Η χώρα έχει οδηγηθεί σε ένα ασφυκτικό καθεστώς νέας κατοχής. Ο λαός με κομμένη την ανάσα ακούει καθημερινά να ανακοινώνονται όλο και πιο σκληρά, αντικοινωνικά μέτρα που ανατρέπουν τον οικογενειακό και προσωπικό προγραμματισμό, ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και σπρώχνουν με βίαιο τρόπο τον λαό στη φτώχια, την ανεργία, την εξαθλίωση. Ο εργαζόμενος χάνει μέρα με τη μέρα όλα εκείνα τα εχέγγυα για μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή, ενώ ο μικρός και μεσαίος επιχειρηματίας καταστρέφονται.
Η επιβολή του καθεστώτος κατοχής με τη μορφή της κηδεμονίας από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ έρχεται να εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να πληρώνει τους Ευρωπαίους και εγχώριους τραπεζίτες, θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο έλεος των αγορών, των πιο αδίστακτων αρπακτικών, των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων.
Ποιος είναι ο στόχος αυτού του νέου καθεστώτος κατοχής; Να τεθεί η χώρα σε ιδιότυπη «καραντίνα» για να μην επεκταθεί η αποκαλούμενη «μόλυνση» και στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης. Το κύριο ενδιαφέρον της «τρόικας» δεν είναι η αποκατάσταση της οικονομίας της χώρας αλλά η προστασία των μεγάλων τραπεζών και του ευρώ. Η χώρα και ο λαός της κρίθηκαν αναλώσιμοι προκειμένου να εξευμενίσουν τις αγορές και να επιβιώσει το ευρώ.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, παραγωγοί, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν καλούνται απλώς να πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά να αποδεχθούν την επίσημη υποθήκευση της χώρας τους από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δεν φθάνει που την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει κυριολεκτικά από το υστέρημά του μιάμισι φορά το τρέχον δημόσιο χρέος, με το καθεστώς κατοχής που αποδέχθηκε η κυβέρνηση προβλέπεται μέσα στην επόμενη τριετία να το πληρώσει εξ ολοκλήρου άλλη μία φορά! Και παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί μέσα στην τριετία πάνω από 70 δις ευρώ.
Αυτό υπόσχεται η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό.
Αλήθεια τι σόι βοήθεια είναι αυτή που έρχεται να προσφέρει η «τρόικα», όταν μετά το πέρας των τριών ετών η Ελλάδα θα χρωστάει τουλάχιστον 30% περισσότερα από αυτά που χρωστάει σήμερα, ενώ η εξυπηρέτηση των χρεών της θα της κοστίζει πολύ περισσότερο; Είναι δυνατό με αυτόν τον τρόπο να ξεφύγει η Ελλάδα από τη μέγκενη της χρεωκοπίας;
Μπορούν να επιβιώσουν η χώρα και ο λαός της με αυτή την πολιτική;
Η κυβέρνηση και το καθεστώς κατοχής επιχειρούν να συγκαλύψουν ότι το κυρίως ζητούμενο με το «πακέτο στήριξης» και την εγκατάσταση του ΔΝΤ στη χώρα υπό την εποπτεία της ΕΕ δεν είναι απλώς οι επιπλέον «θυσίες» που θα κληθούν να υποστούν τα λαϊκά στρώματα. Το επίδικο ζήτημα είναι η εθνική κυριαρχία της χώρας. Με την κηδεμονία του ΔΝΤ και της ΕΕ ο Έλληνας εργαζόμενος δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο τη δουλειά του, τη σύνταξή του, τα δικαιώματά του αλλά και την ίδια την χώρα του.
Η ίδια η δυνατότητα επιβίωσης της χώρας αμφισβητείται πλέον ανοιχτά από τους ιθύνοντες της ευρωζώνης και τις αγορές. Αν χρειαστεί θα πρέπει τουλάχιστον οικονομικά να χωριστεί η χώρα σε περιοχές και περιφέρειες, να εκχωρήσει την εκμετάλλευση των νησιών και τα δικαιώματα στο Αιγαίο. Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε ημι-αυτόνομες περιφέρειες εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη, κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα συμφέροντα των μεγάλων της ευρωζώνης και των ΗΠΑ.
Η μάχη την οποία καλείται να δώσει σήμερα ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος, ο επαγγελματίας, ο νέος δεν είναι απλώς και μόνο για τη δική του προσωπική επιβίωση. Κανείς δεν μπορεί να τη βγάλει καθαρή από μόνος του και ιδιαιτέρως στις σημερινές συνθήκες. Σήμερα κανένας δεν μπορεί να σωθεί δίχως να παλέψει για τη σωτηρία συνολικά της χώρας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Δεν υπάρχουν πια άλλα περιθώρια για το «άσε πρώτα να δούμε τι θα γίνει και ύστερα βλέπουμε.» Ή οι εργαζόμενοι και ολόκληρος ο λαός παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους και αναλαμβάνουν δράση για τη διάσωση της χώρας ή θα ζήσουμε καταστάσεις τις οποίες έχουμε γνωρίσει μόνο στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας μας.
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να αλλάξει οτιδήποτε, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δημόσιου δανεισμού, αν δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή των δανειστών της. Όποιος το αγνοεί αυτό απλώς ονειροβατεί.
Μια ριζικά διαφορετική πολιτική που ξεκινά στη βάση των αληθινών συμφερόντων του λαού και της χώρας οφείλει να ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής τα στοιχειώδη:
Το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός.
Τα δανεικά δεν χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος του λαού και της χώρας.
Ο δανεισμός χρηματοδότησε τη λεηλασία του τόπου και μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που σήμερα ρίχνει τη χώρα και τον λαό της στον Καιάδα του ΔΝΤ.
Ο λαός δεν χρωστά, του χρωστάνε. Δεν μπορεί λοιπόν να του ζητιέται να πληρώσει τον «λογαριασμό του χρέους» που άλλοι δημιούργησαν και επωφελήθηκαν από αυτό.
Ποια είναι η απάντηση; Μόνο μία:
Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές, ώστε να σταματήσει ο φόρος αίματος τον οποίο καταβάλλουν η χώρα και ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους.
Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους. Είναι ο μόνος τρόπος για να γλυτώσει η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή που οργανώνουν ήδη η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ.
Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε κανενός είδους απαίτηση που θα επιτρέψει στους δανειστές της χώρας να τη δημεύσουν, να την κατασχέσουν, να τη λεηλατήσουν. Σημαίνει ότι σταματάμε να πληρώνουμε δάνεια που έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα. Σημαίνει ότι διαγράφουμε μονομερώς όλες τις οφειλές που υπήρξαν προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας και του λαού της. Σημαίνει ότι αρνούμαστε επιτέλους να ματώνουμε για δάνεια που έρχονται από το 1880, αλλά οι αγορές και οι μεγάλοι «εταίροι» μας έχουν επιβάλει να τα πληρώνουμε έως σήμερα. Σημαίνει πολύ απλά ότι σταματάμε να πληρώνουμε τα κερατιάτικα στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση της πληρωμής του χρέους όχι γιατί θέλει να βλάψει κανέναν ή να «φάει» τα λεφτά των δανειστών του. Οφείλει να το κάνει γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σταθεί στα πόδια του, για να διεκδικήσει τη χώρα του από τις αγορές και τα αρπακτικά τους, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, για να λυτρωθεί επιτέλους από το διεφθαρμένο σύστημα που τον κυβερνά. Γι’ αυτό και αιτήματα που αφορούν δάνεια τα οποία συνήφθησαν καλή τη πίστει και συνέβαλαν αποδεδειγμένα στην ανάπτυξη της χώρας, ο λαός δεν θα αρνηθεί να συζητήσει την ικανοποίησή τους. Στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Ιδίως αν συνδέονται με χρήματα μικροκαταθετών και ασφαλιστικών ταμείων, που έτσι κι αλλιώς δεν υπερβαίνουν το 15% του σημερινού δημόσιου χρέους. Πάντα με βασική προϋπόθεση ότι καμιά τέτοια απαίτηση δεν θα υπονομεύσει την πορεία της χώρας, δεν θα υποθηκεύσει το μέλλον της και ούτε θα θέσει τη χώρα υπό καθεστώς ομηρείας. Αν είναι να χάσει κάποιος, αυτός σίγουρα δεν θα είναι ο λαός και η χώρα.
Όμως η άρνηση πληρωμής του χρέους είναι μόνο η αρχή, η αφετηρία για μια άλλη ριζικά διαφορετική πορεία που απαιτεί:
1. Την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος που να εκφράζει τη δυναμική μιας νέας οικονομικής πορείας της χώρας προς όφελος του λαού. Η καταστροφή δεν μας περιμένει αν φύγουμε από το ευρώ, αλλά όσο παραμένουμε υποτελείς στο ευρώ. Η χώρα θα πάψει να είναι έρμαιο κάθε είδους πίεσης, εκβιασμού και επιδρομής της διεθνούς κερδοσκοπίας, θα πάψει να είναι αναλώσιμο είδος των αγορών, μόνο αν ανακτήσει τον έλεγχο του νομίσματος και της οικονομίας της.
2. Την εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών, με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδας, με σκοπό τον έλεγχο της οικονομίας, τον επαναπροσανατολισμό της πιστωτικής πολιτικής, το χτύπημα της χρηματιστικής αγυρτείας και τον έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων.
3. Την ανάδειξη του κράτους σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας με πρώτη την εθνικοποίηση των παλιών ΔΕΚΟ, των υποδομών και των υπηρεσιών που ιδιωτικοποιήθηκαν. Ένα κράτος που πρέπει να πάψει να αποτελεί φέουδο μιας παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας η οποία σήμερα κυβερνά τη χώρα.
4. Την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η οποία δεν θα στηρίζεται σε ξένους και ντόπιους κερδοσκόπους επενδυτές, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μονοπώλια, αλλά στις ανάγκες και στο εισόδημα των εργαζομένων, στη δυναμική και στην πρωτοβουλία των ζωντανών παραγωγικών δυνάμεων του τόπου.
5. Την αλλαγή του μονομερούς προσανατολισμού της χώρας και την απαλλαγή της από τα δεσμά που της έχουν επιβληθεί. Χρειάζεται η χώρα και ο λαός να ανοιχτούν επιτέλους στη διεθνή ζωή, να αξιοποιήσουν δυνατότητες και ευκαιρίες μέσα από την αναζήτηση νέων διεθνών ερεισμάτων, επαφών και σχέσεων με όλους τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου, δίχως καταναγκασμούς, επιβολές και μονοπωλιακές εξαρτήσεις.
Η διάσωση της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον λαό στον «γύψο» ούτε με «εθνικές» ή «υπερκομματικές» κυβερνήσεις εκφασισμού της πολιτικής ζωής. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία.
Απαιτεί τον λαό στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων.
Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας.
Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Όλοι εμείς που υπογράφουμε το παρόν κείμενο πιστεύουμε πώς τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα νέο ΕΑΜ, μια νέα Φιλική Εταιρεία, μια νέα Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας. Μόνο με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης. Αυτό είναι σήμερα το κυρίαρχο εθνικό, πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μικρομεσαίο.
Ένα τέτοιο μέτωπο δεν είναι υπόθεση απλώς και μόνο ορισμένων οργανώσεων ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εξαρτήσεις. Ένας ενωμένος και αποφασισμένος λαός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν, δεν μπορεί να τον σταματήσει καμιά απειλή, κανένα αντίποινο των αγορών. Όποτε ο λαός αποφάσισε να ενωθεί και να διεκδικήσει τα δίκαιά του δεν υπήρξε καμιά δύναμη που να μπόρεσε να του σταθεί εμπόδιο.
Αντίθετα οι αγορές, οι τραπεζίτες, οι κερδοσκόποι και το πολιτικό τους προσωπικό έχουν κάθε λόγο να φοβούνται. Και είναι αλήθεια ότι τρέμουν σήμερα στην ιδέα μιας αυθεντικής λαϊκής αφύπνισης. Όχι μόνο γιατί ένας αποφασισμένος και ενωμένος λαός δεν υπήρξε ποτέ εύκολος αντίπαλος για την αντίδραση, αλλά γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι ένας τέτοιος αγωνιστής λαός δεν θα βρεθεί μόνος του, απομονωμένος, αλλά σχεδόν αμέσως θα σταθούν δίπλα του, σύμμαχοι και συναγωνιστές, και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και άλλοι που στενάζουν το ίδιο κάτω από την μπότα της υπερεθνικής χρηματιστικής απολυταρχίας.
Στην προοπτική ενός τέτοιου μετώπου στρατευόμαστε και αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να προωθήσουμε τους στόχους και την οργάνωσή του μέσα στον ίδιο τον λαό, μέσα στις οργανώσεις του, μέσα από επιτροπές κοινής δράσης σε τόπους δουλειάς και κατοικίας ανεξάρτητα από ιδεολογικές, πολιτικές και κομματικές διαφορές. Δεσμευόμαστε να παλέψουμε για την ανάδειξη της αναγκαιότητας του μετώπου αλλά και των βασικών στόχων του σε όλους τους φορείς και τις δράσεις μέσα από τις οποίες εκδηλώνεται η κίνηση των μαζών.
