Για ένα ευρωπαϊκό αγωνιστικό συντονισμό ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας!

ΠΗΓΗ: ΚΟΚΚΙΝΟ

Λιέγη, 6 Αυγούστου 2010

Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου  Κόσμου www.cadtm.org

Αντικείμενο: Για ένα ευρωπαϊκό αγωνιστικό συντονισμό ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας!

Αποδέκτες: όλα τα κοινωνικά κινήματα και όλα τα πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη που έχουν πειστεί ότι πρέπει να αναπτύξουμε μια λαϊκή αντίδραση απέναντι στην επίθεση που

 εξαπολύει το κεφάλαιο επωφελούμενο από την έκρηξη του δημόσιου χρέους.

Αγαπητοί/ες φίλοι/ες, αγαπητοί/ες σύντροφοι/ισσες,

Με την ευκαιρία του ευρωπαϊκού της σεμιναρίου που διεξήχθη στο Ναμύρ (Βέλγιο) από τις 22 μέχρι τις 24 Μαΐου 2010, η CADTM και το ευρωπαϊκό της δίκτυο απηύθυναν ένα κάλεσμα για μια διασυνοριακή κινητοποίηση ενάντια στη δικτατορία των πιστωτών. Στηριζόμενη σε αυτό το κάλεσμα, η αντιπροσωπεία μας στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ ((ΕΚΦ) της Κωνσταντινούπολης, που έγινε στις αρχές Ιουλίου 2010, ανέλαβε πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού συντονιστικού ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας.

Οι πολίτες αδιαφορούν

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

του Γ. Δελαστίκ

Αδιάφορη αφήνουν την τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων οι εκλογές του Νοεμβρίου για δημάρχους και περιφερειάρχες. Ελάχιστοι -πλην φυσικά των ίδιων των υποψηφίων και των κομματικών επιτελείων- ενδιαφέρονται για τα αποτελέσματα που θα αναδείξουν οι κάλπες. Ο πρώτος λόγος γι’ αυτή την ασυνήθιστης έντασης αδιαφορία του λαού είναι η άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μετά την υπαγωγή της από την κυβέρνηση Παπανδρέου στο καθεστώς επικυριαρχίας ΕΕ - ΔΝΤ με το περιβόητο Μνημόνιο. Καθώς τα κυβερνητικά μέτρα πλήττουν σχεδόν όλα τα κοινωνικά στρώματα και βυθίζουν την Ελλάδα σε μια βαθιά ύφεση, που θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία για να ξανασηκώσει κεφάλι η ελληνική οικονομία, λογικό είναι να μην ενδιαφέρεται κανένας ποιος -εκ προοιμίου αποτυχημένος καθότι... άφραγκος!- δήμαρχος ή ποιος περιφερειάρχης θα εκλεγεί. «Εδώ καίγεται το σπίτι μας, για τους δήμους θα ενδιαφερθούμε;» είναι η αντίληψη που επικρατεί στις συνειδήσεις όλων των Ελλήνων.

Στροφή 180 μοιρών για τη συλλογή αποδείξεων

πηγή: capital.gr
Του Νεκτάριου Β. Νώτη

Το μέτρο συλλογής των αποδείξεων, που έχει συνδεθεί με τη διασφάλιση του αφορολόγητου, εξακολουθεί να προκαλεί προβληματισμό στο οικονομικό επιτελείο. Όχι μόνο, γιατί το κίνημα των αποδείξεων έχει ατονήσει, αλλά και διότι πληθαίνουν μέρα με τη μέρα τα τηλεφωνήματα από φορολογούμενους, οι οποίοι – έχοντας συγκεντρώσει ουκ ολίγες σακούλες και κουτιά με τα μαγικά χαρτάκια από την αρχή της χρονιάς μέχρι σήμερα – θέλουν να ενημερωθούν για την πλήρη διαδικασία και το τι τελικά θα κάνουν όλο αυτό τον όγκο χαρτιών.

Μέχρι στιγμής, αυτό που προβλέπει η διαδικασία είναι ότι – όσοι καταθέσουν τη δήλωση στις εφορίες – θα παραδώσουν στη ΔΟΥ, όπου ανήκουν, τις αποδείξεις, που έχουν μαζέψει. Στη συνέχεια, θα πραγματοποιηθεί δειγματοληπτικός έλεγχος και – αν διαπιστωθούν παρατυπίες – οι φορολογούμενοι του δείγματος θα κληθούν για εξηγήσεις. Στο υπουργείο οικονομικών, όμως, διαπίστωσαν ότι ο μηχανισμός των εφοριών αδυνατεί να παραλάβει και να διαχειριστεί όλα αυτά τα στοιχεία. Έτσι, πληροφορίες του Capitaltax αναφέρουν ότι προσανατολίζονται στη μη υποβολή των αποδείξεων στις εφορίες. Εξετάζεται τα στοιχεία αυτά να διακρατηθούν από τους φορολογούμενους κατ΄ οίκον. Σε περίπτωση, που κάποιος κληθεί για έλεγχο, τότε θα πρέπει να τα έχει μαζί του, ώστε να τα προσκομίσει στην εφορία.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ-ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΕΙΩΜΟ

Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς (28/8)
Τεύχος 28

Δόθηκε στη δημοσιότητα η «επικαιροποιημένη» εκδοχή του Μνημονίου (δηλαδή τα πρόσθετα μέτρα που παίρνονται ή το Μνημόνιο II όπως αποκαλείται) που δείχνουν ότι τίποτα δεν συγκρατεί την όρεξη τρόικας και κυβέρνησης να κτυπήσουν κι άλλο το λαϊκό εισόδημα, να κατεδαφίσουν κατακτήσεις, να «απελευθερώσουν» την αγορά εργασίας οδηγώντας τη χώρα στη βαθιά, μη ανατάξιμη, ύφεση.

Μια «πραγματικά ανόητη» επιλογή όπως λέει και Ο Στίνγκλιτς, ο νομπελίστας οικονομολόγος, άτυπος σύμβουλος του ΓΑΠ. Μια επιλογή που εκτοξεύει από τώρα κιόλας το χρέος πάνω από 135%, για να το οδηγήσει σε αστρονομικά κι απροσδιόριστα ύφη τα αμέσως επόμενα χρόνια υποθηκεύοντας για πάντα τις οικονομικές προοπτικές της χώρας.

Στο μεταξύ τα αναμενόμενα μέτρα δεν είναι ασήμαντη προσθήκη αλλά πολύ σοβαρές αντιδραστικές ρυθμίσεις σε πολλούς τομείς:

H μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας να βάλει τέλος στην κρίση

Πηγή: Sofokleous 10

Πάνος Παναγιώτου 

Σε παλαιότερο άρθρο με τίτλο το ‘κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας’ είχα παραθέσει στοιχεία από τις εκθέσεις δύο μεγάλων πανεπιστημίων και μίας δικηγορικής εταιρίας των ΗΠΑ τις οποίες επιμελήθηκαν καθηγητές του Harvard, που έδειχναν πως η Ελλάδα έχει ένα μοναδικό νομικό πλεονέκτημα που μπορεί να τη βοηθήσει να δώσει ένα ικανοποιητικό τέλος στην κρίση σε μικρό χρονικό διάστημα αρκεί να πάρει την απόφαση να το χρησιμοποιήσει, κάτι που είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής.

Δυνατότητα για γρήγορη λύση της ελληνικής κρίσης δια της νομικής οδού

Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εκθέσεις το δίκαιο το οποίο διέπει τις δανειακές συμβάσεις ενός κράτους είναι εξαιρετικά σημαντικό και είναι πάντα προς συμφέρον του δανειζόμενου κράτους να πετύχει οι δανειακές συμβάσεις του να διέπονται από το τοπικό του δίκαιο και όχι, για παράδειγμα, από το αγγλικό, το οποίο προστατεύει ιδιαίτερα το δανειοδότη και όχι το δανειζόμενο κράτος. Αυτό γιατί σε περίπτωση οποιουδήποτε κωλύματος στην αποπληρωμή χρέους που διέπεται από το τοπικό δίκαιο, το κράτος μπορεί να επηρεάσει την έκβαση των διαπραγματεύσεων για το νέο τρόπο καταβολής των δόσεων, τροποποιώντας τον κρατικό νόμο που διέπει τις δανειακές συμβάσεις, κάτι που έχει συμβεί τόσο από την Ισλανδία όσο και από τη Ρωσία όταν αντιμετώπισαν κρίσεις χρέους.

Νέα μέτρα λιτότητας

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Ένα άλλο, περισσότερο συναινετικό πρόσωπο επιχείρησε να δείξει η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου την προηγούμενη εβδομάδα στο πλαίσιο των επαφών που είχαν οι οικονομικοί υπουργοί της εν όψει της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Μη φανταστείτε ότι έταξαν τίποτε. Το παραμικρό. Η κυβέρνηση δεν υποκύπτει σε τέτοιους «λαϊκισμούς», σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Ακόμη κι έτσι «το κλίμα» των συναντήσεων, σύμφωνα με τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης στον Τύπο, ανέδυε μια προσπάθεια συνεννόησης και αμοιβαίας κατανόησης των δυσκολιών!

Αυτό που ανέδυε στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτε περισσότερο από το φόβο που έχει καταβάλει την κυβέρνηση εν όψει του δεύτερου γύρου εργατικών αγώνων που ξεκινάει κι επίσημα σε δύο εβδομάδες όταν ο πρωθυπουργός θα διακόψει τις (χωρίς ενοχές!) διακοπές του για να ανέβει στη Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνηση φοβάται. Όλος αυτός ο εσμός των υποχείριων ξέρει πως κινδυνεύει να φύγει νύχτα κάτω από τη λαϊκή οργή. Γι αυτό προσπαθεί να τη διαχειριστεί και να την εκτονώσει πριν να είναι αργά.

Ο καπιταλισμός της καταστροφής

 

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ 29/7

 Ναόμι Κλάιν είναι γνωστή στους αναγνώστες της «Εποχής». Τόσο για την κινηματική δράση της στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού, όσο και από τα γραπτά της που πολλές φορές έχουμε μεταφράσει και δημοσιεύσει. Αυτή τη φορά, με το βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ: Η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής» κάνει ένα βήμα πιο πέρα. Επιχειρεί να συνδέσει τη γνωστή φριντμανική θεωρία της θεραπείας σοκ με την τακτική του ασύδοτου καπιταλισμού να εκμεταλλεύεται -ακόμη και να ευνοεί ή και να προκαλεί- καταστροφές, που στη συνέχεια αξιοποιεί ως «ευκαιρίες» για τη διάλυση κάθε ίχνους δημόσιας σφαίρας ή κοινωνικών υπηρεσιών, κάθε τύπου συλλογικότητας, προς όφελος της επέλασης του ιδιωτικού κεφαλαίου, της αχαλίνωτης αγοράς και της φοβισμένης ατομικότητας. 

Οι αναλύσεις της Ναόμι Κλάιν δεν έχουν μόνο γενικό ενδιαφέρον για τους αναγνώστες της χώρας μας. Έχουν και ειδικότερο. Δεν είναι μήπως η καλλιέργεια της καταστροφολογίας και της τρομοκρατίας περί πτώχευσης, κατάρρευσης και τα παρόμοια που προηγήθηκε της βίαιης επιβολής των μέτρων, του μνημονίου και της κηδεμονίας της τρόικας; Δεν είναι όλο και πιο σαφής ο στόχος της διάλυσης κάθε ίχνους κοινωνικού δικαιώματος και δημόσιου αγαθού με σκοπό την επιβολή των συνταγών του ΔΝΤ, που είναι και συνταγές ιδιωτικοποίησης των πάντων;

Το βιβλίο της Ν. Κλάιν έχει ήδη κυκλοφορήσει στην αγγλική γλώσσα και έχει καταλάβει τη θέση του στον κατάλογο των ευπώλητων των «Νιου Γιορκ Τάιμς». Στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει σε μετάφραση μέσα στο φθινόπωρο από τις εκδόσεις Λιβάνη. Στη σημερινή «Εποχή» δημοσιεύουμε αποσπάσματα από την εισαγωγή του βιβλίου, που προδιαθέτει για το ενδιαφέρον περιεχόμενό του.

Tης

Ναόμι Κλάιν

Γνώρισα τον Τζαμάρ Πέρυ το Σεπτέμβριο του 2005, στο μεγάλο καταυλισμό του Ερυθρού Σταυρού στο Μπατόν Ρουζ, της Λουϊζιάνας. Στεκόταν στην ουρά περιμένοντας το συσσίτιο, που μοίραζαν νεαροί Σαϊεντολόγοι χαμογελώντας σαρδόνια. Χώθηκα στην ουρά του συσσιτίου πίσω από τον Πέρυ και του ζήτησα να μου μιλήσει σαν να είμαστε παλιοί φίλοι, κάτι που είχε την ευγενική καλοσύνη να κάνει. 

Παύση πληρωμών προς το Δημόσιο;

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ (29/8)

του Νικολόπουλου Γρ.

