ΠΗΓΗ: euro2day
Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει αμέσως δράση προκειμένου να αποφύγει καταστροφικές επιπτώσεις, δήλωσε ο γνωστός οικονομολόγος κ. Nouriel Roubini σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό "Spiegel", με την οποία καλεί την κυβέρνηση του Βερολίνου να εγκαταλείψει τη στρατηγική λιτότητας που επιβάλλει στην ευρωζώνη.
Ο κ. Roubini εκτιμά ότι, παρά τις ενστάσεις των Γερμανών φορολογουμένων, το Βερολίνο πρέπει να στηρίξει περισσότερο την υπεράσπιση του ευρώ, επιτρέποντας παράλληλα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προχωρήσει σε χαλάρωση της νομισματικής της πολιτικής, όπως -σωστά κατά την άποψή του- πράττει και η Fed. Ως προς την Ελλάδα, θεωρεί ότι η αναδιάρθρωση χρέους είναι αναπόφευκτη.
"Τα προβλήματα χρέους που αντιμετωπίζουν η Ελλάδα και η Ιρλανδία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κατάρρευση της ευρωζώνης" επισημαίνει ο κ. Roubini και συμπληρώνει: "Η Ελλάδα και η Ιρλανδία εξαρτώνται από την ΕΚΤ για τη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, την οποία όμως δεν επιθυμεί η Γερμανία. Είναι σαφές ότι στην ευρωζώνη υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων".
"Αυτό που είναι θετικό για τη Γερμανία δεν σημαίνει ότι είναι θετικό και για τις χώρες της περιφέρειας. Η οικονομική παραγωγή στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία συρρικνώνεται, ενώ δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ανάπτυξη στην Πορτογαλία και στην Ιταλία. Για να επιστρέψουν αυτές οι χώρες στην ανάπτυξη, θα πρέπει η ΕΚΤ να πράξει ό,τι και η Fed, να αυξήσει δηλαδή την προσφορά του χρήματος", αναφέρει ο Αμερικανός οικονομολόγος.
"Η Ευρώπη χρειάζεται ανάπτυξη για να αποτραπεί η ανεξέλεγκτη κατάρρευση της ευρωζώνης. Τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, επί της αρχής είναι ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του δανεισμού. Αυτά τα μέτρα, όμως, επίσης πνίγουν την οικονομία. Υψηλότεροι φόροι σημαίνει ότι οι άνθρωποι έχουν λιγότερα χρήματα να καταναλώσουν. Εάν μειωθούν και οι κρατικές δαπάνες, δεν μπορούν να γίνουν επενδύσεις για να δημιουργηθεί ανάπτυξη. Η κατάσταση αυτή θα προκαλέσει τεράστιες δυσκολίες για τις κυβερνήσεις. Εάν ο κόσμος δεν μπορεί να δει φως στην άκρη του τούνελ, τότε δεν θα στηρίζει πλέον τις μεταρρυθμίσεις" εξηγεί και καταλήγει: "Για το συμφέρον όλης της Ευρώπης, η Γερμανία θα πρέπει να αναβάλει τη στρατηγική λιτότητας".
Κατά την άποψή του, η γερμανική πρόταση περί συμμετοχής των ιδιωτών στις κρατικές αναδιαρθρώσεις χρεών "επί της αρχής… είναι σωστή". Ο κ. Roubini όμως αναφέρει ότι "οι Γερμανοί επιδείνωσαν την κρίση με τη χρονική συγκυρία στην οποία επέλεξαν να διατυπώσουν αυτήν την ιδέα". Και εξηγεί: "Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ελλάδα. Με βάση το καλύτερο σενάριο και σύμφωνα με το πρόγραμμα λιτότητας, το δημόσιο χρέος της θα ανέρχεται στο 160% του ΑΕΠ σε δύο χρόνια. Ποιος θα δανείσει λοιπόν την Ελλάδα με νέο χρήμα το 2013 εάν ξέρει ότι σίγουρα θα έχει ζημίες σε περίπτωση όπου η χώρα χρεοκοπήσει; Η Ελλάδα θα αναγκαστεί σε αναδιάρθρωση χρεών σε κάθε περίπτωση".
3 σχόλια:
Το YPYC είναι εκ των πραγμάτων μια "εγκυκλοπαίδεια" της πιο οδυνηρής περιόδου ΄, με όλους τους προβληματισμούς εντός αριστεράς
Η επιλογή του Ρουμπινί, το μετατρέπει ΑΘΕΛΑ σε ένα κομμάτι μιας ευρύτερης πολιτικής πλατφόρμας η οπόια περιλαμβανει αυθεντικούς αριστερούς,την Αυριανή, και "σορτακηδες" τυπόυ Ρουμπινί που παίζουν μερικά δις "χρεοκοπία" για "ιδιον όφελος" (και τι όφελος)
Προς θεού μην χαλάσετε την φυσιογνωμία που με τόσο κόπο δημιουργήσατε.
Ακατανόητη επιλογή που αδικεί το YPYC, εκτός αν σε λίγες μέρες δούμε και κανένα άρθρο του Μπαρόζο.
LLS
και ο Ρουμπινι αποτελει μερος αυτης "της οδυνηρης " περιοδου. Καλως ή κακώς αυτοι που κινουν τα νηματα και τις οποιες εξελιξεις δεν ειναι η αριστερα.
Ειναι αληθεια οτι δεν υπαρχει, ουτε και αναμεσα σε αυτους της αντιπερα οχθης μια κοινη γραμμή, ουτε και συνεπεια. Ο καθενας λεει το μακρυ του και το κοντο του, σε διαμετρικα αντιθετους δρομους πολλες φορες. Οποτε δεν ειναι και να τους παιρνεις στα σοβαρα. Αλλα κι αυτο αποτελει μερος του χαρακτηρα της τελευταιας περιοδου.
Ρουμπινι εχουμε ξαναπαιξει, οπως και αλλους του σιναφιου του. Αλλα τοτε δεν φαινοταν παραταιρο, γιατι επισκιαζοταν απο εναν εγχωριο προβληματισμο που φαινοταν να εχει δυναμικη.
Μπορει να αυξηθηκε η μυωπια μου, αλλα τον τελευταιο καιρο δυσκολευομαι να βρω αρθρογραφια που να προωθει εξελιξεις κι επιπλεον δεν υπαρχει καποιο σημειο αιχμης να επικεντρωθει. Αναλισκεται στα επι μερους.
Αισθανομαι ολο και πιο πολυ οτι γραφονται κειμενα για φιλολογικες συναντησεις γηραιων κυριων μετα τείου. Οτι ολα γυριζουν στο ιδιο σημειο κι οτι πορτα δεν βρισκεται.
οσο το ερωτημα σχετικα με τη διαχειριση του χρεους ηταν ανοικτο η αρθρογραφια ηταν πλουσια και υπηρχε και νοημα. Τωρα και αυτο εχει ατονησει. Δεν υπάρχει μια αιχμη, αλλα και τα πραγματα στην αριστερα δεν εχουν εξελιχθει καθολου ολο αυτο τον καιρο. Λογια λογια, αλλα καμια κινηση προς τα μπρος, με ολο το ρισκο που θα ενειχε.
Αυτο που πιανω ειναι stagnation. Βάλτωμα, στασιμοτητα. Mονο το κινημα για τα διοδια κινειται, αλλα και αυτο αν μεινει μονο εκει, θα εχει ημερομηνια ληξης.
cynical
Ουάου! Ο Μεγάλος Μάγος Ρουμπινί αποφάνθηκε! Ρε, το σορτάκια! Πόνεσε η ψυχή του το ελληνικό λαό, που δεν έχει να βγάλει το μήνα! Πολύ καλός άνθρωπος, μα τη Παναγία!
Ποιά αριστερά; Την σταλινο-παπαρηγο-περισσή ή την μπαχαλο-τσιπρική ή μήπως την αλαβανο-τρέχαγύρευϊκή; Μήπως ξέρετε καμιά που δεν την έχω υπόψη μου και κάπου είναι κρυμμένη; Γιατί με τόσα κομμάτια όλο και κάποια μπορεί να μου έχει ξεφύγει κάτω από το χαλί.
Δημοσίευση σχολίου