Ανάγκη ή επιλογή;

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Τώρα έχει ανάψει η κουβέντα περί εξόδου από την ευρωζώνη, προκειμένου να προχωρήσουμε σε υποτίμηση εθνικού νομίσματος.

Οι έξαλλες κυβερνητικές διαψεύσεις δεν έχουν κανένα νόημα.

Πρώτον, διότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν. Το οικονομικό επιτελείο του Γ. Παπανδρέου απέδειξε περίτρανα ότι έχει τόση σχέση με την οικονομική επιστήμη, πόσω μάλλον την οικονομική πολιτική, όση σχέση έχει το κόμμα τους με το σοσιαλισμό, όση σχέση έχει η Μέρκελ με την ευρωπαϊκή ιδέα, όση σχέση έχει ο Κάμερον με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα και όση σχέση έχει ο Πάγκαλος με τη γαστριμαργική και φρασεολογική λιτότητα.

Δεύτερον, διότι οι άνθρωποι, ακόμη και αν κατείχαν το άθλημα, αποδείχτηκαν όλως διόλου αναξιόπιστοι. Με την ίδια βδελυγμία αποκήρυσσαν και την προσφυγή στο ΔΝΤ, ενώ κρυφίως τη μεθόδευαν. Με την ίδια βεβαιότητα απέρριπταν το ενδεχόμενο να καταφύγουν στο μηχανισμό βοήθειας της Ε.Ε., ενώ την ίδια στιγμή εκλιπαρούσαν πρώτοι πρώτοι να συμπεριληφθούν. Κατόπιν με αντίστροφη, επαίσχυντη κουτοπονηριά επαίρονταν για την επίκληση του ίδιου ληστρικού μηχανισμού βοήθειας, στη σύσταση του οποίου καμάρωναν ξεδιάντροπα ότι συνετέλεσαν και οι ίδιοι, προκειμένου μάλιστα να τον φέρουμε στα μέτρα μας: δηλαδή, στα επαχθή επιτόκια και στο Μνημόνιο εξόντωσης της ελληνικής οικονομίας.

Τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τους ψιθύρους περί κουρέματος του χρέους. Που ουσιαστικά αποτελεί παραδοχή χρεοκοπίας. Και πέφτουν κάτω βγάζοντας αφρούς όταν ακούν για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Η τυπική πλέον ΠΑΣΟΚική αυτή αντίδραση, μείγμα ψευδολογίας, συγκάλυψης και ιερής αγανάκτησης, αποτελεί το καλύτερο πειστήριο ότι όλα αυτά που σπεύδουν να διαψεύσουν στην καλύτερη περίπτωση τα σκέφτονται και στη χειρότερη έχουν ήδη δρομολογηθεί.

Επί της ουσίας τώρα και πέρα από τις κυβερνητικές μπαγαποντιές. Η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος με τη συνακόλουθη έξοδο από την ΟΝΕ έχει τα υπέρ και τα κατά της. Η νομισματική υποτίμηση δεν είναι ούτε δαίμονας ούτε από μηχανής θεός.

Το σίγουρο είναι ότι η μονεταριστική πολιτική είναι ένα επιπλέον όπλο στην αντιμετώπιση της οικονομικής δυσανεξίας. Οπλο που ώς τώρα λείπει αισθητά από το οπλοστάσιο της εθνικής κυβέρνησης.

Το δεύτερο σίγουρο είναι πως, ούτως ή άλλως, αποδείχτηκε ότι το σκληρό νόμισμα, πάει να πει το ευρώ, είναι βαρύ και δύσχρηστο φορτίο για αντιπαραγωγικές οικονομίες όπως η δική μας.

Το τρίτο σίγουρο είναι ότι η περιπέτεια της ελληνικής οικονομίας αποτελεί κομμάτι μόνο της γενικότερης ευρωπαϊκής περιπέτειας. Αν οι αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης δεν σηκώνουν το ευρώ, τότε ίσως θα πρέπει οι διάνοιες του Βορρά να αρχίσουν να σκέφτονται σοβαρά πώς να το μαλακώσουν, αν επιθυμούν να το διασώσουν. Εκτός αν έχουν στο μυαλό τους Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων, οπότε για ποιο ενιαίο νόμισμα μιλάμε.

Είπε σε τηλεοπτική του εμφάνιση ο Α. Ανδριανόπουλος πως μόνον ηλίθιοι θεωρούν σωτήρια τη νομισματική υποτίμηση. Εκτός, πρόσθεσε, αν αναγκαστούμε να καταφύγουμε σ' αυτήν. Δηλαδή, στην ηλιθιότητα;

Πολλές φορές στην οικονομία, όπως και στη ζωή, δυστυχώς ή ευτυχώς, η ανάγκη καθίσταται η μόνη επιλογή. Θα μου πείτε, επιλογή εξ ανάγκης είναι επιλογή; Θα σας πω, αναγκαστικά ναι.

jparaske@enet.gr