Ενας νέος κίνδυνος απειλεί την ελληνική οικονομία, καθώς η μείωση της κατανάλωσης, οι υψηλοί φόροι, η αδυναμία δανεισμού και ο φόβος για το αύριο δημιουργούν συνθήκες απελπισίας. Ο κίνδυνος είναι να διαμορφωθεί κίνημα για την παύση πληρωμών προς το Δημόσιο από αυτούς που είτε δεν έχουν τη δυνατότητα εξαιτίας της μείωσης του εισοδήματός τους είτε αντιδρούν υπό το βάρος των φόρων. Ο κίνδυνος αυτός αποτυπώνεται στις απόψεις των μικρομεσαίων επιχειρηματιών που απάντησαν σε έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ. 

Τα στοιχεία που προκύπτουν από την έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ και αφορούν την κατάσταση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι τραγικά. Η αγορά έχει διαλυθεί με περισσότερες από 88.000 θέσεις εργασίας να έχουν χαθεί στο πρώτο εξάμηνο του έτους και να απειλούνται με λουκέτο 175.000 επιχειρήσεις στο δεύτερο εξάμηνο του έτους. Το πιο ενδιαφέρον όμως συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι ένα σημαντικό ποσοστό των ερωτηθέντων μικροεπιχειρηματιών προτείνει την παύση πληρωμών προς το Δημόσιο ως την ενδεδειγμένη στάση για τη διάσωση της επιχείρησής τους. Η παύση πληρωμών προς το Δημόσιο θεωρείται από αυτούς τους μικρούς επιχειρηματίες αναγκαία για την επιβίωσή τους ελλείψει ρευστότητας. 

Η ύφεση, ο Κέυνς, ο Μαρξ

.

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ 

του Ηλία Ιωακείμογλου

 Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση και εισέρχεται τώρα σε μια μακρά περίοδο υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων τάξεων. Εάν δεν ανατραπούν τα σημερινά δεδομένα, που έχουν δημιουργήσει το ΔΝΤ, η κυβέρνηση, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως αυτά συνοψίζονται στο μνημόνιο για την ενεργοποίηση του «μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ΕΕ και το ΔΝΤ», η ύφεση που βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη στην Ελλάδα, θα μετατραπεί σε πολύπλευρη καταστροφή που θα βυθίσει την χώρα σε παρατεταμένη περίοδο μαρασμού. 

Η ακολουθούμενη πολιτική, που πολλοί αποκαλούν «εσωτερική υποτίμηση» ή «ανταγωνιστικό αποπληθωρισμό» είναι μια σωρευτική διαδικασία διαδοχικών κύκλων μείωσης των μισθών και των τιμών. Μέσω αυτών των μειώσεων, σύμφωνα με την κυρίαρχη οικονομική θεωρία, που καθοδηγεί τώρα τις αποφάσεις που λαμβάνονται για την τύχη της ελληνικής οικονομίας, θα ενισχυθεί, υποτίθεται, η ανταγωνιστικότητα της χώρας και θα αυξηθούν οι καθαρές εξαγωγές. Έτσι, θα βελτιωθεί το εξωτερικό έλλειμμα στο εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών και η συνολική ζήτηση θα αρχίσει να ανακάμπτει. Στο τέλος της διαδικασίας, η οικονομία θα ισορροπήσει, υποτίθεται, σε ένα ποσοστό ανεργίας υψηλότερο και ένα επίπεδο παραγωγής χαμηλότερο από το σημερινό, πλην όμως, θα έχει επιτευχθεί σημαντική βελτίωση στο εμπορικό έλλειμμα αγαθών και υπηρεσιών εξαιτίας των χαμηλότερων τιμών των εγχωρίως παραγομένων προϊόντων. 

Στραγγίζουν τους συνήθεις υπόπτους

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΤου ΘΑΝΟΥ ΤΣΙΡΟΥ

Η ΚΟΛΑΣΗ φόρων της Ευρώπης εντοπίζεται γεωγραφικά στην Ελλάδα. Μετά και την ενεργοποίηση των μέτρων που επέβαλε η τρόικα με το μνημόνιο, η χώρα μας φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της Ευρώπης σχεδόν στο σύνολο των βασικών φόρων.

Εχουμε τον τρίτο υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ, τον τρίτο υψηλότερο φόρο στη βενζίνη, τον τρίτο υψηλότερο συντελεστή για τον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών και ένα από τα χειρότερα ποσοστά φορολόγησης των επιχειρήσεων και από τις υψηλότερες ονομαστικές φορολογικές επιβαρύνσεις όσων... δηλώνουν τα εισοδήματά τους, δηλαδή μισθωτών και συνταξιούχων.

Η φορολογική επέλαση έχει ήδη προκαλέσει έντονες αντιδράσεις καθώς, εκτός του ότι επιτείνει την ύφεση και εντείνει τις αδικίες, τελικώς δεν οδηγεί καν στην αναμενόμενη αύξηση των εσόδων. Κι αυτό γιατί:

* Μειώνεται η κατανάλωση σε αγαθά που αποδίδουν πολλά φορολογικά έσοδα (π.χ. πωλήσεις νέων Ι.Χ., καύσιμα, τσιγάρα κ.λπ.).

* Δημιουργούνται ισχυρότερα κίνητρα για φοροδιαφυγή. Οι επιχειρήσεις αποφεύγουν να προχωρήσουν στη διανομή κερδών (μερισμάτων) ή εκμεταλλεύονται τα «παράθυρα» της νομοθεσίας, με αποτέλεσμα να μην συλλέγονται τα προσδοκώμενα έσοδα.

Κατ' επιταγήν της τρόικας, η εκτόξευση των φορολογικών συντελεστών προηγήθηκε των μέτρων για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής τα οποία χρειάζονται χρόνο να αποδώσουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εντείνονται οι αδικίες κατά των φτωχότερων εισοδηματικά στρωμάτων αλλά και των ειλικρινών φορολογούμενων, καθώς όσοι φοροδιαφεύγουν δεν επιβαρύνονται.

Ο κόσμος του Γ.Α.Π.

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ (29-8)

Του

Νικόλα Σεβαστάκη*

   

Η πρόσφατη φήμη ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε να είναι ένας επόμενος γραμματέας του ΟΗΕ δεν θα έπρεπε να προκαλεί καμία έκπληξη. Η διεθνής κοινότητα χρειάζεται ασφαλώς την αξιοθαύμαστη «συνδυαστική» την οποία ενσαρκώνουν άνθρωποι όπως ο Έλληνας πρωθυπουργός: το ευγενές χαρμάνι της ιδεαλιστικής ψευδο-οραματικής γλώσσας με την πολιτική ασυνειδησία που αγνοεί τα συμπτώματά της. Κάπως έτσι έχει συμβεί εδώ και χρόνια: προοδευτικός είναι εκείνος που κάνει τα πιο «εξτρεμιστικά» (φιλελεύθερα) πράγματα με τον μειλίχιο και γλυκανάλατο τρόπο ενός οπαδού του Δαλάι-Λάμα ή μιας μπαλάντας του Έλτον Τζον. Ένα τέτοιο είδος σύγχρονου PR (δημοσίων σχέσεων) πολιτικού προορίζεται στα αλήθεια για ανάλογες καριέρες κύρους: διαλέξεις κάπου στους τροπικούς για την παγκόσμια διακυβέρνηση –πολλών χιλιάδων ευρώ έκαστη–, ηλιόλουστα αιγαιακά workshops για την κλιματική αλλαγή, συμβουλευτική για την επίλυση συγκρούσεων που δεν επιλύονται ή για τη ρύθμιση συστημάτων που δεν ρυθμίζονται με παχιά λόγια. Το πεδίο για ανθρώπους όπως ο σημερινός πρωθυπουργός είναι κυριολεκτικά αχανές. Με όπλο την απτόητη αισιοδοξία του τεχνομανιακού σε πρόσμιξη με τον «προοδευτικό μεταρρυθμιστή» μπορεί να σπέρνουν μικρές και μεγάλες καταστροφές, να διαλύουν κόμματα, να κάνουν τη μέρα νύχτα, να σταδιοδρομούν ως ευαγγελιστές των αξιών προωθώντας συγχρόνως τον σκληρό πυρήνα ενός «Μνημονίου» που εκβαρβαρώνει τις ήδη κλονισμένες κοινωνικές συνθήκες στη χώρα.

Ούτε βλέπουν ούτε ακούνε;

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Χρήστου Δημήτρης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/08/2010

Όλο και περισσότεροι, σε όποια θέση εργασίας και αν βρίσκονται, δηλώνουν εξοργισμένοι από την ανικανότητα και τη δουλικότητα της κυβέρνησης, απέναντι σε όλους αυτούς που έχουν αιχμαλωτίσει τη χώρα και τους πολίτες με τα δεσμά των δανείων. Τη βδομάδα που πέρασε, και οι τρεις επαγγελματικές ενώσεις, Εμποροβιομηχανικές, Βιοτεχνικές και του Εμπορίου, παρουσιάζοντας μάλιστα μελέτες, έδειξαν την τραγική πλέον κατάσταση που βιώνει ο κόσμος της εργασίας και του επιχειρείν, δηλαδή ο κόσμος της πραγματικής οικονομίας. Η ίδια η ζωή και όλα τα στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν την αδιέξοδη πορεία που έχουν επιλέξει αυτοί που μας κυβερνούν. Οι συνέπειες από τον καταστροφικό δυναμισμό που έχει αποκτήσει η οικονομική κρίση, ενισχυμένες από τα συνεχή λάθη της κυβέρνησης, είναι δραματικές και θα γίνουν ολοκληρωτικά τραγικές.

 ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι αυτή που περιμένει ανάπτυξη συρρικνώνοντας σε βαθμό ασφυξίας την αγοραστική δύναμη του κόσμου; Πώς θα πουλήσει την παραγωγή της ή τις υπηρεσίες της μια επιχείρηση, όταν τα νοικοκυριά δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν ακόμα και τα στοιχειώδη αγαθά; Τρέξε βρες εσύ τον Παπακωνσταντίνου, που μόλις προχθές κατάφερε να καταλάβει ή τον υποχρέωσαν να το αντιληφθεί, πως αν αυξήσει όλα τα προϊόντα μετατάσσοντάς τα στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ 23%, η αγορά και κατά συνέπεια η οικονομία τετέλεσθαι!

Ο παπανδρεϊκός τέταρτος δρόμος

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΤΟΤΥΠΙΑ
Του Γιώργου Ρούσση

Είναι προφανές ότι όταν ο Μαρκούζε αναφερόταν στη δεκαετία του εξήντα στη χρησιμοποίηση μιας σειράς εννοιών όπως π.χ. δημοκρατία, ειρήνη, σοσιαλισμός... για να υποδηλωθεί το ακριβώς αντίθετο από εκείνο που πραγματικά σηματοδοτούσαν, δεν είχε κατά νου τον Γιώργο Παπανδρέου και την πρότασή του για 4ο δρόμο προς τον σοσιαλισμό.

Οταν εδώ και λίγες μέρες διάβασα τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στην «Christian Science Monitor»(1) στην οποία περιέγραφε το περιεχόμενο αυτού του 4ου δρόμου, που πρέπει πια να ακολουθηθεί, επιβεβαίωσα για πολλοστή φορά την εκτίμησή μου ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να διατυπώνει με τη μεγαλύτερη ευκολία το μεγαλύτερο ψέμα.

Θυμίζω πολύ σύντομα και συνεπώς σχηματικά, ότι αρχικά ο σοσιαλισμός όπως αυτός είχε προσδιοριστεί από τους κλασικούς του μαρξισμού ήταν μια κατώτερη φάση της κομμουνιστικής αταξικής, μη κρατικής κοινωνίας. Ηταν μια μεταβατική προς την ανώτερη κομμουνιστική κοινωνία περίοδος, κατά την οποία επικρατούσε η εξουσία της εργατικής τάξης και κατά την οποία το μισοκράτος, ή η κομμούνα αυτής της τάξης, θα έπρεπε να τείνει προς την απονέκρωσή του και προς τη διαμόρφωση μιας αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας, στην οποία θα κυριαρχούσε η ανεμπόδιστη δημιουργική δραστηριότητα απέναντι στην καταναγκαστική εργασία και τον οικονομικό καταναγκασμό.

Οι καιροί απαιτούν πλατιά αντικαπιταλιστικά μέτωπα

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ
Συνέντευξη του Άρνλιοτ Ασκ, στελέχους του Red Party της Νορβηγίας, στην Αριάδνη Αλαβάνου.

Η συνέντευξη του Νορβηγού Άρνλιοτ Ασκ, στελέχους του Red Party, είναι πολλαπλά ενδιαφέρουσα. Τόσο για την ουσία των λεγομένων του όσο και για την ατμόσφαιρα που την περιβάλλει.

Η επαναστατική –όπως ο ίδιος προσδιορίζει– διαθεσιμότητα παραμένει το κεντρικό μοτίβο μιας προσπάθειας που ξεκίνησε εδώ και 40 χρόνια, τοποθετώντας ως αφετηριακό και κεντρικό ζήτημα παρέμβασης την ίδρυση μιας εφημερίδας. Έκτοτε η εφημερίδα –εξαιρετικά επιτυχημένη– αποτελεί τον κεντρικό άξονα κάθε πολιτικής και κομματικής ανασυγκρότησης του αγωνιστικού αριστερού χώρου στη Νορβηγία. Ενώ σήμερα η σύγχρονη κοινωνική-πολιτική πραγματικότητα της Νορβηγίας (75% όχι στην Ε.Ε. πλάι σ’ ένα πλούσιο από τα πετρέλαια κράτος) θέτει τις δικές της απαιτήσεις.

