Greek fire could singe rest of euro

ΠΗΓΗ: FT

By Richard Milne and Patrick Jenkins

Unanswerable question is how far contagion would spread

Contagion. It is the word markets have feared throughout the eurozone debt crisis. And a Greek exit from the single currency would bring it to the fore in ways unimagined until now.

A “Grexit” would test the firewalls erected by policymakers, judged insufficient by many investors, and put the continent’s banking sector under extreme stress. But the concern for many in the market is less the immediate impact and more the example Greece would set for other struggling eurozone countries.

“The main worry about this in our opinion is not necessarily the first order effect but what it says about the unbreakable nature of the euro,” says Jim Reid, credit strategist at Deutsche Bank. “This would be especially relevant if in the future other countries continued to struggle. The full ramifications may not be felt immediately but a lot can happen over time and Greece leaving would remain a dangerous template if other economies continued to weaken.”

The direct costs are not small given Greece is likely to default on all its debt but they are seen as bearable.

Banks could sink the euro

ΠΗΓΗ: NRC HANDELSBLAD

by Caroline de Gruyter

Forget the debate about austerity versus growth, the future of the single currency is being played out in the banking sector. As a result of the crisis, governments and financial institutions have become so interdependent that they have weakened each other. Excerpts.

It is not possible to create growth by magic, like a rabbit out of a hat, and certainly not without having money available for investment. This is why Daniel Gros is amazed by how European politicians, with the new French president François Hollande at the forefront, keep repeating one word: growth.

For the German economist, who is part of the Brussels think-tank the Centre for European Policy Studies (CEPS), to discuss "austerity versus growth" is a "false debate" that does not take forward the search for a solution to the euro crisis by a single step.

The real debate, he says, should be about banks, particularly those of southern Europe, which are in a much worse condition than was previously thought.

Η Αριστερά και οι κρυμμένες αλήθειες

πηγή: enikos.gr

Του Διονύση Τσακνή

Ε λοιπόν πόσο ειλικρινείς είμαστε και πόσο τάχα να κοστίζει η αλήθεια! Μερικές χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ψήφων, είναι αρκετοί για να δώσουν ικανοποίηση στα επιτελεία της Αριστεράς, ή μήπως θα χρειαζόταν και το χειροκρότημα των αντιπάλων. «Μια ζωή παλεύουμε για να γίνουμε αρεστοί στα μάτια όσων δεν συμπαθούμε» είχε πει κάποτε ο Τσαρούχης  και είχε τελικά δίκιο.

Και τώρα, αφού οι έπαινοι και το χειροκρότημα κόπασαν, δίνοντας τη θέση τους στην αμφισβήτηση, την καχυποψία, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων στον σκεπτικισμό ήρθε η ώρα να μιλήσουμε όπως μάς ταιριάζει. Η Αριστερά, δεν πρέπει να έχει άλλο λόγο, εκτός απ’  τον καθαρό, τον ευθύ και κυρίως τον ειλικρινή. Και αν φοβάται μήπως με το λόγο της αυτό, φοβίσει τον κόσμο, τότε ούτε Αριστερά είναι, ούτε μας χρειάζεται.

Ας αρχίσουμε απ’ το ΣΥΡΙΖΑ, μια και το μεγαλύτερο ποσοστό κατέγραψε και πρόταση κατέθεσε για μια αριστερή διακυβέρνηση, με ή άνευ εισαγωγικών.

Οι καταθέσεις, η ευθανασία και οι μέλισσες

πηγή: ΚΙΜΠΙ

(Από τη στήλη "Ελεύθερος Σκοπευτής", Επενδυτής, 12/5/2012)

Αν μη τι άλλο, θα ζήσουμε μια ενδιαφέρουσα εποχή. Για καλό ή για κακό, θα δείξει. Αλλά, επειδή εκ των πραγμάτων η εποχή αφορά ένα ιστορικό αίτημα επανίδρυσης και επαναθεμελίωσης- του κράτους, του κοινωνικού σχηματισμού, του οικονομικού μοντέλου, της ταυτότητάς μας, της ίδιας της χώρας, αλλά και της «κοινής λογικής»,– θα επιστρέψουμε αναγκαστικά σε μια συζήτηση για τα θεμελιώδη: ατομική ελευθερία και συλλογικό συμφέρον. Ιδιοκτησία και κοινωνικά αγαθά. Αγορά και κράτος. Ευρώπη και Ελλάδα. 

Η συζήτηση έχει ήδη ανάψει.

Αίφνης, την εβδομάδα που πέρασε, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, υποστήριξε ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα εγγυηθεί τις καταθέσεις των πολιτών, αλλά ταυτόχρονα θα τις αξιοποιήσει για την ανάπτυξη. «Θα χρησιμοποιήσετε τα δικά μας λεφτά;» ρώτησε περίπου εμβρόντητος ο δημοσιογράφος. Η απάντηση ήταν καταφατική. Πολλοί ανεβήκαν στα κλαδιά και στα κεραμίδια, με μια υπόνοια ότι η τοποθέτηση παραπέμπει σε ένα είδος «δήμευσης» περιουσιακών στοιχείων, κρατικοποίησης της ιδιοκτησίας. Κι ακολούθησαν διορθώσεις, διευκρινίσεις, αναδιπλώσεις. 

