ΠΗΓΗ: BΑΘΥ KOKKINO
του ciaoant1
Πολύς κόσμος σήμερα στην πορεία, και σίγουρα ο στόχος του να δείξουμε με πειστικό τρόπο ότι δεν υπάρχει συναίνεση του λαού στις πολιτικές της άρχουσας τάξης επιτεύχθηκε.
Το μαρτυρούν οι πολλες χιλιάδες διαδηλωτές (πάνω από 100.000).
Από εδώ και πέρα όμως τι; Να περιμένουμε ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα βάλει απεργία διαρκείας;
Αν θέλει κανείς να παλέψει σοβαρά, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, αυτό χρειάζεται - όμως "πολύ αμφιβάλλουμε" αν η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα κάνει κάτι τέτοιο. Ούτε καν άλλη απεργία δε ξέρουμε αν και πότε θα προκηρύξει - πόσο μάλλον απεργία διαρκείας.
Το ΠΑΜΕ θα βάλει μόνο του απεργία διαρκείας; Εντελώς απίθανο.
Οπότε...αυτό ήταν; Μια μέρα που βγάλαμε όλο το πάθος και την οργή που μπορούσαμε, και μετά "νέκρα";
Εδώ είναι που φαίνεται η διάλυση [και] του συνδικαλισμού - που είναι τα σωματεία, πρτοβάθμια και δευτεροβάθμια που θα αποφάσιζαν απεργίες και θα έπαιζαν έτσι καθοριστικό ρόλο στο να βγάλουν τους εργάτες στο δρόμο, για μεγάλους αγώνες;
Η ανασυγκροτήση του συνδικαλισμού θα είναι μια επίπονη διαδικασία, αλλά πρέπει να ξεκινήσει. Οι εργάτες καλούνται να ξαναστήσουν οργανωτικές δομές από εδώ και πέρα. Και βέβαια να πετάξουν έξω γραφειοκράτες τύπου "Παναγόπουλου".
Ως τότε, μερικές φωτογραφίες - ο κόσμος έδωσε το παρόν, και πλέον οι απαιτήσεις -για όλους- είναι μεγαλύτερες...
Το μαρτυρούν οι πολλες χιλιάδες διαδηλωτές (πάνω από 100.000).
Από εδώ και πέρα όμως τι; Να περιμένουμε ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα βάλει απεργία διαρκείας;
Αν θέλει κανείς να παλέψει σοβαρά, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, αυτό χρειάζεται - όμως "πολύ αμφιβάλλουμε" αν η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα κάνει κάτι τέτοιο. Ούτε καν άλλη απεργία δε ξέρουμε αν και πότε θα προκηρύξει - πόσο μάλλον απεργία διαρκείας.
Το ΠΑΜΕ θα βάλει μόνο του απεργία διαρκείας; Εντελώς απίθανο.
Οπότε...αυτό ήταν; Μια μέρα που βγάλαμε όλο το πάθος και την οργή που μπορούσαμε, και μετά "νέκρα";
Εδώ είναι που φαίνεται η διάλυση [και] του συνδικαλισμού - που είναι τα σωματεία, πρτοβάθμια και δευτεροβάθμια που θα αποφάσιζαν απεργίες και θα έπαιζαν έτσι καθοριστικό ρόλο στο να βγάλουν τους εργάτες στο δρόμο, για μεγάλους αγώνες;
Η ανασυγκροτήση του συνδικαλισμού θα είναι μια επίπονη διαδικασία, αλλά πρέπει να ξεκινήσει. Οι εργάτες καλούνται να ξαναστήσουν οργανωτικές δομές από εδώ και πέρα. Και βέβαια να πετάξουν έξω γραφειοκράτες τύπου "Παναγόπουλου".
Ως τότε, μερικές φωτογραφίες - ο κόσμος έδωσε το παρόν, και πλέον οι απαιτήσεις -για όλους- είναι μεγαλύτερες...
5 σχόλια:
«Η ανασυγκρότηση του συνδικαλισμού θα είναι μια επίπονη διαδικασία».
Δεν κάνω τον έξυπνο αλλά πάντα έτσι ήταν. Τίποτα ποτέ δεν χαρίστηκε. Με αγώνες και κόπους κατακτήθηκε. Μερικοί της σημερινής γενιάς δεν έχουν καταλάβει ακόμη τι χάνουν και ότι για να το ξαναπάρουν θα πρέπει να χύσουν ξανά αίμα. Το λέω με πίκρα γιατί τα τελευταία 20 χρόνια έχω δεχτεί πολλή ειρωνεία σε όσους έλεγα να οργανωθούν συνδικαλιστικά. Όλοι νόμιζαν ότι είχαν την ατομική λύση στο τσεπάκι τους. Κάποιοι νέοι χλεύαζαν τους πρότερους αγώνες νομίζοντας ότι με… έξυπνες ιδέες της σήμερον ημέρα επιβιώνεις.
Τώρα κατάλαβαν τι εστί «βερίκοκο» αλλά χαθήκαν τόσα και τόσα που τους παραδώσαμε.
Από δω και πέρα αρχίζει ο Γολγοθάς της νέας γενιάς. Θα αναδείξει και αυτή τους ήρωες της. Θα μάθει από τα λάθη της, όπως έμαθαν οι προηγούμενες γενιές. Στο τέλος θα νικήσει αλλά το κόστος θα είναι μεγάλο.
Και μια παρατήρηση. Μην υποτιμάμε τίποτα από την Αριστερά και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις της όσα λάθη και αδυναμίες και αν έχουν. Παρθενογένεση εργατικού κινήματος έξω από τον φυσικό ιδεολογικοπολιτικό χώρο της εργατικής τάξης που είναι η Αριστερά, δεν υπάρχει. Άλλο να γίνουν οι αναγκαίες μεταβολές που θα γίνουν αναγκαστικά και άλλο να μηδενίζουμε. Με παλιά υλικά νέο σπίτι δεν χτίζεις αλλά και χωρίς μαγιά ψωμί δεν κάνεις. Αυτή η είναι η διαλεκτική του θέματος με απλά λόγια.
Να ρίξουμε την κυβέρνηση.
Δεν μας άφησαν άλλη επιλογή.
Πώς; Με κάθε τρόπο.
Σύντροφε,
Η οργάνωση της αντίστασης δεν είναι θέμα της συνδικαλιστικής ηγεσίας - είναι θέμα της καθ' ημας αριστεράς και των κινημάτων!
Μπορεί οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ να έχουν ευθύνες ας μην τους φορτώνουμε όμως με τις ελλείψεις άλλων...
Το ΠΑΜΕ το σέβομαι , αλλά όσο επιμένει σε διασπαστικές πολιτκές δεν βοηθάει στην δημιουργία παλλαϊκού κινήματος.
Σκέψεις για τη 15η Δεκέμβρη
Αναμφίβολα η σημερινή απεργιακή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας ήταν όχι μόνο μεγάλη αλλά κυρίως μια μαχητική απάντηση στον αντεπαναστατικό νόμο για τις εργασιακές σχέσεις. Όμως δεν ήταν ούτε η μεγαλύτερη εργατική κινητοποίηση της μεταπολίτευσης ούτε καν της 5ης Μάη. Και πάρα τη μαχητικότητα μερικών εκατοντάδων διαδηλωτών στην Πλ. Συντάγματος που επέλεξαν τη σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής και των χιλιάδων ακόμα που αμύνθηκαν όσο αυτό ήταν δυνατόν μέσα στα νέφη του χημικού πολέμου που εξαπέλυσαν για ακόμη μια φορά οι ορδές των ένοπλων φρουρών του κράτους, σε καμία περίπτωση αυτό δεν αναλογεί στην επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη και η πλειοψηφία της κοινωνίας τους τελευταίους μήνες.
ανάγνωση του υπολοίπου: http://avantgarde2009.wordpress.com/2010/12/16/%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-15%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7/
Δημοσίευση σχολίου