Η «χάρτινη τίγρη...»

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 11/12/2011

Της Ζέζας Ζήκου

«Αν δεν θέλουμε να έρθει η στιγμή όπου, σ' αυτή την κοινωνία της αφθονίας, οι αποκλεισμένοι θα βρεθούν στα οδοφράγματα, οφείλουμε να πολεμήσουμε τους μηχανισμούς κοινωνικού αποκλεισμού». Η μαχητική αυτή κραυγή προέρχεται από το βιβλίο «Το Κεφάλαιο», του Μαρξ, που έγινε μπεστ σέλερ στη Γερμανία. Μόνο που δεν πρόκειται για το κλασικό «Κεφάλαιο» του Καρλ Μαρξ, αλλά για το ομώνυμο έργο του... Καθολικού επισκόπου Μονάχου, Ράινχαρντ Μαρξ. Το βιβλίο του υποτιτλίζεται «Εκκληση για τον Ανθρωπο» και αποτελεί χαρακτηριστικό σύμπτωμα μιας τάσης που φαίνεται να έχει μέλλον: Καθώς η χριστιανοδημοκρατία της Μέρκελ συνθηκολογεί άνευ όρων με τους άρχοντες του χρήματος, οι Εκκλησίες επιχειρούν να επωφεληθούν, απορροφώντας την κοινωνική διαμαρτυρία.

Η εσωτερίκευση της ήττας

ΠΗΓΗ: καθημερινή 11/12/2011

Του Νικου Γ. Ξυδακη

Είδα βλέμματα σκοτεινιασμένα και πρόσωπα κατηφή, δεν αναγνώριζα τους συγγενείς και φίλους, που τους ξανάβλεπα από το καλοκαίρι. Στην παλιά γειτονιά μου, τα μαγαζιά κλειστά, τα καφενεία βουβά. Τρόμαξα. Και ντρεπόμουνα να πω ότι δεν αντιμετωπίζω προβλήματα, ότι η δουλειά μου πάει καλά…

Αυτή την Ελλάδα είδε ο Ελληνας από τις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 2011. Παρόμοιες εντυπώσεις αποκομίζουν όσοι Ελληνες έρχονται απ’ έξω και βλέπουν την κατάσταση από απόσταση, σαν παρατηρητές. Βλέπουν αυτό που δεν μπορούμε πια να δούμε εμείς, επειδή το νιώθουμε, επειδή το πράττουμε· επειδή δεν μπορούμε να δούμε τους εαυτούς μας. Οι απ’ έξω μεταφέρουν επίσης την πικρή αίσθηση ψυχρότητας, δυσπιστίας, κάποτε οίκτου, από την επαφή με αλλοεθνείς, κυρίως Ευρωπαίους. Ο Ελληνας αντιμετωπίζεται σαν φτωχός συγγενής που ζητάει δανεικά, μίζερος, οκνηρός, ανεπρόκοπος, πονηρός, ίσως και άτυχος, μα σε κάθε περίπτωση ηττημένος.

Απέναντι σε αυτό το νέο στερεότυπο ήττας και αποτυχίας, ο Ελληνας τι έχει να αντιπαραθέσει; Τη λαμπρή Ιστορία, την κουλτούρα, την παράδοση. Δεν πιάνει. Τη διεθνή συγκυρία κρίσης και χρέους, τη συστημική ασθένεια της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Ούτε αυτό πιάνει. Η στερεοτυπική προπαγάνδα σε λιγότερο από δύο χρόνια κατέφαγε το συμβολικό κεφάλαιο της Ελλάδας, όσο είχε συγκροτηθεί τις τελευταίες δεκαετίες της δημοκρατικής και ευρωπαϊκής πορείας, με δυο-τρεις μιντιακές επιτυχίες του αφρού μάλιστα, το 2004.

Οι ομιλίες της εκδήλωσης της ΕΛΕ: Δημόσιο Χρέος: Παύση πληρωμών – Κοινωνικός έλεγχος-Διαγραφή

ΠΗΓΗ: ΕΛΕ

Πατηστε εδώ για να δείτε το Δελτίο τύπου

Πατήστε παρακάτω για να δείτε της ομιλίες

Εισαγωγή
Ομιλία Γιώργου Κατρούγκαλου

Ομιλία Σπύρου Μαρκέτου

Ομιλία Γιώργου Μητραλιά

Ομιλία Γιώργου Παπαλέξιου

Ομιλία Καίτης Στυψανέλλη (Θα είναι έτοιμη σύντομα)

Ομιλία Γιάννη Τόλιου

Ερωτήσεις κοινού - δευτερολογίες

As the dust settles, a cold new Europe with Germany in charge will emerge

• 
• • Ian Traynor in Brussels
  • guardian.co.uk, Friday 9 December 2011 16.17 GMT
  • Article history

As a clear damp dawn rose over Brussels on Friday morning, the tired and tetchy leaders of Europe emerged, bleary-eyed from nine hours of night-time sparring over how to rescue the single currency and indeed the entire European project.

Brave faces were put on, bluffs called, counter-bluffs revealed, vetoes wielded. Histrionics from France's Nicolas Sarkozy, poker-faced calm from Germany's Angela Merkel, David Cameron gambling the UK's place in Europe by opting to battle for Britain rather than helping to save the euro. When the dust settles, Friday 9 December may be seen as a watershed, the beginning of the end for Britain in Europe. But more than that – the emergence for the first time of a cold new Europe in which Germany is the undisputed, pre-eminent power imposing a decade of austerity on the eurozone as the price for its propping up the currency.

Καρλ Μαρξ: Ενας στοχαστής για τον 21ο αιώνα

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ

ΜΕΤΑ την κατάρρευση της ΕΣΣΔ κυριάρχησε η πεποίθηση ότι ο Μαρξ είναι ένας στοχαστής που ανήκει οριστικά στο παρελθόν, που συνδέεται δηλαδή με τις πολιτικές εμπειρίες των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κινημάτων των δυο προηγούμενων αιώνων και επομένως πρέπει να πάψει να θεωρείται σημαντικός για τη σημερινή εποχή.

Στο βιβλίο του «Πώς να αλλάξουμε τον κόσμο. Μαρξ και μαρξισμός 1840-2011» (που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας από τις εκδόσεις «Θεμέλιο»), ο βρετανός ιστορικός Ερικ Χομπσμπάουμ υποστηρίζει, αντίθετα, ότι ο Μαρξ είναι «ένας σπουδαίος στοχαστής για τον 21ο αιώνα».

Τονίζει μάλιστα πως το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον τα κομμουνιστικά καθεστώτα μάς επιτρέπει να διαβάσουμε τον Μαρξ χωρίς προκαταλήψεις, απελευθερώνοντάς τον από τις δογματικές ερμηνείες που πρότειναν οι διάφοροι «μαρξισμοί» και κυρίως από την ταύτισή του με τη λενινιστική θεωρία.

Η νέα γραμματική της πολιτικής ανυπακοής

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα Δράση

Του BERNARD HARCOURT*

[...]Το συντακτικό που χρησιμοποιούν οι κριτικοί και οι ειδήμονες δεν φαίνεται πλέον να λειτουργεί. Δηλώσεις που υποστηρίζουν ότι το κίνημα «Καταλάβετε τη Wall Street» θα πρέπει να αποκτήσει μια ατζέντα ή, όπως η Wall Street Journal παρατήρησε υποτιμητικά, πρέπει να σταματήσει να επιδίδεται σε «ημέρες μάταιης οργής», δεν έχουν πλέον απολύτως κανένα νόημα. Είναι σαν αυτές οι γραμματικές διατυπώσεις να μην μπορούν να «ακουστούν» σωστά, δεδομένου του παραδείγματος του χωρίς ηγεσία κινήματος της νέας αντίστασης. Ηχούν όπως η αθόρυβη βοή στο A Thousand Plateaus των Ντελέζ και Γκουαταρί - ή, ίσως, όπως το περισσότερο γνωστό «mwa, mwa, mwa» στα καρτούν του Charlie Brown.

Αυτό ισχύει ακόμα και για τους συνοδοιπόρους τους. Έτσι, για παράδειγμα, όταν ο φιλόσοφος Peter Hallward υποστηρίζει στην εφημερίδα The Guardian ότι «θα πρέπει να μετατρέψουμε την πολεμική καθαρότητα του νέου σλόγκαν -''Είμαστε το 99%''- σε μία επιβλητική πολιτική άποψη», η σύνταξη δεν λειτουργεί: δεν είναι σαφές ποιοι είμαστε "εμείς", ούτε με ποιους είναι αντιμέτωπος ο Peter Hallward. Το «εμείς» συγκροτείται από διαμαρτυρόμενους στο Διαδίκτυο, αναγνώστες του Guardian, «ηγέτες» κάποιου κινήματος, ή κριτικούς; Η αίσθησή μου είναι ότι αυτό το είδος της δήλωσης είναι κατά κάποιο τρόπο άηχο και ελαφρώς χωρίς νόημα. Δεν μπορεί να «ακουστεί» σωστά πια

Το μνημόνιο σκοτώνει και τον «κέλτικο τίγρη»

πηγή: ελευθεροτυπια

της κορινας βασιλοπούλου

Οσα μέτρα λιτότητας κι αν τους δώσεις, ποτέ δεν μένουν ικανοποιημένα. Απαιτούν διαρκώς περισσότερη περιστολή, περισσότερη φτώχεια. Μετά την Ελλάδα έρχεται τώρα η σειρά της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας να δοκιμάσουν το αδιέξοδο της μνημονιακής πολιτικής. Οι μέχρι πρότινος «καλές μαθήτριες» της τρόικας βρίσκονται τώρα αναγκασμένες να προχωρήσουν σε ακόμα πιο δραστικές περικοπές, γιατί, παρά τους επαίνους και τις αισιόδοξες προβλέψεις, τελικά τα νούμερα δεν βγαίνουν. Τραγικό και συνάμα ειρωνικό. Κυρίως για την Ιρλανδία. Γιατί, αν η Πορτογαλία ήταν ανέκαθεν ο φτωχός συγγενής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, φτωχότερος και από την Ελλάδα, η Ιρλανδία ονομαζόταν «κέλτικος τίγρης», με μια καλπάζουσα οικονομική ανάπτυξη, παράδειγμα προς μίμηση και για άλλες μικρές, ταπεινές ευρωπαϊκές χώρες.

Αξιοπιστία χωρίς οικονομικό σχέδιο και δημοκρατική νομιμοποίηση;

πηγή: ελευθεροτυπιαΤου ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ 

Μέρκελ φαίνεται να πιστεύει ότι το βασικό πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η αξιοπιστία και ότι η προώθηση μιας δημοσιονομικής ένωσης αποτελεί την απάντηση. Μόνο που αυτό που καταλαβαίνει η κ. Μέρκελ ως δημοσιονομική ενοποίηση είναι εντελώς ιδιοσυγκρασιακό: οι αυστηροί διακρατικοί κανόνες, και η τήρησή τους με αυτόματες ποινές για τους παραβάτες, φτάνουν για να ξαναποκτηθεί η αξιοπιστία.

Το σχέδιο που φαίνεται να συμφωνείται στη σύνοδο βασίζεται σε αυτή την ερμηνεία για το τι σημαίνει δημοσιονομική ενοποίηση, παραμερίζοντας την επικρατούσα άποψη της οικονομικής θεωρίας (ορθόδοξη και ετερόδοξη) ότι η δημοσιονομική ενοποίηση έχει να κάνει με την αλληλεγγύη μεταξύ οικονομιών, αλλά και με μια ετοιμότητα παρέμβασης όχι μόνο όταν η δημοσιονομική πολιτική των κρατών-μελών είναι πολύ χαλαρή, αλλά και όταν δεν είναι αρκετά επεκτατική σε συνθήκες ύφεσης.

Για το κίνημα ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ.

Πηγή: tvxs

Των Κώστα Μαρματάκη και Ξανθής Παπαδοπούλου.

Το κίνημα ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις. Η προστασία των ανθρώπων που δεν έχουν δυνατότητα να πληρώσουν και η άρνηση χιλιάδων πολιτών να δεχτούν το βάρβαρο, αντισυνταγματικό και άδικο χαράτσι εξελίσσεται σε κεντρικό πολιτικό θέμα της περιόδου και αρχίζει να απασχολεί ακόμη και τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι αυτή η κινητικότητα είναι δυνατόν -υπό προϋποθέσεις- να δημιουργήσει μια νέα κατάσταση στους τόπους κατοικίας των εργαζομένων, με την εμφάνιση δικτύων λαϊκής συνεννόησης και συλλογικών μορφών αλληλεγγύης, πρωτόγνωρων για τα δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί πολύ χρήσιμο για την οργάνωση και ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος το επόμενο διάστημα, αλλά ακόμα και να καταφέρει να προσδώσει σημαντικά στοιχεία ταξικής συνειδητοποίησης στον κόσμο της εργασίας μέσα από νέους δρόμους:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ:Απάντηση στον Χρήστο Κώνστα δημοσιογράφο του Alter

ΠΗΓΗ:epitropes diodia stop

Απάντηση στον Χρήστο Κώνστα δημοσιογράφο του Alter για την παρέμβασή μου στην εκπομπή «Αθέατος Κόσμος» στις 25/10/2011.

Αγαπητέ κύριε Κώνστα.

Κατ’ αρχήν οφείλω να σας συστηθώ καθώς δεν με γνωρίζετε από ότι φαίνεται.

Ονομάζομαι Γιάννης Κότσιρας, είμαι τραγουδιστής, Έλληνας πολίτης και δεν φέρω καμία κομματική ταυτότητα. Γεννήθηκα το 1969 και εργάζομαι από τα 14 μου χρόνια άλλοτε ως σερβιτόρος, άλλοτε ως πωλητής, άλλοτε ως ηλεκτρολόγος και εργάτης σε εργοστάσιο και τα τελευταία 21 χρόνια ως τραγουδιστής. Το τελευταίο και ιδιαίτερα τα 21 χρόνια, δεν τα αγοράζεις, ούτε με ομόλογα, ούτε με δάνεια. Απλά τα κερδίζεις, με σκληρή δουλειά και με καθημερινή ψηφοφορία από τον κόσμο.

Η Ελλάδα ως Βέλγιο ή ως Λουξεμβούργο…

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

του Ρ. Ρινάλντι

Παραλείψεις και σιωπές του αριστερού λόγου. Του Ρούντι Ρινάλντι

Παρακολουθώντας ομιλίες γραμματέων και προέδρων, κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, βουλευτών και εκπροσώπων Τύπου, διαβάζοντας ανακοινώσεις και αποφάσεις καθοδηγητικών οργάνων, κύρια άρθρα αριστερών εντύπων κ.λπ. κυρίως όμως από την εν γένει πολιτική συμπεριφορά κομμάτων - συσπειρώσεων δυνάμεων της Αριστεράς, αποκομίζεται η εντύπωση πως η Ελλάδα είναι μια χώρα περίπου σαν το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο.

Η διαπίστωση αυτή, που σε πρώτη ματιά μοιάζει υπερβολική, είναι αληθής.
Για τον αριστερό λόγο του συρμού, υπάρχει πρόβλημα με το Μνημόνιο, με τα μέτρα που επιβάλλονται στους εργαζόμενους, με μερικές μη κανονικές διαδικασίες στη Βουλή, με την καταπάτηση κάποιων δικαιωμάτων και μόνιμη επωδός-διέξοδος, κάτι σαν λύση, είναι η αναμονή νέων εκλογών, όπου όλες οι αριστερές δυνάμεις ελπίζουν να αυξήσουν την εκλογική τους επιρροή και αυτό με τη σειρά του να βοηθήσει για κάτι καλύτερο.

Αντίστοιχα, οι αριστερές δυνάμεις σε Βέλγιο και Λουξεμβούργο, μπορούν να καταγγέλλουν τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η αστική τάξη και οι πολιτικές της νεοφιλελεύθερης Ε.Ε., να καλούν τους εργαζόμενους σε ορισμένους αγώνες και να ετοιμάζονται για την αντιμετώπιση εκλογικών διαδικασιών. Ορισμένες από αυτές θα θέτουν και το ζήτημα του συντονισμού των αγώνων στην Ευρώπη.

Βόμβα για τα ασφαλιστικά ταμεία η εφεδρεία

ΠΗΓΗ: Το Βημα (10/12/2011)

Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος τα ασφαλιστικά ταμεία, όχι απλώς να βουλιάξουν αλλά να πιάσουν κυριολεκτικά πάτο, με απρόβλεπτες συνέπειες για τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, μετά το μαζικό κύμα φυγής που επιτείνεται στο Δημόσιο υπό την απειλή της εργασιακής εφεδρείας.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως προκύπτει από την πρώτη, αν και ελλιπή και ατελή, αξιολόγηση των στοιχείων που απέστειλαν οι υπηρεσίες στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στρέφουν την πλάτη τους στο καθεστώς της εφεδρείας και προτιμούν την - με κάθε τρόπο - συνταξιοδότησή τους.

Μετά το ευρώ… ο Μεσαίωνας

Πηγή: FT (via euro2day)

by Tony Jackson

Πριν τέσσερα χρόνια, παρέθεσα στην στήλη μου έναν γνωστό μου χρηματιστή, ο οποίος παρομοίαζε τις τότε προοπτικές με το 1929. Πριν από λίγες εβδομάδες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: Ξέχνα το 1929, εδώ έρχεται Μεσαίωνας. 

Οι απόψεις του ακούγονται ακραίες και οφείλω να αναφέρω ότι ο φίλος μου είναι ορκισμένος εχθρός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όσων σχετίζονται με αυτήν, και αντιμετωπίζει την προοπτική διάλυσης του ευρώ με ανατριχιαστική ευχαρίστηση. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, η πρώτη του εκτίμηση ήταν σίγουρα σωστή. 

Σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις για την Βρετανία, η τρέχουσα οικονομική συρρίκνωση θα είναι χειρότερη από του Μεγάλου Κραχ, ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι το ευρώ θα κρατηθεί στην ζωή. Πιθανόν να εμπεριέχει μεγαλύτερη αθροιστική απώλεια παραγωγής για την βρετανική οικονομία. Κάποιοι προβλέπουν ότι το πραγματικό εισόδημα θα είναι χαμηλότερο το 2015απ’όσο ήταν το 2002. Αντιθέτως, στην περίοδο 1929-39, οι πραγματικοί μισθοί είχαν αυξηθεί 10% και κάτι παραπάνω, σύμφωνα με την ακαδημαϊκή ιστοσελίδα measuringworth.com.

ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ Θέματα τέχνης και πολιτικής

ΠΗΓΗ: Αριστερό Βημα

Συγγραφέας

Νάντια Βαλαβάνη

Σελ. 528

Εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ 

«Εξωoικονομικές» όψεις της κρίσης: όπως στην κοινωνία, τη δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα, την τέχνη και τον πολιτισμό. Το πολλαπλό χρέος της αριστεράς. Από το «μπούνκερ» του μετρό της Πλατείας Συντάγματος στο «μπούνκερ» της Βουλής, καθώς τρόικα, κυβέρνηση και ΣΙΑ εφορμούν για να «μεταρρυθμίσουν την κόλαση» της Ελληνικής κοινωνίας. Αριστερά και τέχνη. Τέχνη και πολιτική. Ο ρωσικός μοντερνισμός και η καλλιτεχνική πρωτοπορία στη σφαίρα της πιο δημιουργικής συνάντησης στην ιστορία του κόσμου τέχνης και πολιτικής, θεωρίας και πράξης, καλλιτεχνών και κοινωνίας την πρώτη δεκαπενταετία από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Μετά το Μάη του 68: Η πικρή ιστορία της σχέσης της αριστεράς με τη μετανεωτερικότητα. Από τις θεωρίες «τέλους της ιστορίας» μέχρι τις καταλήψεις ως μορφή πάλης σήμερα: Το φορτίο των αξιών την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Πολιτισμός και ανάπτυξη την περίοδο της μεταμοντέρνας «πολιτισμικής συνείδησης» του ύστερου καπιταλισμού.

Νομισματικός πόλεμος ευρώ – δολαρίου

ΠΗΓΗ: Επίκαιρα (8/12/2011)

του Λ. Βατικιώτη

Μηνύματα με πολλούς αποδέκτες εξέπεμψε η συντονισμένη παρέμβαση των 6 μεγαλύτερων κεντρικών τραπεζών του κόσμου στις 30 Νοεμβρίου, που αποσκοπούσε στην αποτροπή μιας πιθανής κρίσης ρευστότητας στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού τομέα. Η παρέμβαση αφορούσε στην διοχέτευση φθηνών δολαρίων (στο 50% της προγενέστερης τιμής) στην ευρωπαϊκή τραπεζική αγορά μέσω συμφωνιών ανταλλαγής (swaps). Μια κίνηση που ισοδυναμεί με μείωση των επιτοκίων κι έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από την αγορά όπως έδειξε η άνοδος των τιμών στα χρηματιστήρια ένθεν κι ένθεν του Ατλαντικού, χωρίς ωστόσο να επιλύεται καμιά από τις σοβαρές αιτίες της κρίσης της ευρωζώνης, παρά μόνο τα συμπτώματα.

Το «ευρω-μπορντέλο», η... τσατσά και το μαντρόσκυλο

Πηγή: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η συνταγή στην οποία κατέληξε η σύνοδος κορυφής ήταν η αναμενόμενη. Όπως την περιγράφαμε τόσο καιρό και όπως την ανέμεναν οι περισσότεροι τις τελευταίες μέρες: η Γερμανία παρέμεινε πιστή στη δημοσιονομική «ορθοδοξία» χαράζοντας και επιβάλλοντας στην Ευρώπη μια Κόλαση ισόβιας λιτότητας. Η οικονομική και πολιτική κατάκτηση της Γηραιάς Ηπείρου θα προηγηθεί κάθε «λύσης» στην κρίση χρέους.

Άλλωστε η ευρωζώνη δεν έχει λύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Τα λεφτά που θα εγγυηθούν τα χρέη είναι πολλά – και δεν είναι διαθέσιμα. Η φράου Άνγκελα, λοιπόν, έχοντας υποτάξει πλήρως τον «μικρούλη» Σαρκοζί, προσφέροντάς του ένα κοκαλάκι προστασίας των τραπεζών του από μελλοντικά «κουρέματα», επέβαλε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς μηδενικών ελλειμμάτων με αυτόματες ποινές για τους «παραβάτες», οι οποίες θα εξειδικευθούν μέχρι τον Μάρτιο. Οι ποινές αυτές θα επιβάλλονται χωρίς καθυστέρηση, εκτός αν αποφασίσει διαφορετικά μια αυξημένη πλειοψηφία.

Και τι έγινε αν η ύφεση εξ αιτίας της λιτότητας σε εμποδίζει να πιάσεις τους στόχους; Και τι έγινε αν ήδη έχεις ξεσκίσει τον λαό σου αλλά αδυνατείς να τα βγάλεις πέρα; Η «παράβαση» θα τιμωρείται αυτομάτως.

Το τέρας των αγορών

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Στις Βρυξέλλες παίζεται σήμερα η τύχη του ευρώ. Στην ουσία δεν είναι το ευρώ αυτό που διακυβεύεται, αλλά οι τύχες των λαών της Ευρώπης. Οι «Μερκοζί» -όπως αποκαλούνται πλέον οι ηγέτες των Γερμανίας και Γαλλίας- υπόσχονται ότι δεν θα φύγουν από το τραπέζι αν δεν υπάρξει συμφωνία. Την προηγούμενη Δευτέρα οι Μέρκελ και Σαρκοζί περιέγραψαν σε αδρές γραμμές το σχέδιό τους για τη νέα... Ευρώπη.

Πρώτο μέλημα και υπόσχεση είναι ότι οι διεθνείς τραπεζίτες δεν θα χάσουν ποτέ ξανά τα λεφτά τους, υπερχρεώνοντας μια χώρα. Οι δύο ηγέτες φρόντισαν κατ' επανάληψιν να διακηρύξουν ότι το ελληνικό «κούρεμα» είναι μοναδική περίπτωση και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί...

Pope Mario in the euro-bordello (!)

Πηγή: economist

καρλομάγνος

AT LEAST there is hope. Grim-faced European leaders gathered in Brussels on December 8th for their summit to save the euro with the news that Pope Benedict XVI was praying to the Virgin Mary for the sake of Italy and Europe. He should also spare a prayer for Mario Draghi, the president of the European Central Bank.

As the dinnertime negotiations stretched into the wee hours of Friday morning, leaked drafts of a communiqué indicate that the summiteers intend to agree to a “fiscal compact” to ensure the stability of the euro zone. These words matter: they are the same ones that Mr Draghi had used a few days earlier in a Delphic judgment that many interpreted to mean that he would intervene more heavily in the bond markets, once the politicians had delivered a more credible system to impose budget discipline.

Unity dearly bought

ΠΗΓΗ: Die Zeit (via presseurop)

Without doubt, Angela Merkel and Nicolas Sarkozy have taken a big step nearer their goal of a fiscal union. But at what price? Britain remains outside it. The salvation or the disintegration of the Union is now approaching.

Matthias Krupa

Was this the night the euro was saved? Or will those ten hours go down in history as the meeting that broke the EU? In any event, the heads of government of the 27 EU countries could hardly have set the stage for the ongoing finale of Operation Save the Euro any more dramatically.

Before the actual meeting on Thursday evening, Angela Merkel, Nicolas Sarkozy and David Cameron had already got together in a threesome: the Briton, that much was certain, would play in a major role in the coming hours. What followed was a hard, sometimes very hard struggle before the French President, shortly after five in the morning, came out to announce the outcome of the all-night negotiations.

Δελτίον Κρίσης: 09.12.11

ΠΗΓΗ: protagon.gr

του Γ. Βαρουφάκη

Καθώς οι ηγέτες μας πηγαίνουν από την μία "σωτήρια" Σύνοδο Κορυφής στην επόμενη, και το τέλος της ευρωζώνης γίνεται όλο και πιο ορατό με κάθε "τελική λύση" που εφευρίσκουν, τόσο λιγότερα έχω να σας γράψω. Ό,τι ήταν να πούμε, επί της ουσίας, το έχουμε πει από καιρό.

• Όσο η Ευρώπη αρνείται να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέπτη και να του πει την αλήθεια (ότι δηλαδή το πρόβλημά της είναι δομικό και σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόβλημα ελλειμμάτων ή χρέους), τόσο πιο κοντά στο τέλος του πειράματος της ευρωζώνης ερχόμαστε.
   
• Όσο οι ευρωπαϊκές αρχές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αποσπασματικά (ως εάν να ήταν ζήτημα κάποιων υπερχρεωμένων κρατών, που πρέπει να αντιμετωπιστεί με περισσότερα διμερή δάνεια), τόσο πλησιάζει η μετα-ευρώ εποχή - μια εποχή εξ ίσου δυστοπική για πλεονασματικούς και ελλειμματικούς.

Ούτε οι Γάλλοι αγαπούν το ευρώ

 

Πηγή: ΕΘΝΟΣ 9/12

του Γ. Δελαστίκ

Φαινομενικά, τίποτα δεν δικαιολογεί την αίσθηση που προκάλεσαν στη Γαλλία τα αποτελέσματα δημοσκόπησης για τη στάση του πληθυσμού της απέναντι στο ευρώ. Η απάντηση στο θεμελιώδες ερώτημα, αν δηλαδή οι Γάλλοι προτιμούν την παραμονή της χώρας τους στο ευρώ ή την έξοδό της από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, το φράγκο, ήταν σαφέστατη: το 60% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι θέλουν το ευρώ και το 36% την επάνοδο του φράγκου. Ουδέτεροι δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου στο θέμα αυτό - μόλις 4%.
Παρ' όλα αυτά ο Μπρις Ταντιριέ, εντεταλμένος γενικός διευθυντής της μεγάλης εταιρείας δημοσκοπήσεων Ιψος, που έκανε τη σφυγομέτρηση, έδειχνε αρκετά σοκαρισμένος από μια σειρά δημοσκοπικά ευρήματα όταν έκανε την παρουσίασή της.

Εγχειρίδιο για να αντιμετωπίσουμε το χαράτσι μέσω ΔΕΗ, 9/12/2011

Πηγή: Ακρίβεια-stop

Το παρακάτω εγχειρίδιο επιχειρεί να δώσει κάποιες απαντήσεις στους πολίτες για θέματα που αφορούν την σύνδεση του νέου «χαρατσιού» με την διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος. Θα θέλαμε από την αρχή να κάνουμε ορισμένες διευκρινίσεις που θεωρούμε απαραίτητες έτσι ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Ούτε ο νομικός αγώνας –ο οποίος είναι μέσο- μπορεί να υποκαταστήσει τον αγώνα για επιβίωση και αξιοπρέπεια. Η αλληλεγγύη είναι μία λέξη που την επόμενη περίοδο θα πρέπει να αποκτήσει βαθύ και ευρύ περιεχόμενο. Οι άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν μόνοι όμως ζούνε όλοι μαζί σε οργανωμένα σύνολα τις κοινωνίες. Το μέτρο του πολιτισμού των κοινωνιών, αυτό που τις ξεχωρίζει από τις πρωτόγονες  συμβιώσεις είναι η αγάπη και η φροντίδα για τον άνθρωπο και ειδικότερα για τον «αδύνατο» άνθρωπο. Αν δεν υπάρχει αυτό τότε οι κοινωνίες αυτές εκπίπτουν εύκολα στον νόμο του ισχυρότερου και του πονηρότερου νόμο που σε τελευταία  ανάλυση καθορίζει την ζωή στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Αν συμβεί αυτό οι κοινωνίες αυτές στο τέλος διαλύονται και παύουν να υπάρχουν. Το ηλεκτρικό ρεύμα  και η πρόσβασή του σε αυτό  σε μεγάλο βαθμό ορίζει το επίπεδο του πολιτισμού. Και αυτό γιατί από αυτήν την πρόσβαση εξαρτάται η καθημερινή ζωή των ανθρώπων μέσα στο σπίτι τους. Η διατροφή, η θέρμανση, η καθαριότητα, η μελέτη και η επικοινωνία των μελών της οικογένειας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτήν την πρόσβαση.

Η παλιά Νέα Οικονομική Διακυβέρνηση

Το σημαντικότερο κομμάτι της Νέας Οικονομικής Διακυβέρνησης αφορά την αυστηροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας που κρίθηκε αναγκαία λόγω της τροπής που έχει πάρει η κρίση στην Ευρώπη αλλά και λόγω της ανάγνωσης των αιτίων της από την Επιτροπή ΠΗΓΗ: rednotebook.gr

Tης Έλενας Παπαδοπούλου Το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ως οικονομικός, κοινωνικός και πολιτικός χώρος όπως τον γνωρίζαμε μέχρι τώρα τελεί υπό αμφισβήτηση δεν εκπλήσσει πλέον κανένα. Εξ’αλλου όταν το ζήτημα της πιθανής διάλυσής της τίθεται τόσο ανοιχτά είναι φανερό ότι αφορά πλέον ευρύτερα ακροατήρια από εκείνα που το εξέταζαν χρόνια πριν σε επιστημονικούς, πολιτικούς ή διανοητικούς κύκλους .

H τρομακτική πορεία της Ευρώπης προς την παγκόσμια ασημαντότητα. Tου Timothy Garton Ash

Η Ευρώπη δεν πρόκειται να σωθεί ούτε σε αυτή τη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες. Στην καλύτερη περίπτωση θα επιβιώσει ενός ακόμα τραυματισμού της. Μετά τις τρέχουσες «10 μέρες να σωθεί το ευρώ», θα ακολουθήσουν 10 εβδομάδες, 10 μήνες, 10 χρόνια. Η «τρομακτική και πληκτική» κρίση της Ευρώπης, όπως την αποκάλεσε ένας παρατηρητής στις Βρυξέλλες θα συνεχιστεί κι άλλο, κι άλλο... Η 'Ανγκελα Μέρκελ (Angela Merkel) συγκρίνει την επιχείρηση διάσωσης της ευρωζώνης με έναν μαραθώνιο· στην πραγματικότητα μοιάζει με αγώνα ανωμάλου δρόμου, με πελώριους νερόλακκους κάθε τόσο.

 ΠΗΓΗ: tvxs.gr
Πρώτον, υπάρχει το ερώτημα του κατά πόσο μπορεί ακόμα η ευρωζώνη να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της στις αγορές. Το πόσο δύσκολο είναι αυτό φαίνεται από το ότι την ίδια μέρα που η Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί (Nicolas Sarkozy) ανακοίνωσαν (για μια ακόμα φορά) πως είναι αποφασισμένοι να διασώσουν πάση θυσία την ευρωζώνη, η «Στάνταρντ εντ Πουρς» έθεσε υπό «αρνητική επιτήρηση» ακόμα και την αξιολόγηση ΑΑΑ της δανειοληπτικής αξιοπιστίας της Γερμανίας.

Πίσω απ' την ευρωπαϊκή κρίση χρέους κρύβεται άλλη μια διάσωση της Wall Street

ΠΗΓΗ: xrimaNews.gr

του Π. Παναγιώτου

Από τα τέλη του 2009 και μετά οι αμερικανικές τράπεζες και τα αμερικανικά επενδυτικά κεφάλαια φρόντισαν να πουλήσουν ελληνικά και άλλα ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας για να μειώσουν το ρίσκο τους στην ευρωζώνη και αυτό αποτέλεσε έναν απ' τους λόγους που η κρίση έλαβε τόσο μεγάλες διαστάσεις.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, μεγάλες αμερικανικές τράπεζες φρόντισαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση πουλώντας και αγοράζοντας ασφάλιστρα των ομολόγων που ξεφορτώθηκαν κερδίζοντας δισεκατομμύρια αλλά και ποντάροντας πως θα κέρδιζαν ακόμη περισσότερα στο μέλλον.

Τα στοιχεία για τα CDS που κατέχουν οι τράπεζες δε δημοσιεύονται και έτσι μπορεί κανείς να κάνει μόνο υποθέσεις ή να προσπαθήσει να βγάλει συμπεράσματα από τα σύνολο των CDS για κάθε χώρα.