Στην πραγματικότητα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε τίποτα παραπάνω από όσα λένε, απλώς με πιο τεχνικό και δυσανάγνωστο λεξιλόγιο, οι εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, της Κομισιόν, της τρόικας, του ΔΝΤ και ποικίλων άλλων ελληνικών ή ευρωπαϊκών οργανισμών κάθε φορά που επιχειρούν να συνδέσουν την ανάγκη στήριξης του τραπεζικού συστήματος με την ανάπτυξη. «Πρέπει να ενισχύσουμε τη ρευστότητα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για να ενισχυθεί η πραγματική οικονομία», λένε όλοι σε παραλλαγές και με αποχρώσεις. 

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

Πηγή: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Αυτό που εμείς πιστεύουμε, σεβόμενοι φυσικά τις διαφορετικές απόψεις, είναι το ότι πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία και την υπομονή μας, μη επιτρέποντας να επηρεαστούμε από τις «προτροπές» για εθελούσια έξοδο από το ευρώ - η οποία θα ήταν καταστροφική

"Η κρίση της Ευρωζώνης έχει φέρει στην επιφάνεια ένα θεμελιώδες κατασκευαστικό λάθος του ευρωσυστήματος, το οποίο είχαν υποδείξει οι επικριτές του, πριν ακόμη εισαχθεί το κοινό νόμισμα: την έλλειψη ενός κεντρικού δημοσιονομικού εργαλείου, παράλληλα με την πλήρη αδυναμία των κεντρικών τραπεζών, όσον αφορά κυρίως την αντιμετώπιση μίας πανευρωπαϊκής  τραπεζικής κρίσης.

Η αντίθετη άποψη που επικράτησε τότε, σύμφωνα με την οποία η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν θα αντιμετώπιζε προβλήματα, όσο δεν θα υπήρχαν εμπορικές τράπεζες με παρουσία σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ, αποδείχθηκε σήμερα ότι ήταν εσφαλμένη - λόγω της στενής δικτύωσης των διαφόρων τραπεζών μεταξύ τους, με τη βοήθεια των χρηματοπιστωτικών εργαλείων, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν σε εξαιρετικά επικίνδυνα συγκοινωνούντα δοχεία.

Πολιτικό θέμα η έξοδος της Ελλάδας

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

By Rallph Atkins

Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη «θα ήταν πιθανή» ακόμη και εάν δεν συμβαδίζει με τα συμφέροντα της Ευρώπης, ενώ τα κράτη-μέλη θα πρέπει να έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα της αποχώρησης, σύμφωνα με τα όσα δηλώνει μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. 

Πρόκειται για το Luc Coene, τον κεντρικό τραπεζίτη του Βελγίου, ο οποίος σε συνέντευξή του στους Financial Times επισημαίνει ότι εξαντλείται η υπομονή των αξιωματούχων της ευρωζώνης με την Ελλάδα μετά το εκλογικό αδιέξοδο το οποίο θέτει υπό αμφισβήτηση και τη δέσμευση της χώρας στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται βάσει του πακέτου στήριξης. 

Ο Mario Draghi, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έχει αρνηθεί ακόμη και να συζητήσει το ενδεχόμενο εξόδου μίας χώρας από το ευρώ, κάτι που δεν προβλέπεται και από τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Η ΕΚΤ θα υποστεί άλλωστε σημαντικές ζημίες και πλήγμα αξιοπιστίας στην περίπτωση οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας. Η ευρωτράπεζα έχει δαπανήσει περί τα 40 δισ. ευρώ σε αγορές ελληνικών κρατικών ομολόγων στο πλαίσιο των μέτρων στήριξης της χώρας. 

Φταίει η ίδια η λιτότητα και όχι το αν εφαρμόστηκε σωστά

του P. Krugman

ΤΟ ΒΗΜΑ – NEW YORK TIMES

Η τελευταία προσπάθεια για να δικαιολογηθεί η απόλυτη αποτυχία της λιτότητας είναι ο ισχυρισμός ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν εφάρμοσαν τελικά την λιτότητα. Ο ισχυρισμός αυτός προέρχεται κυρίως από τους συνήθεις υπόπτους -εκείνους, για παράδειγμα, που κατηγορούν τον Ομπάμα ότι προωθεί τεράστιο σχέδιο επέκτασης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων επειδή η εταιρεία δημοσκοπήσεων Census έκανε μερικές προσλήψεις. Πρέπει όμως να πω ότι οι αντιδράσεις υπήρξαν εντυπωσιακά αδύναμες -ακόμη και ορισμένοι που θα έπρεπε να γνώριζαν καλύτερα υποστηρίζουν ότι ίσως δεν εφαρμόστηκαν αρκετές περικοπές. Ναι, εφαρμόστηκαν.

