Πηγή: ΑΥΓΗ
27/03/2011
Βρυξέλλες. Μόλις για έναν χρόνο επαρκούν ακόμη οι πόροι των 110 δισ. ευρώ (80 από την Ένωση και 30 περίπου από το ΔΝΤ) για να κρατήσουν το κεφάλι της Ελλάδας έξω από την ταραγμένη θάλασσα της κρίσης του δημόσιου χρέους της. Σε 12-13 μήνες από τώρα «δεν θα υπάρχει ευρώ τσακιστό» από αυτά τα δάνεια για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας, χωρίς να φαίνεται παράλληλα κάποιο φως στο τούνελ κι έχοντας αποκλείσει κατηγορηματικά κάθε ιδέα προσφυγής της στις αγορές για την τοποθέτηση των ομολόγων της. Κι αυτό είναι είδηση που βγήκε ως «παράπλευρη απώλεια» σε προχθεσινή off the record ενημέρωση στελεχών της Κομισιόν σε λίγους ανταποκριτές με θέμα τα προβλήματα που θα πρέπει ν αντιμετωπίσουν οι “27” εξαιτίας της κρίσης στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία. “Ένας χρόνος και πολύ σας είναι” ήταν η απάντηση από τεχνοκράτη της Κομισιόν σε ερώτησή μας.
Προσδοκίες για νέους δανεισμούς
Έτσι εξηγείται η σπουδή του Γ. Παπανδρέου και του Γ. Παπακωνσταντίνου, ιδιαίτερα, να αποφασισθεί και επίσημα σ' αυτό το Συμβούλιο Κορυφής, που μόλις τελείωσε, η δυνατότητα ένταξης και της Ελλάδας από το 2012 στον προσωρινό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Στήριξης (EFSF), δανειοδοτικής ικανότητας 440 δισ. ευρώ, απόφαση που θα επικυρωθεί αργότερα, μέσα στον Ιούνιο, από τα εθνικά κοινοβούλια των χωρών - μελών, μαζί με την επικύρωση και του Μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που θα αρχίσει να λειτουργεί στα μέσα του 2013 και ει δυνατόν από τον Ιανουάριο εκείνης της χρονιάς. Αυτός ο μόνιμος μηχανισμός θα προικοδοτηθεί με 700 δισ. ευρώ (80 δισ. ευρώ μετρητά και 620 δισ. εγγυήσεις) ώστε να μπορεί να αντλεί από τις αγορές με το χαμηλότερο επιτόκιο 500 δισ. ευρώ. Και οι δύο μηχανισμοί θα είναι σε θέση ν' αγοράζουν από την πρωτογενή αγορά κρατικά ομόλογα που οι ενδιαφερόμενες χώρες - μέλη δεν είναι σε θέση να πωλήσουν. Για την Ελλάδα το ενδιαφέρον είναι άμεσο και στους δυο μηχανισμούς. Και τούτο διότι η βέβαιη προσφυγή της στον προσωρινό μηχανισμό σ' έναν χρόνο θα απαιτήσει νέους ελέγχους ως προς τη δημοσιονομική της κατάσταση σχετικά με τις γενικές επιδόσεις της, οι οποίες ασφαλώς θα είναι βελτιωμένες, αλλά όχι τόσο που να της επιτρέπουν να βγει μόνη της στις αγορές κατά το σύνηθες ψεύδος του Γ. Παπακωνσταντίνου. Άρα, αναγκαστικά θα στραφούμε για νέα δανειοδότηση στον προσωρινό μηχανισμό και φυσικά κάτω από «άγριες» πλέον δημοσιονομικές προϋποθέσεις και όρους, ενώ παράλληλα δύο τουλάχιστον ακόμη χώρες θα τροφοδοτούνται από αυτόν. Ήδη η Ιρλανδία στηρίζεται με 67 περίπου δισ. ευρώ και η Πορτογαλία, που φαίνεται πως παίρνει κι αυτή τον ίδιο δρόμο, θα επωφεληθεί με 60-70 δισ. ευρώ, ενώ ανοικτή στις κερδοσκοπικές επιθέσεις των αγορών θα παραμείνει μόνη της η Ισπανία, με άγνωστη την εξέλιξη της προσφυγής της ή όχι στον ίδιο μηχανισμό.
Καλοί πελάτες
Ως προς τον μόνιμο μηχανισμό, που η ίδια κοινοτική πηγή μάς θεωρεί από τώρα καλούς πελάτες, κάθε ελληνικό αίτημα θα αναλύεται από την Επιτροπή σε συνεργασία με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ ως προς τη βιωσιμότητα - διατηρησιμότητα του δημόσιου χρέους της αιτούμενης χώρας, σ' αυτή την περίπτωση της Ελλάδας, η οποία θα ζητάει χρηματοδοτική-δανειακή στήριξη. Αν από το αποτέλεσμα της ανάλυσης διαπιστωθεί πως το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο, θ' αποφασίζεται η δανειοδότησή της.
Η διαδικασία ώς το “κούρεμα”
Αν διαπιστωθεί ότι δεν είναι βιώσιμο, θα αποφασίζεται η αναδιάρθρωσή του. Αρχικά με διαβουλεύσεις της χώρας με τους ιδιώτες δανειστές της, και, σε έσχατη ανάγκη, αν δηλαδή δεν υπάρξει συμβιβαστική συμφωνία με τους δανειστές, για παράταση λ.χ. του χρόνου αποπληρωμής των ομολόγων της, που είναι κάτοχοί τους κ.λπ., τότε δεν θ' απομένει παρά μόνο το λεγόμενο «κούρεμα» του χρέους, κάτι ιδιαίτερα επιβλαβές γι' αυτή, διότι τα περισσότερα ομόλογά της τα διαθέτουν ελληνικές τράπεζες και ένα «κούρεμα» θα συνιστούσε σκληρό πλήγμα γι' αυτές.
