Επτά επίδικα ερωτήματα για τις εκλογές

Του Γ. Τόλιου


E-mail: tolios@syn.gr
Blog: http://ytoliosblog.wordpress.com

Συνέντευξη στην ΙΣΚΡΑ

Κάθε φορά «εν όψει εκλογών» μιλάμε για την «κρισιμότητα» τους. Σε τι ακριβώς συνίσταται η σημασία αυτών της 6ης Μαΐου ’12; Ποια είναι τα επίδικα;

Τα γεγονότα που βιώνουμε συμβαίνουν μόνο 1-2 φορές στη διάρκεια ενός αιώνα στη ζωή μιας χώρας.! Οι πολιτικές «Μνημονίου» που εφαρμόζονται με ευθύνη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και όλων των αστικών δυνάμεων, μαζί και της «τρόϊκας» (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ), έχουν φέρει τη χώρα και τον ελληνικό στην εξώπορτα του…Άδη.! Κατά συνέπεια το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα συνεχιστεί ο κατήφορος ή θα….«ανακρούσουμε πρύμναν». Δηλαδή ριζική στροφή πορείας. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα των εκλογών. Το μήνυμα που θα δώσει η κάλπη.!

Ο ελληνικός λαός δηλαδή καλείται να αποδοκιμάσει ή να στηρίξει τα κόμματα, ανάλογα με τη στάση τους στο «Μνημόνιο»; 

Κατ’ αρχήν ναι, χωρίς όμως να είναι αρκετό διότι υπάρχει και ο πολιτικός ….«χαμαιλεοντισμός». Η ΝΔ για παράδειγμα, παρ’ ότι κράτησε αποστάσεις από το πρώτο Μνημόνιο, ψήφισε το δεύτερο που ήταν και χειρότερο. Από την άλλη το ΛΑΟΣ με τις γνωστές «κωλοτούμπες» έκανε το αντίστροφο, όπως και διάφοροι βουλευτές που συμμετέχουν σήμερα σε νεοπαγή πολιτικά σχήματα του συντηρητικού χώρου (κόμμα «Ανεξάρτητων» Π.Καμμένου), ενώ απόμακρα έρχονται και οι νεοναζί της «Χρυσής Αυγής». Άρα οι «αντιμνημονικές κορώνες» διαφόρων εκπροσώπων του κατεστημένου δεν είναι γνήσιες, παρ’ ότι είναι γνήσιες οι ανησυχίες και η αγανάκτηση ενός κόσμου που απορρίπτει τις πολιτικές «Μνημονίου» και αναζητεί γνήσια πολιτική έκφραση, την οποία μόνο η Αριστερά στην μπορεί να του προσφέρει.

Ωστόσο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θεωρούν ότι με δεδομένη την υπερχρέωση της χώρας και το πλαίσιο της ευρωζώνης, δεν μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο. Μια μεγαλύτερη «κόντρα» θα έθετε ζήτημα εξόδου της χώρας από το ευρώ.

Πρόκειται για χοντρό ψέμα. Κατ’ αρχήν από πλευράς ηγεσίας ΠΑΣΟΚ γίνεται προσπάθεια συγκάλυψης των τεράστιων ευθυνών της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου και των υποδουλωτικών δεσμεύσεων του «Μνημονίου». Τα ίδιο και από πλευράς ΝΔ και όλων των αστικών δυνάμεων μαζί και της οικονομικής ελίτ που το στηρίζουν, το οποίο προωθεί τη δήμευση του ελληνικού λαού, με ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας, κατεδάφιση εργασιακών δικαιωμάτων (μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, κοινωνικών δαπανών) και επιστροφή των εργασιακών σχέσεων στις αρχές του 1900.!! Με τι συγκεκριμένη πολιτική, ούτε το δημόσιο χρέος γίνεται βιώσιμο, η ανεργία πάει στα ύψη, το ΑΕΠ συρρικνώνεται σταθερά, η χώρα υποδουλώνεται στους τραπεζίτες-τοκογλύφους, η εθνική και λαϊκή κυριαρχία καταργείται ο ελληνικός λαός εξανδραποδίζεται. Αυτή η πορεία πρέπει άμεσα να σταματήσει.

Πιστεύεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να την αλλάξει;

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις δυνάμεις του κάνει αξιόμαχη και ουσιαστική αντιπολίτευση που ανοίγει δρόμους για αλλαγή πορείας. Ωστόσο πρέπει να γίνουν ανατροπές στους πολιτικούς συσχετισμούς. Χρειάζεται οι μεγάλες «μάζες» του ελληνικού λαού να βγουν στο προσκήνιο, να γίνουν «ενεργοί πολίτες». Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις του ενισχύει αυτήν τη δυναμική. Η ανατροπή των μνημονιακών-νεοφιλελεύθερων πολιτικών, άρνηση πληρωμής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους (πάνω από 80%) με επίκληση του διεθνούς δικαίου, εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών, παραγωγική ανασυγκρότηση βιομηχανίας και αγροτικής οικονομίας και απασχόλησης νέων, ειδικά προγράμματα στήριξης ΜΜ-Επιχειρήσεων, οικογενειακής γεωργίας, αύξηση απασχόλησης και μείωση της ανεργίας, στήριξη αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, εξάλειψη των αντιπαραγωγικών και παρασιτικών δαπανών, καταπολέμηση των καρτέλ, επιστροφή των ΔΕΚΟ στο δημόσιο έλεγχο, ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς οικονομικές σχέσεις με όλες τις χώρες κά, αποτελούν κρίσιμη «δέσμη» προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτό το πλαίσιο στόχων και σημαία τη σωτηρία του λαού, δεν θα δεχτούμε καμιά θυσία χάριν του ευρώ, ούτε για κέρδη τραπεζών και πολυεθνικών εταιριών.

Ακόμα κι αν συμφωνούσε ένας ψηφοφόρος σε αυτά, δεν φαίνεται δυνατό να εφαρμοστούν δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος δεν μπορεί, ενώ οι αριστερές δυνάμεις στην Ελλάδα είναι διασπασμένες. Άρα και πάλι αδιέξοδο.!

Δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα στατικά αλλά δυναμικά. Ας μη ξεχνάμε ότι ο δικομματισμός δεν είναι το ίδιο όπως πριν δύο χρόνια. Τα δύο «μεγάλα» κόμματα τότε διεκδικούσε το καθένα αυτοδυναμία, ενώ σήμερα είναι δύο μικρά κόμματα που μαζί δεν τους βγαίνει αυτοδυναμία. Ασφαλώς η κοινή δράση της Αριστεράς (με ένα διακριτό πλαίσιο ριζοσπαστικών στόχων) θα δημιουργούσε δυναμική και ένα ισχυρό εναλλακτικό πόλο εξουσίας. Εδώ υπάρχουν ευθύνες από τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς που αρνούνται αυτήν την αναγκαιότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει και θα επιμείνει. Αυτή η στάση ευθύνης όχι μόνο τον ωφελεί πολιτικά αλλά κυρίως δημιουργεί παρακαταθήκες για συγκρότηση κυβέρνησης των ριζοσπατικών-αριστερών δυνάμεων που εκφράζει την προσδοκία όλο και μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού.

Θεωρείε δηλαδή δυνατή μια συγκυβέρνηση των ριζοσπαστικών-αριστερών δυνάμεων παρά τα διαφορές τους;

Αποτελεί μια ιστορική αναγκαιότητα. «Ανάγκα και θεοί πείθονται», έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Όσοι έχουν ψευδαισθήσεις για τις ταξικές επιλογές των δυνάμεων του κατεστημένου σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο ή περιμένουν να γίνουν όλα «καθαρά» υπό την ηγεμονία και έλεγχό τους, δεν κατανοούν τη δυναμική του «πολιτικού γίγνεσθαι». Ο ελληνικός λαός, όπως και κάθε λαός, αναζητά γνήσιους εκφραστές των συμφερόντων του και αργά η γρήγορα θα τους βρει. Κατά συνέπεια έχουμε χρέος να επιταχύνουμε τις διεργασίες του «ιστορικά αναγκαίου», με λιγότερα βάσανα και θυσίες. 

Ελπίζετε ότι μετά τις εκλογές θα προκύψουν ενωτικές εξελίξεις στο χώρο της Αριστεράς;

Οι εκλογές συνήθως αποτελούν «σταθμό» όχι το τέλος της «διαδρομής». Αν από τις κάλπες αναδειχτεί πλειοψηφία των «μνημονιακών» δυνάμεων, θα είναι οπωσδήποτε δυσμενής εξέλιξη. Ωστόσο και πάλι τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Άλλωστε τα προβλήματα είναι μπροστά μας. Οι σχεδιασμοί της «τρόϊκας» και της εγχώριας άρχουσας ελίτ, μιλούν για «μνημονιακές» πολιτικές δεκαετίας. Άρα το επίδικο της κοινής δράσης των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς θα επανέλθει πιο επιτακτικά στο προσκήνιο μετά τις εκλογές. Μέχρι τότε βασικός στόχος η ήττα και η συντριβή των «μνημονιακών δυνάμεων» και ενίσχυση των δυνάμεων της Αριστεράς, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα είναι μια «σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος» που θα έλεγε και ο ποιητής.