Και ο θεός την 9η μέρα ήθελε να μοιράσει 18δις στους πιστούς του*

ΠΗΓΗ: Techie Chan

*για να θεωρηθείς πιστός, ισχύουν οι ίδιοι όροι και προϋποθέσεις που ίσχυαν και στο “δωρεάν χρήμα για όλους τώρα“. Παρακαλούνται όσοι διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα θα ειδοποιηθούν αρμοδίως από άγγελο φέροντα κρίνο.

Όταν ο θεός έφτιαξε το διαύγεια, ήταν αρκετά προνοητικός προκειμένου να το κάνει τόσο δύσχρηστο, έτσι ώστε κανείς -πέρα από τους πιο σκληραγωγημένους- να μην μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Όπως και με τη μηχανογράφηση του εθνικού τυπογραφείου αν δεν πήγαινες μιλητός στο τάδε φεκ της τάδε ημερομηνίας, ήσουν χαμένος από χέρι.

Αυτό είναι μια κλασική τακτική επικοινωνιακής διαχείρισης. Κρύβεις τα πιο σημαντικά μέσα σε μια θάλασσα από ασήμαντα πράγματα. Και επειδή οι δυνατότητες μας είναι περιορισμένες, η τακτική είναι συνήθως επιτυχημένη.

Σε αντίθεση με τους οχτρούς μου που πιστεύουν ότι είμαι η θεά κάλι με τα 10 χέρια και κατευθείαν πληροφόρηση από τη goldman sachs και analprobe σε απευθείας wireless σύνδεση με τους αριανούς, σας διαβεβαιώ πως είμαι ένας συνηθισμένος καραγκιόζης. Που προσπαθεί να παρακολουθεί τα νέα, όσο πιο αποστασιοποιημένα γίνεται προκειμένου να μη χάνεται μέσα στη θάλασσα της άχρηστης πληροφορίας.

The euro is ripe for creative destruction

Guardian 20/5/2012

by Larry Elliott

The spectre of Lehman Brothers looms large in the world's financial markets. Memories of the chaotic days of September 2008 came flooding back as Alistair Darling appeared on TV amid reports of capital flight and bank runs.

Forget the idea that Europe's policymakers are better prepared this time than they were back then. Take with a pinch of salt the idea that they have a big enough war chest to cope with the consequences of a Greek exit from the single currency. The much-vaunted firewall is a Maginot line.

Events have moved quickly since the French and Greek elections a fortnight ago. Greek departure from the eurozone is now pretty much priced in by the markets, with the focus of attention on how bad the collateral damage will be. Expect the worst. Last week, pressure was mounting on Spain and its troubled banks. The idea that the European leaders who have been like rabbits in the headlight for the past two years can mastermind a clean break for Greece is utterly fanciful. The crisis will be messy, painful, prolonged and probably terminal.

Στο… σημείο μηδέν η Ισπανία- Τρελή κούρσα στα spreads

Πηγή: sofokleous 10

Συναγερμός σήμανε και πάλι στις Βρυξέλλες αλλά και σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθώς επιδεινώνεται η κρίση στην Ισπανία, απειλώντας να συμπαρασύρει στη δίνη της τον ευρωπαϊκό Νότο αλλά και τον πυρήνα της ευρωζώνης. Από την πλευρά της Μαδρίτη επιδίδεται σε έναν πρωτοφανή αγώνα δρόμου για να προλάβει τις αντιδράσεις των αγορών και να κερδίσει χρόνο, ωστόσο δεν φαίνεται να τα καταφέρνει. Το μήνυμα που προσπαθεί απεγνωσμένα να περάσει εδώ και μήνες ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, με τη λήψη πρόσθετων μέτρων είναι ότι η Ισπανία δεν θα έχει την τύχη της Ελλάδας, κι ας εκτιμάται ότι η Μαδρίτη βρίσκεται στο σημείο όπου στεκόταν η Αθήνα πριν από δύο χρόνια: στο χείλος του γκρεμού.

Εάν εκτροχιαστεί η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, ο κίνδυνος για το ευρώ είναι ορατός και το άγχος γι’ αυτό το ενδεχόμενο είναι μεγάλο σε όλα τα ευρωπαϊκά πολιτικά στρατόπεδα. Ειδικά για το Βερολίνο, το ενδεχόμενο να χρειαστεί μια ακόμη χώρα και δη του μεγέθους της Ισπανίας, διάσωση, είναι εφιαλτικό σενάριο και η Καγκελάριος φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να πετύχει την απαιτούμενη συναίνεση στο γερμανικό κοινοβούλιο. Εξ ου και η αγωνιώδης προσπάθεια να πείσει οτι η Μαδρίτη δεν απειλείται. Για τις αγορές, όμως, η Ισπανία παραμένει ο μεγάλος «ασθενής».

Στρατηγικό αδιέξοδο και σύγχυση στην Ευρωζώνη

Πηγή: Δρόμος 19/5/2012

του Γ. Κιμπουρόπουλου

Το αλαλούμ δηλώσεων, διαψεύσεων και προκλητικών παρεμβάσεων για τη θέση της χώρας στο ευρώ εκθέτει το εγχώριο  μνημονιακό μπλοκ και βαθαίνει το ελληνικό «πολιτικό ρήγμα» 

Το φάντασμα που εξακολουθεί να πλανιέται πάνω από την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον Ατλαντικό και την άλλη όχθη του, τις ΗΠΑ, όπου και η συνάντηση κορυφής του G8, είναι οι εκλογές της 6ης Μαΐου και οι επικείμενες, της 17ης Ιουνίου. Παρ’ ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν φαίνεται να αποδέχονται ως δίλημμα των νέων εκλογών το «ευρώ ή δραχμή», η παγκόσμια πολιτική και οικονομική ελίτ συμπεριφέρεται ως εάν η ψήφος των Ελλήνων να αφορά ακριβώς αυτό. 