Οι μηχανισμοί
Βέβαιη προϋπόθεση είναι πως η χώρα η οποία θα απευθύνεται στον μόνιμο μηχανισμό θα οφείλει ν' αποδεχθεί σειρά από σκληρότατους όρους αποπληρωμής του δανείου της, που θα καταγράφονται σε νέο Μνημόνιο, όπως ακριβώς εάν είχε απευθυνθεί νωρίτερα στον Προσωρινό Μηχανισμό Στήριξής της. Η μόνη διαφορά είναι τα χαμηλότερα κατά μία ή δύο ποσοστιαίες μονάδες απ' ό,τι σήμερα επιτόκια που θα επιβάλλονται στις δανειζόμενες χώρες. Ο μόνιμος μηχανισμός θα διαθέτει 700 δισ. ευρώ, εκ των οποίων θα μπορεί να δανείζει χωρίς να απειλείται η πιστοληπτική του ικανότητα (ΑΑΑ) μέχρι 500 δισ. ευρώ. Από τα 700 δισ. τα 620 θα έχουν τη μορφή καταβλητέων κεφαλαίων και εγγυήσεων από τα κράτη - μέλη και τα άλλα 80 δισ. θα αποτελούνται από καταβεβλημένα σε δόσεις (τα 40 από το 2013 και τα υπόλοιπα, σταδιακά, μέσα στην τριετία 2014-2016) κεφάλαια από τα κράτη - μέλη. Έναρξη λειτουργίας του μόνιμου μηχανισμού θα είναι κατ' αρχήν ο Ιούλιος του 2013, καταβάλλονται όμως προσπάθειες μετακίνησης αυτής της ημερομηνίας για την 1η Ιανουαρίου 2013.
Νέα δανεικά, νέοι, επαχθέστεροι όροι
Η αποδοχή των ελληνικών αιτημάτων επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ (Μνημόνιο), που αποφασίσθηκε ουσιαστικά στις 11 Μαρτίου, κατά 7,5 χρόνια, ενώ η ίδια είχε ζητήσει διπλάσιο χρόνο και οικονομικοί αναλυτές θεωρούν ότι η επιμήκυνση αυτή για να αποδώσει καρπούς θα έπρεπε να είναι της τάξης των 20-30 ετών, δεν σώζει την Ελλάδα. Όπως δεν τη σώζει και η αποδοχή των "27" για μείωση του επιτοκίου κατά μία ποσοστιαία μονάδα (1%) δανεισμού της των 80 από τα 110 δισ. ευρώ, ενώ η Αθήνα είχε ζητήσει το διπλάσιο (2%) αλλά δεν το πήρε τελικά. Τώρα, η βέβαιη, κατά τους κοινοτικούς εμπειρογνώμονες, προσφυγή της σε ένα περίπου χρόνο στον Προσωρινό Μηχανισμό Στήριξης για πρόσθετο δανεισμό, πέραν των 110 δισ. ευρώ, για την αγορά ομολόγων της από την πρωτογενή αγορά θα είναι εφικτή, αλλά αυτό θα σημαίνει νέους, επαχθέστερους όρους λειτουργίας της οικονομίας της (πρόσθετη λιτότητα), νέους όρους που θα έχουν και νέες, πρόσθετες αρνητικές επιπτώσεις σε ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, μισθολογικό, αριθμό υπαλλήλων δημ. τομέα.
Ποια πατρίδα, ποιανού;
Αν προστεθούν σ' αυτό το πακέτο και όσα προβλέπει το «Σύμφωνο για το Ευρώ» περί οικονομικής διακυβέρνησης, αλλά στην πραγματικότητα για τη σαρωτική μείωση μέσα σε ελάχιστα χρόνια του υπερβολικού, πέραν του 60% του ΑΕΠ, δημοσιονομικού χρέους, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας με συμπιέσεις μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό (σύνδεσή του με προσδόκιμο ζωής), την επιβολή της ευέλικτης εργασίας σε συνδυασμό με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. κ.λπ., τότε η εικόνα των εγγυήσεων που θα ζητηθούν για τη διασφάλιση της επιτυχίας του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής (σ.σ.: αυστηρότατη αιρεσιμότητα), η οποία διαγράφεται για την ελληνική οικονομία και κοινωνία, μόνο με ένα χρώμα μπορεί να χρωματισθεί, το μαύρο. «Για να προχωρήσει μπροστά η πατρίδα», όπως είπε προσφυώς στη Βουλή ο ΥΠΟΙΚ Γ. Παπακωνσταντίνου, χωρίς να βρεθεί κάποιος να τον ρωτήσει: Για την "πατρίδα" ποιου μιλάει ακριβώς; διότι προφανώς δεν εννοεί τη δική μας, καθώς και τι σημαίνει πολιτικά, φιλοσοφικά ή ό,τι άλλο εννοεί ο άνθρωπος, νομίζοντας ότι απευθύνεται σε αγράμματους, η έννοια «πηγαίνω μπροστά». Και για να του κάνουμε και μια φιλοφρόνηση, δεν βρέθηκε ευρωβουλευτής της δεξιάς και των (νεο)Φιλελευθέρων προχθές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που να μη μίλησε με εγκωμιαστικά λόγια για το έργο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου