Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

LEX (FT): H Εκρηκτική Οικονομία της Αργεντινής


ΠΗΓΗ: FT
by LEX
Argentina: fiscal and monetary addiction

Three decades ago the cult German book Christiane F. (made into a gritty film with a score by David Bowie) captured the horrors of teenage drug abuse in 1970s Berlin. If only Argentina’s very own Cristina F understood the dangers of subjecting her adolescent country to fiscal and monetary addiction today. On Tuesday President Fernández announced she is seeking re-election in October for another 4-year term. Re-election is pretty much assured, and what should be done when she wins is clear. Sadly, Ms Fernández shows no desire to kick the habit of her whole career.
She will almost certainly win because the economy is booming – gross domestic product was 9.9 per cent higher last quarter than the year before. Export earnings rose 30 per cent in 2010, according to the national statistics institute. But the government is also giving the domestic economy regular shots in the arm. Public expenditure jumped 30 per cent year on year in the first quarter. Incredibly, given the surge in tax revenues, the government will rack up a fiscal deficit this year.

No wonder inflation is estimated to be twice the official 10 per cent rate, resulting in negative real interest rates. This is where things get messy. Whereas neighbouring Brazil tries to keep the real down, Argentina, in spite of a similarly hot economy, actually supports its somewhat less expensive currency, boosting domestic purchasing power. The country has run a trade surplus since 2002, but that is expected to turn to a deficit in the second half of the year, according to the Economist Intelligence Unit. Those who can are moving money abroad.
High commodity prices mean Argentina would be booming now even without state stimulation. President Cristina F should allow her country to feel a more natural high. Anything less and serious withdrawal lies ahead.
E-mail the Lex team in confidence at lex@ft.com

12 σχόλια:

στελιος . είπε...

Η γαμάτη οικονομία της Αργεντινής.
Η Αργεντινή όμως έχει μια δυνατή αστική τάξη και μεγάλη παραγωγική βάση.
Η δική μας αστική τάξη είναι κλεφτο-κομπιναδόροι και η παραγωγική βάση ανύπαρκτη.
Ο ρεαλισμός είναι απαραίτητος. Μην άγεσθε μόνο από το συναίσθημα.

Ανώνυμος είπε...

συμφωνώ!
επιπλέον: αυτοί που ανέλαβαν σήμερα αυτόκλητοι να μας ... σώσουν, είναι οι ίδιοι που κατέστρεψαν την οικονομία ήδη την τετραετία 1981-1985!
Και έχουν επικεφαλής μία μαριονέτα της διεθνούς ετερειοκρατίας.

"λεφτά υπάρχουν"!

waste είπε...

καλα μη νομίζετε. αν δείτε τα ντοκυμαντέρ του σολάνας θα καταλάβετε πόσο κλεφτοκοτάδικη ήταν και η αργεντινικη αστική τάξη.

πρακτικά η αργεντινή είναι σχετικά ελαφρώς εξαρτημένη από την κίνα για τις εξαγωγές και τις εισαγωγές της (γιαυτό και έχει το swap tvn 20διςUSD), και ταυτόχρονα διατηρεί αρνητικά πραγματικά επιτόκια προκειμένου να μην ενθαρρύνει τον ραντιερισμό στο εσωτερικό της. όποιος φυσικά διατηρεί εξωτερικούς λογαριασμούς σε ισχυρά νομίσματα κερδίζει από τη διαδικασία.

οπότε ο μεγάλος άγνωστος χ είναι τι θα γίνει μόλις η κινα αρχίσει να κλατάρει από τη φρενήρη της ανάπτυξη. Πιθανό η αργεντινή ναμην επηρεαστεί πολύ καθώς η κίνα θα συνεχίσει να χρειάζεται τα αγροτικά προιόντα (η κίνα δεν είναι αυτάρκης σε τρόφιμα λόγω μεγάλου πλυθησμού σε μια μικρή σχετικά χωρα)

Τώρα για την ανάπτυξη και τα άλλα που αναφέρει, όπως ξέρουμε είναι νούμερα που εύκολα μπορούν να μανιπουλατιστούν (όπως το κάνουν και οι καλύτερες οικογένειες της Δύσης), ειδικότερα διατηρώντας τον επίσημο πληθωρισμό χαμηλά (οπότε και ο αποπληθωριστής του ΑΕΠ δείχνει μεγαλύτερη ανάπτυξη).

Νομίζω αν πρέπει να κοιτάμε κάτι στην αργεντινή , αυτό είναι οι συνθήκες ζωής των αργεντίνων πριν απο 5 χρόνια και σήμερα, και αυτό δεν πρόκειται δυστυχως να μας το προσφέρει κανένα FT και κανένα επίσημο νουμερο.

ODA Nobunaga είπε...

Συμφωνώ μαζί σου waste, αλλα οι γυναίκες και οι λαοί δρουν με το συναίσθημα.
Πρέπει να τους επαναφέρνουμε στον ρεαλισμό .

You Pay Your Crisis είπε...

Συμφωνω waste ως προς το μασαζ των αριθμων. Αλλα ως ποιο σημειο;

Καλως ή κακως η Αργεντινη εχει γινει σημειο συγκρισης γιαυτους οι οποιοι ειναι υπερ και κατα της στασης πληρωμων και ενος γερου κουρεματος.

Οι δευτεροι τη χρησιμοποιουν ως φοβητρο, διατεινομενοι οτι η Αργεντινη είτε πήγε κατα διαολου είτε οτι δεν ειναι χωρα σοβαρη.

τα κειμενα που δειχνουν οτι η Αργεντινη παει οντως πολυ καλα ειναι απο FT και το ιδιο το ΔΝΤ,ωστε αυτοι που χρησιμοποιουν την Αργεντινη σαν φοβητρο να μην μπορουν να αμφισβητησουν τα στοιχεια. Της δικης τους πλευρας ειναι άλλωστε, δεν ειναι απο καμμια "αριστεριστικη φυλλαδα" για να τα απορριψουν εξ αρχης...

ODA Nobunaga είπε...

Διαμορφώνονται δυο ορατές στρατηγικές στην αριστερά για το χρέος.
Οι ,,αριστεροί,, οικονομολόγοι και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά θέλουν εδω και τωρα πλήρη αντιπαράθεση με όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και όπου φτάσουμε.
Η κοινοβ. κυρίως αριστερά επιθυμεί μια συμμαχία και με άλλες ανάλογες χώρες, σκληρή διαπραγμάτευση , διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους και αλλαγή του φορολ. συστήματος να πληρώσουν και οι πλούσιοι.
Ο καθένας ανάλογα με την κρίση του, το συναίσθημά του, την εμπειρία του, τοποθετείται.
Η πρώτη άποψη ξεκίνησε πολύ δυνατά αλλά με τον χρόνο ξεφουσκώνει.
Πολιτική είναι πρώτα απ΄όλα εκτίμηση των ταξικών δυνάμεων.

You Pay Your Crisis είπε...

Δεν ειναι ετσι τα πραγματα. Οι αριστεροι οικονομολογοι δεν ειπαν ποτε οτι ειναι εναντια στις συμμαχιες. Η πρωτοβουλια για ΕΛΕ, που αποτελει τροπον τινα μια μετεξελιξη των οικονομολογων με το διεθνες συνεδριο που διοργανωσε μονο αυτο δεν εδειξε.

Απλώς από καπου πρεπει ν' αρχισεις. απο το να περιμενεις πρωτα ποτε θα συντονιστουν οι λαοι της ευρωπης για να κανουν την εφορμηση.

Το να εχει καποιος την αποψη οτι πρεπει να γινει κουρεμα 70%, κουρεμα 80% ή κουρεμα 100% δεν συνιστα διαφοροποιηση.

Η Αργεντινη ομως διχαζει δυο αντιδιαμετρικες κατηγοριες: αυτους που ειναι υπερ και αυτους που ειναι κατά του μνημονιου για να το πω σχηματικα.

ODA Nobunaga είπε...

Αν ήταν έτσι τα πράγματα η αριστερά θα ήταν ενωμένη.
Πάντως πληθαίνουν οι φωνές διεθνώς, συνεχώς που τάσσονται με την άποψη οτι κάτι πρέπει να γίνει με το ελληνικό χρεος.
Η στενή εθνική αντίληψη κυριαρχεί στην Σπίθα και στην ανταρσύα.

Κώστας.Κ είπε...

Η μεν you pay ισχυρίζεται πως δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα συντονιστούν οι ευρωπαϊκοί λαοί για την τελική εφόρμηση,
ο δε Nobunaga πιστεύει πως οι αριστεροί οικονομολόγοι και όσοι αριστεροί προτείνουν την έξοδο από το ευρώ και παύση πληρωμών θέλουν εδώ και τώρα ανατροπή του καπιταλισμού.
Επειδή στο σημείο αυτό διαβλέπω συμφωνία μεταξύ σας, μήπως μπορείτε να μου εξηγήσετε πως η υποτίμηση της νέας δραχμής συμβάλλει στην ανατροπή του καπιταλισμού ; Και κάτι ακόμη: σε τι βάθος έχει προχωρήσει η ανατροπή του καπιταλισμού στο 'μοντέλο Αργεντινή' 10 χρόνια μετά ;

cynical είπε...

Κωστα,

αν δεν εφευγε το ΔΝΤ απο Αργεντινη, δεν θα υπηρχε ποτε η περιπτωση να ερθει ο Κιρχνερ, ο οποιος ηταν καλυτερος απο ότι το ΔΝΤ. Και αν δεν ξεκολλαγε το πεσο απ' το δολαρια δεν θα υπηρχε περιπτωση να ξαναξεκινησει η οικονομια της Αργεντινη.

ODA Nobunaga είπε...

Κώστα Κ , μπορείς να δεις παραπάνω τις δυο διαφορετικές θέσεις της αριστεράς για το χρεος, στα άρθρα του Λαπαβίτσα και Τσακαλώτου.
Προσωπικά βρίσκω το Τσακαλώτο ρεαλιστή.

Κώστας.Κ είπε...

Με τη λογική αυτή Cynical το σωστό είναι να προτιμάμε το μικρότερο κακό κάθε φορά, ή κάνω λάθος ; Και ο Σαμαράς είναι καλύτερος από το ΔΝΤ, θα έχει άδικο να τον προτιμήσει ο λαός μεθαύριο ;
Ωστόσο, δεν έλαβα απάντηση για το πόσο σοσιαλιστική συνταγή είναι μία νομισματική υποτίμηση. Όπως επίσης τι είδους τελική εφόρμηση έχει γίνει στην Αργεντική 10 χρόνια τώρα. Γνωρίζει κανείς ποια είναι η κοινωνική κατάσταση μετά από 10 χρόνια καπιταλιστικής ανάπτυξης ;