Έχετε μια πολύ καλή καθημερινή εφημερίδα.

Έχουμε την καθημερινή εφημερίδα Ταξική Πάλη, την οποία ξεκινήσαμε το 1969. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η εφημερίδα προηγήθηκε του κόμματος, καθώς αποφασίσαμε πως η ύπαρξη ενός οργάνου για τη διάδοση των απόψεών μας ήταν ουσιώδες ζήτημα προκειμένου να συμμετέχουμε στη δημόσια πολιτική συζήτηση. Μετά από αρκετές οικονομικές καμπάνιες, που κάναμε τη δεκαετία του ’70, καταφέραμε να κάνουμε την εφημερίδα αρχικά εβδομαδιαία το 1974 και τελικά το 1977 ημερήσια.

Φοροεπιδρομή και φοροδιαφυγή

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ | Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Το υπουργείο Οικονομικών κάλεσε τους πολίτες να υποβάλλουν βίντεο με ιδέες τους για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Εκτιμά το υπουργείο ότι θα υπάρξει έτσι μια ενίσχυση της φορολογικής συνείδησης ώστε να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα. Κάποιοι ασφαλώς και θα υποβάλουν τέτοιες ιδέες και ίσως οι ίδιοι και μερικοί ακόμη να ενισχύσουν τη φορολογική τους συνείδηση. Ομως η τάση στην κοινωνία είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Πριν από έξι ή εννέα μήνες όλοι ήθελαν να συμβάλουν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, διαμορφώθηκε το κίνημα των αποδείξεων και όλοι είχαν αποφασίσει να δώσουν ό,τι μπορούν στην Εφορία για να σωθεί η χώρα. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι πολίτες έχουν αγανακτήσει από τη φοροεπιδρομή, η ζήτηση και η κατανάλωση έχουν μειωθεί σημαντικά, μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις, τα χρήματα δεν φτάνουν για να πληρωθούν όλες οι υποχρεώσεις. Και καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν είναι σε θέση να αποταμιεύσει και πνίγεται στα χρέη, αυξάνονται αυτοί που είτε δεν έχουν είτε δεν θέλουν να πληρώσουν άλλους φόρους. 

Δεν φθάσαμε στην άκρη του τούνελ

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

του Paul Krugman

Aυτό που ζούμε σήμερα στις ΗΠΑ δεν είναι οικονομική ανάκαμψη, σε καμία περίπτωση. Και αυτοί που χαράζουν την πολιτική θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να το αλλάξουν αυτό. Το μικρό ίχνος αλήθειας στους ισχυρισμούς τους περί συνεχιζόμενης ανάκαμψης είναι το γεγονός ότι το ΑΕΠ εξακολουθεί να ανεβαίνει: δεν είμαστε σε μια κλασική ύφεση, όπου όλοι οι δείκτες παρουσιάζουν πτώση. Και λοιπόν; 

Το σημαντικό ερώτημα είναι αν η ανάπτυξη γίνεται αρκετά γρήγορα για να μπορέσει να συγκρατήσει την ανεργία που έχει φθάσει στα ύψη. Χρειαζόμαστε περίπου ρυθμό ανάπτυξης 2,5% μόνο και μόνο για να συγκρατήσουμε την άνοδο της ανεργίας και πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς για να τη μειώσουμε σημαντικά. 

Επιπλέον, η ανάπτυξη βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο 1%-2%, με αρκετές πιθανότητες για περαιτέρω καθήλωσή της τους μήνες που θα ακολουθήσουν. Θα κάνει η οικονομία διπλή βουτιά με το ΑΕΠ της συρρικνούμενο; Ποιος νοιάζεται; Αν η ανεργία αυξηθεί ως το τέλος του έτους, κάτι που είναι πιθανό, δεν θα έχουν σημασία τα νούμερα του ΑΕΠ, είτε είναι λίγο πιο θετικά είτε λίγο πιο αρνητικά. Ολα αυτά είναι προφανή. Αλλά αυτοί που χαράζουν πολιτική τα αρνούνται. 

Η χρεωκοπία της οικονομίας επιβάλλει αναδιαπραγμάτευση χρέους

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ του Κ. Καλλωνιάτη Όταν ο υπουργός Οικονομίας κ. Παπακωνσταντίνου δηλώνει πως δεν τίθεται ζήτημα αναδιάρθρωσης χρέους λέγει στην πραγματικότητα τη μισή αλήθεια. Ζήτημα αναδιάρθρωσης χρέους δεν θέτει βεβαίως σήμερα η κυβέρνηση. Τίθεται, όμως, εκ των πραγμάτων. Από τον ίδιο τον χαρακτήρα της κρίσης και της αδυναμίας εναλλακτικής αντιμετώπισής της. Αρκετοί αριστεροί αναλυτές θεωρούν αντιμετωπίσιμη την ελληνική δημοσιονομική κρίση καταλογίζοντάς την στους κακούς κυβερνητικούς χειρισμούς και την ενδοτικότητα στις επιλογές της τρόικας. Χωρίς να το αντιλαμβάνονται έτσι συγκλίνουν μεθοδολογικά με την επίσημη ερμηνεία πως το κλειδί για την επίλυση της κρίσης βρίσκεται στο να πεισθούν οι αγορές πως η Ελλάδα επιτέλους προσαρμόζεται και όλα τελούν υπό έλεγχο. Δυστυχώς, όμως, ο κοινός στις δύο αυτές προσεγγίσεις, υποκειμενικός χαρακτήρας της κρίσης επισκιάζεται από το πραγματικό αντικειμενικό βάρος της. Η ελληνική κρίση είναι τριπλή και γι’ αυτό εξαιρετικά σύνθετη. Είναι προϊόν της διεθνούς υπερχρέωσης που έχει οδηγήσει στις σημερινές συνθήκες αυξανόμενης πιστωτικής ασφυξίας και ένδειας ρευστότητας των αγορών. Είναι αποτέλεσμα ενός εγχώριου δημοσιονομικού εκτροχιασμού δεκαετιών. Και είναι, επίσης, κατάληξη της χρόνιας έλλειψης ανταγωνιστικότητας ενός αναχρονιστικού μοντέλου ανάπτυξης της οικονομίας.

Οι ΗΠΑ συμπαρασύρουν την παγκόσμια οικονομία

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Τσερεζόλε Ε.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/08/2010

Σκοτεινιάζει επικίνδυνα ο ορίζοντας της διεθνούς οικονομίας, καθώς οι "ατμομηχανές" της, δηλαδή οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., η Ιαπωνία, αλλά και η Κίνα, φαίνεται ότι εισέρχονται σε νέο κύκλο ύφεσης, προαναγγέλλοντας ίσως μια νέα οικονομική κρίση... Έτσι, αυτό που την άνοιξη οι αναλυτές χαρακτήριζαν "αρχή της ανάκαμψης" της παγκόσμιας οικονομίας δείχνει πλέον σοβαρά σημάδια υποχώρησης, με τις μεγάλες χρηματιστηριακές αγορές σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ασία να καταγράφουν περισσότερες απώλειες τις τελευταίες εβδομάδες... Καθοριστικό ρόλο στη διεθνή οικονομική σκηνή παίζουν βέβαια οι ΗΠΑ, από τις οποίες οι ειδήσεις τις τελευταίες εβδομάδες είναι εξόχως ανησυχητικές. Έτσι, πολλοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η αμερικανική οικονομία ξαναπέφτει σε φάση ύφεσης και μάλιστα ορισμένοι υποστηρίζουν ότι "σε ποσοστό 40%, οδεύουμε προς νέα διεθνή οικονομική ύφεση", υιοθετώντας έτσι τις θέσεις του γνωστού από την πρόβλεψή του για την κρίση του 2008, Νούριελ Ρουμπίνι. Η ίδια η FED δεν έχει σταματήσει να υπενθυμιζει ότι η ύφεση που προκάλεσε η "φούσκα" στα ακίνητα το 2007 υπήρξε τόσο μεγάλη και βαθειά, ώστε η ανάκαμψη που επιχειρείται "θα είναι πολύ επώδυνη", όσο και "άτονη".

Έτσι, μετά από τη μείωση των πωλήσεων κατοικιών (μειώθηκαν κατά 27,2% τον Ιούλιο σε σύγκριση με ένα μήνα πριν, φθάνοντας σχεδόν στο χαμηλότερο επίπεδο της δεκαετίας), τη συρρίκνωση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης και με το ποσοστό της ανεργίας να εξακολουθεί να φλερτάρει το 10%, χθες ήταν η σειρά της αναθεώρησης προς τα κάτω της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους.