Βασικές παράμετροι για την κατανόηση των μηχανισμών της κρίσης
Επεξεργασία : Καλαϊτζίδου Ιωάννα, Μάρτιος 2010
Σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε τις παραμέτρους λειτουργίας της δυτικής οικονομίας , των οικονομικών και πολιτικών μηχανισμών της , των κρίσεων που δημιουργεί , αλλά και του οφέλους που προσπορίζει συγκεντρώσαμε μερικά από τα στοιχεία της και τα παραθέτουμε παρακάτω :
Περιεχόμενα
Τα Credit Default Swaps (CDS)
"Την άμεση διεξαγωγή έρευνας για το ρόλο και τις επιπτώσεις κερδοσκοπικών κινήσεων που συνδέονται με τη διαπραγμάτευση Credit Default Swaps (CDS) επί κρατικών ομολόγων χωρών της ΕΕ, καθώς και την εξακρίβωση τυχόν κατάχρησης της αγοράς, ζητούν η Ελλάδα, η Γερμανία, η Γαλλία και το Λουξεμβούργο."
Σε κοινή τους επιστολή προς τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και τον Ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Λουΐς Ροντρίγκεζ Θαπατέρο, που φέρει ημερομηνία10 Μαρτίου, οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Λουξεμβούργου και της Ελλάδας ζητούν επίσης να ενισχυθεί η διαφάνεια στην αγορά παραγώγων.
Την επιστολή υπογράφουν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ.
Ταυτόχρονα Παπανδρέου, Μέρκελ, Σαρκοζί και Γιούνκερ διατυπώνουν την παραίνεση «…να αποτρέψουμε κερδοσκοπικές κινήσεις που προκαλούν τόση αβεβαιότητα στην αγορά ώστε οι τιμές να μην παρέχουν πλέον ακριβή πληροφόρηση και η χρηματοδότηση μιας χώρας να φθάνει σε αδικαιολόγητα υψηλά επίπεδα. Για το λόγο αυτό προτείνουμε θα ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, έρευνα για τον ρόλο και τις επιπτώσεις των κερδοσκοπικών πρακτικών σε σχέση με τις συναλλαγές CDS σε κρατικά ομόλογα ευρωπαϊκών χωρών».
Αυτό και μόνο το γεγονός είναι αποκαλυπτικό της πλήρους αυτονόμησης της Οικονομίας από τον έλεγχο των Κυβερνήσεων και της αυτεξούσιας λειτουργίας της , τόσο σεκανονιστικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κατανομής και διαχείρισης του Παγκόσμιου Πλούτου.
Το παράδειγμα της Ελλάδας όσον αφορά τα δαιμονοποιημένα CDS είναι χαρακτηριστικό :
"Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps) Ασφάλιστρα Επενδυτικού Κινδύνου.
"Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους.
"Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους.
"Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος.
"Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί, η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές Γκόλντμαν Ζαξ και Τζ. Π. Μόργκαν ελέγχουν τον 75% (!) της παγκόσμιας αγοράς των CDS.
"Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση – φωτιά για την ελληνική οικονομία, όπου αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.
"Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS της Ντόιτσε Μπανκ.
"Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της… ίδιας τράπεζας!
"Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως «παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».
"Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ μαζί με την Γκόλντμαν ξαξαναλαμβάνουν να… πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα! Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές!
"Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις!
"Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά…..
"Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ’ όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα. Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.
"Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και άλλες, που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.
"Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας. Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ εισπράττουν παχυλές προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.
"Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού, στήνοντας σκηνικό για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη φυσικά…
"Τώρα τρέμουν τα κράτη, όμηροι των τραπεζών και καθυβρίζουν την Ελλάδα οι Γερμανοί.
"Έχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί από την επίδειξη δύναμης των τραπεζών.
«Η Κοινότητα θα έπρεπε να σκεφθεί πώς θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο (των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες» έγραψε σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η«Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
"Η «Μοντ» είναι εξοργισμένη:
" Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού -25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν."
Η κυνική ευφυία και ευελιξία των hedge funds
Hedging: Αντιστάθμιση κινδύνου , Συναλλαγή κατά την οποία ένας επενδυτής προσπαθεί να προστατεύσει μία θέση του στην υποκείμενη αγορά χρησιμοποιώντας μία αντίθετη θέση στην αγορά των παραγώγων.
Premium : Υπέρ το άρτιον. Η διαφορά της ονομαστικής τιμής και της προσφερόμενης τιμής
«Η συναλλαγή ξεκίνησε το 2009, όταν τα hedge funds αγόρασαν μεγάλες ποσότητες ελληνικών CDSs, υποθέτοντας ότι οι αγορές πολύ σύντομα θα "ξυπνήσουν" και θα δουν τα προβλήματα της Ελλάδας, οπότε θα στραφούν στις αγορές CDSs για να προστατευθούν.
