Θεσσαλονίκη: Το κοινωνικό ιατρείο ξεκίνησε τη λειτουργία του

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ 

Η αλληλεγγύη είναι αναγκαία στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Του Γιάννη Βορινού.

Ένα πείραμα κοινωνικής αλληλεγγύης στήνεται τους τελευταίους μήνες στη Θεσσαλονίκη και χθες συστήθηκε στην κοινωνία της πόλης. Ακολουθώντας την εμπειρία και άλλων πόλεων, γιατροί και υγειονομικοί κατάφεραν να οργανώσουν ένα κοινωνικό ιατρείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Χθες βρέθηκαν στο χώρο του κοινωνικού ιατρείου δεκάδες πολίτες, μέλη σωματείων, άνθρωποι των κινημάτων και της Αριστεράς που δρουν στην πόλη και στηρίζουν το εγχείρημα.
Σε χώρο που διέθεσε το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, στον 1ο όροφο στην Αισώπου 24 (πρώτη προς τα κάτω παράλληλο της Μοναστηρίου, περιοχή Βαρδάρη), από την επόμενη εβδομάδα θα λειτουργούν καθημερινά τις εργάσιμες ημέρες εντελώς δωρεάν για ανασφάλιστους-ες, Έλληνες και αλλοδαπούς, τακτικό ιατρείο γενικής ιατρικής, νευρολογικό, παιδιατρικό, ψυχιατρικό, ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, οδοντιατρείο και φαρμακείο.

Διακινδυνεύοντας να μας αποδοθεί η μομφή ου εθελοντισμού και της φιλανθρωπίας
Οι γιατροί του κοινωνικού ιατρείου δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι η ανάγκη για ένα ιατρείο που θα δέχεται ανασφάλιστους ασθενείς είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα επιθυμούσαν να αποδοθεί η μομφή του εθελοντισμού και της φιλανθρωπίας στη δράση τους.
Ένα ιατρείο που θα προσφέρει σε μόνιμη βάση, χωρίς καμιά απολύτως οικονομική επιβάρυνση για τους προσερχόμενους, πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους ανεξαιρέτως τους ανασφάλιστους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους, Έλληνες και αλλοδαπούς, επιδιώκοντας και πιέζοντας την πολιτεία να εξασφαλίζει δωρεάν και την αναγκαία κατά περίπτωση, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη, νοσηλεία και αποκατάσταση.
Οι εμπλεκόμενοι υγειονομικοί ξεκαθαρίζουν ότι δεν υπάρχει ούτε η πρόθεση, αλλά ούτε και η αυταπάτη για τη δυνατότητα υποκατάστασης του κράτους που αποσύρεται από την ευθύνη φροντίδας των κατοίκων της επικρατείας του και έχοντας πλήρη επίγνωση των ορίων και των δυνατοτήτων της αλληλεγγύης στο χώρο της περίθαλψης, αλλά και με σταθερή την πεποίθηση πως η αλληλεγγύη και η υπεράσπιση δικαιωμάτων εκτός από διακηρυκτικό λόγο απαιτεί και συγκεκριμένες δράσεις. Παράλληλα δηλώνουν την πεποίθησή τους ότι πρωτοβουλίες και δίκτυα αλληλεγγύης για τους αποκλεισμένους σε όλα τα πεδία και τους τομείς είναι σήμερα απαραίτητα για τη διατήρηση της ανθρωπιάς μας, για τη διατήρηση της συνοχής του κοινωνικού ιστού, αλλά κυρίως «για την επαναθεμελίωση σχέσεων και συμπεριφορών που να ξαναχτίζουν συλλογικότητα και να αντιστρατεύονται στην πράξη τον ατομικισμό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».
Οι υγειονομικοί που στηρίζουν την απόπειρα δημιουργίας του κοινωνικού ιατρείου βρέθηκαν μαζί στην παρακολούθηση και στήριξη της υγείας των 50 μεταναστών απεργών πείνας στο ΕΚΘ, ως αλληλέγγυοι στον αγώνα τους για πλήρη και ίσα δικαιώματα με τους ντόπιους εργαζόμενους, και όπως αναφέρουν «βιώσαμε την αξία και την αποτελεσματικότητα της αλληλεγγύης σε ένα τόσο κρίσιμο τομέα της καθημερινότητας, όπως είναι η περίθαλψη και η φροντίδα υγείας».

Υπηρετώντας μια ανάγκη προσωπική, συλλογική, υγειονομική, κοινωνική και κινηματική
Οι υγειονομικοί του κοινωνικού ιατρείου επισημαίνουν ότι «γνωρίσαμε επίσης από κοντά τα τελευταία χρόνια πως η αμφισβήτηση του δικαιώματος σε ποιοτική και δωρεάν περίθαλψη ξεκίνησε από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, για να περάσει σταδιακά και στους ντόπιους Έλληνες πολίτες» και συμπληρώνουν ότι «είμαστε πρόθυμοι και αποφασισμένοι να προασπίσουμε αυτό το δικαίωμα αφενός με τη συμμετοχή στον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα ανοικοδόμησης ενός πραγματικά δημόσιου και δωρεάν καθολικού συστήματος υγείας, αφετέρου με τη λειτουργία στην πόλη μας ενός ιατρείου-φαρμακείου κοινωνικής αλληλεγγύης».
Οι γιατροί απαντώντας στο γιατί στήθηκε τώρα το κοινωνικό ιατρείο αναφέρουν ότι «ζούμε σε μια εποχή που, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της προσπάθειας των κεφαλαιοκρατών να τη μεταβιβάσουν στον κόσμο της εργασίας, η ανεργία και η φτώχεια αυξάνουν ραγδαία, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους στο περιθώριο».
Όπως αναφέρουν οι υγειονομικοί που συμμετέχουν στην προσπάθεια του κοινωνικού ιατρείου, «στα πλαίσια της υλοποίησης της περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής και της εμπορευματοποίησης της υγείας μειώνονται δραματικά οι δαπάνες του δημοσίου στο ζωτικό τομέα της υγείας-πρόνοιας και το κράτος αποσύρεται από τη στοιχειώδη ευθύνη να καλύψει ακόμα και τις πιο βασικές υγειονομικές ανάγκες μεγάλου τμήματος των κατοίκων της χώρας».
Μάλιστα, όπως ανέφεραν οι γιατροί στους δημοσιογράφους που βρέθηκαν στο χώρο του κοινωνικού ιατρείου, «σε συνέντευξη του προέδρου της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, ομολογήθηκε ότι το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας μας που δεν έχει πρόσβαση στο ΕΣΥ ανέρχεται στο 20%, μετά την καθιέρωση και της οικονομικής συμμετοχής του ασθενούς σε αυτό».
Τα μέλη του κοινωνικού ιατρείου τόνισαν ότι τα 5 ευρώ για επίσκεψη στα τακτικά ιατρεία, η πληρωμή του συνόλου του κόστους νοσηλείας και των εργαστηριακών εξετάσεων για τους ανασφάλιστους καθώς και ποικίλες άλλες πληρωμές με διάφορα ποσοστά ακόμα και για τους έχοντες ασφαλιστική κάλυψη, έχουν καταργήσει ουσιαστικά το δικαίωμα στη δωρεάν περίθαλψη.
Γεγονός που για τον φτωχό, τον άνεργο, τον βαριά και τον χρόνια πάσχοντα σημαίνει ολοκλήρωση του κοινωνικού του αποκλεισμού, ραγδαία επιδείνωση της υγειονομικής του κατάστασης, απόλυτη μιζέρια και πρόωρο θάνατο.
«Αυτή η κοινωνική συνθήκη είναι βάρβαρη, άδικη και προσβάλλει κάθε αξία του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού» αναφέρουν οι γιατροί του κοινωνικού ιατρείου στο ιδρυτικό τους κείμενο.
Με την ακράδαντη πεποίθηση ότι πρωτοβουλίες και δίκτυα αλληλεγγύης για τους αποκλεισμένους σε όλα τα πεδία και τους τομείς είναι σήμερα απαραίτητα για τη διατήρηση της ανθρωπιάς μας, για τη διατήρηση της συνοχής του κοινωνικού ιστού, αλλά κυρίως για την επαναθεμελίωση σχέσεων και συμπεριφορών που να ξαναχτίζουν συλλογικότητα και να αντιστρατεύονται στην πράξη τον ατομικισμό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι γιατροί ξεκινούν το πείραμα αυτό κοινωνικής αλληλεγγύης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Παίρνοντας αισιοδοξία από ανάλογες πρωτοβουλίες σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και έχοντας πολλοί την εμπειρία από μικρότερης κλίμακας κινήσεις αλληλεγγύης στο χώρο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
«Έχοντας επίγνωση εκ των προτέρων του δύσκολου έργου που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, λόγω των τεράστιων αναγκών που έχουν διαμορφωθεί και των τεχνικών και διαδικαστικών δυσχερειών στην προσπάθεια να ανταποκριθούμε στην αυξημένη ζήτηση δωρεάν φροντίδας» μάς λένε οι γιατροί «απευθυνόμαστε σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτιστικούς φορείς και τα συνδικάτα της Θεσσαλονίκης, καθώς και στα δημοτικά συμβούλια και τις εκλεγμένες δημοτικές αρχές, ζητώντας την ηθική και υλική στήριξη της λειτουργίας ιατρείου δωρεάν παροχής πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και φροντίδας υγείας, με υγειονομικούς που δεν εξαργυρώνουν την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση σε κανένα επίπεδο της κοινωνικής ζωής.  Η υλική στήριξη αφορά οικονομική ενίσχυση εφάπαξ ή σε σταθερή ετήσια βάση για την πληρωμή του αναγκαίου χώρου και των κοινοχρήστων του, τον ιατρικό εξοπλισμό και τα φαρμακευτικά και άλλα αναλώσιμα, τη δαπάνη των ενημερωτικών φυλλαδίων και της απαραίτητης γραφικής ύλης και των πάγιων εξόδων (ρεύμα, τηλέφωνο κλπ)».