Αλέκος Αλαβάνος=''ο Παπανδρεου θα φύγει με ελικόπτερο απο το Μαξίμου''

-Ο Παπανδρέου θα φύγει με ελικόπτερο από το Μέγαρο Μαξίμου. Κι όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο για να μη μπει η Ελλάδα στην περιπέτεια της Ουγγαρίας.

-Τον Παπανδρέου τον έχουμε για λόγους εθιμοτυπικούς. Κυβέρνηση είναι η ΕΕ. Ήρθε ο Όλι Ρεν και είπε: «αυτά τα μέτρα θα πάρετε».

-Τίθεται ζήτημα δημοκρατίας. Η κυβέρνηση δε νομιμοποιείται για τα μέτρα που παίρνει. Βγήκε ο λαγός μέσα από το καπέλο. Οι εκλογές δεν είναι καλλιστεία, είναι συμβόλαιο με το λαό.

-Υπό το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν έχει νόημα να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Στην ΕΕ δεν είμαστε δεδομένοι. Έχουμε τεράστιες δυνατότητες διαπραγμάτευσης που η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε.

-Πρέπει να γίνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Όμως ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε μία κυβέρνηση της ΝΔ, έχουν την ικανότητα να το κάνουν.

-Η Αριστερά καλείται από την ιστορία. Πρέπει να ζητήσει δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας, να ζητήσει να φύγει η κυβέρνηση και να προσεγγίσει με μετωπικές δράσεις το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ο κοινωνικός χώρος της Αριστεράς δεν είναι αρκετός.

Παραθέτουμε ενα μερος της συνέντευξης  του τέως προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλεκου Αλαβάνου,στην εκπομπή «Παιχνίδια Εξουσίας» που παρουσιάζουν στο ΚΑΝΑΛΙ 1 του Πειραιά, στους 90,4, ο Βασίλης Σκουρής και ο Γρηγόρης Τζιοβάρας,στις 14/4

 Η χώρα βρίσκεται ενώπιον του ΔΝΤ;

Ναι. Δεν είναι μόνο ενώπιον του ΔΝΤ. Είναι ουσιαστικά μέσα στη λογική του ΔΝΤ, η οποία εφαρμόζεται από την Ε.Ε, με όλα αυτά τα μέτρα τα οποία ουσιαστικά αποφάσισε η κυβέρνηση, η οποία είναι η Ε.Ε. Για λόγους εθιμοτυπίας έχουμε τον κ. Παπανδρέου και για να κρατήσουμε τα προσχήματα, αλλά ξέρουμε όλοι ότι ήρθε ο Όλι Ρεν και είπε αυτά τα μέτρα θα πάρετε. Τίθεται, όμως, ένα μεγάλο ζήτημα δημοκρατίας. Κατά τη γνώμη η κυβέρνηση δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση να πάρει αυτά τα μέτρα, δεδομένου ότι τίποτα από αυτά δεν έιχε πει πριν από τις εκλογές. Οι εκλογές δεν είναι καλλιστεία, δεν βγάζουν τον ωραίο ή την ωραία για να τους στείλουμε στο Μαξίμου ή στο Υπ. Ανάπτυξης ή στο Τουρισμού ή σε οποιοδήποτε υπουργείο. Στην πραγματικότητα οι εκλογές είναι ένα συμβόλαιο με το λαό, όπου η κυβέρνηση που θα βγει θα εφαρμόσει κατά βάση το πρόγραμμά της, ωστόσο σήμερα έχουμε ένα πρόγραμμα το οποίο δεν έχει καμία σχέση με όσα είπε ο κ. Παπανδρέου. Όλα αυτά είναι προσβολή για το λαό και μεγαλύτερη προσβολή είναι για τους οπαδούς μέλη του ΠΑΣΟΚ και για όσους ψήφισαν άλλο και τελικά μέσα από το καπέλο βγήκε λαγός.

 Που οδηγεί μία προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης ή στο ΔΝΤ;

Ήδη έχει οδηγήσει σε πάρα πολλά θέματα και πρέπει να δούμε τις αποφάσεις και τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης σχετικά με την φορολογική και εισοδηματική πολιτική, με την ασφαλιστική πολιτική, τις επενδύσεις. Αυτή τη στιγμής σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, αν εφαρμόσεις μία θεραπεία σοκ για τα δημοσιονομικά, στην πραγματικότητα αφαιρώντας δαπάνες και πόρους μέσω της αύξησης της φορολογίας, μειώνεται η ζήτηση, παγώνει η οικονομία , επανεμφανίζεται το δημοσιονομικό πρόβλημα ιδιαίτερα αυξημένο γιατί μειώνεται η φορολογική βάση, λόγω της υποβάθμισης της οικονομίας, και οδηγείσαι σε ένα φαύλο κύκλο. Ήδη έχουν δημιουργηθεί πολλά προβλήματα, που πρέπει να ακυρωθούν. Δεν νομίζω ότι μπορεί να σταθεί η σημερινή κυβέρνηση, αλλά από εκεί και πέρα με την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξη και το ΔΝΤ, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο για νέα μέτρα για απολύσεις από το δημόσιο τομέα. Είναι και αυτό μία επιπλέον απειλή.

Είστε υπέρ τις διαπραγμάτευσης του χρέους;

Πρέπει να γίνει επαναδιαπραγμάτευση, αλλά δεν θεωρώ ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου ή μία κυβέρνηση ΝΔ έχει την ικανότητα να το κάνει…

-Η χώρα είναι καλύτερα εντός ή εκτός ΕΕ;
Το πρόβλημα μας το βάζει η ΕΕ. Με Σύμφωνο Σταθερότητας, με τον τρόπο που επιβλήθηκε τώρα εδώ δεν έχει νόημα. Δεν μπορεί να είμαστε μέσα στην ευρωζώνη – ας το περιορίσουμε λιγάκι - κάτω από οποιοδήποτε όρο. Με την εμπειρία μου ως ευρωβουλευτής, γιατί μία ανικανότητα της κυβέρνησης είναι και να διαπραγματεύεται. Μας απειλούν πολλές φορές «κάντε αυτά τα μέτρα αλλιώς θα σας πετάξουμε έξω». Να ξέρετε, ότι σε περίπτωση που προκύψει ζήτημα, ας πούμε αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή ένωση το τεράστιο πλήγμα θα είναι για την ίδια την ΕΕ, η οποία αποδεικνύεται χωρίς συνεκτικότητα, χωρίς δύναμη, χωρίς κύρος κι όπου με την μέθοδο του ντόμινο, το επόμενο πλήγμα θα είναι μία πολύ μεγάλη χώρα της ΕΕ. Όχι η Ελλάδα αλλά η τέταρτη δύναμη της ΕΕ, η Ισπανία. Επομένως δεν είμαστε δεδομένοι. Όχι, με τον οποιονδήποτε όρο. Αλλά έχουμε τεράστιες δυνατότητες να διαπραγματευτούμε τις οποίες δεν αξιοποίησε η κυβέρνηση.

-Πάντως, υπό το σύμφωνο σταθερότητας, λέτε… «όχι εντός ΕΕ»…

Όχι. Φυσικά. Κριτήριο θα έλεγα, για την Αριστερά αλλά πιστεύω και για τον καθένα, είναι να πάει καλά ο κόσμος της εργασίας, να έχουν δουλειά τα παιδιά μας, να μην γυρνάνε στους δρόμους, να ευχαριστηθούν οι συνταξιούχοι τα 20 χρόνια, τα 30 χρόνια που θα τους μείνουν, να πηγαίνει καλά η χώρα μας. Όταν αυτές οι βασικές αξίες, τις οποίες θέλει κανείς και σε οικογενειακό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο καταπατούνται από το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν έχει νόημα να παραμένουμε στην ευρωζώνη.

Στην αριστερά τι λένε οι εκλογές της Ουγγαρίας;

Πιστεύω ότι το έργο θα είναι πιο σύντομο από το έργο της Ουγγαρίας. Η Ουγγαρία είναι μια μεγάλη προειδοποίηση και για την κυβέρνηση και για την αριστερά, διότι στην Ουγγαρία είχαμε περίπου την ίδια κατάσταση με την Ελλάδα και μάλιστα η Ουγγαρία δεν ήταν στην ευρωζώνη και άρα είχε τη δυνατότητα να ασκήσει νομισματική πολιτική, να υποτιμήσει το νόμισμά της κτλ. Στις εκλογές της Κυριακής, είδαμε το πλειοψηφικό κόμμα των Σοσιαλιστών να φτάνει στο 19%, μία δεξιά, να παίρνει τη λαϊκή πλειοψηφία και να φτάνει στο 55% και μία ακροδεξιά, η οποία φτάνει στο 17%. Ο δρόμος που έχει πάρει ο κ. Παπανδρέου οδηγεί εκεί. Οδηγεί λοιπόν σε πρωθυπουργούς που θα φύγουν με ελικόπτερο από το Μέγαρο Μαξίμου. Όσο πιο σύντομα γίνει κατά τη γνώμη μου τόσο το καλύτερο, για να μη μπει και η Ελλάδα σε αυτή την περιπέτεια της Ουγγαρίας, η οποία καθηλώνει την οικονομία και σφραγίζει τη θέση της για δεκαετίες.

 Θα φύγει με ελικόπτερο ο Παπανδρέου και θα έρθει ο Σαμαράς; Ή θα σαρωθεί το πολιτικό σύστημα;

Το πολιτικό σύστημα δημιούργησε αυτή την κατάσταση. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διαδέχονταν η μία την άλλη στην κυβέρνηση. Άλλος έχει περισσότερες, άλλος έχει λιγότερες. Έχει πολύ μεγάλες ευθύνες η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, γιατί επιδείνωσε τα προβλήματα, έχει ευθύνες η κυβέρνηση του κ. Σημίτη για τι απέκρυψε με τα swaps κτλ και απέκρυψε με αυτά που έκανε με την Goldman Sachs ένα μέρος του δημοσίου χρέους. Είναι δυνάμεις που έχουν ευθύνες, όμως μεγαλύτερη σημασία έχει ότι δεν έχουν την ικανότητα να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο για τη χώρα μας. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις ΗΠΑ, η κυρίαρχη άποψη για την Ελλάδα, και το λένε στις ΗΠΑ, φανταστείτε σε πόσο ακραία κατάσταση έχουμε φτάσει, ότι θα έπρεπε να δοθεί στην Ελλάδα η δυνατότητα να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος, όσον αφορά στα χρονικά όρια εξόφλησης των τοκοχρεολυσίων, να ακολουθηθεί δηλαδή μία πιο αργή πορεία. Να υπάρξει μία πιο αργη πορεία σε σχέση με τη βελτίωση της δημοσιονομικής μας ανάπτυξης…

 Βλέπετε συγκυβερνήσεις, νέα κόμματα, άλλου τύπου λύσεις;

Το πολιτικό σκηνικό είναι ξεπερασμένο και επανέρχομαι στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, στις προτελευταίες εκλογές, η οποία έχει βάση νομίζω, γιατί αν είναι ειλικρινής κανείς, καταλαβαίνει ότι είναι η αλλαγή του τοπίου και θεωρώ ότι σήμερα, έστω και με διαδικασίες που χαρακτηρίζονται από μία μακρότητα, διαμορφώνεται στην κοινωνία και θα διαμορφωθεί όταν νιώσουμε τις πραγματικές συνέπειες της κρίσης, ένα ρεύμα που κυρίως θα είναι από το χώρο της αριστεράς και το κοινωνικό χώρο του ΠΑΣΟΚ και διάφορες κομματικές προελεύσεις.

Σημαίνει ότι πρέπει η αριστερά με δυναμικό τρόπο να θέσει τα μεγάλα προβλήματα, όπως το σύμφωνο σταθερότητας, να ζητήσει δημοψήφισμα για την εφαρμογή του συμφώνου σταθερότητας, να ζητήσει με πειθώ να φύγει η κυβέρνηση, να προσεγγίσει μέσα από μετωπικές δράσεις ιδιαίτερα το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι μόνο μέσα από σχήματα τα οποία θα καλύπτουν μετωπικά και την αριστερά και το δυναμικό προοδευτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, μπορούν να δώσουν μία λύση.

Συνεπώς η ατζέντα του συνεδρίου του ΣΥΝ είναι έξω από αυτό τον προβληματισμό…

Δεν το ξέρω. Δεν θέλω να σχολιάσω κάτι τέτοιο. Μπορεί να ακούγεται λίγο μεγαλομανιακό «Μπορεί η αριστερά να κάνει αυτά τα πράγματα;». Σκέφτομαι όμως ότι όταν η αριστερά μπορεί να κινητοποιήσει την κοινωνία και να φέρει τεράστια αποτελέσματα, όπως το θέμα του άρθρου 16, μέσα από ένα κίνημα κατάφερε η αριστερά να υπερασπιστεί το Σύνταγμα. Έχει δυνατότητες η αριστερά και η κοινωνία την έχει ανάγκη.

 Μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει Λαφοντέν;

Δεν έχω δει κανέναν, όμως σε πάρα πολλές συγκεντρώσεις είναι πολύς κόσμος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει διεργασίες και μάλιστα υπάρχουν οργανώσεις από πρώην οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι θέλουν να ακούσουν το λόγο της αριστεράς.

