγυήσεις ώστε να διατηρείται στις αγορές η αξιολόγηση ΑΑΑ του συγκεκριμένου «πακέτου»].

Φαίνεται όμως ότι όντως η διαπραγμάτευση για το μοντέλο της ελληνικής ελεγχόμενης πτώχευσης δεν έχει τελειώσει. Κι αυτό το επιβεβαίωσε πλήρως επίσης χθες ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε, σε συνέντευξή του στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, ο οποίος απέρριψε το ενδεχόμενο ενίσχυσης του μηχανισμού «στήριξης» επικαλούμενος και τη Μέρκελ για να πει ότι «στην παρούσα φάση δεν τίθεται ζήτημα ενίσχυσης του μηχανισμού».

Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ του ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Βεστερβέλε επέμεινε, υπερασπιζόμενος το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, ότι «δεν πρόκειται για κρίση του ευρώ», αλλά για «κρίση χρέους ορισμένων χωρών», από την οποία το «δίδαγμα» είναι ότι «πρέπει να τερματιστεί η αχαλίνωτη πολιτική χρεών των περασμένων ετών. Όπως αναφέρει, «για την τωρινή κρίση δεν ευθύνονται μόνον οι κερδοσκόποι, αλλά πρωτίστως οι χώρες, οι οποίες άσκησαν κακή οικονομική διαχείριση».

Αφού λοιπόν υπεύθυνες είναι οι χώρες και όχι η αποτυχία της ευρωπαϊκής ενοποίησης ή το ίδιο το ευρώ, θα πρέπει, κατά την πάγια γερμανική λογική, αυτές οι χώρες να τιμωρηθούν. Ο... Δρούτσας της Γερμανίας συνέχισε ρίχνοντας «κεραυνούς» κατά της χώρας μας, καθώς υποστήριξε ότι «σωστά επέμεινε η γερμανική κυβέρνηση να μην εκδοθεί λευκή επιταγή για την Ελλάδα, αλλά να εξαρτηθεί η βοήθεια από αυστηρούς όρους».

Ύστερα πέρασε στην ωμή απειλή διακοπής της τρέχουσας (ληστρικής πάντως) «στήριξης» επαναλαμβάνοντας την πάγια γερμανική θέση ότι «η αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος και όποιος ζητάει τη βοήθεια άλλων κρατών - μελών της Ε.Ε. θα πρέπει να επαναφέρει σε τάξη τον προϋπολογισμό του και την οικονομία του το συντομότερο δυνατόν».

Διά ταύτα ο φον Γκίντο έκανε σαφείς τις απαιτήσεις του αφεντικού της Ευρωζώνης:

● Να διαμορφωθούν οι δομικές προϋποθέσεις για δημοσιονομική πειθαρχία και υγιή δημοσιονομικά.

● Να αποκτήσει το Σύμφωνο Σταθερότητας «δόντια», δηλαδή αποτελεσματικό μηχανισμό κυρώσεων.

● Να θεσπίσουν και οι άλλες χώρες ένα «φρένο χρέους» κατά το γερμανικό πρότυπο (ακόμη και με τη συνταγματική πρόβλεψη για ανώτερο επίπεδο ελλείμματος στο 3%),

● Να βελτιωθεί ο συντονισμός στην οικονομική πολιτική με βάρος στην αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων και τη μείωση των (κρατικών, εννοείται) δαπανών.

Χωρίς ασπίδα

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι οι Γερμανοί, αλλά και οι υπόλοιποι δανειστές και επιτηρητές, πριν προχωρήσουν στην αναδιάρθρωση, θα έχουν πρωτίστως εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα είναι ένα οικόπεδο στην πλήρη διάθεσή τους – ενδεικτικά η απαίτησή τους για περαιτέρω αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, τα μέτρα για 14 δισ. ευρώ μεταξύ 2012 και 2014, αλλά και τα νέα μέτρα που θα ζητήσουν από τον Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνου μόλις επιβεβαιωθούν και τα θηριώδη ελλείμματα του 2010.

Ήδη εδώ και καιρό τα ρεπορτάζ και οι αναλύσεις του «Π», προερχόμενα από τις πλέον αξιόπιστες πηγές (και γι’ αυτό άλλωστε διαρκώς επιβεβαιούμενα σ’ αυτήν τη θλιβερή πορεία προς τον οικονομικό, πολιτικό και εθνικό εξανδραποδισμό της χώρας), έχουν επισημάνει ότι, πριν από την ελεγχόμενη πτώχευση, θα έχει επέλθει η πλήρης διάλυση και του κοινωνικού κράτους και του ίδιου του κράτους.

Με άλλα λόγια η δημόσια περιουσία αλλά και ο ίδιος ο ελληνικός λαός θα βρεθούν σε ελάχιστο χρόνο χωρίς καμιά πλέον ασπίδα νομικής και θεσμικής προστασίας – την οποία εξ άλλου η κυβέρνησή μας έχει ήδη απεμπολήσει σχεδόν πλήρως με την επαίσχυντη και διεθνώς πρωτοφανή δανειακή σύμβαση στο πλαίσιο του μηχανισμού «στήριξης».

Αυτό μας υπενθύμισε χθες και ο Βεστερβέλε, αυτό θα αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός στο Νταβός. Σ' αυτό ακριβώς δεν υπάρχει κανενός είδους πολιτική απάντηση στο εσωτερικό της χώρας. Γι' αυτό θα πέσει άγριο ξύλο μετά μουσικής...