Γεγονός είναι ότι δεν μπορούμε απλώς να εξετάζουμε τα επίπεδα των δαπανών για να δούμε τι έγινε με τα προγράμματα περικοπών. Εδώ στις ΗΠΑ, οι δαπάνες για ασφάλιση ανέργων και κουπόνια φαγητού έχουν αυξηθεί κατακόρυφα όχι επειδή το κοινωνικό κράτος διευρύνθηκε αλλά επειδή πολύ περισσότερος κόσμος είναι άνεργος ή φτωχός. Παρόμοιες επιπτώσεις παρατηρούνται σε ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες διαθέτουν πολύ ισχυρότερο δίχτυ ασφαλείας απ’ όσο οι ΗΠΑ. Επιπλέον, μέρος των δαπανών πηγαίνει στη διάσωση των τραπεζών -δηλαδή όχι ακριβώς σ’ εκείνο που έχουν κατά νου όσοι μιλούν για υπερτροφικό κράτος. 

Münchau: Default now or default later?

ΠΗΓΗ: FT

By Wolfgang Münchau

What would constitute an economically rational choice for Greece, given the economic and political situation? I see four options, each of which is fraught with uncertainty.

The first would be the status quo: more austerity and economic reforms as outlined by the International Monetary Fund and the EU. One risk is that this would keep Greece in an eternal depression and a debt trap, where economic output fell faster than growth. Another is that, while on paper it might just work economically, it would almost certainly fail politically.

Indeed, that may already be happening. Syriza, the hard-left anti-austerity party, heads the latest opinion polls. If this result were replicated at a future election, it would also obtain the coveted prize of 50 additional parliamentary seats, a sixth of the size of the entire parliament. So this would end up with the triumph of extremist parties.

Since this option would work neither economically nor politically, it cannot conceivably be a rational choice.

Από τα "Greek Statistics" στα "Italian Statistics"

ΠΗΓΗ: CYNICAL

Δεν γνωρίζω αν το ιταλικό πολιτικό σύστημα έκανε δημόσια την αυτοκριτική του για το πώς οδήγησε τη χώρα στη σημερινή της κατάντια. Είτε το έκανε όμως είτε όχι, τη διερεύνηση της πορείας αυτής ανέλαβαν δημοσιογράφοι του Spiegel, οι οποίοι ζήτησαν και έλαβαν για πρώτη φορά από τη γερμανική κυβέρνηση εμπιστευτικά ντοκουμέντα για την κρίσιμη περίοδο (1994-1998) πριν από την ένταξη της Ιταλίας στο ευρώ, αποτελούμενα από εκθέσεις της γερμανικής πρεσβείας στη Ρώμη, εσωτερικά σημειώματα και γράμματα κυβερνητικών αξιωματούχων, πρακτικά  από συνεδριάσεις της καγκελαρίας, τα οποία και παρουσίασαν αναλυτικά στην έκδοση της περασμένης Τρίτης, (8/5/2012).

Κοιτάζοντας πίσω, γίνεται ολοένα και πιο κατανοητό ότι τα σημερινά προβλήματα του ευρώ μπορούν ν’ αποδοθούν σε εκ γενετής ανωμαλίες. Χώρες εντάχθηκαν χωρίς να πληρούν τα κριτήρια σύγκλισης, μόνο για λόγους πολιτικούς. Δηλαδή, ενώ κατά βάση το εγχείρημα της θέσπισης του ευρώ ήταν πολιτικό, τα κριτήρια που τέθηκαν ήταν οικονομικά, χωρίς την πρόβλεψη δομών που θα επέβλεπαν την τήρησή τους και    θα εργάζονταν προς την κατεύθυνση της πολιτικής ενοποίησης. 

Πολλά χολερικά δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο αναλώθηκαν στην χλεύη των Greek Statistics, εν πολλοίς άδικα, μιας και δεν ήταν τα μοναδικά. Στο δημοσίευμα αυτό του Spiegel φαίνεται πολύ καθαρά ότι παράλληλα με τα Greek, υπήρχαν και τα ανάλογα Italian Statistics, για τα οποία ο τότε Καγκελάριος Κολ είχε πλήρη επίγνωση, όπως ακριβώς θα πρέπει να είχε και για τα ελληνικά.

Stiglitz: Austerity – Europe’s Man-Made Disaster

ΠΗΓΗ: Social Europe Journal

by Joseph Stiglitz

This year’s annual meeting of the International Monetary Fund made clear that Europe and the international community remain rudderless when it comes to economic policy. Financial leaders, from finance ministers to leaders of private financial institutions, reiterated the current mantra: the crisis countries have to get their houses in order, reduce their deficits, bring down their national debts, undertake structural reforms, and promote growth. Confidence, it was repeatedly said, needs to be restored.

It is a little precious to hear such pontifications from those who, at the helm of central banks, finance ministries, and private banks, steered the global financial system to the brink of ruin – and created the ongoing mess. Worse, seldom is it explained how to square the circle. How can confidence be restored as the crisis economies plunge into recession? How can growth be revived when austerity will almost surely mean a further decrease in aggregate demand, sending output and employment even lower?

Καλλιθέα: δεν θα περάσει ο φασισμός!

ΠΗΓΗ: aformi

Στην Καλλιθέα η δράση των φασιστών κλιμακώθηκε μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη βουλή.

Το βράδυ της Τρίτης 8 Μαΐου συμμορία 15 περίπου φασιστών επιτέθηκαν σε μετανάστες χτυπώντας τους με σιδερολοστούς, σιδερογροθιές και αλυσίδες. Τρεις μετανάστες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο σοβαρά χτυπημένοι. Πρέπει να επισημανθεί, ότι η επίθεση έγινε υπό το βλέμμα της αστυνομίας και μετά την έξοδο των μεταναστών από το αστυνομικό τμήμα, στο οποίο είχαν προσαχθεί για έλεγχο στοιχείων.

Η επίθεση αυτή δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός. Τα ξημερώματα της Πέμπτης 10 Μαΐου ομάδα φασιστών επιτέθηκε με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε σπίτια που διαμένουν μετανάστες, στο κέντρο της Καλλιθέας, προσπαθώντας να τα κάψει, μαζί με τους ενοίκους τους, οι οποίοι εκείνη την ώρα κοιμούνταν μέσα.

Την Παρασκευή 11 Μαΐου μία συμμορία τριάντα περίπου φασιστών επιτέθηκε σε μετανάστες στην πλατεία Κύπρου, στέλνοντας έναν άνθρωπο στο νοσοκομείο με σοβαρά χτυπήματα στο κεφάλι και στο σώμα. Η επίθεση έγινε μπροστά στα μάτια πολλών δεκάδων Καλλιθεατών οι οποίοι εκείνη την ώρα βρισκόταν στην πλατεία.

Γιάννης Δραγασάκης: Διαπραγμάτευση, όχι μονομερείς ενέργειες

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 13/5

Γιώργος Παπαϊωάννου 

Υπέρ της παραμονής στο ευρώ τάσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως επισημαίνει ο βουλευτής του κόμματος κ. Γιάννης Δραγασάκης. Μιλώντας προς «Το Βήμα» ξεκαθαρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει την αλληλεξάρτηση της χώρας με την ΕΕ και δεν κάνει λόγο για μονομερείς ενέργειες, εκτός και αν υποχρεωθούμε. Τάσσεται υπέρ της επαναδιαπραγμάτευσης των πάντων και της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού μετώπου. Αναγνωρίζει πως η Ελλάδα έχει απομονωθεί λέγοντας ότι «είναι σαν να είμαστε σε μια Σπιναλόγκα, είμαστε σε καραντίνα ως οι λεπροί της Ευρώπης» και τονίζει ότι το διακύβευμα δεν είναι μέσα ή έξω από το ευρώ, αλλά η «επανένταξη» στο ευρώ με όρους ισοτιμίας και αξιοπρέπειας.

To πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει το περίφημο «λεφτά υπάρχουν». Αναφέρει ότι πόροι μπορούν να απελευθερωθούν με αναστολή της εξυπηρέτησης του χρέους, φορολόγηση του πλούτου, πάταξη της φοροδιαφυγής και μείωση των εξοπλισμών. Με δεδομένο ότι η εξυπηρέτηση του χρέους γίνεται από την οικονομική βοήθεια, πλούτος δεν παράγεται, η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι μέρος του μνημονίου και τους εξοπλισμούς τους έκοψε η τρόικα, από πού θα προέλθουν αυτοί οι πόροι;

"Η Ελλάδα θα λαμβάνει βοήθεια από το EFSF και σε περίπτωση εξόδου"

Η Ελλάδα θα εξακολουθεί να λαμβάνει κεφάλαια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕFSF), ακόμη και αν αφήσει το ευρώ,  αναφέρει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel επικαλούμενο σχέδια του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών.

Σύμφωνα με το Dow Jones Newswires, το περιοδικό σημειώνει ότι, τα μόνα ποσά που θα σταματήσουν να διοχετεύονται στην χώρα, είναι τα κονδύλια που πάνε στον προϋπολογισμό της Ελλάδας. Εκείνα που εξυπηρετούν τα ομόλογα που ελήφθησαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ως μέρος των προσπαθειών διάσωσης, θα εξακολουθούν να καταβάλλονται. 

Στόχος είναι η άμβλυνση των συνεπειών της εξόδου, ​​δηλαδή, η αποφυγή ζημιών για την ΕΚΤ που θα έπλητταν και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών τόνισε ότι, οι προσπάθειες παραμένουν προς την κατεύθυνση της παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, αλλά πρόσθεσε ότι η χώρα πρέπει να πράξει τα απαιτούμενα.

Πηγή:www.capital.gr

Der Spiegel: Με τίτλο «Αντίο, Ακρόπολη» θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα

ΠΗΓΗ: Το ΒΗΜΑ 13/5

 «Μετά τις πρόσφατες εκλογές της οργής, η Ευρώπη αναζητά ένα σχέδιο Β για την Ελλάδα. Η μέχρι τώρα πολιτικής διάσωσης απέτυχε. Όλο και περισσότερο συνειδητοποιείται ότι η Αθήνα θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση» γράφει το περιοδικό.

 Σύμφωνα με το σχέδιο του γερμανικού υπουργείου οικονομικών, το ταμείο διάσωσης EFSF θα σταματήσει να χορηγεί μόνο εκείνα τα χρήματα, τα οποία πηγαίνουν κατευθείαν στον ελληνικό προϋπολογισμό. Αντιθέτως, τα δισεκατομμύρια εκείνα, με τα οποία εξυπηρετείται το χρέος των κρατικών ομολόγων τα οποία έχει αναλάβει η ΕΚΤ στο πλαίσιο των μέτρων διάσωσης, θα συνεχίσουν να χορηγούνται στην Ελλάδα, ώστε να καταστεί δυνατόν να αποτραπούν απώλειες στην Κεντρική Τράπεζα, οι οποίες τελικά θα είχαν αντίκτυπο στους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών.

Ακόμα κι αν οι Έλληνες πάψουν να λαμβάνουν βοήθεια από τα ταμεία διάσωσης των χωρών της Ευρωζώνης, δεν πρόκειται να αφεθούν στην τύχη τους, προβλέπεται στο ίδιο σχέδιο. Αν συνεχίσουν να είναι μέλη της ΕΕ, θα δικαιούνται βοήθεια από τις Βρυξέλλες, όπως και τα υπόλοιπα κράτη με δικό τους νόμισμα, όταν αντιμετωπίζουν μια δύσκολή κατάσταση. Και τότε αυτή η βοήθεια δεν θα χρηματοδοτείται από τις χώρες της Ευρωζώνης, αλλά από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ.

Άσφαιρες οι απειλές για έξοδο από την Ευρωζώνη - Η ανατροπή των μνημονίων είναι εφικτή

www.left.gr

Ημερομηνία: 11/05/2012

Εκβιασμοί και παρεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες υπέρ των μνημονιακών δυνάμεων από αξιωματούχους κυρίως από το Βερολίνο, με απειλή την έξοδο από την Ευρωζώνη, την ώρα που με στοιχεία οικονομολόγοι και διεθνείς σχολιαστές τους αποστομώνουν.

Οι απειλές που εξαπολύουν επομένως είναι άσφαιρες. Δεν είμαστε διατεθιμένοι να "τσιμπήσουμε" την ώρα που η ανεργία, η φτώχεια, η εκμετάλευση και η εξαθλίωση μαστίζουν τους από κάτω στην Ελλάδα. Άλλωστε η συνέχιση αυτής της αντικοινωνικής πορείας είναι που βάζει σε τροχιά διάλυσης και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είμαστε αποφασισμένοι και θα προχωρήσουμε μέχρι την ανατροπή!

Tις τελευταίες ημέρες και όσο η πιθανότητα σχηματισμού βιώσιμης και νομιμοποιημένης από το λαό κυβέρνησης που θα ανέτρεπε τη λιτότητα και την εξαθλίωση στην Ελλάδα απομακρύνεται αν δεν πάμε σε εκλογές, πληθαίνουν οι εκβιασμοί και οι παρεμβάσεις στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας υπέρ των μνημονιακών δυνάμεων από αξιωματούχους κυρίως από το Βερολίνο.  Με "μπαμπούλα" την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη προσπαθούν να παρέμβουν στα εσωτερικά και να δημιουργήσουν πανικό. Την ίδια ώρα όμως τα στοιχεία και οι φωνές οικονομολόγων και διεθνών σχολιαστών τους διαψεύδουν, για να μην πούμε τους αποστομώνουν.

Thousands in Spain austerity demos

ΠΗΓΗ: Reuters

Επίθεση του μνημονιακού καρτέλ σε 6 μέτωπα

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Δεν έχει προηγούμενο η συντονισμένη επίθεση την οποία εξαπέλυσε όλη την περασμένη εβδομάδα -και αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της κάλπης της 6ης Μαΐου- το μνημονιακό μπλοκ εναντίον των οικονομικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για απεμπλοκή από την επαχθή μνημονιακή λιτότητα. Όπως επίσης και γενικότερα κατά οποιασδήποτε προοπτικής άρσης των μέτρων κοινωνικού και οικονομικού ζόφου που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα, καθώς και πρόληψης εκείνων που απεργάζονται κυβέρνηση και τροϊκανοί για τον Ιούνιο, ύψους 15 δισ. ευρώ.

Ενορχηστρωμένη κόντρα "με όλα τα μέσα" στον ΣΥΡΙΖΑ και στις προτάσεις του για την οικονομία

Τα μέσα που μετήλθε το συγκεκριμένο μπλοκ ήταν αρκετά: από την εξόφθαλμη διαστρέβλωση θέσεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη συνέντευξη του Δημήτρη Στρατούλη και ειδικά στο θέμα των καταθέσεων, έστω κι αν αυτό έδωσε λαβές άμεσης χειραγώγησης του χρηματιστηρίου χωρίς οι αρχές να “ευαισθητοποιηθούν” για τη διαστρέβλωση αυτή με φράσεις όπως π.χ. “δέσμευση καταθέσεων”) μέχρι την απόπειρα να πανικοβάλουν την κοινή γνώμη για την “επόμενη ημέρα” (“έξοδος από το ευρώ”, “Βόρειες Κορέες”, κ.λπ.) αλλά και την πίεση που σύμφωνα με καταγγελίες του Γιάννη Δραγασάκη άσκησαν εγχώριες δυνάμεις στον Μ. Μπαρόζο προκειμένου να κάνει δηλώσεις περί εξόδου από το ευρώ αμέσως μόλις θα έστελνε επιστολή ο Αλέξης Τσίπρας. Στην ενορχηστρωμένη αυτή εκστρατεία μπήκαν και ΜΜΕ εκτός Ευρώπης (όπως λ.χ. το CNN με τίτλους άρθρων τύπου “Why not let it sink” -”Γιατί να μην αφήσουμε την Ελλάδα να βουλιάξει;”).

Το πολιτικό νόημα μιας στιγμής και η Αριστερά

Πηγή: ενθέματα

του Ν. Σεβαστάκη

Στο σημείο που βρισκόμαστε, τη στιγμή που γράφεται το άρθρο αυτό, Παρασκευή πρωί, με τα γεγονότα να τρέχουν πάντοτε γρηγορότερα από τον σχολιασμό τους, απομένουν πια δυο εκδοχές. Η πρώτη είναι μια εκδοχή συγκυβέρνησης ή ημι-οικουμενικής που θα στηρίζεται στην παράδοξη πεποίθηση ότι «υπέρβαση» του Μνημονίου σημαίνει λίγο πολύ… την εφαρμογή του, την τήρηση των συμφωνηθέντων. Η άλλη εκδοχή είναι η νέα εκλογική αναμέτρηση, στην οποία θα αποσαφηνιστεί η πολιτική σύγκρουση η οποία ήλθε στην επιφάνεια την Κυριακή των μεγάλων ανατροπών.

Η Αριστερά, η οποία μπήκε στη δίνη των γεγονότων και αποτέλεσε το «κεντρικό θέμα» των ημερών, διαθέτει ένα στέρεο και ορθολογικό επιχείρημα εναντίον της πρώτης εκδοχής: το ρήγμα ανάμεσα σε μεγάλα τμήματα του λαού και στις μνημονιακές ηγεσίες δεν μπορεί να σκεπαστεί με άσαρκες υπεκφυγές περί «τροποποίησης», που δεν αλλάζουν κάτι ουσιαστικό από τα δεδομένα της ισχύουσας οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Η κοινωνική οδύνη, η κλονισμένη καθημερινότητα, ο βιωματικός ζόφος ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων δεν είναι δυνατό να αγνοηθούν ούτε και να παραμεριστούν στο όνομα της τεχνητής σταθεροποίησης του συστήματος εξουσίας. Από αυτή την άποψη, κάθε αγορά χρόνου που αποσκοπεί στην «αυτοσυντήρηση των ελίτ» ή στην ανασύνταξη των χαμένων της 6ης Μαΐου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Για έναν βασικό λόγο τον οποίο, όπως φαίνεται, αδυνατούν να καταλάβουν όσοι συνεχίζουν, ακόμα και μετά το ηχηρό ράπισμα της περασμένης Κυριακής, να πολιτεύονται με τον φόβο: οι άνθρωποι δεν βάζουν την κυβερνησιμότητα πάνω από τη ζωή τους. Ακόμα και ο κόσμος που προέρχεται από τον καθημαγμένο «μεσαίο χώρο», άνθρωποι κατά τεκμήριο περισσότερο ευαίσθητοι στον φόβο της ακυβερνησίας, αισθάνονται ότι πρέπει να αλλάξουν συγκεκριμένοι όροι της ζωής τους, και όχι απλώς τα ονόματα των υπουργών και η ρητορική των κυβερνώντων. Για αυτό τον κόσμο η ελπίδα δεν είναι η αόριστη ρητορική της ευρωπαϊκής επιλογής, αλλά κάποιες χειροπιαστές αποδείξεις για διαφορετικής πορεία στους επόμενους μήνες.

Αν μας βγάλουν από το ευρώ μπαίνουν στην... κόλασή τους - Τι λένε οι αριθμοί

ΠΗΓΗ: defence.net (via xrimanews.gr)

Οι απειλές εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, είναι πρακτικά κενές περιεχομένου. Οι επιπτώσεις θα ήταν τόσο τρομακτικές που ολόκληρος ο πλανήτης θα έκανε για να συνέλθει αρκετά χρόνια. Κατ'αρχήν μια ελληνική έξοδος από το ευρώ θα προκαλούσαν άμεσα μαζική απόσυρση καταθέσεων, τουλάχιστον από Πορτογαλία και Ισπανία, ίσως και από Ιταλία, κάτι που θα σήμαινε ταυτόχρονη χρεοκοπία, ενώ θα γκρέμιζαν τις αγορές ομολόγων και τη διατραπεζική αγορά στην Ευρώπη, θέτοντας σε κίνδυνο το ίδιο το ευρώ…

Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε ένα τρομακτικό ευρωπαϊκό αλλά και ευρύτερα διεθνές "ντόμινο χρεοκοπιών".

Τα ακόλουθα νούμερα που φέρνει στην δημοσιότητα το defencenet.gr, "ζαλίζουν":

Μόνον από δάνεια–ρέπος σε ελληνικές τράπεζες, η ΕΚΤ μπορεί να έχει απώλειες 140 δισ. ευρώ δηλαδή μεγάλο μέρος του ξοδευμένου ισολογισμού της.

Αυτό, χωρίς να υπολογιστεί το αυξανόμενο το κόστος του ντόμινο από αυτό, που σύμφωνα με υπολογισμούς αναλυτών της ΕΚΤ, υπερβαίνει το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ (!) ΜΟΝΟΝ για το ευρωσύστημα της κίνησης κεφαλαίων...

Ο ΣΥΡΙΖΑ η μικροπολιτική και οι άλλοι

πηγή: avanti popolo
του Κ. Καλλωνιάτη

Η περίοδος που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον της χώρας. Η καθολική σχεδόν αντίθεση του ελληνικού λαού στις πολιτικές του Μνημονίου καταγράφηκε καθαρά στη πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση με την απαξίωση του κυρίαρχου δικομματισμού. 

Το ζήτημα τώρα είναι η ακύρωση της αποτυχημένης ως τώρα μνημονιακής πολιτικής και η αναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ μιας νέας στρατηγικής δημοσιονομικής προσαρμογής βιώσιμης για την ανάπτυξη της οικονομίας. Το εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο δεδομένης της ευρωφιλελεύθερης αδιαλλαξίας και εμμονής στην ορθοδοξία της εισοδηματικής λιτότητας. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να υπάρξει μία πλατιά λαϊκή συσπείρωση και ευρεία πολιτική συμμαχία για τον σκοπό αυτό.

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ προτείνουν οικουμενική κυβέρνηση ή κυβέρνηση αριστεράς με ψήφο ανοχής ή εμπιστοσύνης από τα δύο παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα και θέτουν ως προαπαιτούμενο την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ωστόσο αρνείται συγκεντρώνοντας τα πυρά όλων (κομμάτων, καναλιών, ευρωπαίων πολιτικών και διεθνών οργανισμών) επάνω του θεωρούμενος ως υπονομευτής της εθνικής προσπάθειας, πρεσβευτής της ανάγκης προσφυγής εκ νέου στις κάλπες για μικροπολιτικούς λόγους (να αυξήσει το εκλογικό ποσοστό του) και υποκινητής της τάσης εξόδου της χώρας από το ευρώ.

Greekonomics

Paul Mason
BBC Economics editor, Newsnight

I've interviewed Greek leftist leader Alexis Tsipras once, on a street demonstration. He is, as all commentators say, very smart. Too smart to do something as dumb as take over the government of Greece at this juncture.

In any case, the unwillingness of the Greek communist party, the KKE, to participate in a Syriza-led left government means Tsipras will, like the leader of New Democracy, fail to form a coalition.

So the likely outcome of the week is a presidentially appointed technocratic government, which will rubber stamp measures needed to remain within the rules of the EU bailout, before a new election is called either in June or in Autumn.

What the Eurozone elite and political mainstream then hope is that Greeks "come to their senses", and after a couple of months go back to the traditional parties, New Democracy on the right, and Pasok on the left. Unfortunately this is based on a misunderstanding.