 Το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να ανταποκριθεί;

Δεν ανταποκρίνεται. Και αυτό ισχύει περισσότερο για τη ΓΣΕΕ από την ΑΔΕΔΥ. Έχει μία γραφειοκρατική προσέγγιση των πραγμάτων, προσφέρει έμμεση κάλυψη στην κυβέρνηση, δηλαδή κάνουμε πορείες έτσι για το φαίνεσθε ορισμένες κινητοποιήσεις και νομίζω ότι αυτή τη στιγμή τα κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα, αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη επίθεση που έχει γίνει σε σχέση με τα κεκτημένα των εργαζομένων από τον εμφύλιο και μετά. Ποτέ δεν άρθηκαν τόσα κεκτημένα μαζί πακέτο από καμία κυβέρνηση. Με αυτή την έννοια, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν ανταποκρίνεται με κανένα τρόπο και είναι θετικό ότι σε επίπεδο σωματείων, πρωτοβουλιών κτλ, υπάρχουν διάφορες κινητοποιήσεις και ενεργοποιήσεις για να καλύψουν αυτό το κενό.

Όλο αυτό το σχήμα φαντάζομαι ότι ξεπερνάει κατά πολύ τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και τον τρίτο πόλο που λέγατε παλιότερα για συνεργασία του ΣΥΝ με το ΚΚΕ, καταλαβαίνω σωστά; Αυτό το σχήμα υιοθετείτε;

Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προσφέρει πολύ περισσότερα σε αυτή την υπόθεση αλλά νομίζω ότι η Ελλάδα είναι σε ένα κομβικό σημείο. Το να ανέβει κάποιο κόμμα από το χώρο της Αριστεράς μία ή δύο μονάδες ποσοστιαίες είναι άνευ σημασίας τελικά. Κυριολεκτικά είναι μικρή η επίδοση που θα έχει. Η Αριστερά πρέπει να πρωτοστατήσει σε μία δράση για τη συγκέντρωση κάτω από κοινή σκέπη πολλαπλών δυνάμεων γι’ αυτό που λέμε μέτωπο, για μία συμπόρευση και η Αριστερά δεν μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο από μόνη της. Ο κοινωνικός χώρος της Αριστεράς δεν είναι αρκετός. Με αυτή την έννοια είναι κάποιες εποχές που θέλουν ευρύτερες ενότητες από τα κάτω.

 Εσείς θα πρωτοστατήσετε γι’ αυτό το μέτωπο;

Προσπαθώ. Το πρωτοστατώ είναι σχετικό. Τουλάχιστον όλες οι πρωτοβουλίες από τη δική μου πλευρά και το σκεπτικό, επειδή είμαι πεπεισμένος ότι θέλει μία άλλη πλειοψηφία η χώρα και είναι δυνατή. Κατευθύνονται σε αυτό το σημείο.

Όταν δεν μπορεί να πετύχει τον ελάσσονα στόχο που είναι η μικρή ενίσχυση πως μπορεί να πετύχει το μείζονα αυτό που λέτε εσείς μέτωπο;

Τελικά και οι ελάσσονες στόχοι επιτυγχάνονται με το να έχεις κάποιες μείζονες προσδοκίες προοπτικές κλπ. Το χαρακτηριστικό που είχαμε πριν από δύο, τρία χρόνια ήτανε ότι ξαφνικά η Αριστερά που ήταν σε ένα μικρό δικό της χώρο, με την καλή της δράση και τα προβλήματά της μπήκε κεντρικά στο πολιτικό σκηνικό, αν θυμάστε

-και εξισου ξαφνικα εξαέρωθηκε...

Πρέπει να προβληματιστούμε γι’ αυτό. Θα έλεγα πως, αν τότε το επέτασσε μία μεγάλη ανάγκη, όπως ήταν η αναθεώρηση του Συντάγματος, το άρθρο 16, σήμερα το επιτάσσουν αυτό, οι ανάγκες σε όλους τους τομείς του τόπου. Είναι μία κοινωνία η οποία δέχεται τις συνέπειες των πολιτικών της κυβέρνησης με πολύ πιο έντονο τρόπο αν θέλετε από εκείνη την εποχή. Με αυτή την έννοια και παρά τα ουγγρικά αποτελέσματα, η Αριστερά καλείται από την ιστορία. Το θέμα είναι όντως αν μπορεί να ανταποκριθεί.