Η χούντα της τρόικας

Πηγή: ΑΥΓΗ  (29-6-2010)

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό: Έχουμε δημοκρατία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;Ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας, κυβερνά η κυβέρνηση που εκλέξαμε, νομοθετεί η Βουλή που αναδείξαμε; Η απάντηση, όσο ευρύς και Ευρωπαίος κι αν θέλει να είναι κανείς, δεν μπορεί παρά να είναι ένα ξεκομμένο όχι. Ή ένα πιο ευγενικό όχι ακριβώς, αν είσαι τέλος πάντων ανανεωτικός. Κι αυτό το υποτιμημένο εκ των πραγμάτων πρόβλημα δημοκρατίας είναι μείζον, τεράστιο, πρωταρχικό.

Αν το καλοσκεφτείτε, αυτό που έγινε πριν από τα μέτρα εξαθλίωσης ήταν η εγκαθίδρυση του νέου καθεστώτος που ανέλαβε να τα επιβάλει. Ενός καθεστώτος που η εξουσία του όχι μόνο δεν υπόκειται στον έλεγχο της Βουλής, αλλά ίσα-ίσα έχει υποτάξει στον δικό του έλεγχο τα πάντα και φυσικά τη Βουλή. Όπως κάθε δικτατορία που σέβεται τον εαυτό της και τον ρόλο της, δηλαδή, και που εγκαθιδρύεται για να κάνει τη βρώμικη δουλειά χωρίς τον φόβο του πολιτικού κόστους.

Υπερβολή; Να το πείτε στη Βάσω, που εξηγούσε πριν από λίγες μέρες στους βουλευτές του κόμματός της ότι δεν έχει καμιά δουλειά η Βουλή να κυρώνει τις συμβάσεις που συνάπτει ο Παπακωνσταντίνου -με την τρόικα πίσω του, εννοείται. Στον Λοβέρδο, που θρηνεί δημοσίως ότι τον έχει πιάσει από τον λαιμό η πανίσχυρη τρόικα. Στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έστω αργά ανακάλυψαν ότι με το Μνημόνιο σακάτεψαν τη δημοκρατία. Στον Παπανδρέου, τέλος, που δηλώνει πρωθυπουργός μειωμένης κυριαρχίας.

Στο "κόκκινο'' δάνεια και κάρτες

Πηγή: Έθνος
της Εφης Καραγεώργου

Στα 23 δισ. ευρώ υπολογίζονται οι «κόκκινες» οφειλές, με τα νοικοκυριά να μην πληρώνουν δάνεια ύψους 12 δισ. ευρώ, ενώ άλλα 11 δισ. ευρώ είναι τα καθυστερούμενα επιχειρηματικά δάνεια.

Την ίδια ώρα, ουρές σχηματίζονται στις τράπεζες από δανειολήπτες που ζητούν ρυθμίσεις στις οφειλές τους για να μη βρεθούν στο «κόκκινο». Και είναι χαρακτηριστικό ότι το 10% όσων αποπληρώνουν στεγαστικά δάνεια έχουν ζητήσει ρύθμιση του δανείου τους, ενώ το ποσοστό είναι πολύ υψηλότερο στα καταναλωτικά και τις πιστωτικές κάρτες, καθώς φτάνει στο 20%.

Τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι τράπεζες αποτυπώνουν τη δραματική εικόνα που επικρατεί σήμερα για εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες, οι οποίοι βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο και αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους στις τράπεζες.

Σύμφωνα και με μελέτη της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών (και με βάση τα στοιχεία των ερευνών που διεξήγαγε η Τράπεζα της Ελλάδος) προκύπτει ότι: Το 20% των δανεισμένων νοικοκυριών, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 480.000 νοικοκυριά, καθυστερεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις του από 1 μέχρι και πάνω από 3 μήνες. Σ’ αυτά θα πρέπει να προστεθούν και άλλα 41.000 νοικοκυριά που έχουν σταματήσει να πληρώνουν για διάστημα πάνω από 9 μήνες.

Η πολιτική κρίση μπελάς η ευκαιρία;

Του Ρούντι Ρινάλντι.
απο το ΔΡΟΜΟ

Μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγεται η μεγαλύτερη και βαθύτερη πολιτική κρίση από την εποχή της Μεταπολίτευσης (1974). Η συνάντηση της οικονομικής κρίσης με την πολιτική και ιδεολογική κρίση μας οδηγεί σε μια συνολικότερη κρίση, σε μια οργανική κρίση. Ή διαφορετικά σε μια κρίση ηγεμονίας συνολικά της αστικής κυριαρχίας στη χώρα μας.

Σε όλα τα εγχειρίδια που αναφέρονται στην πολιτική επιστήμη θα διαβάσουμε πως η οικονομική κρίση δεν οδηγεί αυτόματα σε πολιτική κρίση, πως η πολιτική κρίση δεν γεννά αυτόματα επαναστατικές καταστάσεις, πως υπάρχουν τύποι και βαθμίδες εκδήλωσης της πολιτικής κρίσης. Επίσης θα διαβάσουμε πως η πολιτική κρίση δεν ταυτίζεται με την κρίση των θεσμών, ούτε με την κρίση του πολιτικού συστήματος.

Η πολιτική κρίση –στις ήπιες εκδοχές της, αν επιτρέπεται αυτός ο χαρακτηρισμός- μπορεί να πάρει τη μορφή κρίσης του συστήματος διακυβέρνησης, π.χ. του δικομματισμού, αλλά όχι συνολικά του πολιτικού συστήματος. Μπορεί να πάρει τη μορφή μια οξύτατης διαμάχης στους κόλπους αστικών μερίδων, αλλά να μην αγκαλιάσει μεγάλα τμήματα υποτελών – κυριαρχούμενων τάξεων και στρωμάτων. Στην περίπτωση αυτή, ο κρατικός μηχανισμός μπορεί να κλυδωνιστεί ή και να τροποποιηθεί σε πλευρές του, αλλά το σύστημα να μην κλυδωνιστεί. Στις ήπιες ακόμη μορφές μπορεί να περιληφθεί και η κρίση εκπροσώπησης, μια διάρρηξη των πελατειακών σχέσεων των μεγάλων διαταξικών κομμάτων εξουσίας. Σε κάθε περίπτωση, ένας σημαντικός παράγοντας για την εκτίμηση του βάθους μιας πολιτικής κρίσης είναι ο βαθμός εμπλοκής και η ενεργητικότητα της εμπλοκής των κυριαρχούμενων τάξεων και στρωμάτων.

Bάζουν μαχαίρι στις κοινοτικές επιδοτήσεις

Του Γιάννη Αγγέλη
απο capital.gr

Νέα έκπληξη σήμερα από την Κομισιόν. Προτείνει τη διακοπή της εκταμίευσης των κοινοτικών επιδοτήσεων που αφορούν σε επιχορηγήσεις για αγρότες, ψαράδες και κατοίκους περιφερειών με χαμηλό κατά κεφαλή εισόδημα (π.χ. Ηπειρος, Μακεδονία, κ.λπ.) για τις χώρες που δεν τηρούν τον κανόνα περιορισμού ελλειμμάτων και χρέους κάτω από τα όρια του 3% και 60% του ΑΕΠ αντίστοιχα.

Η συγκεκριμένη πρόταση περιέχεται στο κείμενο που συζητάει σήμερα το Κολέγιο των Επιτρόπων για να ενσωματωθεί στο σχέδιο οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης που θα καταθέσει τον Οκτώβριο η ομάδα εργασίας του προέδρου της Ε.Ε. Χέρμαν Βαν Ρόμπόϊ.

Rubini:Τι σήμερα τι αύριο τι τώρα....

Πηγή: sofokleous10
30 /6/ 2010

Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει απλά μια κρίση ρευστότητας. Αντιμετωπίζει κρίση φερεγγυότητας. Οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης υποβάθμισαν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα στην κατηγορία των 'σκουπιδιών', ενώ τα σπρεντ χτύπησαν την περασμένη βδομάδα νέα υψηλά. Το πακέτο διάσωσης ύψους 110 δις ευρώ της Ε.Ε. και του ΔΝΤ μόνο καθυστερεί την αναπόφευκτη στάση πληρωμών και, το χειρότερο, διακινδυνεύει να την κάνει ανεξέλεγκτη. Απαιτείται τώρα μια εύτακτη αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Τα μέτρα λιτότητας που αναγκάστηκε να προωθήσει η Ελλάδα προκειμένου να της χορηγηθούν τα ευρωπαϊκά κεφάλαια διάσωσης απαιτούν μια δρακόντεια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης του 10% του ΑΕΠ. Όμως η πολιτική αυτή θα παρατείνει την ύφεση και θα την αφήσει τη χώρα, το 2016, με ένα δημόσιο χρέος που θα φτάνει στο 148% του ΑΕΠ. Με τέτοια επίπεδα χρέους, ακόμα και μια μικρή οικονομική αντιξοότητα θα αρκεί για να την οδηγήσει σε νέα κρίση χρέους. Και τότε μπορεί να απαιτηθούν νέα δρακόντεια μέτρα λιτότητας – όπως συμφώνησαν το Σαββατοκύριακο οι G20 για τη σταθεροποίηση της αναλογίας του χρέους προς το ΑΕΠ των προηγμένων οικονομιών ως το 2016. Αλλά για την Ελλάδα αυτή η σταθεροποίηση θα αφορά επίπεδα δημόσιου χρέους που δεν θα είναι πια βιώσιμα.

Ποιός θα πάει στο ραντεβού της ιστορίας;

Του Νίκου Γαλάνη
Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

Η Αριστερά μοιάζει να κοιτάει τον «κόσμο» της και όχι τον κόσμο, να δικαιώνεται στα γραφεία της και όχι στα πεδία των συσχετισμών. Ζούμε σε ένα νέο πολιτικό σύστημα, σε ένα νέο «κράτος»-καθεστώς. Ένα άγρια νεοφιλελεύθερο κατοχικό καθεστώς, το οποίο δρα για λογαριασμό κυρίως ξένων αλλά και ντόπιων τραπεζικών συμφερόντων.

Πριν από 163 χρόνια ακριβώς ο Μαρξ γράφει το Κομμουνιστικό Μανιφέστο με την αγαπημένη σε εκατομμύρια κομμουνιστές και αριστερούς ανθρώπους φράση του: «Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα του κομμουνισμού». Είναι η αρχή της Άνοιξης των λαών.

Σήμερα, στην εποχή του άγριου ανταγωνισμού, της πολιτιστικής φτώχειας και ολοκληρωτικής εμπορευματοποίησης, της χρεοκοπίας δογμάτων, «ιδεών» και επαναστάσεων, στην εποχή της γενικής κρίσης, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον κόσμο, το φάντασμα του Μαρξ. Και ενώ οι αστοί πολιτικοί, επιστήμονες, οικονομολόγοι που τον έχουν σκοτώσει πολλές φορές, τώρα τον επαναφέρουν ένοχα, τον ανακαλύπτουν ξανά, οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές, οι αριστεροί μοιάζουν να τον απομακρύνουν, να τον φοβούνται, να τον αντιμετωπίζουν σαν ένα φάντασμα σε ένα κακό τους όνειρο.

H τρίτη παγκόσμια ύφεση ειναι εδω

Πολ Κρούγκμαν
Πηγή: Βημα online 30/6/2010

Η οικονομική ύφεση (recession) είναι σύνηθες φαινόμενο, ενώ η μακροχρόνια ύφεση (depression)- το λεγόμενο και «κραχ»- πολύ σπάνιο. Εξ όσων γνωρίζω, υπήρξαν μόνο δύο εποχές στην οικονομική ιστορία που περιγράφηκαν ευρέως ως Μεγάλες Υφέσεις: τα έτη αποπληθωρισμού και αστάθειας που ακολούθησαν τον χρηματιστηριακό πανικό του 1873, και η μαζική ανεργία που ακολούθησε τη χρηματοοικονομική κρίση της περιόδου 1929-1931.

Ούτε η Μακρά Υφεση του 19ου αιώνα, ούτε η Μεγάλη Υφεση του 20ού ήταν εποχές συνεχούς οικονομικής συρρίκνωσης- αντιθέτως, αμφότερες περιελάμβαναν περιόδους ανάπτυξης της οικονομίας. Και εκείνα όμως τα «επεισόδια βελτίωσης» δεν ήταν αρκετά για να εξισορροπήσουν την καταστροφή από την αρχική «βουτιά». Γρήγορα τα ακολούθησαν οικονομικές υποτροπές.

Μύθος η ως τώρα σύνταξη στα 60!

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

του Γ. Δελαστίκ

Τινάζουν στον αέρα τα στοιχεία του ΟΟΣΑ το παραμύθι, όπως αποδεικνύεται, που έχει γίνει πιστευτό όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην ίδια τη χώρα μας: ότι δήθεν οι Ελληνες βγαίνουν στη σύνταξη πολύ νωρίς και γι’ αυτό έχουν περιέλθει σε δύσκολη θέση τα ασφαλιστικά ταμεία, βουλιάζοντας μάλιστα ολόκληρο το κράτος. Πόσα και πόσα δημαγωγικά δημοσιεύματα δεν είδαμε στον γερμανικό Τύπο τους τελευταίους μήνες, όπου διάφοροι Γερμαναράδες δήλωναν οργισμένοι ότι δεν πρέπει να δοθεί ούτε ένα ευρώ δάνειο στην Ελλάδα, προβάλλοντας το επιχείρημα «γιατί να δουλεύουν οι Γερμανοί ως τα 65 τους χρόνια και να ταΐζουν τους Ελληνες που κάθονται βγαίνοντας στη σύνταξη από τα 58».

Ε, λοιπόν, απολύτως τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα! Δεν το ισχυριζόμαστε εμείς, αλλά ο ΟΟΣΑ, ο οποίος και το αποδεικνύει με αδιάσειστα στατιστικά στοιχεία.

Επιφανειακά, κοιτάζοντας την πρώτη στήλη των στοιχείων που παρουσιάζει ποια είναι η βάσει του νόμου κατώτατη ηλικία συνταξιοδότησης για πλήρη σύνταξη (δηλαδή με ένσημα 35 χρόνων δουλειάς στην περίπτωση της Ελλάδας μέχρι τώρα), μπορεί κανείς να νομίσει ότι οι ανθελληνικές κατηγορίες των Γερμανών ευσταθούν.

Που βρισκόμαστε στην ελληνική κρίση Δημοσίου Χρέους;

Πηγή: Capital.gr

Των Rodrigo Olivares-Caminal, Ιωάννη Κόκκορη, Κυριάκου E. Παπαδάκη
Η συζήτηση σχετικά με την παρούσα φάση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και το ανεκπλήρωτο υπέρογκο χρέος επικεντρώνεται σε δύο πιθανά σενάρια, την επονομαζόμενη Ελληνική Τραγωδία και το Ελληνικό Δράμα.

Η Ελληνική Τραγωδία, όπως καταδεικνύει και η ονομασία, υποδηλώνει μια τραγωδία: την έξοδο από την ΟΝΕ. Με την έξοδο από την ΟΝΕ, η Ελλάδα θα ανακτήσει τη δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής (που έχει εναποτεθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και συνεπώς τη δυνατότητα έκδοσης νομίσματος, ελαττώνοντας έτσι το βάρος της αποπληρωμής του χρέους. Η έκδοση νομίσματος θα οδηγήσει σε υποτίμηση, πληθωριστικές τάσεις  και την ανάγκη ενός νέου νομίσματος (π.χ. Roccos, για να προσδώσουμε μια ονομασία) ή την επανέκδοση ενός παλιότερου νομίσματος (π.χ. δραχμή).

Το τραγικό αυτό σενάριο θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αθετήσει την αποπληρωμή του χρέους (χωρίς να υποστεί πίεση από άλλες χώρες της ΟΝΕ), οδηγώντας όμως έτσι σε πιθανή κρατικοποίηση των περισσοτέρων ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων λόγω των αφομοιώσεων που θα υποστούν στα χαρτοφυλάκια τους που περιέχουν ελληνικά ομόλογα. Αυτή η εξέλιξη θα οδηγήσει σε σημαντική μείωση του ελληνικού χρέους αλλά και συγχρόνως σε χαοτικές εξελίξεις για τα μετέπειτα 2-3 χρόνια.

Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ξεκίνησε στις 15 Ιουνίου

Πηγή: sofokleous10

του Π. Παναγιώτου

Την ώρα που η Ελλάδα αρνείται κατηγορηματικά ότι υπάρχει περίπτωση αναδιάρθρωσης ή επαναδιαπραγμάτευσης όλου ή τμήματος του χρέους της και ενώ η πιθανότητα αυτό να συμβεί ή όχι απασχολεί καθημερινά εδώ και μήνες τα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ, παρέχοντας μία πρώτης τάξεως ευκαιρία στους διεθνείς κερδοσκόπους για παιχνίδια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στην πλάτη της χώρας, μοιάζει να έχει ξεφύγει της προσοχής των ΜΜΕ αλλά όχι και των συμμετεχόντων στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ότι η επίσημη αναδιαπραγμάτευση του ελληνικούς χρέους έχει, ήδη, ξεκινήσει στο εσωτερικό της χώρας, στις 15 Ιουνίου.

Πρόταση δέκα σημείων προς τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ

Πηγη ΕΟΣ

Πρόταση δέκα σημείων προς την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Στις σημερινές εντελώς έκτακτες συνθήκες η Αριστερά καλείται να αναλάβει άμεσα την ιστορική πρωτοβουλία και να πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού Μετώπου για την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την ανατροπή.

Μια τέτοια ευθύνη δεν δικαιολογεί καθυστερήσεις, ιδεολογικές και πολιτικές «καθαρότητες», άσκοπους ανταγωνισμούς, μικροκομματικές επιδιώξεις και συμφέροντα, έξω και πέρα απ΄ τις αγωνίες του εργαζόμενου λαού.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί μόνο το βασικό καθήκον της εποχής αλλά και σημαντική ευκαιρία να αποδείξουμε πρώτα απ’ όλα στον κόσμο που κατά καιρούς μας ψήφισε και πολύ περισσότερο μας πλησίασε γεμάτος ελπίδα και διάθεση για συμμετοχή, ότι εξακολουθεί να αξίζει αυτή η επιλογή. Για ακόμη μια φορά καλούμε στον δρόμο της συστράτευσης και της ενότητας στο έδαφος ενός ΣΥΡΙΖΑ που θα πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός πλατιού, ριζοσπαστικού Μετώπου για την ανατροπή του μνημονίου και των μέτρων, για την υπεράσπιση των οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων εργαζομένων και συνταξιούχων, για την κοινωνική αλληλεγγύη και την εναλλακτική λύση.

''Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν εχει καμμία απολύτως νομιμοποίηση-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του Α. Αλαβάνου

Συνέντευξη στον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

Ενώ βιώνουμε την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού, βλέπουμε ότι η παραδοσιακή Αριστερά αδυνατεί προς το παρόν να πείσει ότι έχει τις λύσεις. Πού οφείλεται αυτό;

Δεν είναι τόσο το ότι δεν έχει τις λύσεις. Περισσότερο είναι το ότι δεν είναι ένας αξιόπιστος πόλος που μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη. Κι αυτό γιατί οι μικροεξουσίες, οι γραφειοκρατικές λογικές, έχουν εκτοπίσει σε μεγάλο βαθμό την πολιτική. Αυτή είναι η συστημική πλευρά της αριστεράς, που μπαίνει σε κρίση μαζί με όλο το σύστημα του δικομματισμού. Επειδή όμως είναι η πρώτη που βιώνει την κρίση, μπορεί να είναι και η πρώτη που θα ανασυγκροτηθεί.

Η διάσπαση του Συνασπισμού ήταν κάτι που το περιμένατε ή ήταν έκπληξη ακόμα και για εσάς;

Δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα. Δύο θέματα που πόλωναν πάντα το χώρο αυτό, ήταν η σχέση με το ΠΑΣΟΚ και η σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα περίμενε κανείς ότι τώρα που η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει μια αντικοινωνική πολιτική της Ευρ. Ένωσης και η ελκτική δύναμη και των δύο είναι στο ναδίρ, η πόλωση αυτή θα ήταν ελάχιστη. Έγινε το αντίθετο. Έτσι, δεν ήταν τόσο πολιτικοί λόγοι, όσο, όπως είπα και προηγούμενα, γραφειοκρατικές αντιθέσεις.

Αρκετοί λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει περιχαρακωθεί σε ένα ΣΥΡΙΖΑίικο ακραίο αριστερισμό που περιθωριοποιεί το Συνασπισμό. Έτσι, ένα κόμμα που θα μπορούσε να είναι ο διάδοχος πολιτικός χώρος του ΠΑΣΟΚ, έχει καταλήξει να μην είναι τίποτα άλλο, παρά ένα εξωκοινοβουλευτικής νοοτροπίας άθροισμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ανίκανο να εμπνεύσει την κοινωνία εκτός… Εξαρχείων. Ποια είναι η δική σας άποψη σε σχέση με αυτές τις διαπιστώσεις;

Η ουσία είναι ότι η εικόνα που δίνεται στην κοινωνία είναι χαοτική, με αλληλοσυγκρουόμενες δυνάμεις χωρίς κοινή βάση. Η Αριστερά διαθέτει πολλά κόμματα, οργανώσεις, κινήσεις. Σήμερα δεν υπάρχει ένα κοινό πλαίσιο που να ενώνει και να εμπνέει. Όταν αυτό υπάρχει, όπως την εποχή του άρθρου 16, αυτή η πολυχρωμία της δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη.

Oι ξεκάθαρα ταξικές επιλογές,οι κοινωνίες και ο μύθος του ευρωπαισμού

Πηγή:  ''ΔΡΟΜΟΣ'' (27/6/2010)

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

Το 75% των Ευρωπαίων πιστεύει ότι η φτώχεια έχει παρουσιάσει αισθητή αύξηση στις χώρες της Ε.Ε. και το 60% εκτιμά ότι θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Ένας στους έξι δηλώνει πως δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς του, το 30% αναφέρει δυσκολίες ν’ αντεπεξέλθει στις δαπάνες για την υγεία ή τη φροντίδα των παιδιών και το 49% εκτιμά ότι είναι μάλλον απίθανο να βρει δουλειά σε περίπτωση που απολυθεί.

Σ’ αυτά και άλλα εξίσου ζοφερά στοιχεία του τελευταίου Ευρωβαρόμετρου αποτυπώνεται η κατάσταση απόγνωσης στην οποία έχει περιέλθει η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Φτώχεια, αποδόμηση κοινωνικού κράτους και απορρύθμιση της αγοράς εργασίας είναι οι πηγές της αγωνίας.

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αντιλαμβάνονται, έστω και διαισθητικά, ποιο είναι το μακροπρόθεσμο και πιθανότατα μόνιμο αποτέλεσμα των προγραμμάτων σκληρής λιτότητας που εφαρμόζονται με μέτρα καρμπόν σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.

Στο κατώφλι μιας σκοτεινής εποχής

απο την ΕΠΟΧΗ 27/6/2010
Του Δήμου Τσακνιά

Eχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο χαρακτήρα της παρούσης κρίσης. Ανεξάρτητα απ΄ τις εκδηλώσεις της, ως κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή δημοσιονομική κρίση ή κρίση χρέους κ.ο.κ., στην αριστερά συμφωνούμε γενικά ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη κυκλική κρίση, αλλά βρισκόμαστε στη δίνη μιας δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Το χαρακτηριστικό των δομικών κρίσεων είναι ότι οι αντιθέσεις που σωρεύτηκαν είναι τέτοιες που δεν μπορούν να ξεπεραστούν στη διάρκεια ενός κύκλου. Γι΄ αυτό και διαρκούν περισσότερο, είναι πιο μακρόχρονες. Κυρίως όμως δεν μπορούν να ξεπεραστούν στο πλαίσιο και στη βάση της υπάρχουσας διάρθρωσης.

Όταν το 2008 ξέσπασε η κρίση, αρκετοί στην αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ την εξέλαβαν ως προαναγγελία γρήγορου θανάτου του καπιταλισμού και ζητούσαν όχι μόνο το κεφάλι του επί πίνακι αλλά και τα κεφάλια όσων ήταν πιο συγκρατημένοι σε τέτοιες εκτιμήσεις (μεταξύ των οποίων και το δικό μου -ως υπεύθυνου της επιτροπής προγράμματος).

Απεργοσπαστικά τεθωρακισμένα

Πηγή: ΠΡΙΝ (27/6/2010)

του Θανάση Σκαμνάκη

Ήθελα από καιρό να γράψω για τον «δαίμονα της πορνείας» στην ελληνική ζωή, την δημόσια εννοείται και ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική. Αλλά πριν προλάβω να συντάξω τις σκέψεις μου έρχεται ο ορυμαγδός των γεγονότων. Καθώς ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που συντονίζεται από την κυβέρνηση και δρα στα μέσα ενημέρωσης είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο. Δεν έχει προλάβει να κηρυχθεί μια απεργία κι έχουν βγει στο προσκήνιο, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και έντυπο, οι επί του παντός του επιστητού ομιλούντες και γνωρίζοντες, να κατακεραυνώσουν τους απεργούς. 

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 ΑΘΗΝΑ  28/06/2010

Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με μιας μεγάλης έκτασης κρίση. Αν σήμερα προβληματίζει ιδιαίτερα και ανησυχεί είναι γιατί η έκταση, το βάθος και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά παραπέμπουν σε ιστορικά προηγούμενα που σφραγίστηκαν από ταπεινωτικές ήττες και εθνικές συμφορές.

Δυστυχώς η εθελουσία , θα μπορούσαμε να πούμε και πρόθυμη, εκχώρηση  τμήματος της εθνικής μας κυριαρχίας με την υπογραφή του επαίσχυντου μνημονίου, αυτού του ιδεολογικού τερατουργήματος που προσβάλλει τη χώρα μας και ταπεινώνει το λαό μας προκαλεί συνειρμούς που οδηγούν αναπόφευκτα σε ανησυχητικές σκέψεις για το μέλλον και της χώρας και του λαού μας.

Η ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Πηγή: sofokleous10

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 26. Ιουνίου 2010

Οι σκιώδεις κυβερνήσεις, οι ιδιωτικές λέσχες τύπου Bilderberg, η απώλεια της πρωτοκαθεδρίας της Πολιτικής, οι ιδιαιτερότητες της δύναμης και οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των κρατών  Όπως φαίνεται, πλησιάζουμε γρήγορα στα τελευταία στάδια των «φιλελεύθερων ιδιωτικοποιήσεων», οι οποίες «διευρύνθηκαν» στις αρχές της δεκαετίας του 1980, με «ηγέτη» τις Η.Π.Α. και τη Μ. Βρετανία. Αφού προηγήθηκαν οι μεγάλες κρατικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων βέβαια οι κοινωφελείς, οι οποίες εξαγοράσθηκαν από τις υπερμεγέθεις πολυεθνικές (μόνο αυτές διαθέτουν προφανώς τα απαιτούμενα κεφάλαια), η διαδικασία «τείνει» στο τέλος της - με τις ενέργειες της ολοκληρωτικής «κατάληψης» της Πολιτείας. 

Η προσπάθεια «εγκατάστασης» τώρα τυπικών κυβερνήσεων στη ζώνη του Ευρώ, με τις «σκιώδεις» στο «παραπέτασμα», φαίνεται να έχει ξεκινήσει από την Ελλάδα - η οποία πλέον διοικείται, προφανώς μη δημοκρατικά, από μία «υπόγεια» εξουσία στο παρασκήνιο (άρθρο μας:ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ: Η Ελλάδα στο επίκεντρο της αμερικανό-ευρωπαϊκής διαμάχης, τα σφάλματα μας, οι «αλλότριες» ευθύνες και ο υπερπληθωρισμός ομολόγων, ο οποίος φαίνεται να εξελίσσεται σε μία καταστροφική πανδημία  23/1/2010). Ταυτόχρονα, γίνεται πια μεθοδική προσπάθεια «αποκλεισμού» της Γερμανίας, η οποία αποτελεί το πλέον ισχυρό «αμυντικό οχυρό» της Ευρώπης.    