Αν πάρει κανείς υπόψη την ένταση και το ύφος των εκβιασμών, των εκκλήσεων και της αγωνίας που εναλλάσσονται στις δηλώσεις αξιωματούχων της Ε.Ε., της ΕΚΤ, των χωρών της Ευρωζώνης, των ΗΠΑ, ακόμη και… της Μαλαισίας θα καταλήξει στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η Ελλάδα μπορεί να εξελιχθεί και πάλι σε υπερδύναμη της κρίσης. Η σύνοδος του G8 στις ΗΠΑ έχει επίσημα ως κεντρικό θέμα την κρίση στην Ευρωζώνη και τη «δόση» ανάπτυξης που πρέπει να προστεθεί στη συνταγή διαχείρισής της. Με άξονα αυτό το ζήτημα διαμορφώνεται ένα ιδιότυπο μέτωπο μεταξύ του Μπ. Ομπάμα, του βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ και του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Μόντι με στόχο την πίεση προς τη γερμανική ηγεσία να αποδεχθεί μια αποφασιστική χαλάρωση της αντιπληθωριστικής ορθοδοξίας που δεν επιτρέπει το τύπωμα χρήματος. 

Σταματήστε την Ευρώπη, η Ελλάδα «πρέπει» να κατέβει...

Πηγή: Καθημερινή 20/5/2012

Της Ζεζας Ζηκου

Ισως αυτός να είναι ένας άλλος ορισμός της παρακμής: Με επίδοξους πρωθυπουργούς της χρεοκοπίας, οι διάδοχοί του οδηγούν την Ελλάδα στη δραχμή το αργότερο έως το 2014. Αυτή η ωμή καταγγελία του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, στο άρθρο τον περασμένο Οκτώβριο στην «Καθημερινή» της Κυριακής, ηχεί προφητική. «Εθελοτυφλούν όσοι πιστεύουν ότι η χώρα μας δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο», είχε προειδοποιήσει ο κ. Σημίτης, καθιστώντας σαφές ότι η έξοδος της χώρας από την Eυρωζώνη θα είναι καταστροφική. «Ο χρόνος που μας μένει για να αποφύγουμε την έξωση είναι το πολύ περίπου τρία χρόνια, και με την προϋπόθεση ότι δεν θα συμβεί στο μεταξύ κάποιο ατύχημα», είχε πει ο κ. Σημίτης.

Δεν θα χρειαζόταν ιδιοφυΐα για να αντιληφθούν οι Ελληνες πολιτικοί το προνόμιο της ένταξης της χώρας στο ευρώ που τους χάρισε ο κ. Σημίτης. Αλλά η ελλαδική κοινωνία ζει, για πρώτη φορά μετά τη γερμανική κατοχή, τον τρόμο και τον πανικό να βλέπει να καταρρέουν ή να αχρηστεύονται οι δομές που τη συγκροτούν. Αλλά το πρώτιστο που δεν απασχολεί φαίνεται να είναι ο καταδικασμένος στη φτώχεια ελληνικός λαός. Το κράτος έχει πτωχεύσει, de facto, όχι ακόμα διακηρυγμένα: Βασικές κρατικές λειτουργίες έχουν διαλυθεί, ενώ το όνομα των Ελλήνων διασύρεται εξαθλιωτικά ανυπόληπτο στη διεθνή σκηνή.

Citigroup: Τα 6 σενάρια για την επόμενη μέρα της Ελλάδας - Πόσο πιθανή είναι η έξοδός της από το ευρώ; - Επώδυνος και μακρύς ο δρόμος της Ευρωζώνης

ΠΗΓΗ: bankingnews.gr

Τα έξι σενάρια για το μέλλον της Ελλάδας και του ευρώ αναλύει η Citigroup στη νέα ανάλυση της, επισημαίνοντας ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο που η επίλυση των προβλημάτων φαίνεται πιο μακρινή από ποτέ. 

Σενάριο 1: Διαχειρίσιμη η ελληνική έξοδος. Δεν θα μεταδοθεί η κρίση και δεν θα υπάρξει αναταραχή στην αγορά

Αυτό είναι από τα πιο ήπια σενάρια σχετικά με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ενώ ο κίνδυνος μετάδοσης είναι πολύ περιορισμένος. Είναι πιθανό να υπάρξει βραχυπρόθεσμη αδυναμία του ευρώ, αλλά δεν θα υπάρξει απότομο sell-off. Η υποχώρηση του ευρώ θα είναι σχετικά σύντομη.

Από την άλλη μεριά, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το ευρώ θα ενισχυθεί μετά την έξοδο της Ελλάδας από τη Ζώνη, καθώς θεωρούν ότι θα είναι ισχυρότερη χωρίς τη χώρα. Μόλις η GREXIT συνέβη χωρίς ζημία, είτε λόγω της σωστής αντίδρασης των αγορών είτε λόγω των πολιτικών δεσμεύσεων, τα spreads θα μειωθούν και το ευρώ θα σημειώσει ράλι, κοντά στο 1,45 δολ. ή και παραπάνω.

The Eurozone Crisis - An Opportunity For the Left?

Robin Hahnel is Professor of Economics at Portland State University. His most recent book is Economic Justice and Democracy and he is co-author with Michael Albert of The Political Economy of Participatory Economics. He spoke to NLP's Alex Doherty on the continuing crisis in the Eurozone. 

ΠΗΓΗ: New Left Project

The election of Francois Hollande and the strong showing of the left in the recent elections in Greece has led to hope that a shift away from austerity policies may become politically possible. What is your view?

Austerity policies are not only terribly unfair, they aggravate the problem they are supposed to solve by shrinking economies which only makes it harder to pay off debts. Left, progressive, and competent macroeconomists have been pointing this out to no avail for over three years. Financial markets are now clearly of the same opinion. Lenders are now raising risk premiums for all countries whose economies are being shrunk by austerity policies irrespective of whether or not their governments are “behaving,” i.e. fulfilling all austerity obligations to the letter no matter how onerous, or “misbehaving” i.e. failing to enforce every last austerity measure negotiated. Unfortunately, those in charge of the European Commission and the European Central Bank have paid no attention to those speaking out against austerity, and instead have insisted on repeated the same mistake Herbert Hoover made eighty years ago.

«Θυσίες με όριο αλλιώς… δραχμή»!

ΠΗΓΗ: euro2day

Γ. Παπανικολάου

Για πρώτη φορά δημοσκόπηση της Pulse RC για λογαριασμό της εφημερίδας «Ποντίκι» φέρνει στο προσκήνιο τι ακριβώς σκέφτεται η κοινή γνώμη σε σχέση με το περίφημο (και εντελώς πλαστό, κατά τη γνώμη μου), δίλημμα μεταξύ ευρώ και δραχμής. 

Δεν νομίζω ότι το αποτέλεσμα αποτελεί «έκπληξη» για όσους έχουν έστω και ελάχιστη κοινή λογική. Πράγματι, η συντριπτική πλειονότητα έλκεται πολύ περισσότερο από το ευρώ. Μόλις το 7% των ερωτηθέντων σήμερα προτιμά την επιστροφή στη δραχμή. Ποσοστό μικρότερο κι από αυτό που έλαβε το ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές. 

Ωστόσο, εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι το 54% του δείγματος τραβά τη δική του «κόκκινη γραμμή» και λέει «παραμονή στο ευρώ με θυσίες μέχρι ενός ορίου, αλλιώς επιστροφή στη δραχμή». Αντίστοιχα, μόλις το 34% λέει «ευρώ πάση θυσία», ενώ το 5% δεν ξέρει ή δεν απαντά. 

Police arrest 400 'Blockupy' activists in Frankfurt

Πηγή: RT

Who is Responsible for the Greek Tragedy?

ΠΗΓΗ: Project Syndicate

by M. El-Erian

SEATTLE – Greece is following the road taken by several other crisis-ridden emerging economies over the past 30 years. Indeed, as I argued earlier this year, there are stunning similarities between this once-proud eurozone member and Argentina prior to its default in 2001. With an equally traumatic implosion – economic, financial, political, and social – now taking place, we should expect heated debate about who is to blame for the deepening misery that millions of Greeks now face.

CommentsThere are four suspects – all of them involved in the spectacular boom that preceded what will unfortunately prove to be an even more remarkable bust.

CommentsMany will be quick to blame successive Greek governments led by what used to be the two dominant political parties, New Democracy on the right and PASOK on the left. Eager to borrow their country to prosperity, they racked up enormous debts while presiding over a dramatic loss of competitiveness and, thus, growth potential. Some even sought to be highly economical with the truth, failing to disclose the true extent of their budgetary slippages and indebtedness.

ΝΑ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ!

Πηγή: Ριζοσπάστης (via Iskra)

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Από το... σωτήριο «κούρεμα» και το PSI,

τα 150 εκατ. ευρώ που είχαν συνολικά τα ΤΕΙ «έγιναν» 50 εκατ. ευρώ!

*

Ενδεικτικά:

Το ΤΕΙ Αθήνας έμεινε με 1,9 εκατ. ευρώ από 11 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Πάτρας με 2 εκατ. ευρώ από 7 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης με 180.000 ευρώ από 8,2 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Καβάλας με 400.000 ευρώ από 2 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Σερρών με 1,1 εκατ. ευρώ από 5 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας με 110.000 ευρώ από 370.000 ευρώ, το ΤΕΙ Ηπείρου με 3,6 εκατ. ευρώ από 11,7 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Κρήτης με 1,6 εκατ. ευρώ από 5,3 εκατ. ευρώ, το ΤΕΙ Λαμίας με 3,7 εκατ. ευρώ από 12,2 εκατ. ευρώ.

***

Επίσης, τα ΑΕΙ φτωχοποιήθηκαν.

Greek euro tragedy nears final act

Greek National Theatre performs Oedipus Rex. Photograph: Sipa Press/Rex Features

ΠΗΓΗ: GUARDIAN

by N. Roubini

The Greek euro tragedy is reaching its final act: it is clear that either this year or next, Greece is highly likely to default on its debt and leave the eurozone.

Postponing the exit after the June election, with a new government committed to a variant of the same failed policies (recessionary austerity and structural reforms), will not restore growth and competitiveness.

Greece is stuck in a vicious cycle of insolvency, lost competitiveness, external deficits, and ever-deepening depression. The only way to stop it is to begin an orderly default and departure, co-ordinated and financed by the European Central Bank, the European Union, and the International Monetary Fund (the troika), that minimises collateral damage to Greece and the rest of the eurozone.

Greece's recent financing package, overseen by the troika, gave the country much less debt relief than it needed. But, even with significantly more public-debt relief, Greece could not return to growth without rapidly restoring competitiveness. And, without a return to growth, its debt burden will remain unsustainable. But all of the options that might restore competitiveness require real currency depreciation.

O Χίτλερ μαθαίνει για το «Εγέρθητι» της Χρυσής Αυγής! (vid)

Ο Χίτλερ εμφανίζεται να είναι εξοργισμένος με τους δημοσιογράφους που δεν υπάκουσαν στο «Εγέρθητι», αλλά και με τα ανεβασμένα ποσοστά του Τσίπρα.

Πηγή: Mediagate

Greek leftist leader Alexis Tsipras: 'It's a war between people and capitalism'

ΠΗΓΗ: GUARDIAN

by Helena Smith

"I don't believe in heroes or saviours," says Alexis Tsipras, "but I do believe in fighting for rights … no one has the right to reduce a proud people to such a state of wretchedness and indignity."

The man who holds the fate of the euro in his hands – as the leader of the Greek party willing to tear up the country's €130bn (£100bn) bailout agreement – says Greece is on the frontline of a war that is engulfing Europe.

A long bombardment of "neo-liberal shock" – draconian tax rises and remorseless spending cuts – has left immense collateral damage. "We have never been in such a bad place," he says, sleeves rolled up, staring hard into the middle distance, from behind the desk that he shares in his small parliamentary office. "After two and a half years of catastrophe Greeks, are on their knees. The social state has collapsed, one in two youngsters is out of work, there are people leaving en masse, the climate psychologically is one of pessimism, depression, mass suicides."

Πώς ο Κέινς θα έλυνε την κρίση της Ευρωζώνης

Πηγή: ΜΑΑ

Των Marcus Miller και Robert Skidelsky, από τους Financial Times, 16/5/2012

Μεταφραση Αριάδνη Αλαβάνου

 Σχεδόν πριν από 100 χρόνια , ένας νεαρός αξιωματούχος του βρετανικού υπουργείου Οικονομικών επιδίωξε να συμβουλεύσει τους Ευρωπαίους πολιτικούς πώς θα έπρεπε να χειριστούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα εφιαλτικά εξωτερικά χρέη. Υποστήριξε ότι υπήρχε ένα όριο στην ικανότητα μιας χώρας να εξυπηρετεί το χρέος. Εκείνοι που περίμεναν περαιτέρω πληρωμές ήταν μοιραίο να απογοητευτούν. Ακόμη περισσότερο, οι προσπάθειες των πιστωτών να καταβληθούν περαιτέρω πληρωμές θα απέβαιναν επικίνδυνες πολιτικά. “Εάν υπογράψουν [οι οφειλέτες]”, έγραψε σε ένα φίλο, “δεν θα μπορούν πιθανώς να τηρήσουν κάποιους από τους όρους και το αποτέλεσμα παντού θα είναι αναταραχή και ξεσηκωμός”. Συνέστησε ένα γύρο ακύρωσης χρεών μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών , ένα σχέδιο που –με μια μονοκοντυλιά-- θα εξάλειφε μεγάλο μέρος του προβλήματος. Όταν αγνοήθηκε από τις κυβερνήσεις των πιστωτών, ο Τζον Μέιναρντ Κέινς παραιτήθηκε από το αξίωμά του για να γράψει το έργο  Economic Consequences of the Peace (Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης).

Βεβαίως, στη σημερινή Ευρώπη τα πράγματα έχουν αντιστραφεί εντελώς. Δεν είναι η Γερμανία που υποφέρει υπό το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, αλλά οι νότιοι εταίροι της Ευρωζώνης.

Και Ευρώ και Βαρβαρότητα;

ΠΗΓΗ: ΜΑΑ

Θεόδωρος Μαριόλης - Αν. Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Τέσσερα χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ, το πόρισμα αναλυτικής μελέτης σκοπιμότητας του βρετανικού υπουργείου οικονομικών ήταν το εξής: «Παρά τους κινδύνους και το κόστος από την καθυστέρηση και τα οφέλη από την ένταξη, δεν στοιχειοθετείται, προς το παρόν, καθαρά και αδιαμφισβήτητα η συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ.

Η απόφαση της άμεσης ένταξης δεν θα εξυπηρετούσε το εθνικό οικονομικό συμφέρον.». Ποια ήταν ή, έστω, είναι η αντίστοιχη μελέτη του ελληνικού υπουργείου οικονομικών;

Πριν από μία δεκαετία, η συντριπτική πλειοψηφία των μελετητών και των πολιτικών κομμάτων υποστήριζε, για να το διατυπώσω με μετριοπάθεια, ότι η Ζώνη του Ευρώ (ΖΕ) «συμβάλλει στην εξυπηρέτηση των τριών βασικών σκοπών της οικονομικής πολιτικής, ήτοι στη μικροοικονομική αποτελεσματικότητα, στη μακροοικονομική σταθερότητα και στην ισόρροπη ανάπτυξη μεταξύ χωρών και περιοχών». Σήμερα, αποφασίζεται και επιβάλλεται η ανάληψη κάθε πιθανής και απίθανης θυσίας από την Ελλάδα προκειμένου να συντηρηθεί η συμμετοχή της στη ΖΕ ή, κατά άλλους, να αποφευχθεί η αποσύνθεση της τελευταίας. Πρόκειται, άραγε, για στατιστική αστοχία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος ή για αναπόφευκτο αποτέλεσμα της εγγενούς δυναμικής του;

Martin Wolf: Μετά την Ελλάδα… το χάος

ΠΗΓΗ: FT (euro2day)

Martin Wolf

Ο εκνευρισμός της ευρωζώνης με την Ελλάδα έχει πάρει ακραίες διαστάσεις. Στο κάτω – κάτω το 80% των Ελλήνων δηλώνουν υπερ της παραμονής στο ευρώ, αλλά μετά αποτυγχάνουν να εκλέξουν πολιτικούς έτοιμους να εφαρμόσουν τις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις. Κι αυτό τρελαίνει τους πιστωτές. Ολο και περισσότερο, τους γίνεται ευκολότερο να αποδεχτούν την ελληνική έξοδο, ίσως και να την καλωσορίσουν. Αλλά θα πρέπει να προσέχουν τι εύχονται. 