Aλέκος Αλαβάνος -Για τις εκλογές, το μνημόνιο και το ευρώ

ΠΗΓΗ: ΜΑΑ

«15 Σημειώσεις στο Πρόχειρο»

για τις Εκλογές, για το Μνημόνιο και κυρίως για το Ευρώ

του Αλέκου Αλαβάνου

1.Εκτελεστικό απόσπασμα για τον δικομματισμό στις εκλογές υπήρξε η ίδια η Ευρωζώνη (δεν έχει δοθεί ακόμα η χαριστική βολή). Στις αρχές του χειμώνα, κάτω από τις πιέσεις των αγορών προς το ευρώ και τα ομόλογα ισχυρών πια χωρών του η Γερμανία αποφάσισε και επέβαλε την είσοδο της ΝΔ στην κυβέρνηση της δεύτερης άγριας δανειακής σύμβασης. Ο για δύο χρόνια αντιμνημονιακός ιεροκήρυκας Σαμαράς μέσα σε μια νύκτα κατάντησε  μνημονιακός ψάλτης. Η Ευρωζώνη έτσι ναρκοθέτησε το σύστημα του δικομματισμού που, και στην Ελλάδα, εξασφαλίζει την διαιώνιση και την αποσόβηση ακραίων κρίσεων για το σύστημα. Έκαψε την ευκαιρία για ένα δεξιό Ολάντ στη χώρα μας. Αν δεν είχε λειτουργήσει έτσι, το «μόνο νεκρός θα συνεργαστώ με τους μνημονιακούς» θα το είχε προεκλογικά πει, με τον Καμμένο υπασπιστή του, ο Σαμαράς, αυτοδύναμος πια πρωθυπουργός.

2.Ό,τι έκανε σταθερά μέχρι πριν κάποια χρόνια η αμερικάνικη πρεσβεία (που δεν αποκλείεται να ξαναεμφανιστεί σύντομα), δεν μπόρεσαν να το κάνουν οι δεκαπέντε τόσες πρεσβείες της Ευρωζώνης. Είτε, λοιπόν, η Ευρωζώνη αποδεικνύεται, μέσα στις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις της, ανίκανη να επεξεργασθεί μια μακροπρόθεσμη πολιτική διασφάλισης της ίδιας της κυριαρχίας της. Είτε η Γερμανία, ως ηγέτιδα του χώρου του ευρώ, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών, θυσιάζει την ίδια την άμεση επιρροή της στην Ελλάδα προκειμένου να κερδίσει κρίσιμο χρόνο για την υπεράσπιση της κεντρικής ζώνης του ευρώ. Συμβαίνει μάλλον το δεύτερο, μαζί ενδεχομένως με το πρώτο, και αυτό είναι μια προειδοποίηση για όσους ονειρεύονται ελιγμούς της Γερμανίας σε περίπτωση που ακυρώσουμε τις δανειακές συμβάσεις.

Matthaios Tsimitakis

Πηγή: al Jazeera

του Μ. Τσιμιτάκη

Athens, Greece - The result of the Greek elections has caught stock markets and governments all over the world by surprise. The Greeks, finally given the right to democratically decide their future, chose to send a message: austerity and deprivation cannot be an acceptable way forward for Europe.

In simple words, the Greeks are saying "no" to austerity but "yes" to the euro. German Chancellor Angela Merkel, along with leaders of European institutions such as Mario Draghi of the Central Bank and Christine Lagarde of the IMF, rushed to reject the possibility of renegotiating the Greek bailout package. The dichotemy must have sounded like a paradox to them. But it's a paradox that makes absolute sense.

Continued deadlock in Greek coalition talks

During two years of tough austerity measures, the Greeks have seen their society break down into pieces. Homeless people began to appear on the streets in large numbers, malnourished children forced the ministry of education to start serving meals in some schools for the first time since World War II, the health system collapsed, drug addiction and HIV levels exploded, and crime rose - transforming some areas of the capital city, Athens, into ghettos.

It’s too late for Germany to save the euro

ΠΗΓΗ: The Telegraph

by Jeremy Warner

Greece’s motorcycling Marxist, Alexis Tsipras, makes an unlikely champion, with his commuter leathers and largely unrealistic Left-wing views, but he seems to be about the best of a bad bunch right now. As far as I can see, he’s the only member of the Greek political class who makes any kind of sense, albeit only marginally so and with one rather important deficiency.

Rightly, he’s rejected Berlin’s austerity programme as “barbaric” and counter-productive (though, incongruously, he rides to parliament on a German-made BMW), but he’s not yet managed to reconcile himself to the logical corollary of this analysis – that Greece must take back control of its own destiny by leaving the euro. As it is, the economy is condemned only to permanent depression.

Greek threat raises its head once more

The spectre of a Greek exit from the Eurozone has once again been raised by the political crisis in Athens: a scenario that is all the more dangerous for Spain, which is now more vulnerable, and one whose consequences would be geo-political as well as economic.

ΠΗΓΗ: EL Pais (via Presseurop)

José Ignacio Torreblanca

Turning the tables on the decades in which it was largely ignored, the blaze of attention on Europe is set to continue. Only a few days after the faint glimmer of hope accorded by the François Hollande’s victory in France, we are once again forced to contend with two major problems underpinning the crisis.

On the one hand, we have fragile political systems, characterised by a relentless drive – as we have seen in Greece – to impose austerity and to force citizens to assume all the responsibility for the crisis, which are embarked on a course towards self-destruction. On the other, as is evident in the Spanish situation, we have to contend with the fragility of certain branches of the financial system, which has resulted from a decade of excessive liquidity, poor management and even more inept supervision.