Tις αμέσως επόμενες ημέρες θα κυκλοφορήσει η επίσημη πρόσκληση της πρωτοβουλίας για την 17η Οκτωβρίου με την ακριβή ώρα και τόπο όπου θα συνέλθει η γενική συνέλευση.
Για επικοινωνία και περισσότερες πληροφορίες :
Για επικοινωνία και περισσότερες πληροφορίες :
7 σχόλια:
Τον Καζάκη τον παρακολουθώ προσεκ-
τικά πάντοτε.
Παρ΄ότι έχω άλλους προσανατολισμούς -Ευρωπαϊκή εργατική τάξη-και επειδή πιστεύω ότι οι σημερινοί συχετισμοί δυνάμεων δεν είναι ευνοϊκοί για μας, κρατάω επιφύλαξη.
Ομως η πρότασή του έχει μια επαναστατική δυναμική και μπορεί αν φθάσουμε στην εξαθλίωση-μόνον τότε- να χρειαστεί.
Αν ήμουν στην Αθήνα, όπως μ΄αρέσουν οι συζητήσεις, θα συμμετείχα στην συζήτηση.
" Η πρωτοβουλία αυτή είναι πολιτική, αλλά όχι κομματική, ούτε δέχεται στις γραμμές της οργανωμένες δυνάμεις, ή κόμματα"
Γιατί;;;
Γιατί;!!....Γιατί τα κόμματα και οι "καθοδήγες" καταδίκασαν τη δημοκρατία σε μια παρατεταμένη ανυπαρξία!!!!
Ομιλία Καζάκη στο Αργοστόλι το Σάββατο 9 Οκτωβρίου στην Αίθουσα του
Εμπορικού Επιμελητηρίου και πάλι.
Ετσι θα έχω ξανά την ευκαιρία να
συνομιλήσω μαζί του διεξοδικά για όλα τα θέματα.
Οι Κεφαλονίτες πάντα είναι ανήσυχα πνεύματα βρε παιδί μου.
"Γιατί;!!....Γιατί τα κόμματα και οι "καθοδήγες" καταδίκασαν τη δημοκρατία σε μια παρατεταμένη ανυπαρξία!!!!"
Συγνώμη κιόλας αλλα το βρίσκω την απάντηση πολύ της μόδας... όπως και ότι εμπεριέχει μια άρνηση της συλλογικότητας... κάτι που είναι πολύ της μόδας και έχει και σαν συνέπεια εν μέρη την σημερινή κατάντια μας. Όχι της δημοκρατιάς μας όπως θέλεις να λες... μιας και ποτέ δεν ήταν δημοκρατία αλλά της κατάστασης της εργατικής τάξης.
Να το θέσω αλλιώς.
Δεν νοείται για εμένα κίνηση... που να μην εμπεριέχει οργανώσεις όπως π.χ. το ΚΚΕ ή άλλες δυνάμεις της αριστεράς.Στην τελική π.χ. το ΠΑΜΕ έχει πολύ σημαντικό ρόλο σήμερα και παρουσία στους εργαζομένους. Αν και συμφωνώ σε πολλά σημεία με τον Κ.Καζάκη δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να προτείνει ένα νέο ΕΑΜ... την στιγμή που αρνείται να συμμαχήσει με τους φυσικούς συμμάχους τους. Δεν πιστεύω ότι το ΚΚΕ θα συμετείχε σε μια τέτοια κίνηση (τουλάχιστον τώρα) αλλά δεν θεωρώ σοβαρή μια ανακοίνωση που το αποκλύει σαν πολιτικό σχηματισμό.
Ας μας εξηγήσει ο κύριος καζάκης την λογική του σε αυτόν τον αποκλησμό.
Ούτε ο Καζάκης, ούτε κανείς από εμάς που δουλεύουμε για την πρωτοβουλία αποκλείουμε κανέναν. Από τον Μάιο που κυκλοφορεί το συγκεκριμένο κάλεσμα εξαντλήσαμε κάθε δυνατή ευκαιρία να έρθουμε σε συνεννόηση με την ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και των άλλων κομμάτων της αριστεράς. Κανείς δεν ανταποκρίθηκε. Φτάσαμε στο σημείο να προτείνουμε στην ηγεσία του ΚΚΕ να βγει η ίδια μπροστά, να σηκώσει η ίδια το ζήτημα του νέου ΕΑΜ και τα αιτήματα για άρνηση του χρέους, έξοδο από το ευρώ, κλπ. Εμείς προσφερθήκαμε να ακολουθήσουμε στη σκιά της. Ούτε που ίδρωσε το αυτί της. Μάλιστα θεώρησε τη συγκρότηση ενός νέου ΕΑΜ ως "ρεφορμιστική πολιτική" και αντιπρότεινε σε πολλούς από εμάς να ξεχάσουμε τα πάντα και να ενταχθούμε στα ψηφοδέλτιά της ως άτομα και πειθήνιοι "σύμμαχοί" της.
Η πρόσκληση φυσικά δεν αφορούσε τον Καζάκη, ο οποίος ως πρώην στέλεχος του ΚΚΕ θεωρείται από την τωρινή ηγεσία του ένας από τους "χειρότερους εχθρούς" του κόμματος. Ιδίως από τη στιγμή που ξεφτύλισε τους έμμισθους της κομματικής ηγεσίας με την απάντησή του στον Ριζοσπάστη.
Μάλιστα σε πολλούς από εμάς έγινε πρόταση να απομονώσουμε και να βγούμε ανοιχτά να καταγγείλουμε τον Καζάκη και όσους επέμεναν στο νέο ΕΑΜ,ως "πράκτορες του κεφαλαίου". Μόνο έτσι μας είπαν θα μπορούσαμε να διατηρήσουμε τις σχέσεις μας με το ΚΚΕ. Για όποιον αμφιβάλει οι "παραινέσεις" αυτές είναι ηχογραφημένες...
Μετά λοιπόν από τόσους μήνες άκαρπων προσπαθειών, αποφασίσαμε ότι προέχει η οργάνωση των πάρα πολλών ανένταχτων αγωνιστών που δεν θέλουν κανένα κερατά κομματικό γραφειοκράτη πάνω από το κεφάλι τους. Και σ' αυτό προχωράμε. Η πρωτοβουλία δεν θέλει οργανωμένη εκπροσώπηση κομμάτων, γιατί πολύ απλά θέλει να εμποδίσει κάθε προσπάθεια καπελώματος από τους κομματικούς μηχανισμούς. Ωστόσο δεν επιχειρεί να αντιστρατευτεί κανένα κόμμα, ούτε φυσικά και το ΚΚΕ, του οποίου πολλά μέλη και στελέχη στηρίζουν την πρωτοβουλία σε συνθήκες απίστευτης παρανομίας μέσα στο ίδιο τους το κόμμα.
Η πρωτοβούλία δεν θέλει να αποτελέσει ένα νέο κόμμα, ούτε έναν νέο πόλο δίπλα στο ΠΑΜΕ, στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ούτε ζητά από όσους συμμετέχουν να αρνηθούν την ένταξή τους σε οποιοδήποτε κόμμα, ή οργάνωση. Θέλει απλά να συνενώσει τις δυνάμεις κυρίως ανένταχτων αγωνιστών και να μιλήσει τη γλώσσα του απλού κόσμου για να προωθήσει τα βασικά της αιτήματα και την ανάγκη του μετώπου, του νέου ΕΑΜ...
Συντροφικά
Τάσος Γεωργόπουλος
Είμαι 20 χρόνια μέλος του ΚΚΕ και παραμένω σ' αυτό, παρά την κατάντια της ηγεσία του. Να είστε σίγουροι ότι οι αληθινοί κομμουνιστές, τα μέλη του κόμματος, που έχουν συναίσθηση του χρέους και της ευθύνης τους, θα είναι εκεί, παρόντες και δραστήριοι στη συγκρότηση του νέου ΕΑΜ, όπως πρωτοπόροι ήταν οι κομμουνιστές και στη δημιουργία του παλιού ΕΑΜ. Και τότε οι 300 ακροναυπλιότες κομμουνιστές που πήραν την πρωτοβουλία του ΕΑΜ δεν είχαν ηγεσία και το κόμμα τους ήταν υπό τον έλεγχο πριν του Μανιαδάκη και μετά της κομαντατούρ. Όμως δεν επέτρεψαν να χαθεί το κόμμα τους, ούτε να το ξεφτυλίσουν οι δωσίλογοι και οι πράκτορες. Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα...
Να 'στε βέβαιοι ότι οι αληθινοί κουκουέδες που δεν έχουν σκύψει το κεφάλι στους δωτούς της ηγεσίας του κόμματος, θάναι παρόντες...
Όποιος θέλει να μάθει ποιος είμαι, ας έρθει στις 17 Οκτώβρη.
Δημοσίευση σχολίου