Τα hedge funds (κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου) στοιχημάτισαν ότι, εάν η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας επιδεινωθεί -όπως είχαν προβλέψει- τότε οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων αξίας 300 δισ. δολαρίων θα έσπευδαν στις αγορές CDSs για να προστατευθούν ή θα αναζητούσαν αγοραστές για τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους.
Έχοντας κλειδώσει φθηνά την αγορά CDS, τα hedge funds θα είχαν την ευκαιρία να τα πουλήσουν με υψηλό premium στις πανικόβλητες τράπεζες ή σε οποιονδήποτε άλλον. Τελικώς το στοίχημά τους ήταν ιδιαίτερα επικερδές.»
Οι αναλυτές αναφέρουν : «Παλαιότερα οι χρηματαγορές έπαιρναν στίγμα από τις τράπεζες, μια που αυτές ήλεγχαν βασικά το χρηματιστηριακό μονοπώλιο. Σήμερα το στίγμα δίνουνιδιωτικές εταιρίες διαπραγμάτευσης (proprietary trading firms), οι οποίες λειτουργούν για ίδιον όφελος.
"Γενικά μιλώντας, όσο λιγότερο αποτελεσματική είναι η αγορά τόσο πιο κερδοφόρα μπορεί να είναι για ταλαντούχους διαμεσολαβητές. Αλλά και το αντίθετο ισχύει επίσης. Ατυχώς, μάλιστα, αυτή είναι ακριβώς η κατεύθυνση στην οποία οι χρηματαγορές βαδίζουν, με ταχύτητα που κόβει την ανάσα.
"Παλαιότερα, οι market makers (ειδικοί διαπραγματευτές) καθόριζαν τις τιμές, υποχρεώνοντας τους επενδυτές να πληρώνουν premium με τη μορφή διευρυμένων spreads και φουσκωμένων προμηθειών, μόνο και μόνο για να έχουν το προνόμιο της πρόσβασης στην αγορά. Σήμερα οι επενδυτές θέλουν να καθορίζουν οι ίδιοι τις τιμές. Να δέχονται προσφορές ή να ποντάρουν μόνο όποτε θέλουν.
"Τα εθνικά χρηματιστήρια δεν είναι πια το "φυσικό μονοπώλιο", ενώ τόσο η ορατή όσο και η σκοτεινή ρευστότητα είναι τώρα κατακερματισμένη σε διάφορες δωσιδικίες. Αποτέλεσμα αυτού είναι να ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχούν οι πόλεμοι των ρομπότ-διαπραγματευτών με χιλιάδες συναλλαγές και εντολές να διακινούνται με ταχύτητα υπο-millisecond.
"Λόγω των εσωτερικών τους πηγών χρηματοδότησης, θα περίμενε κανείς οι τράπεζες να λειτουργούν καλά σε αυτές τις συνθήκες αυξημένων απαιτήσεων. Ωστόσο, δεν έχουν πια αυτές το πάνω χέρι. Οι νέες είσοδοι στο παιχνίδι της διαπραγμάτευσης επιφέρουν ραγδαίες αλλαγές στη δομή της αγοράς και "ρίχνουν το γάντι" σε όλα τα επιχειρηματικά μοντέλα που προσελκύουν παχυλά περιθώρια από τη μονοπώληση της ρευστότητας των επενδυτών.
Traders υψηλών συχνοτήτων
"Υπό τον ενιαίο τίτλο "traders υψηλών συχνοτήτων" φιλοξενείται η τελευταία και πιο ουσιαστική πράξη της πορείας "εκδημοκρατισμού" των αγορών. Η δομή της αγοράς, που παλαιότερα καθορίζονταν από τις τράπεζες -ως κύριους φορείς των χρηματιστηριακών μονοπωλίων- καθορίζεται τώρα από έξυπνες και ανεξάρτητες ιδιωτικές εταιρίες διαπραγμάτευσης που λειτουργούν για λογαριασμό τους.
"Παλαιότερα δεν ήταν δυνατόν να βρει κανείς κορυφαίες ικανότητες διαπραγμάτευσης παρά μόνο στο δυναμικό μιας τράπεζας. Με την έκρηξη των hedge funds οι τράπεζες ξεκίνησαν να παίζουν τον ρόλο του εκκολαπτηρίου ταλαντούχων traders με τους πιο επιτυχημένους εξ αυτών να οδεύουν είτε προς ιδιωτικά desks, είτε προς Hedge Funds Spin Offs, όπως είναι η Brevan Howard και οι CQS και GLG .
"Η διαδικασία της εποπτικής αναμόρφωσης είναι αργή, αναπόφευκτα συμβιβαστική και πενιχρά εστιασμένη. Παρ' όλα αυτά, καθώς η Ευρώπη τρεκλίζει προς τη MiFID II, υπάρχει η τάση για μια ανοιχτή και δίκαιη δομή αγοράς.Αυτή η τάση, σε συνδυασμό με τον ενισχυμένο ανταγωνισμό στον κλάδο του fund management και τη διάθεση για μεγαλύτερη διαφάνεια, θα αυξήσει την πίεση στις τράπεζες, ώστε να προσφέρουν υπηρεσίες αντιπροσώπευσης επί συναλλαγών.
"Κάτι τέτοιο, ωστόσο, θα καταστήσει δυσκολότερη την εξαγωγή κέρδους από τις ιδιωτικού τύπου συναλλαγές. Είναι πιθανό για τις τράπεζες να βγάλουν χρήματα εντός ενός τέτοιου περιβάλλοντος, αλλά για αρκετές από αυτές οι αμοιβές επιπέδου αντιπροσώπευσης στις οποίες θα μεταβούν θα είναι πιθανότατα κατώτερες από το υψηλό κόστος, όπως αυτό διαμορφώθηκε πέρυσι.
( Richard Balarkas , CEO της εταιρίας παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών Instinet.)
Το Club Med , η δημιουργική λογιστική ,οι αξιολογητές
Η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν υψηλά ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών. Πέρυσι αυτά τα ελλείμματα έφθασαν συνολικά στα 102 δισ. ευρώ, με το 50% να οφείλεται στις εμπορικές σχέσεις με την ευρωζώνη.
Την ίδια στιγμή η Γερμανία έχει μεγάλο πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών -πέρυσι έφθασε στα 80 δισ. ευρώ- με το 50% αυτού να οφείλεται, επίσης, στις εμπορικές σχέσεις με τους εταίρους της στην ευρωζώνη.
Η συζήτηση περί πλασματικών στοιχείων της Ελλάδας για την ένταξη στην ευρωζώνη φαίνεται πως είναι υποκριτική και έχει ελάχιστη αξία, διότι οι διαφορές που αποκαλύφθηκαν μετά την Αλογοσκούφεια αναθεώρηση ήταν αμελητέες αφού η πραγματικότητα είναι ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα και η διαχείρισή τους αφορούν το σύνολο των δυτικών οικονομιών.
Ο Gerald Corrigan, πρώην πρόεδρος της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, που εισήλθε στην Goldman το 1994, ανέφερε στη βρετανική κοινοβουλευτική επιτροπή ότι "με το πλεονέκτημα τής εκ των υστέρων εκτίμησης" τα ρυθμιστικά στάνταρ που αφορούσαν σε αυτές τις συμφωνίες θα έπρεπε να είναι υψηλότερα.
Ο Corrigan επισημαίνει στην κατάθεσή του ότι τα κράτη προσπαθούν να διαχειριστούν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα "επί αιώνες" και η Goldman ήταν μία μόνο μεταξύ των πολλών τραπεζών που δόμησαν συναλλαγές με τις οποίες βοηθήθηκαν οι χώρες της ευρωζώνης να μειώσουν τα ελλείμματά τους.
Τα σχόλια του κ. Corrigan έγιναν την ίδια ημέρα που η Goldman δημοσιοποίησε εξήγηση για τις συναλλαγές στο website της για πρώτη φορά, δηλώνοντας ότι τα swaps ήταν συμβατά με τις λογιστικές αρχές της Ε.Ε. που ίσχυαν τότε και είχαν "ελάχιστη" επίδραση στη συνολική δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας.
"Δεν είναι όμως δίκαιο να ρίχνουμε όλες τις ευθύνες στην Ελλάδα. Αν δούμε το γιατί έπεσε η ψυχολογία απέναντι στα ομόλογά της χθες, αποκαλύπτεται ένα βαθύτερο μειονέκτημα - το ρυθμιστικό κίνητρο για τους επενδυτές να παραδώσουν την κρίση τους για το αξιόχρεο σε λίγους οίκους αξιολόγησης.
Οι χθεσινοί σπασμοί αποδόθηκαν στα σχόλια αναλυτή της Moody’s Investors Service, που είπαν ότι αν η χώρα παρεκκλίνει από το πρόγραμμα λιτότητας, το αξιόχρεό της μπορεί να υποβαθμιστεί κατά δύο βαθμίδες.
Η άποψή του έχει σημασία γιατί οι ρυθμιστές αποφασίζουν ότι έχει. Αν η Moody’s υποβαθμίσει τα ελληνικά ομόλογα, οι τράπεζες της χώρας δεν θα έχουν τη δυνατότητα να τα καταθέσουν ως εγγύηση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι αυτή η πηγή θα εξαφανιστεί.
Έτσι, ένα μαζικό νέο ξεπούλημα γίνεται η λογική αντίδραση στη γνώμη ενός ατόμου.
Η πιστωτική κρίση έδωσε πολλά παραδείγματα αυτής της δυναμικής. Αν τα δομημένα πιστωτικά εργαλεία είχαν αξιολόγηση "ΑΑΑ", οι επενδυτές δεν θα έμπαιναν στον κόπο να τα εξετάσουν.
Οι υποβαθμίσεις, όταν γίνουν, καθίστανται οι αυτοεπιβεβαιούμενες προφητείες καταστροφής, καθώς αυτόματα κόβουν τις πηγές δανεισμού."
Πηγές : κείμενα αναλυτών Φεβρουάριος- Μάρτιος 2010 από :
- Financial Times, Reuters, Φεβρουάριος- Μάρτιος 2010
2 σχόλια:
Κάποιος πρέπει να είναι πολύ αφελής για να νομίζει ότι το χρηματιστηριακό κεφάλαιο έρχεται σε αντίθεση με τις πολιτικές ηγεσίες (που το ίδιο εγκαθιστά με εκλογική ή όχι περιβολή) και τάχα αυτονομείται από τον έλεγχο τους και δρα αντιλαϊκά, αντεθνικά, αντιδεοντολογικά και ότι νομίζετε…
Αντίθετα κάποιοι θέλουν να μας εξαπατήσουν ότι μπορούν οι πολιτικές ηγεσίες (οι διαχειριστές του συστήματος) να αυτονομηθούν από το κεφάλαιο που τους διορίζει.
Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Απλά οι πολιτικοί διαχειριστές του κεφαλαίου δεν μπορούν να το πλουτίζουν άλλο ατιμώρητα και φωνάζουν ως απατημένοι σύζυγοι ότι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν. Έτσι αρχίζει η προστριβή εξουσίας και διαχειριστών της με ακροατές – θύματα τους λαούς.
Αυτό το γαϊτανάκι περί αισχρών αγορών κλπ είναι για ριγμένους ενόχους.
Μεγάλη πλάκα έχει η απαίτηση να διερευνηθεί ο ρόλος του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, των CDS στη κρίση κλπ. Σιγά τα ωά! Ποιος θα ερευνήσει τι; Εδώ τη Ζήμενς και τη κάθε Ζήμενς δεν έλεγξαν ποτέ - αντίθετα προστάτευσαν – τώρα θα ελέγξουν τις μεγαλύτερες τράπεζες; Αν θέλουν να τους απολύσουν οι τράπεζες από τη κυβέρνηση και την ΕΕ ας το κάνουν!
Για να μη πολυλογούμε:
Ξέρω ότι εδώ δεν συμπαθούν όλοι τον Μαρξ και τον Λένιν. Όμως πώς να το κάνουμε μερικές από τις θεμελιώδεις θέσεις τους απέναντι στο κεφάλαιο, κυρίως το χρηματιστηριακό, είναι πάντα επίκαιρες αν όχι μοναδικά ριζική λύση: Η «απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών»!
Όταν το προϊόν των εργαζομένων που κλέβεται ασύστολα (κεφάλαιο) μετατρέπεται σε θήλεια που τους πνίγει, η καλύτερη λύση είναι να πνίξουν (απαλλοτριώσουν) το κεφάλαιο. Μόνο έτσι θα λύσουν το δια παντώς το πρόβλημα. Το αντίθετο, δλδ να πνίξει το κεφάλαιο τους εργάτες, είναι αδύνατο γιατί αυτοί είναι η πηγή της ζωής του, όπως τα θύματα για τον βρικόλακα. Διαφορετικά θα βρισκόμαστε πάντα στον φαύλο κύκλο του καπιταλισμού και των κρίσεών του.
Στέργιε, έχεις απόλυτο δίκιο: φωνάζει ο κλέφτης για ν' ακούσει ο νοικοκύρης (ή αλλιώς: είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα)! Είναι αστείο να μιλάμε για δημοκρατία όταν, ταυτόχρονα, παραδεχόμαστε ότι τις πολιτικές ηγεσίες τις διορίζει το κεφάλαιο. Δυστυχώς, όμως, ενώ το μισούμε και αναγνωρίζουμε το πόσο αιμοβόρο είναι, όλοι σχεδόν θα θέλαμε κατά βάθος να έχουμε λίγο από δαύτο... Ισως γι' αυτό να μην μπορούμε να το πνίξουμε!
Δημοσίευση σχολίου