Πηγή: bankingnew.gr
Τον αυτοκαστροφικό κύκλο λιτότητας στον οποίο έχει εισέλθει η ευρωζώνη, καθώς και τα δύο πιο άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ένωση, αναλύει σε άρθρο του ο βρετανικός Guardian, σημειώνοντας ότι η ΕΚΤ μπορεί - αλλά δεν θέλει - να τερματίσει αμέσως την κρίση.
'Οπως επισημαίνει το σχετικό δημοσίευμα, το πρώτο πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η πιθανότητα μιας οξείας χρηματοοικονομικής κατάρρευσης, όπως αυτή που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008.
Βέβαια, προσθέτει, η ΕΚΤ με τον Μάριο Ντράγκι στο τιμόνι, έχει προσπαθήσει σκληρά να αποφύγει τέτοιου τύπου σχεδόν μοιραίες εμπειρίες. Μέσω των LTROs, άλλωστε, έχει μειώσει σημαντικά την πιθανότητα μιας έντονης τραπεζικής κρίσης.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η ίδια η ύφεση. Καθώς η ύφεση συνεχίζεται και η ευρωπαϊκή οικονομία επιδεινώνεται, η πιθανότητα μιας πιο σοβαρής οικονομικής κρίσης αυξάνεται.
Ο Ντράγκι, άλλωστε, ασυνήθιστα απαισιόδοξος, σημείωσε προ ημερών ότι η ευρωζώνη βρίσκεται ''πιθανότατα στην πιο δύσκολη φάση μιας διαδικασίας όπου η δημοσιονομική λιτότητα έχει ξεκινήσει να αποκαλύπτει τις αντικρουόμενες επιπτώσεις της''.
'Οπως σχολιάζει ο Guardian, ίσως ούτε ο ίδιος ο Ντράγκι να μην πιστεύει πια ότι οι ευρωπαϊκές αρχές ξέρουν τι κάνουν. Επιπλέον, η βρετανική εφημερίδα επισημαίνει το τεράστιο κοινωνικό κόστος από τα επώδυνα μέτρα λιτότητας. Και όχι μόνο είναι επώδυνα, όπως τονίζει, αλλά είναι και πιθανότατα αδύνατον να εφαρμοστούν - μια εσωτερική υποτίμηση σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιρλανδία και Ιταλία, καθώς και ''ανάπτυξη μέσω λιτότητας'' στη Γαλλία. Πρόκειται για έναν αυτοκαστροφικό κύκλο ύφεσης, στον οποίο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει τα μέσα να βάλει τέλος - αλλά δεν θέλει.
Η ΕΚΤ δεν είναι πρόθυμη να κάνει αυτό που μπορεί και που θα τελείωνε την κρίση αμέσως, δηλαδή να αγοράσει τα ομόλογα των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης, ακολουθώντας τα βήματα της Fed στην αμερικανική κρίση.
Τι θα μπορούσε δηλαδή να κάνει η ΕΚΤ; Να θέσει, σύμφωνα με τον Guardian, ένα πλαφόν στα επιτόκια για τα ιταλικά και ισπανικά ομόλογα (καθώς πρόκειται για χώρες που θεωρούνται πολύ-μεγάλες-για-να-καταρρεύσουν), απλώς αγοράζοντας εκείνη τα ομόλογα των εν λόγω χωρών όποτε οι αποδόσεις ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο ποσοστό, π.χ. το 2,5%.
Εν τω μεταξύ, θα πρέπει και οι Ευρωπαίοι να αλλάξουν στρατηγική και να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη σε χώρες που ήδη σε πακέτα βοήθειας, δηλαδή η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.
Αυτό που λείπει τελικά, καταλήγει το άρθρο, είναι η πολιτική βούληση.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου