ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
του Κ. Καλλωνιάτη
Είναι ηλίου φαεινότερο πως το ΠΑΣΟΚ πληρώνει στις εκλογές αυτές την πολιτική αδιαπραγμάτευτης αποδοχής του Μνημονίου που έφερε τη χώρα στη δεινή σημερινή κατάσταση. Όμως, ο νέος αρχηγός του, στο όνομα της υπευθυνότητας και του πραγματισμού, επιχειρεί να αποσείσει τις ευθύνες του μνημονιακού ναυαγίου και να προβάλει μία νέα πολιτική εικόνα ανασύνταξης του κόμματος, η οποία, πέραν κάποιων γενικόλογων παραδοχών περί διαχειριστικών λαθών, βασίζεται ουσιαστικά σε δύο σκέλη:
Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε μία χώρα ερείπιο από τη διακυβέρνηση της ΝΔ και "υποχρεώθηκε" να αποδεχθεί το Μνημόνιο 1 για να μην χρεοκοπήσει η χώρα, ενώ "πέτυχε" το Μνημόνιο 2, που σήμανε νέα μεγάλη ευρωπαϊκή χρηματοδότηση με χαμηλότερο επιτόκιο και σημαντικό κούρεμα χρέους 100 δισ. Δεύτερον, με την εξασφάλιση των παραπάνω δεδομένων και με την αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη, τώρα το ΠΑΣΟΚ μπορεί να προχωρήσει στην "οργανωμένη διαπραγμάτευση" του Μνημονίου αντί της καταστροφικής για την οικονομία καταγγελίας που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, ο αγώνας κατά του λαϊκισμού που ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. επικαλούνται προβαλλόμενα ως θεματοφύλακες της σοβαρότητας, της υπευθυνότητας και του ρεαλισμού για τη διάσωση της χώρας καθόλου δεν δικαιολογεί την πολιτική ασυνέπεια και ψευδολογία.
Στην περίπτωση, δε, του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ μόνον η απώλεια προσφάτου μνήμης μπορεί να δικαιολογήσει το δίλημμα που θέτει περί "καταγγελίας ή οργανωμένης διαπραγμάτευσης του Μνημονίου". Γιατί, ενώ ο κ. Βενιζέλος ως οργανωμένη διαπραγμάτευση εννοεί πρωτίστως την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του Μνημονίου από 1 έως 3 έτη, ξεχνά πως πριν από μερικούς μήνες που συζήταγε με την τρόικα το νέο Μνημόνιο ήταν αυτός που δεν απεδέχθη πρόταση του ίδιου του ΔΝΤ για μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα εφαρμογής του… Αντιγράφουμε σχετικά από τη τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία του περασμένου Μαρτίου (βλ Δημοσιονομική Πολιτική σ.19 , παράγραφος 21 στο http://www.imf.org/external/pubs/ft/scr/2012/cr1257.pdf ):
«Οι συζητήσεις εστιάστηκαν στην επίτευξη κατάλληλης ισορροπίας ανάμεσα στην ταχύτητα σταθεροποίησης και στην επίδραση αυτής στην πραγματική οικονομία… Η δημοσιονομική οδός περιλαμβάνει την επίπτωση αποπληθωριστικών πολιτικών εργασίας το 2012 που θα επιτρέψουν την επίτευξη ενός πρωτογενούς ελλείμματος 1% του ΑΕΠ. Κατόπιν προβλέπονται προσαρμογές 2,75% του ΑΕΠ ετησίως τη διετία 2013-14 ώστε να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% το 2014. Τα στελέχη του ΔΝΤ υποστήριξαν πως οι επιπτώσεις στη ζήτηση από την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων καθώς και οι ασθενέστερες οικονομικές προοπτικές στην Ευρώπη επέβαλλαν μία πιο μεγάλη περίοδο προσαρμογής (που θα επέτρεπε βραχυχρόνια μία πιο ήπια δημοσιονομική πολιτική).
Οι ελληνικές αρχές αντέταξαν πως η επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής πέραν του 2014 θα έθετε κινδύνους αξιοπιστίας, και δεδομένης της αντίστασης των Ευρωπαίων εταίρων τους, ανησυχούσαν πως κάτι τέτοιο θα εκλαμβανόταν ως έλλειψη δέσμευσης στους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Μολονότι η προσδοκώμενη πορεία προσαρμογής βρίσκεται εντός του πλαισίου της εμπειρίας άλλων χωρών και η Ελλάδα πέτυχε ένα πρωτογενές πλεόνασμα παρόμοιου μεγέθους στη διάρκεια του 1999-2000, ο ρυθμός της παραμένει πολύ φιλόδοξος (βλ. Παράρτημα 1)».