Μια έξοδος θα δημιουργήσει σοβαρούς κινδύνους. Ο κίνδυνος ντόμινο είναι εμφανής. Ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος είναι πιο κρυφός. Αλλά η ευρωζώνη ή είναι μια μη ανατρέψιμη νομισματική ένωση ή δεν είναι. Αν φύγουν χώρες που έχουν δυσκολίες, τότε δεν είναι. Κι αυτό θα είχε δύο σκληρά αποτελέσματα: Ο κόσμος δεν θα εμπιστεύεται ότι θα επιβιώσει και τα οικονομικά οφέλη από το ενιαίο νόμισμα θα εξαφανιστούν. 


Αυτοί οι κίνδυνοι δεν αφορούν μόνο την ευρωζώνη. Συνολικά, μιλάμε για την δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, με το μεγαλύτερο τραπεζικό σύστημα. Ο κίνδυνος να δημιουργήσει παγκόσμια κρίση μια ευρεία αναταραχή στην ευρωζώνη, είναι πραγματικός. Οσο τρομαχτική, είναι η πιθανότητα να γίνουν οι κρίσεις στην ευρωζώνη μόνιμο θέμα στην παγκόσμια οικονομία. 


Ποιοι είναι, λοιπόν, οι κίνδυνοι;

Ας ξεκινήσουμε με την Ελλάδα. Βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Η οικονομία της θα είναι μη ανταγωνιστική και σε ύφεση για πολλά χρόνια, αν όχι δεκαετίες. Όπως θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο, το δυσλειτουργικό πολίτευμα κατέρρευσε. Οι πολιτικοί που πιστεύουν ότι μπορούν να κερδίσουν καλυτερους όρους πλησιάζουν πιο κοντά στην εξουσία. Και αυτό δημιουργεί ένα μεγάλο δίλημμα για τους εξωτερικούς υποστηριχτές: Είτε θα δώσουν στην Ελλάδα περισσότερα κεφάλαια για να μειωθούν τα προβλήματα, είτε θα επιμείνουν στο πρόγραμμα και θα ρισκάρουν την κατάρρευση. 


Ας δούμε τι θα σήμαινε μια κατάρρευση. 


Η διακοπή της εξωτερικής χρηματοδότησης θα προκαλούσε άτακτη κατάρρευση. Η κυβέρνηση θα χρεοκοπούσε. Η ΕΚΤ θα έκρινε ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν αποτελούν πλεον καλή εγγύηση και δεν θα λειτουργούσε ως δανειστής έσχατης ανάγκης. Θα ακολουθούσαν μαζικές τραπεζικές αναλήψεις. Η Αθήνα θα επέβαλε ελέγχους κεφαλαίου, θα εισήγαγε νέο νόμισμα, θα άλλαζε ονομαστικοποίηση στα εγχώρια συμβόλαια και θα κήρυττε στάση πληρωμών στα εξωτερικά συμβόλαια σε ευρώ. 


Αυτό σημαίνει χάος. Οι απλήρωτοι αστυνομικοί και στρατιωτικοί δύσκολα θα κρατούσαν την τάξη. Θα ξεσπούσαν ταραχές και λεηλασίες. Θα μπορούσε να ξεσπάσει και πραξικόπημα ή εμφύλιος. Το νέο νόμισμα θα υφίστατο υποτιμήσεις και ο πληθωρισμός θα εκτινασσόταν. 


Μεσοπρόθεσμα όμως, θα μπορούσε να αποκατασταθεί η τάξη. Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα κατόρθωνε να θέσει υπό έλεγχο το δημοσιονομικό της έλλειμμα, που δεν είναι απίθανο αφού το ΔΝΤ προβλεπει πρωτογενές έλλειμμα 1% του ΑΕΠ φέτος. Ας υποθέσουμε ότι οι εξαγωγείς ξανάβρισκαν πρόσβαση στην αγορά της ΕΕ. Τότε, όπως ισχυρίζεται ο κ. Arvind Subramanian του αμερικανικού Peterson Institute for International Economics, η Ελλάδα θα απολάμβανε μια εύρωστη, αν και μάλλον πρόσκαιρη, άνθιση. 


Μια διατεταγμένη αποχώρηση θα κατέληγε πάλι περίπου εκεί, αλλά γρηγορότερα. Το εξωτερικό θα στήριζε το τραπεζικό σύστημα κατά την μετάβαση στο νέο νόμισμα περιορίζοντας την αναταραχή και την διολίσθηση του νομίσματος και την εκτίναξη του πληθωρισμού. 


Σε μια έκθεση που προκαλεί πολλές σκέψεις υπό τον τίτλο «Διάλυση της ΟΝΕ: Πληρώστε τώρα ή αργότερα», ο Mark Cliffe της ING αποτιμά τις επιπτώσεις μιας εξόδου. Εκτιμά κατ’αρχήν ότι θα έμπαιναν χειρόφρενα σε άλλες χώρες που θα καθιστούσαν την έκρηξη ελεγχόμενη, με πτώση του ΑΕΠ 4% για την Ελλάδα μεταξύ 2012 και 2014 και 2% για την υπόλοιπη ευρωζώνη. Όμως τα νομίσματα εκτός ευρωζώνης θα ανατιμούνταν, με αρνητικές επιπτώσεις και στις δικές τους οικονομίες. 


Ο περιορισμός όμως της ζημιάς δεν θα ήταν ευκολος. Η έξοδος της Ελλάδας, ειδικά αν είναι άτακτη, θα προκαλούσει μαζικές τραπεζικές αναλήψεις σε Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία και παραπέρα. Επίσης θα προκαλούσε κατάρρευση στις τιμές χρηματοπιστωτικών και άλλων ενεργητικών. Η έξοδος προς την ασφάλεια της Γερμανίας και αλλού θα επιταχυνόταν. 


Για να αποφευχθεί σοβαρή μετάσταση, η ευρωζώνη θα πρέπει να δράσει αποφασιστικά. Η ΕΚΤ θα πρέπει να λειτουργήσει ως πιστωτης έσχατης ανάγκης απεριόριστα, αντικαθιστώντας το χρήμα που θα φεύγει από τις τράπεζες. Τα επιτόκια στα κρατικά ομόλογα θα πρέπει να συγκρατηθούν με έξωθεν βοήθεια. 


Πάνω απ’όλα θα πρέπει να δυναμώσει η δέσμευση να κρατηθεί η υπόλοιπη ευρωζώνη ενωμένη κι αυτό θα απαιτήσει ισχυρότερες μορφές δημοσιονομικής αλληλεγγύης, πιθανόν με ευρωομόλογα. Τέλος, η άποψη ότι η χώρες μπορούν να επανακτήσουν την υγεία τους λιμοκτονώντας, χωρίς οικονομική ανάπτυξη και με υψηλότερο πληθωρισμό, θα πρέπει να μείνει στην άκρη. 


Ας υποθέσουμε ότι δεν γίνονται αυτές οι προσπάθειες και η ευρωζώνη διαλύεται. Ο κ. Cliffe πιστεύει ότι οι συνέπειες θα είναι τεράστιες, ακόμη και για την Γερμανία. Προβλέπει «βαθιά ύφεση σε όλη την ευρωζώνη, που θα παρασύρει την παγκόσμια οικονομια. Στην ευρωζώνη η παραγωγή θα μειωθεί από 7% στην Γερμανία μέχρι 13% στην Ελλάδα». Ο πληθωρισμός θα εκτιναχθεί στην περιφέρεια και στον «πυρήνα» θα εγκατασταθεί ο αποπληθωρισμός. Θα είναι φοβερά επίπονο για ολους. 


Η ανάλυση αυτή ίσως μάλιστα είναι πολύ αισιόδοξη στην αποτίμηση των επιπτώσεων της απόλυτης διάλυσης. Θα ενεργοποιηθούν πανίσχυροι μηχανισμοί: Επιβολή (παράνομων) ελέγχων κεφαλαίου, νομικές αβεβαιότητες, καταρρεύσεις ενεργητικών, απρόβλεπτες μεταβολες σε ισολογισμούς πάγωμα του τραπεζικού συστήματος, διατάραξη των κεντρικών τραπεζών, κατάρρευση στις δαπάνες και το εμπόριο και τεράστιες μεταβολές στους συναλλαγματικούς μηχανισμούς των νέων ισοτιμιών. 


Θα χρειαστούν οπωσδήποτε πρόσθετες διασώσεις τραπεζών, με μεγάλο κόστος. Οι βαθιές υφέσεις θα επιδεινώσουν τις ήδη προβληματικές δημοσιονομικές θέσεις. 


Η διάλυση θα επιφέρει επίσης ορδές από νομικές προσφυγές. Πέρα από αυτό, η ΕΕ θα επιπέσει σε νομική και πολιτική αφάνεια, με διαλυμένες τις πιο σπουδαίες συμφωνίες και το πιο περήφανο επίτευγμά της. Είναι αδύνατο να εκτιμήσουμε το αποτέλεσμα μιας τόσο βαθιάς αλλαγής στην ευρωπαϊκή τάξη. 


Και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στις χώρες εκτός ευρωζώνης; Η Βρετανία έχει μεγάλο άνοιγμα στην πραγματική οικονομία και τις τράπεζες και ο κ. Cliffe υπολογίζει πτώση του ΑΕΠ της 5%. Θα πληγούν επίσης η κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Οι ΗΠΑ θα υποστεί ήπια τουλάχιστον ύφεση, όπως ίσως και η Ιαπωνία. 


Και σε αυτή την περίπτωση, οι ευρύτερες επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή νομική και πολιτική τάξη είναι δυνητικά πιο σημαντικές. Αν και ίσως δεν είναι τόσο επικίνδυνες όσο του 1930, θα έχουν ανυπολόγιστες επιπτώσεις. Θα είναι σχεδόν σίγουρα χειρότερες από εκείνες της κατάρρευσης της Lehman Brothers. Δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. 


Όμως η έξοδος της Ελλάδας θα αυξήσει πολύ τις πιθανότητες να γίνει, τόσο τώρα όσο και για πάντα, καθώς θα δείξει ότι το ευρώ δεν είναι παντοτινό. Καθένας από εκεί και πέρα θα υπολογίζει κάθε φορά ότι είναι δυνατόν να διαλυθεί. Αυτός ο κίνδυνος θα είναι ακόμη μεγαλύτερος, αν η Ελλάδα φύγει με επιτυχία. Τότε η ευρωζώνη θα πρέπει να κάνει θεμελιώδεις αλλαγές για να καταστήσει λιγότερο επίπονη και πιο αξιόπιστη την επιβίωση. 


Η ελληνική έξοδος θα δημιουργήσει την επιλογή ανάμεσα στις μεγάλες κινήσεις προς μια πιο δυνατή ένωση και ένα μέλλον ατελείωτων κρίσεων. Σε μια τέτοια επιλογή, το κυρίαρχο κράτος-δανειστής, η Γερμανία, πρέπει να δημιουργήσει -ανάμεσα στα μεγάλα βήματα προς την ενοποίηση που τρομοκρατούν πολλούς από τους πολίτες της- ένα μέλλον γεμάτο φριχτές κρίσεις ή την διάλυση τώρα. Δεν υπάρχει καλή επιλογή. Όμως η ευρωζώνη ή θα γίνει μια πιο δυνατή ένωση ή θα εξαφανιστεί. 

Ανοίγει η "πόρτα" για νέο κριτήριο ελλείμματος

Πηγή:www.capital.gr

Της Δήμητρας Καδδά 

Τη πανευρωπαϊκή χρήση άλλου τρόπου μέτρησης του ελλείμματος που αλλάζει άρδην τα δεδομένα για την Ελλάδα προωθούν Ε.Ε. και ΔΝΤ. Το διαρθρωτικό έλλειμμα προσμετρά το ύψος της ύφεσης και φέτος θα μπορούσε να είναι ακόμη και 2,6% αντί για 7,3% του ΑΕΠ που εκτιμάται το επίσημο έλλειμμα. 

Αν ολοκληρωθούν γρήγορα οι διαδικασίες θα αποτελέσει έναν ακόμη παράγοντα αλλαγών στο Μνημόνιο που ήδη… «ψήνονται». Περιλαμβάνουν, σύμφωνα με πληροφορίες, παράταση προσαρμογής για 1-3 έτη, μέτρα σε στάδια, έμφαση στη φοροδιαφυγή, αντικατάσταση επαχθών παρεμβάσεων, άμεση καταβολή περισσότερων κονδυλίων του ΕΣΠΑ και ευρωομόλογα επενδύσεων. 

Το νέο «παράθυρο» για ελαστικότερο Μνημόνιο άνοιξε χθες ο πρόεδρος της Κομισιόν, ανακοινώνοντας την ενεργοποίηση ρητρών προσαρμοστικότητας του νέου δημοσιονομικού συμφώνου. Η ελαστικοποίηση θα αφορά σε όλα τα κράτη και προκύπτει από ένα εναλλακτικό -και πιο δίκαιο- τρόπο μέτρησης του ελλείμματος. 

ECONOMIST: The Greek run. It is not a good idea for Greece to leave the euro. But it is time to prepare for its departure

ΠΗΓΗ: ECONOMIST

“GREXIT” is an ugly term for what may soon become an even uglier reality: Greece’s departure from the euro zone. As fury in Athens runs up against frustration with Greek recalcitrance in the rest of the European Union, the EU’s most troubled economy could be heading out of the single currency within weeks. If Greek banks suffer a mass run, as depositors withdraw euros for fear they will be forcibly converted into new drachmas, Greece’s fate could be settled even sooner.

Greece’s ascendant politicians, particularly Alexis Tsipras, leader of the radical left Syriza party, want to repudiate Greece’s rescue deal with its European and IMF creditors. The creditors, particularly Germany, are standing firm, rightly making clear that they will not be blackmailed into repeatedly rewriting bail-outs. If in fresh elections on June 17th the objectors have a majority, as the polls suggest, and if they renege on Greece’s bail-out deal, then the world will cut off the supply of rescue funds. It is hard to see Greece then staying in the euro.

'If We Leave the Euro, Everything Will Be Worse'

ΠΗΓΗ: SPIEGEL

Greece is on the verge of economic collapse and yet the country's left wants to jettison austerity measures. Would this leave any alternative other than exiting the euro? SPIEGEL ONLINE invited the leader of Greece's pro-business Drasi party and an anti-austerity Syriza parliamentarian to debate the issues.

Just imagine: A country finds itself mired in an existential crisis and diametrically opposed political parties are tasked with putting together a government.

This is exactly the challenge Greece currently faces. The conservative Nea Dimokratia (New Democracy) and the socialist PASOK parties have tried in vain to convince the radical left-wing Syriza to join in forming a viable government. Every attempt at negotiation with the country's second-strongest party has failed, and Greece now faces a new election in June.

The biggest issue in the vote will be the question of whether the people of Greece want their country to continue implementing the strict austerity measures they agreed to in exchange for European Union and International Monetary Fund bailout money, or if they want to simply leave the euro zone.

Weisbrot and Krugman are Wrong: Greece cannot pull off an Argentina

Πηγή: Γ. Βαρουφάκης

Mark Weisbrot has been arguing, for some time now, that Greece must try to emulate Argentina; that is, to default on its debts not as a bargaining strategy that yields a New Deal within the Eurozone but, rather, in the context of exiting the Eurozone altogether and going it alone. Recently, Paul Krugman has endorsed this position (see here and here). I think they are profoundly wrong.

There are two arguments against the recommendation that Greece and Argentina are similar enough to warrant an Argentinian road for Greece. There are those, like the Cato Institute and IMF diehards, who never forgave Argentina for having successfully escaped the clutches of the poisonous austerity (and internal devaluation) that the IMF had imposed upon the country so as to sacrifice a whole people’s prosperity in the interest of creditors, rentiers and assorted speculators who had flooded the country with dollars (during the era of the currency board). Believe me when I say that I am not one of them. Indeed, I salute the Argentinian people for having toppled a regime, and more than one government, that tried so desperately to sacrifice a proud people on the altar of IMF-led austerity. No, my criticism of the idea that Greece can ‘do’ an Argentina today stems from the view that the circumstances Greece is facing today are genuinely different to those of Argentina a decade ago.

Στα 395 δισ. ευρώ το κόστος του Grexit

Πηγή: FT (via euro2day)

Κίνδυνος μετάδοσης: Ο φόβος των αγορών από τότε που ξεκίνησε η κρίση χρέους της ευρωζώνης. Η έξοδος της Ελλάδας από το ενιαίο νόμισμα θα φέρει αυτόν τον κίνδυνο στο επίκεντρο, και μάλιστα με τρόπο που ουδείς μέχρι σήμερα δεν είχε φανταστεί. 

Η αποκαλούμενη Grexit θα θέσει υπό αμφισβήτηση τα τείχη προστασίας της ευρωζώνης-που πολλοί επενδυτές χαρακτηρίζουν ανεπαρκή- και θα ασκήσει τρομακτική πίεση στον τραπεζικό της κλάδο. Για τους περισσότερους στις αγορές, όμως, η βασική ανησυχία δεν αφορά τον άμεσο αντίκτυπο, αλλά κυρίως το παράδειγμα που θα θέσει η Ελλάδα για τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης. 

«Η βασική ανησυχία κατά την άποψή μας δεν είναι κατ’ ανάγκην ο πρώτος αντίκτυπος, αλλά το τι συνεπάγεται για την αδιάσπαστη φύση της ευρωζώνης» αναφέρει ο Jim Reid της Deutsche Bankκαι συμπληρώνει: «Ειδικότερα, το τι θα συμβεί εάν στο μέλλον και άλλες χώρες της ευρωζώνης εξακολουθήσουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Οι επιπτώσεις, στο σύνολό τους μπορεί να μην γίνουν αισθητές αμέσως, καθώς πολλά μπορούν να συμβούν με τον καιρό. Η αποχώρηση της Ελλάδας μπορεί να είναι επικίνδυνο παράδειγμα, εάν οι άλλες οικονομίες συνεχίσουν να αποδυναμώνονται».

Μήπως τελικά οι Έλληνες γελάσουν τελευταίοι;

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

By Arvind Subramanian *

Δημοσιεύθηκε: 09:33 - 16/05/12

Η χρεοκοπία θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα και η συνεπακόλουθη μετάδοση της κρίσης θα είναι ζημιογόνος για την Ευρώπη. Αυτή είναι η κοινή εκτίμηση. Η συζήτηση που διεξάγεται περιστρέφεται μόνο στο πόσο ισχυρή θα είναι η μετάδοση της κρίσης και ποιος θα πρέπει να είναι ο χειρισμός για τα υπερχρεωμένα κράτη αλλά και για τους μεγάλους χρηματοδότες της Ε.Ε. 

Μήπως, όμως, η συζήτηση κινείται σε λάθος βάση; Εκτός ευρωζώνης η Ελλάδα θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνη για το σύστημα στο οποίο πραγματικά ποτέ δεν ανήκε… Μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα επιτυχούς ανάκαμψης! 

Υπάρχει ένα σενάριο που παραγνωρίζεται, βάσει του οποίου η χρεοκοπία δεν καταλήγει σε καταστροφή για την Ελλάδα. Σε αυτήν την περίπτωση, η πραγματική και πιο υπαρξιακή απειλή για την ευρωζώνη είναι πολύ διαφορετική. Σε αυτό το σενάριο εκείνοι που γελούν τελευταίοι είναι οι Έλληνες. 

Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ!

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

ΠΡΟΕΞΟΦΛΟΥΝ ΕΞΟΔΟ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩ!

ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΞΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ! 

H αποτυχία των κυρίαρχων κύκλων  της Ελλάδας να σχηματίσουν ''οικουμενική'' κυβέρνηση με τον εγκλωβισμό του ΣΥΡΙΖΑ  και η διαφαινόμενη δρομολόγηση εκλογών έδωσαν αφορμή στις αγορές να κλιμακώσουν τις άγριες εκβιαστικές επιθέσεις τους προς κάθε κατεύθυνση, στην Ελλάδα, την ευρωζώνη και γενικότερα! 

Οι βρωμικες επιθέσεις των αγορών δεν αποβλέπουν μόνο στην κερδοσκοπία αλλά διεξάγονται κυρίως για πολιτικούς λόγους προκειμένου να φοβίσουν τους πολίτες της χώρας μας και να πλήξουν τη ριζοσπαστική Αριστερά!

Δεν αποκλείεται τις επόμενες μέρες αυτές οι επιθέσεις να κλιμακωθούν και να προκαλέσουν έκτακτες απρόβλεπτες τρομοκρατικές καταστάσεις στη χώρα μας ίσως και στην Ευρωζώνη.

Αυτή την ώρα ανοίγεται μια μεγάλη πολιτική και ταξική σύγκρουση, ίσως η μεγαλύτερη μετά τον πόλεμο! 

* H iskra παραθέτει ακολούθως, χωρίς κρίσεις και σχόλια, σχετικά ρεπορτάζ από διαφορες ιστοσελίδες: 

Η ΑΘΗΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΧΑΟΣ: ΒΟΥΤΙΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟ 1,27$

Η αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης στην Ελλάδα προκαλεί νευρικό κλονισμό στις αγορές καθώς αυξάνει τον κίνδυνο εξόδου από το ευρώ και το ενιαίο νόμισμα αντιδρά με κάθετη πτώση ενώ τα yields στον ευρωπαϊκό Νότο εκτινάσσονται στα ύψη. Την ίδια ώρα τα νέα ελληνικά ομόλογα υποχωρούν σε επίπεδο χαμηλότερο από αυτό των παλιών ομολόγων.

For Greece – and Europe – the true calamity is to delay exiting the euro

Simon Jenkins

guardian.co.uk, Tuesday 15 May 2012 20.30 BST

Comments (26)

A looming black cloud is hurtling forwards over the European horizon. It is called economic nemesis, driven to a fury by a quarter century of the naivety and greed of most of the continent's rulers. In Berlin and Brussels this week the high priests and wizards of euro-finance gazed at the cloud in horror, muttering imprecations: it was "unacceptable … unthinkable … unmentionable". The cloud took no notice and raced on.

Newspaper financial pages nowadays read like satirical spoofs. No one has a clue what is happening so analysts play with words. Would a Greek exit from the euro be a catastrophe or a calamity, or is that what happens without an exit? Is unimaginable worse than abhorrent, is contagion worse than wildfire, is apocalypse worse than Armageddon?

Markets indulge in no such fantasies. Money talks straight. Computers are already being fed "Grexit" algorithms, and modelling a disintegrated euro. Default swaps are in place. Spanish and Italian debts are being devalued de facto through soaring yields. Politicians panic, but money merely adjusts.