Ολες οι θυσίες μας στις τσέπες των δανειστών

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΙΩΤΗ

Σε θυσίες για τους δανειστές μας φαίνεται ότι υποβάλλονται μισθωτοί και συνταξιούχοι, των οποίων το εισόδημα έχει πληγεί αγρίως από τα μέτρα της κυβέρνησης. Το όποιο «όφελος» προκύπτει για τον κρατικό προϋπολογισμό από τις περικοπές μισθών, συντάξεων αλλά και η εξοικονόμηση πόρων από την εφαρμογή του νέου Ασφαλιστικού θα εξανεμιστεί την προσεχή τριετία.

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες δημόσιες δαπάνες που έχουν μπει «στην πρέσα», το κονδύλι των τόκων διογκώνεται απορροφώντας έτσι ολοένα και περισσότερους φόρους από αυτούς που θα φέρει στα κρατικά ταμεία η φορολογική επιδρομή.

25 δισ. σε 3 έτη

Υπολογίζεται ότι το 2013 η δαπάνη των τόκων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους θα διπλασιαστεί προσεγγίζοντας το 10% του ΑΕΠ, από 5% που ήταν πέρυσι. Τούτο σημαίνει ότι με τα σημερινά δεδομένα το Δημόσιο από 12,9 δισ. ευρώ που κατέβαλε για τόκους θα αναγκαστεί να πληρώνει μέσα σε μία τριετία περισσότερα από 25 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της HSBC, η Ελλάδα την προσεχή τριετία θα κατέχει τα σκήπτρα δαπανώντας περίπου το 9% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος για τόκους, ενώ η Ιταλία θα ξοδεύει περίπου το 5,8%, η Πορτογαλία το 4,9% και η Ισπανία μόνο το 3,3%.

Διαγραφή από τον Παπανδρέου ή από το λαό;

ΠΗΓΗ: "ΔΡΟΜΟΣ" (27-6-2010)

Σε λίγες μέρες ψηφίζεται το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, στο οποίο –μετά την κατακραυγή για τη μεθόδευση με τα προεδρικά διατάγματα- προστέθηκαν και οι διατάξεις για το εργασιακό νομοσχέδιο.
Σε λίγες μέρες η Βουλή θα ψηφίσει, μετά την κύρωση του Μνημονίου στις 6/5/2010, ένα ακόμα έκτρωμα, που θα βυθίσει τον κόσμο της εργασίας στη χώρα μας σε μια άβυσσο εκμετάλλευσης και αβεβαιότητας, αφού θα γυρίσει την ιστορία πάνω από 60-70 χρόνια πίσω όσον αφορά μισθούς, δικαιώματα, ασφάλιση κ.λπ.

Ο λαός είναι αγανακτισμένος και η αποδοκιμασία της κυβέρνησης και ολόκληρου του πολιτικού κόσμου συνεχής, διαρκής και διογκούμενη. Αντανάκλαση αυτής της κατάστασης είναι να συσσωρεύονται πιέσεις και διεργασίες στον κομματικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, στους βουλευτές του, ακόμα και σε υπουργούς που βρίσκονται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Αυτό φάνηκε με την άρνηση 3 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν το Μνημόνιο (και διαγράφτηκαν την ίδια στιγμή με συνοπτικές διαδικασίες του προέδρου), με τον αναβρασμό που επικρατεί στην ΠΑΣΚΕ, το γιουχάισμα του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, Σ. Ξυνίδη, μέσα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ από συνδικαλιστές, το φόβο μήπως δεν συσπειρωθεί ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα και υπάρξουν κι άλλες διαρροές. 

ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Πηγή: "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" (23-6-2010)

ΤΗΣ ΝΟΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στο Μέγαρο Μαξίμου έχει σημάνει συναγερμός από ευρήματα ποιοτικών δημοσκοπήσεων που διενεργούνται και φέρουν την πρωθυπουργική εικόνα του κ. Παπανδρέου να παρουσιάζει δείγματα φθοράς σε χαρακτηριστικά, όπως η συνέπεια, η αποτελεσματικότητα, αλλά και η ικανότητα διακυβέρνησης. Η επικοινωνιακή ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου, συνεπικουρούμενη από ειδικούς στην επικοινωνία, φέρεται να προτείνει στον πρωθυπουργό «προσωπική φυγή» από το δυσοίωνο οικονομικό περιβάλλον και αποφυγή σχετικών δημόσιων παρεμβάσεων από τον κ. Παπανδρέου. Η συγκεκριμένη, πάντως, «συνταγή» φαίνεται να παραβλέπει το ενδεχόμενο να υποχρεωθεί η κυβέρνηση και μέσα στο αμέσως προσεχές διάστημα να προχωρήσει στη λήψη νέου πακέτου μέτρων, όπως αναμένεται να ζητήσει κι έπειτα από τον επανέλεγχο των οικονομικών δεικτών, στις 15 Ιουνίου, η τρόικα. Με δεδομένη όμως την παραδοχή ότι αυτή η κυβέρνηση «δεν μπορεί να πάρει άλλα μέτρα», που διατυπώνεται ανοιχτά και από κυβερνητικά στελέχη, φαίνεται να κερδίζει έδαφος η ιδέα της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες το Νοέμβριο ταυτόχρονα με τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πληροφορίες αναφέρουν, μάλιστα, ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχει κατατεθεί και σχετική εισήγηση για ανανέωση της εμπιστοσύνης από το εκλογικό σώμα.Συνθήκες πρωτοφανούς ρευστότητας διαμορφώνονται στο πολιτικό σκηνικό, με ορατό ακόμα και το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, οχτώ μόνο μήνες από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση. 

Υπό δικαστική απαγόρευση το δικαίωμα της απεργίας

Πηγή: http://laoutaris.wordpress.com/2010/04/15/daveronas/

Με την προχειρότητα που εκδίδονται οι δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες χαρακτηρίζονται παράνομες και καταχρηστικές οι απεργίες, συχνά αυθημερόν, πλήττεται ο νομικός πολιτισμός της χώρας υποστηρίζει ο εργατολόγος Παντελής Δαβερώνας, συγγραφέας του βιβλίου Το Δικαίωμα της απεργίας σε κρίσιμη καμπή (εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα, 2009).

Τα δικαστήρια κάνουν δεκτές τις αγωγές της εργοδοσίας κατά 95%!

Δημοσιογραφική κοινοτοπία έχει καταντήσει η φράση «παράνομη και καταχρηστική η απεργία». Ακόμα και ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Δ. Λινός, είχε κάνει λόγο για το «πιο κακοποιημένο συνταγματικό δικαίωμα». Τελικά, υπάρχουν νόμιμες απεργίες; Τι λέει η εργατική νομοθεσία; Και το κυριότερο, τι συμβαίνει στα ελληνικά δικαστήρια; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δίνει στο βιβλίο του Το δικαίωμα της απεργίας σε κρίσιμη καμπή (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2009), ο εργατολόγος Παντελής Δαβερώνας.

Πρόκειται για την πρώτη μονογραφία για το ζήτημα της απεργίας η οποία μάλιστα υιοθετεί μια φιλεργατική στάση αρχής. Και παρόλο που αρχικά το κείμενο είχε το ρόλο της μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας, με τον πληροφοριακό πλούτο του και τη θεματική διάρθρωσή του απευθύνεται και στο μη-νομικό ενδιαφερόμενο κοινό, δηλαδή σε κάθε εργαζόμενο ή συνδικαλιστή.

Γιουχάισμα παντού: Πλήρης απαξίωση της κυβέρνησης

ΠΗΓΗ: "ΔΡΟΜΟΣ"

via Ακτιβιστής

Πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και εξαφανίστηκε από την τηλεόραση. Κι όμως ήταν ένα ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό γεγονός, το διπλό γιουχάισμα που εισέπραξε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου (προσοχή) από το κοινό του Ηρώδειου στη συναυλία της Μαρίας Φαραντούρη. Ακολούθησε λίγες μέρες μετά νέο γιουχάισμα του πρωθυπουργού στο ταξίδι του στην Αρκαδία, από εργαζόμενους αυτή τη φορά. Ήταν τέτοια η οργή, που η αστυνομία προέβη σε τρεις συλλήψεις.

Μόνιμος στόχος των εκπαιδευτικών έχει γίνει η Άννα Διαμαντοπούλου. Όπου πάει, βρίσκει μπροστά της .... ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, φοιτητές, δασκάλους και καθηγητές. Πριν λίγες μέρες αναγκάστηκε να ακυρώσει τη συμμετοχή της σε εκδήλωση στην Πάτρα, καθώς είχαν κινητοποιηθεί μια σειρά από συλλόγους εκπαιδευτικών της περιοχής και συγκεντρώθηκαν περίπου 400 άτομα έξω από το χώρο της εκδήλωσης. Ανάλογη υποδοχή της επιφυλάχτηκε και το Σάββατο (12/6) στα Χανιά, όπου βρέθηκε για τα εγκαίνια του Ινστιτούτου Περιφερειακού Τύπου.

Πολιτική Εισήγηση στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της “Αριστερής Πρωτοβουλίας ΠΑΣΟΚ”

Κυριακη 27/6/2010
Πηγή: Sibilla

Watch live streaming video from 114news at livestream.com

Yπαρχει και δευτερο μερος που εμφανιζεται αμεσως μετά

Κυβέρνηση ανδρείκελων ΣΕΒ – ΔΝΤ – ΕΕ

Πηγή: ΠΡΙΝ (27/6/2010)

του Λ. Βατικιώτη

Πρώτη υποχώρηση για τα εργασιακά

ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Μια μικρή ανακούφιση προσέφερε η απόφαση του υπουργού Εργασίας και ανδρείκελου του ΣΕΒ, Ανδρέα Λοβέρδου, να ακυρώσει το σχέδιο υλοποίησης των αλλαγών στα εργασιακά μέσω προεδρικού διατάγματος και να φέρει τις προτεινόμενες αλλαγές για ψήφιση στην Βουλή. Η αλλαγή αυτή ήλθε ως αποτέλεσμα των απρόβλεπτων σε έκταση, για τις Μαρίες Αντουανέτες του ΠΑΣΟΚ, μαζικών αντιδράσεων. Ταυτόχρονα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πετάει το μπαλάκι στους βουλευτές που πλέον δεν μπορούν να επικρίνουν την κυβέρνηση εκ του ασφαλούς και τίθενται έτσι προ των ευθυνών τους: Είτε να γίνουν φερέφωνα του ΔΝΤ και του ΣΕΒ ακολουθώντας τον δρόμο του Λοβέρδου, που έχει μετατραπεί σε παιδί για τα θελήματα της τρόικας (θυσιάζοντας εννοείται τις αρχηγικές του φιλοδοξίες στο βωμό του ΔΝΤ) είτε να ακολουθήσουν τον δρόμο που προς τιμήν τους επέλεξαν με αφορμή την ψήφιση στη Βουλή του μνημονίου της ντροπής οι ανεξάρτητοι πλέον βουλευτές Σ. Σακοράφα, Γ. Δημαράς και Β. Οικονόμου. Είναι αναγκαίο δε να τονιστεί ότι τυχόν ψήφιση του απαράδεκτου νόμου για τα εργασιακά χωρίς απώλειες θα ενισχύσει τη θέση του Παπανδρέου, επιταχύνοντας από την άλλη τη ραγδαία φθορά του κόμματος που ήδη καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις.

Δημόσιοι υπάλληλοι σε «λευκή απεργία»

ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη ΕλευθεροτυπίαΤου ΣΠΥΡΟΥ ΦΡΕΜΕΝΤΙΤΗ

Το αφισάκι που κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό από γραφείο σε γραφείο στις δημόσιες υπηρεσίες είναι σαφές: «ΛΕΥΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: Βγάλτε τα πέρα χωρίς εμάς». Οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας πριν από λίγους μήνες έκαναν την αρχή. Στη συνέχεια τους ακολούθησαν και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας έκαναν την αρχή, πριν από λίγους μήνες, βγάζοντας ένα σχετικό αφισάκι

Η «λευκή απεργία» είναι μια ιδιότυπη αποχή από την εργασία. Βρίσκεσαι στο γραφείο σου, αλλά δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Αρκετοί υπάλληλοι λοιπόν έχουν αφήσει τα μολύβια και τα στιλό κάτω. Ο ήχος από τα πληκτρολόγια έπαψε να ακούγεται σε πολλά γραφεία, ενώ αυξήθηκαν κατακόρυφα οι αιτήσεις συνταξιοδότησης.

Βασική αιτία είναι οι περικοπές σε μισθούς και επιδόματα, αλλά φυσικά κι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό. Το αφισάκι που προτρέπει σε «λευκή απεργία» δεν έχει εντοπιστεί ακόμη από πού διακινείται. Ωστόσο, έχει πιάσει τόπο, όπως τόπο έχει πιάσει κι η από στόμα σε στόμα προτροπή σε λιγότερη εργασία.

Το τελευταίο διάστημα έχουν εντοπισθεί αυξημένες περιπτώσεις αδειών για λόγους υγείας, ενώ εμφανίστηκαν και άδειες από την εργασία για ψυχολογικούς λόγους.

Τι θα μπορούσε να μας πει η ιστορία για την ελληνική κρίση;

. by ciaoant1 · 

κλικ για μεγέθυνση - τα spreads για την Ελλάδα ανεβαίνουν και συνεχίζουν διαρκώς να σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο - τώρα όμως που χρειάζεται να πείσουμε τα "κορόιδα" ότι "τα μέτρα αποδίδουν", "είμαστε στο σωστό δρόμο", αυτό δεν το πολυλέμε, άσχετα αν όλοι τους το ξέρουν ότι οι πιστωτές θα αρπάξουν ότι βρουν και μετά θα μας πετάξουν "σα στημένη λεμονόκουπα"

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του, ο Michael Pettis[*] έγραψε πολλές αλήθειες για την Ελλάδα, όσο και για την κρίση γενικότερα. Είναι γραμμένο βέβαια από την πλευρά των πιστωτών, και ασχολείται με το πως θα καταφέρουν οι τραπεζίτες να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα από την Ελλάδα. Επαναλαμβάνω όμως ότι λέει πολλές αλήθειες.

Μετέφρασα το άρθρο και στα ελληνικά, και αξίζει να διαβαστεί από όλους - αν προτιμά πάντως κάποιος να διαβάσει το αυθεντικό άρθρο στα αγγλικά, μπορεί να το βρει εδώ, στο επίσημο site του Pettis:

Τι θα μπορούσε να μας πει η ιστορία για την ελληνική κρίση;

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: Τραπεζικός ή κοινωνικός ριζοσπαστισμός;

Τρίτη, 27 Ιουνίου 2010 

Πηγή: ΕΠΟΧΗ

Με άρθρο του στη «Μοντ Ντιπλοματίκ», ο γνωστός αμερικανός οικονομολόγος Τζέιμς Κ. Γκαλμπρέιθ, καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, αναλύει πόσο «απλή» θα μπορούσε να ήταν η αντιμετώπιση της δικτατορίας των χρηματοπιστωτικών αγορών, αν η ΕΕ είχε τη διάθεση να ενισχύσει το οπλοστάσιο των δημόσιων αρχών με πολύ γνωστά μέσα, που βρίσκονται σε αχρηστία στο σημερινό καθεστώς της κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού. Τώρα, γιατί δεν εφαρμόζονται τα μέτρα αυτά; Διότι η εφαρμογή τους δεν είναι θέμα τεχνικοοικονομικής επιλογής, αλλά ταξικής. Η «Εποχή» δημοσιεύει σήμερα τα κυριότερα σημεία του άρθρου.

 Tου Τζέιμς Κ. Γκαλμπρέιθ

Με τις εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που διατέθηκαν από την ΕΕ για το μηχανισμό στήριξης των χωρών μελών, ηρέμησαν για κάποιο διάστημα τα πράγματα. Πολύ γρήγορα, όμως, έγινε εμφανές ότι οι χώρες μέλη της ΕΕ μπορούν να βρουν χρήμα μόνο δανείζοντας η μία την άλλη. Κι αυτό γιατί τους έχει απαγορευθεί να δημιουργούν νέα αποθέματα, όπως ακριβώς δεν μπορούν να ενισχύουν την ανάπτυξη και ταυτόχρονα να διαγράφουν χρέη. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).