Πηγή: Sofokleous 10
του Π. Παναγιώτου
Σκεφτείτε ότι λαμβάνετε ένα καταναλωτικό δάνειο αξίας 10.000 ευρώ και στη δεδομένη εκείνη στιγμή ο μισθός σας είναι 1000 ευρώ το μήνα. Τότε, το ύψος του δανείου που έχετε λάβει αντιστοιχεί στους μισθούς δέκα μηνών εργασίας. Αν για κάποιο λόγο σας γίνει μείωση μισθού κατά 50%, τότε το ύψος του δανείου θα αντιστοιχεί πλέον στους μισθούς είκοσι μηνών. Σε αυτήν την περίπτωση ο μισθός σας θα έχει ʽαποπληθωριστείʼ δηλαδή θα έχει υποστεί πραγματική μείωση και αυτό θα έχει προκαλέσει την αύξηση της πραγματικής αξία του χρέους σας καθώς πλέον θα χρειάζεστε διπλάσιο χρόνο εργασίας για να το αποπληρώσετε.
Έστω τώρα ότι έχετε μία δική σας επιχείρηση από την οποία κερδίζετε 2000 ευρώ το μήνα πουλώντας ένα προϊόν και απασχολείτε έναν υπάλληλο στον οποίο πληρώνετε μισθό 1000 ευρώ το μήνα, ο οποίος και έχει λάβει ένα καταναλωτικό δάνειο ύψους 10.000 ευρώ.
Ένας ανταγωνιστής σας που βρίσκετε στις ΗΠΑ, πουλάει το ίδιο προϊόν με εσάς στην ίδια ακριβώς τιμή,κερδίζει 2000 δολάρια το μήνα και απασχολεί και αυτός έναν υπάλληλο που τον πληρώνει 1000 δολάρια και ο οποίος έχει λάβει ένα καταναλωτικό δάνειο αξίας 10.000 δολαρίων.
Κάποια στιγμή, επειδή η αμερικανική οικονομία αντιμετωπίζει προβλήματα, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ σε συνεργασία με την αμερικανική κυβέρνηση αποφασίζουν να ακολουθήσουν μία πολιτική ʽχρηματιστηριακής υποτίμησηςʼ του δολαρίου για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα της αμερικανικής οικονομίας και έτσι ενώ η ισοτιμία του βρίσκεται στο 1/1 με το ευρώ και τα υπόλοιπα ανταγωνιστικά του νομίσματα, καταλήγει να χάσει το 25% της αξίας του έναντι τους.
Ο Αμερικανός ανταγωνιστής σας συνεχίζει να πουλά το προϊόν του στην ίδια τιμή με πριν αλλά για τους αγοραστές εκτός ΗΠΑ αυτό έχει γίνει φθηνότερο κατά 25%, ενώ τόσο για τους αγοραστές εκτός ΗΠΑ όσο και γιʼ αυτούς εντός αυτών το δικό σας προϊόν έγινε ακριβότερο κατά 25%.
Τώρα η μόνη λύση για να μη χάσετε τους πελάτες σας είναι να προβείτε σε μείωση της τιμής του προϊόντος κατά 25%. Αν το κάνετε αυτό, ωστόσο, τα κέρδη σας θα μειωθούν κατά 1/4 και θα κερδίζετε μόνο 1500 ευρώ το μήνα έναντι 2000 μέχρι πρότινος. Προκειμένου να καλύψετε τη ζημιά μπορείτε να προβείτε σε μείωση του μισθού του υπαλλήλου σας κατά 50%, πιθανόν μειώνοντας και τις ώρες εργασίας του. Τώρα έχετε διατηρήσει το κέρδος σας ακέραιο αλλά ο υπάλληλος σας έπαθε ό,τι και εσείς στο πρώτο παράδειγμα, δηλαδή ο μισθός του αποπληθωρίστηκε και η πραγματική αξία του χρέους του διπλασιάστηκε.
Η ανατίμηση του ευρώ δεν προκάλεσε πρόβλημα μόνο σε εσάς αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη και φυσικά και στη χώρα σας η οποία ας υποθέσουμε ότι είναι η Ελλάδα. Πολλοί επιχειρηματίες αναγκάστηκαν να κάνουν το ίδιο με εσάς, δηλαδή να μειώσουν τους μισθούς των υπαλλήλων τους, αυξάνοντας έτσι την πραγματική αξία των χρεών τους. Παράλληλα οι επιχειρηματίες περιόρισαν δραστικά τις προσλήψεις και σταδιακά η ανεργία άρχισε να αυξάνεται.
Ο Αμερικανός ανταγωνιστής σας από την άλλη κρατώντας τον υπάλληλο του σε πλήρη απασχόληση μπόρεσε να παράσχει καλύτερες υπηρεσίες από εσάς και προσέλκυσε περισσότερους πελάτες παρά το γεγονός ότι εσείς προβήκατε σε μείωση των τιμών με αποτέλεσμα εσείς να έχετε αρχίσει να αντιμετωπίζετε μεγαλύτερες οικονομικές δυσκολίες και τελικά να αναγκαστείτε να απολύσετε τον υπάλληλο σας. Αυτός, χάνοντας το μισθό του αδυνατεί να προβεί στην αποπληρωμή του δανείου του και η τράπεζα προβαίνει σε κατάσχεση και εκποίηση του αυτοκινήτου του σε τιμή πολύ χαμηλότερη της πραγματικής του αξίας.
Καθώς αυτό γίνεται μία γενική κατάσταση σε όλη τη χώρα, χιλιάδες άνθρωποι χάνουν την εργασία τους και όλο και περισσότερα δάνεια γίνονται μη εξυπηρετούμενα με αποτέλεσμα οι κατασχέσεις και οι εκποιήσεις να αυξηθούν δραματικά. Αυτό έχει ως συνέπεια χιλιάδες αυτοκίνητα, σπίτια και άλλα περιουσιακά στοιχεία να ʽβγουν στο σφυρίʼ και να πουληθούν σε μειωμένες τιμές πιέζοντας χαμηλότερα και τις τιμές των υπόλοιπων αυτοκινήτων, σπιτιών κλπ.
Η εξέλιξη αυτή πυροδοτεί κρίσεις στις αγορές αυτοκινήτων και ακινήτων με το απόθεμα απούλητων μονάδων να αυξάνεται και τις τιμές τους να ʽαποπληθωρίζονταιʼ δηλαδή να μειώνονται. Η μείωση αυτή, όμως, οδηγεί σε περαιτέρω αποπληθωρισμό της αξίας της περιουσίας των νοικοκυριών και αυξάνει την πραγματική αξία του χρέους τους.
Η αυξανόμενη ανεργία, η μειούμενη ανταγωνιστικότητα, οι κρίσεις στην αγορά κατοικίας και στον επιχειρηματικό και εμπορικό τομέα, κάνουν τις τράπεζες να μειώσουν το ρυθμό δανειοδότησης επιχειρήσεων και νοικοκυριών καθώς ο κίνδυνος αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Η έλλειψη ρευστότητας επιδεινώνει την κατάσταση και οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση της ανεργίας, μείωση της ανταγωνιστικότητας και επιδείνωση της οικονομίας.
Για κακή σας τύχη ενώ συμβαίνουν όλα αυτά ξεσπά η ʽελληνική κρίσηʼ και τώρα είναι το κράτος που βρίσκεται σε μία εξαιρετικά δύσκολη θέση, καθώς αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη του και επιπλέον δε μπορεί να δανειστεί από τις τράπεζες. Το ΔΝΤ και η ΕΕ δημιουργούν το μηχανισμό στήριξης αλλά αυτός φέρνει περικοπές στους μισθούς και δραματική αύξηση της φορολογίας, πυροδοτώντας περαιτέρω αύξηση της ανεργίας, μείωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μείωση της δανειοδότησης από τις τράπεζες, μείωση της ανάπτυξης και γενικότερα πολύ μεγαλύτερη επιδείνωση της οικονομίας.
Καθώς το ΑΕΠ συρρικνώνεται και η ελληνική οικονομία ως σύνολο αποπληθωρίζεται, η Ελλάδα καταλήγει να πάθει ότι και πολλοί πολίτες της, δηλαδή να βλέπει την πραγματική αξία του χρέους της να αυξάνεται, παρά το γεγονός ότι κάνει τα πάντα για να το αποπληρώσει. Αυτό συμβαίνει καθώς ο ʽμισθόςʼ και τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας αποπληθωρίζονται.
Σε αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή το ημερολόγιο γράφει 03 Νοεμβρίου 2010 και η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ αποφασίζει να υιοθετήσει νέα μέτρα τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας μέσω της παραγωγής χρήματος ύψους περίπου 800 δις δολαρίων, πολιτική η οποία μπορεί να προκαλέσει επιπλέον μείωση της αξίας του δολαρίου και περαιτέρω ανατίμηση της τιμής του ευρώ, κάνοντας την Ελλάδα ακόμη λιγότερο ανταγωνιστική και τροφοδοτώντας τον καταστροφικό αποπληθωριστικό κύκλο ο οποίος οδηγεί σε ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση της πραγματικής αξίας του ελληνικού χρέους, κρατικού και ιδιωτικού.
Και καθώς το κινεζικό νόμισμα είναι συνδεδεμένο με το δολάριο η αμερικανική πολιτική απειλεί να οδηγήσει σε νέα μείωση των τιμών των κινέζικων προϊόντων και περαιτέρω αύξηση αυτών των ευρωπαϊκών, κάνοντας την Ελλάδα ακόμη ακριβότερη. Με τις μεγαλύτερες αναδυόμενες οικονομίες να βλέπουν την αδυναμία του δολαρίου ως μεγάλη απειλή και να υιοθετούν πολιτικές χρηματιστηριακής υποτίμησης και των δικών τους νομισμάτων η Ευρώπη γίνεται ολοένα και ακριβότερη και μαζί με αυτήν συνεχίζει να ακριβαίνει και η Ελλάδα και η ανταγωνιστικότητα της να μειώνεται, παρά τα όποια μέτρα λαμβάνει για να αποφύγει αυτήν την κατάσταση.
Οι δανειστές βλέπουν την επιδείνωση της κατάστασης και ζητούν τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων ώστε να εξασφαλίσουν ότι θα λαμβάνουν τους τόκους των δανείων τους κανονικά αλλά τα νέα μέτρα επιδεινώνουν περισσότερο την οικονομία βυθίζοντας τη χώρα σε μία βαθιά και πολυετή ύφεση.
Η περιγραφή της εξέλιξης αυτού του κύκλου μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη, λαμβάνοντας υπόψη παραμέτρους όπως την κατάσταση στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την επιρροή που αναμένεται να έχει στην Ελλάδα κλπ αλλά η ουσία δεν αλλάζει και αυτή είναι ότι η χώρα έχει μπει σε ένα τούνελ που το πιθανότερο είναι να την οδηγήσει σε πολλά χρόνια μεγάλης ταλαιπωρίας.
Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
διευθυντής GSTA/EKTA
7 σχόλια:
Φτηνό νόμισμα, φτηνός εργαζόμενος για να γίνουνε οι αστοί πιο ανταγωνιστικοί,επαναλαμβάνει μονότονα ο Παναγιώτου.
Υπάρχουν και αλλοι τρόποι για να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα αφεντικά σας κ Παναγιώτου.
Γιατί δεν τους λέτε? Δεν τους γνωρίζετε?
Δεν το πιστεύω.
Αυτά τα άρθρα για να σπάμε πλάκα μαζί τους καλά είναι.
Μην τα πιστεύουνε όμως και μερικοί από μας όμως.
Το άρθρο, περιγράφει το τι ακριβώς συμβαίνει. Και το περιγράφει σωστά. Το πρόβλημα όμως είναι, αν οι φωστήρες ανεπάγγελτοι κυβερνήτες μας ήξεραν απ αυτά, ή αν δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Οπότε, ή ο υπουργός Παπακωνσταντίνου είναι για μπάτσες λόγω ασχετίλας (εξυπακούεται κι οι σύμβουλοί του), ή ήτανε γνώστες και συνειδητά οδήγησαν τη χώρα σ αυτό το χάλι. Όσον αφορά τον άλλο, ας με συγχωρήσει η αφεντιά του, μα θα υιοθετήσω εκείνο "το ζαβό" της Μαλβίκας Κάραλη.
mbiker
Ανώνυμε δεν είναι ασχετίλες, ο Οικονομικών μάλιστα είναι απόφοιτος του LSE.
ΠΟλύ απλά είναι αυτό που γράψανε οι Financial Times "Ο άνθρωπός μας στην Αθήνα"
Βραβεύονται επανειλημμένως και από όλα τα θηριώδη τραπεζικά λόμπι που σωθηκαν χαρις στο George "που δεν έκανε παύση πληρωμών πράγμα που θα σύμφερε την Ελλάδα" όπως έγραψαν και οι Financial Times.
Τόσο απλά. Και μεις σφαζόμαστε μεταξύ μας για το politically correct!!!!!
Προς Ανώνυμο mbiker
Ωστε καλά τα λέει ο Παναγιώτου?! Να σε βάλουμε να δουλεύεις 16 ώρες και να σε πληρώνουμε με γουάν να δει ωραία που θα είναι.
Πρός skywaiker
Ίσως δεν με κατάλαβες. Δεν είπα πως συμφωνώ μαζί του, είπα πως απλά περιγράφει αυτό που σήμερα συμβαίνει.
Και το περιγράφει σωστά.
mbiker
Πολύ καλά τα λέει ο Παναγιώτου περιγράφοντας τη κατάσταση. Αποφεύγει όμως να μας πει το τρόπο εξόδου της χώρας από αυτό το φαύλο κύκλο.
Κατά την άποψή μου είναι μόνο ένας.
Άμεση έξοδος από την ευρωζώνη και να στείλουμε στον αγύριστο, τρόικες, ΕΕ, ΕΚΤ, δανειστές και τους πάσης φύσεως τοκογλύφους. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να βρίσκεται στο ευρω- μάρκο.
Ασκήσεις επί χάρτου αρκετά πρόχειρες.
Ο εμπνευστής του παραδείγματος αγνόησε ότι η υποτίμηση του δολαρίου κατά 25% ουσιαστικά υποτιμά κέρδη εργοδοτών και αμοιβές εργαζόμενων οριζόντια. Αν μάλιστα το προϊόν είναι αποτέλεσμα μεταποίησης εισαγόμενων πρώτων υλών η μείωση των κερδών θα εμφανιστεί και λογιστικά.
Από την άλλη μεριά εμφανίζει τον Ευρωπαίο εργοδότη τελείως ανυποχώρητο στον περιορισμό των κερδών του. Μετακυλύει το 100% της ανταγωνιστικότητας του προϊόντος στον εργαζόμενο εξαθλιώνοντάς τον. Οποίος ισχυρίζεται ότι τέτοια συμπεριφορά από τον εργοδότη είναι η συνηθισμένη μάλλον δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Κάθε εργαζόμενος σε μια επιχείρηση αποτελεί πλουτοπαραγωγική πηγή για τον εργοδότη. Πολλές φορές μάλιστα έχει επενδύσει για την εκπαιδεύσει του εργαζόμενου. Η επιλογή της απόλυσης είναι η τελευταία.
Το μεγαλύτερο κεφάλαιο για κάθε επιχείρηση είναι οι εργαζόμενοι.
Από κει και πέρα ο εμπνευστής στήνει το σενάριο αυστηρά αιτιοκρατικό για να στηρίξει τη άποψή του αγνοώντας ότι η πραγματικότητα πολλές φορές είναι χαοτική.
Δημοσίευση σχολίου