Αυτή είναι η αλήθεια λοιπόν. Και μόνον ο φόβος για πιθανή αντίσταση των Ευρωπαίων ώθησε τον τότε υπουργό Οικονομίας κ. Βενιζέλο να απορρίψει την πρόταση του ΔΝΤ για μακρύτερη περίοδο υλοποίησης του Μνημονίου 2! Αυτό που ο ίδιος απέρριψε προκαταβολικά και αμαχητί τότε εμφανίζει λοιπόν σήμερα ως πρόταση του ανανήψαντος ΠΑΣΟΚ, που, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, φιλοδοξεί να εκφράσει τις δυνάμεις της "ρεαλιστικής και υπεύθυνης" Κεντροαριστεράς ! Με αυτόν τον ρεαλισμό και αυτήν την υπευθυνότητα "διαπραγματεύτηκε" με την τρόικα και οδήγησε στο σημερινό μνημονιακό αδιέξοδο, από το οποίο διατείνεται πως θα βγάλει την χώρα εφόσον ο λαός με τη ψήφο του εμπιστευτεί εκ νέου την "επαναδιαπραγμάτευση" στο ΠΑΣΟΚ.
Μήπως όμως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παραβιάζει ανοιχτές θύρες; Γιατί τόσο η περίπτωση της Ισπανίας όσο και σχετικές δηλώσεις κοινοτικών αξιωματούχων έχει αφήσει να διαφανεί η πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να παρατείνει την χρονική διάρκεια υλοποίησης των στόχων του Μνημονίου. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα της άτυπης "διαπραγμάτευσης" των εκλογών της 6ης Μαΐου και της πίεσης που συνεχίζει να ασκεί ο ελληνικός λαός με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως κορυφαίας πολιτικής αντιμνημονιακής δύναμης στην Ελλάδα. Το μήνυμα που εξακολουθεί να μην λαμβάνει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι πως στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προσέρχεται κανείς απαιτώντας τα κοινωνικά δίκαια και λογικά κι όχι με κατεβασμένη την ουρά, αν θέλει φυσικά να πετύχει τα μισά απ’ όσα ζητά.
Επίσης, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε στη διακαναλική συνέντευξη του πως «το χρέος είναι βιώσιμο μετά τη μείωση του κατά 100 δισ.» και αυτή είναι η επιτυχία της διαπραγμάτευσης που έκανε. Μπορεί μήπως να τεκμηριώσει με βάση τις επίσημες στατιστικές χρέους της Γενικής Κυβέρνησης πού ακριβώς καταγράφεται αυτή η περίφημη μείωση κατά 100 δισ. του χρέους για την οποία κομπορρημονεί; Μπορεί μήπως να εντοπίσει οπουδήποτε στην τελευταία επίσημη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα (Μάρτιος 2012, δηλαδή με δεδομένη τη συμφωνία για το "κούρεμα" χρέους) μία μείωση χρέους όχι 100, αλλά έστω και 10 δισ.; Αν δεν μπορεί να τεκμηριώσει το νούμερο αυτό, καλό είναι να μην αεροβατεί περί δραστικής μείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, γιατί θα φέρει ακέραια την ευθύνη μιας… ανεύθυνης και εξωπραγματικής καυχησιολογίας που δεν συνάδει με το ρεαλιστικό προφίλ της Κεντροαριστεράς που ευαγγελίζεται.
Πάντως, για να διευκολύνουμε την αναζήτηση σχετικών στοιχείων, το ΔΝΤ στην εν λόγω έκθεση (βλ Πίν. 3, σ. 67) αναφέρει ως ακαθάριστο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης τα εξής διαδοχικά νούμερα: 129 δισ. το 2009, 145 δισ. το 2010, 165 δισ. το 2011 και 163 δισ. το 2012. Με άλλα λόγια οι τριετείς θυσίες του ελληνικού λαού με βάση τα δύο Μνημόνια έγιναν για να μειωθεί (κατ" εκτίμηση) το χρέος 2 δισ. φέτος και να αυξηθεί κατά 34 δισ. στη διάρκεια της τριετίας ; Αυτό είναι το προϊόν μιας υπεύθυνης και ρεαλιστικής κεντροαριστερής πολιτικής κ. Βενιζέλο ;
Τέλος, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε πως «η προσπάθεια που έγινε με την τρόικα δεν έγινε για να σωθούν οι τράπεζες, αλλά οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών». Κατόπιν τούτου, δικαιολογημένα θα διερωτηθεί κανείς αν όσα επίσημα ισχυριζόταν ως υπουργός Οικονομίας μέχρι τώρα, πως δηλαδή οι καταθέσεις των Ελλήνων στις τράπεζες είναι εγγυημένες και διασφαλισμένες, όπως σε όλη την Ευρώπη, μέχρι του ποσού των 100.000 ευρώ ήταν ψέματα…
Είναι εύκολο να μονολογεί κανείς αυθαιρετώντας σε διακαναλικές συνεντεύξεις. Δύσκολο όμως όταν υπάρχει αντίλογος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου