Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Χρεωκοπία, αποπληρωμή ή αναδιάρθρωση: οι εναλλακτικές του χρέους


Του Μανόλη Γαλενιανού* 

πηγή: G700 


Πριν από λίγες ημέρες έφτασε το πρώτο μέρος του πακέτου στήριξης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Μαζί του όμως ήρθαν και απαιτήσεις για επιπλέον λιτότητα οι οποίες πυροδότησαν μια μεγάλη συζήτηση για το αν τελικά το πακέτο μας βοηθά.


Δεδομένου ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε χάσει τη δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές, η μόνη εναλλακτική λύση ήταν η στάση πληρωμών, κοινώς η χρεωκοπία. Οπότε πρέπει να αναρωτηθούμε αν η λιτότητα του πακέτου στήριξης είναι προτιμότερη από την χρεωκοπία και τις συνέπειές της.

Η πρώτη παρατήρηση που πρέπει να γίνει είναι ότι η χρεωκοπία θα είχε οδηγήσει σε λιτότητα μεγαλύτερης έκτασης από την σημερινή.




Ο λόγος είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει σημαντικό έλλειμμα ακόμα και χωρίς να υπολογίζουμε τις δαπάνες για τόκους, οι οποίες αποφεύγονται μέσω της χρεωκοπίας. Το λεγόμενο πρωτογενές έλλειμμα ανήλθε στο 8,6% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) το 2009 ενώ το υπόλοιπο 5% του συνολικού ελλείμματος αποτελείται από τους τόκους. Καθώς κανένας επενδυτής με σώας τας φρένας δεν πρόκειται να δανείσει μια χώρα η οποία έχει μόλις αρνηθεί να αποπληρώσει τα προηγούμενα δάνειά της, στην περίπτωση της χρεωκοπίας το σύνολο του πρωτογενούς ελλείμματος θα έπρεπε να εκμηδενιστεί μέσα στο 2010.
Αντιθέτως, το τρέχον πρόγραμμα λιτότητας προβλέπει μείωση του ελλείμματος «μόνο» κατά 5,5% του ΑΕΠ για το 2010 και την εκμηδένιση του πρωτογενούς ελλείμματος μέχρι το 2012. Συνεπώς το πακέτο στήριξης επιτρέπει μια σταδιακή προσαρμογή ενώ η χρεωκοπία θα είχε ως αποτέλεσμα λιτότητα μιάμιση φορά μεγαλύτερη για το 2010.

Μια δεύτερη, εξίσου σημαντική, επίπτωση είναι ότι η στάση πληρωμών θα είχε οδηγήσει στη κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος ή στη δέσμευση των καταθέσεων. Η χρεωκοπία θα είχε προκαλέσει μεγάλες ζημιές στις ελληνικές τράπεζες στις οποίες ανήκει περίπου το 25% του χρέους της κυβέρνησης. Οι ζημιές αυτές θα μεγέθυναν τους φόβους των καταθετών ότι οι τράπεζες μπορεί να πτωχεύσουν οδηγώντας τους σε αναλήψεις πανικού, κάτι το οποίο έχει ήδη συμβεί αλλά σε μικρή κλίμακα. Την επαύριο της στάσης πληρωμών η ελληνική κυβέρνηση δεν θα είχε πια την δυνατότητα να στηρίξει χρηματικά τις τράπεζες και οι μόνες επιλογές θα ήταν να τις αφήσει να καταρρεύσουν ή να απαγορεύσει τις αναλήψεις.

Και οι δύο εναλλακτικές θα είχαν καταστροφικές συνέπειες για την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα.

Η εμπειρία της Αργεντινής αρκεί για να πείσει ότι οι παραπάνω προβλέψεις δεν ανήκουν στην επιστημονική φαντασία: τον Δεκέμβρη του 2001 η κυβέρνηση της Αργεντινής κήρυξε στάση πληρωμών, δέσμευσε τις τραπεζικές καταθέσεις και τις μετέτρεψε από δολάρια σε υποτιμημένα πέσο, τα οποία έχασαν σε λίγους μήνες τα τρία τέταρτα της αξίας τους. Ως αποτέλεσμα η οικονομική δραστηριότητα συρρικνώθηκε κατά 10% το 2002 οδηγώντας το 60% του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας. Συγκριτικά, το ΑΕΠ της Ελλάδας θα πέσει κατά 4% φέτος που θα είναι μάλλον και η χειρότερη χρονιά της κρίσης.

Ακόμα, λοιπόν, και αν ο χρονικός μας ορίζοντας δεν ξεπερνά τα δύο-τρία χρόνια, η στάση πληρωμών αποτελεί την επιλογή της απελπισίας. Ευτυχώς για εμάς, η χρεωκοπία θα δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες κάτι το οποίο τις ώθησε να χρηματοδοτήσουν το πακέτο στήριξης που μας επέτρεψε να αποφύγουμε την άμεση πτώχευση.

Το επόμενο ζητούμενο είναι το αν η Ελλάδα θα επανακτήσει τη δυνατότητα να δανείζεται αυτόνομα από τις αγορές στα τρία χρόνια που διαρκεί το πακέτο στήριξης έτσι ώστε να βγει από την κηδεμονία της τρόικας. Δύο είναι οι βασικές εναλλακτικές της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά τη διαχείριση του χρέους: να υποσχεθεί την πλήρη αποπληρωμή του ή να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση.

Η αποπληρωμή είναι η επιλογή στην οποία, δημόσια τουλάχιστον, προσανατολίζεται η κυβέρνηση. Η επιλογή αυτή, όμως, ενέχει μεγάλο οικονομικό και πολιτικό κόστος τα οποία την καθιστούν λιγότερο ρεαλιστική ως μακροχρόνια λύση.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, το 2012 το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης θα ανέλθει στο 150% του ΑΕΠ. Υπό την αρκετά αισιόδοξη υπόθεση ότι το επιτόκιο δανεισμού θα είναι 5%, οι πληρωμές για τόκους θα ανέλθουν στο 7,5% του ΑΕΠ, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων θα φύγει στο εξωτερικό. Ένα τέτοιο μέγεθος πληρωμών θα πλήξει την ελληνική οικονομία και θα αποτελέσει τροχοπέδη για οποιαδήποτε προσπάθεια μελλοντικής ανάπτυξης.

Επίσης, το 2012 η ελληνική κυβέρνηση θα αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο θα καταστήσει την στάση πληρωμών πιο ελκυστική. Τέλος, οι βουλευτικές εκλογές του 2013 θα κάνουν την διατήρηση της λιτότητας πολύ δυσκολότερη πολιτικά. Για τους λόγους αυτούς, η Ελλάδα μάλλον θα παραμείνει χώρα «υψηλού κινδύνου» για τους επενδυτές και η επανάληψη των δυσκολιών δανεισμού όπως τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2010 είναι πολύ πιθανή.

Με βάση τα σημερινά δεδομένα, η μόνη επιλογή που μοιάζει ρεαλιστική είναι η αναδιάρθρωση του χρέους μέσα στα επόμενα δυο-τρία χρόνια.

Η αναδιάρθρωση είναι μια μορφή χρεωκοπίας: το ποσό ή/και ο χρόνος της αποπληρωμής ενός δανείου αλλάζει χωρίς να είναι απαραίτητη η σύμφωνη γνώμη των πιστωτών. Η ειδοποιός διαφορά με την στάση πληρωμών είναι ότι οι αλλαγές αυτές θα γίνουν υπό την αιγίδα της ΕΕ και του ΔΝΤ με στόχο την επάνοδο της Ελλάδας σε βιώσιμη πορεία και όχι την αποφυγή της δημοσιονομικής προσαρμογής. Τα διάφορα σενάρια τα οποία συζητούνται στο διεθνή τύπο κάνουν λόγο για μείωση του οφειλόμενου ποσού κατά 25-50% το οποίο θα έχει και το (θεμιτό) αποτέλεσμα να μοιραστεί το κόστος της προσαρμογής μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της.

Ειναι χρήσιμο να ανατρέξουμε σε άλλο ένα λατινοαμερικάνικο προηγούμενο: το 2003 η Ουρουγουάη αναδιάρθρωσε το χρέος της για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα, προξενώντας ζημιά της τάξης του 15% στους πιστωτές της, ποσό το οποίο ορίστηκε σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς. Το αποτέλεσμα της διεθνούς συνεργασίας και της διαλλακτικότητας της κυβέρνησης ήταν ότι η Ουρουγουάη επανήλθε σχεδόν αμέσως στις αγορές και συνέχισε να δανείζεται με λογικούς όρους.

Αντιθέτως, το 2001 η Αργεντινή αρνήθηκε αρχικά να διαπραγματευτεί με τους πιστωτές της οι οποίοι τελικά έχασαν τα δύο τρίτα των χρημάτων τους όταν επήλθε συμφωνία το 2005. Αυτό ήταν μεν δημοφιλές εντός της χώρας αλλά την απέκοψε από τις διεθνείς χρηματαγορές, καθιστώντας αδύνατο τον μελλοντικό δανεισμό. Για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα του 2008 η κυβέρνηση της Αργεντινής εθνικοποίησε τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία έτσι ώστε να χρησιμοποιήσει τα αποθεματικά τους. Φυσικά, όσοι είχαν την ατυχή έμπνευση να αποταμιέυσουν μέσω αυτών των ταμείων θα έχουν πολύ μικρότερες αποδόσεις και χαμηλότερες συντάξεις.

Συμπερασματικά, η συντεταγμένη αναδιάρθρωση υπό την αιγίδα της ΕΕ και του ΔΝΤ μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά με τη δημοσιονομική προσαρμογή για να επαναφέρει τη χώρα σε βιώσιμη πορεία. Το 2013 η ελληνική κυβέρνηση θα έχει την δυνατότητα να επανέλθει στις αγορές με χαμηλότερο έλλειμμα (λόγω του προγράμματος σταθεροποίησης) και χαμηλότερο χρέος (λόγω της αναδιάρθρωσης). 



*Ο Μανόλης Γαλενιανός είναι επίκουρος καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας και μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της G700.

11 σχόλια:

Left Liberal Synthesis είπε...

Ειλικρινά δεν έχω καθαρή γνώμη για τα περί χρεους,στασης πληρωμων,μεσα εξω από ευρώ κλπ
Είμαστε πολλοί σαστισμένοι

Ωστόσο πρόταση που διατυπώνεται έχει μια πολυ ενδιαφέρουσα τελική προταση

Γραφεται

"Συμπερασματικά, η συντεταγμένη αναδιάρθρωση ΥΠΟ την ΑΙΓΙΔΑ της ΕΕ και του ΔΝΤ μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά με τη δημοσιονομική προσαρμογή για να επαναφέρει τη χώρα σε βιώσιμη πορεία. Το 2013 η ελληνική κυβέρνηση θα έχει την δυνατότητα να επανέλθει στις αγορές με χαμηλότερο έλλειμμα (λόγω του προγράμματος σταθεροποίησης) και χαμηλότερο χρέος (λόγω της αναδιάρθρωσης)."

Τα κεφαλαία ΥΠΟ ,ΑΙΓΙΔΑ δικά μου,και οι συμπαραδηλώσεις προφανείς

Θα ήθελα κάποιος να μου μεταφράσει πολιτικά την διατύπωση αυτή,να την μετατρέψει σε "δια ταύτα"

-Αν κατάλαβα αναζητάμε με νεα συμφωνία με την Τρόικα;
-Και τι γίνεται αν η Τροικα δεν θέλει;
-Με ποια πολιτική υποστήριξη γίνεται η πίεση;
-Εναντίον ΔΝΤ και ΕΕ σε εθνικό μέτωπο;
-Εναντίον ΔΝΤ σε μαξιμαλιστική θέση για να επιτευχθεί το ρεαλιστικό;
-Ηπια αποσιώπηση του ΔΝΤ και πιεση εναντίον γενικώς δανειστών

Ο σεβασμός μας είναι αμέριστος προς τους Οικονομολόγους,αλλα πολλές φορές νομίζουμε οτι η ανάλυση τους σταματά εκεί οπου αρχιζει η πολιτική.

Ψευτοστέργιος είπε...

Πλάκα μας κάνετε?? Δεν είναι 1 απριλίου, 2 ιούνη έχουμε!!!

Οι g700 είναι η φιλελευθερη συμμαχία που πιστεύει σε ένα πιο νεοφιλελεύθερο περιβάλλον για το ξεπέρασμα της κρίσης!!! Το πρόβλημα άλλωστε της γενιάς των 700 ευρώ έχει λυθεί από τον Λοβέρδο. (γενιά των 570!)

cynical είπε...

Ψευτο-Στεργιε,

οχι, δεν κανω πλακα. Εειτηδες το εβαλα, για να δουμε τι σημαινουν ολα αυτα τα ερωτηματα που βαζει ο LLS.

Γνωμη μου ειναι οτι αναδιαρθρωση θα γινει και οτι θα γινει απο το ιδιο το ΔΝΤ και την παρουσα κυβερνηση, εκτος και αν πεσει μεσα στον επομενο χρονο και διωχτει το ΔΝΤ.

Ολα τα δημοσιευματα απο χρηματιστηριακους κυκλους της Αμερικης αυτο διερευνουν, και αποζητούν! Κοβουν ραβουν, προσθετουν αφαιρουν και βγαζουν οτι τους συμφερει και μαλιστα το γρηγοροτερο δυνατον.

Ας το εχουμε υπ' οψιν μας και μεις το γρηγοροτερο δυνατον!

Ψευτοστέργιος είπε...

1) Το κείμενο δείχνει απλά τι σημαίνει αναδιάρθρωση ή παύση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ) με κυβέρνηση τη νέα πασοκρατία και το δντ. Η ελίτ θα βγάλει τα λεφτά της έξω έγκαιρα, το νόμισμα θα υποτιμηθεί ανεξέλεγκτα, θα επικρατήσει τραπεζικός πανικός και το πολλαπλασιασμενο χρέος θα κληθεί να το πληρώσει εκ νέου ο αδύναμος κρίκος κλπ κλπ βλ. αργεντινή.

2) Η αργεντινή δεν έκανε κάτι το ριζοσπαστικό εν τέλι. Γι αυτό είχε μια τεράστια βύθιση το 2002 και μια μικρότερη μετά αλλά κατόπιν πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης χάρη στην υποτίμηση και τις εξαγωγές (σε μακροοικονομική ορολογία), έχουν συζητηθεί και παλιότερα αυτά.


3)Εχει ειπωθεί από όλους τους ριζοσπάστες αριστερούς οικονομολόγους που πρότειναν πρακτικές λύσεις ότι η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ δεν είναι απλά τεχνική λύση αλλά πολιτική λύση που απαιτεί μετατόπιση τών ταξικών συσχετισμών υπέρ της εργασίας, κάτι που μάλλον ξεχνάει και η κακοφορμιστική αριστερά. Ετσι η παύση πληρωμών ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ (ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΛΠ??) ΑΠΟ ΟΣΗ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΕΙ θα πρέπει να συνοδεύεται από αριστερές πρακτικές που έχουν χιλιοειπωθεί όπως αγρια -με καταγραφή και δήμευση- φορολόγηση κινητής και ακίνητης περιουσία , έλεγχο κίνησης κεφαλαίων και συναλλαγματικούς ελέγχους, προστασία των κατωτερων στρωμάτων από την υποτίμηση του νομίσματος, δραχμοποίηση του όποιου απομένοντος χρέους, κρατικοποίηση τραπεζών κλπ

Κατά τη γνώμη μου με δεδομένη πολιτική βούληση και ισχυρή λαική θέληση το έλλειμμα μπορεί να διορθωθεί σχετικά εύκολα και χωρίς πολύ λιτότητα. Μια κάποια λιτότητα ίσως απαιτηθεί στην αρχή μέχρι να αποδώσουν καρπούς τα μέτρα αναδιανομής του πλούτου. Αλλα αν τεθεί υπό μορφή κοινωνικού συμβολαίου με συγκεκριμένο χρονο-ορίζοντα λήξης της λιτότητας δεν είναι κακό ούτε θα δυσαρεστούσε την πλειοψηφία γιατί τότε πραγματικά "οι θυσίες θα πιάναν τόπο".
Ούτε τα ταμεία είναι πρόβλημα αν δοθεί ρευστότητα μέσω της αναδιανομής και σταματήσουν οι ρεμούλες με τις προμήθειες. Μην ξεχνάτε ότι οι συντάξεις είναι 7 δις, οι τόκοι 12 δις, τα χρεολύσια 29 δις!! Μόνο το κατέβασμα της φορολογίας των επιχειρήσεων από 35 σε 25% από το 2004 κόστισε 5 δις το χρόνο. 5*6 = 30δις όσο το έλλειμμα!
Το πιο δύσκολο κομμάτι -κατά τη γνώμη μου- της ριζοσπαστικής λύσης είναι τα ελληνικα ομόλογα των ελληνικών τραπεζών (που όντως είναι περίπου 25%, δεν είναι όμως και τόσο μεγάλο, στην Ιαπωνία είναι 97%!!!) και οι κραδασμοί του τραπεζικού συστήματος.

cynical είπε...

Ψευτο-Στεργιε

εστω οτι κανει αναδιαρθρωση η παρουσα κυβερνηση (που θα την κανει ετσι κι αλλιως.

Απ' οτι εχω καταλαβει θα μπορουσε να ζητησει μερικη διαγραφη, (το ποση ακριβως μπορουμε να το δουμε απο τα σεναρια των ξενων χρηματ. οικων) και κουρεμα.

Ρωταω:
γιατι τοτε το χρεος θα ειναι (οπως γραφεις) πολλαπλασιο, αφου θα παμε για μειωση;

ψευτοστέργιος είπε...

Τον πολλαπλασιασμό τον εννοούσα για την περίπτωση της υποτίμησης μετά από έξοδο από την ευρωζώνη. Θεωρώ ότι η αναδιάρθρωση θα συνοδευτεί αργά ή γρήγορα και με έξοδο...

Η αναδιάρθρωση θα είναι πάτημα (και ιδεολογικά) για άλλα πιο φριχτά μέτρα. Σιγά μην μας ανακουφίσουν απλά από το πολύ χρέος....

Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά!

Τι δουλειά έχει αυτή η γλίτσα, ανάμεσα στα άλλα σοβαρά άρθρα;

Διαγώνια τα διαβάζετε πριν τα αναδημοσιεύσετε;

Ο @@ρας που γράφει για το πρωτογενές έλλειμμα του 8,5%, "ξεχνα" να αναφέρει το πως δημιουργήθηκε:
α) Από την μείωση του φορολογικού συντελεστή κατά -1% για το έτος 2009

β) Από τις απίστευτες ρουσφετολογικές δαπάνες λόγω εκλογών, που δεν είχαν προηγούμενο

γ) Από την εξαιρετικής έμπνευσης ιδέα, της προηγούμενης κυβέρνησης, να αντιμετωπίσει την κρίση, ενισχύοντας οικονομικά ...τις γερμανικές και λοιπές αυτοκινητοβιομηχανίες

δ) Από την κατάρρευση των εισπράξεων του δημοσίου, κατά το ίδιο έτος: φορολογία, ΦΠΑ, ασφαλιστικές εισφορές κτλ, η οποία κατάρρευση αποτελούσε πολιτική επιλογή του μπακάλη προηγούμενου ΥΠΟΙΚ, να κάνει το δημόσιο τα "στραβά μάτια", στους οφειλέτες του, πάντα στα πλαίσια της ...αντιμετώπισης της κρίσης! (Οσον αφορά αυτό το τελευταίο, αν ανατρέξει κανεις στην οικονομική ειδησεογραφία των αρχών του 2009, θα βρει αρκετές αναφορές)

ε) Από την ενσυνείδητη και εγκληματική επιλογή της σημερινής κυβέρνησης, να επιμερίσει τα συσσωρευμένα χρέη της τελευταίας 5ετίας των νοσοκομείων, σχεδόν εξολοκλήρου κατά τα έτη 2008 και 2009, με αποτέλεσμα να φουσκώσει τεχνητά το έλλειμμα κατά 3%


Αν αφαιρεθούν όλα τα παραπάνω, που αποτέλεσαν πολιτικές επιλογές, το πρωτογενές έλλειμμα σχεδόν μηδενίζεται, και ο μόνος παράγοντας που το διαμορφώνει, είναι αυτός των συνεπειών της διεθνούς κρίσης, που αν αφαιρούταν και αυτός, τότε δεν θα μιλούσαμε καν για πρωτογενές έλλειμμα, αλλά για πλεόνασμα.

You Pay Your Crisis είπε...

Ανωνυμε,

εμεις ανεβαζουμε ολα τα σεναρια περι χρεοκοπιας. Οπως και ολες τις αναλυσεις περι αντιμετωπισης του χρεους. Διαγραφη, παραγραφη, εντος, εκτος και επι ταυτα του ευρω.

Οποιος πει οτι γνωριζει ακριβως τι πρεπει να γινει θα κερδισει τις μετοχες του βλογ.

Αν δεν εξαγριωνοσουν πώς θα μαθαιναμε τη συνθεση του ελλειμματος; ε;

Αλλα ξεχασες να αναφερεις τις 980 φοροαπαλλαγες γενικως, τις 57 φοροαπαλλαγες των εφοπλιστων, τις φοροαπαλλαγες των ιδιωτικων νοσοκομειων και σχολειων, τη μειωση του συντελεστη φορολογησης των επιχειρησεων απο 25% σε 20% επι ΓΑΠ, τη διαγραφη μεγαλων οφειλων προς το δημοσιο, κοκ.

Ολα αυτα συνειδητα και με το χερι στο ευαγγελιο.
Αλλα δεν ειναι καινουργια νεα. Καιουτε εχει αλλαξει τιποτε επ' αυτων.

Μονο τον μπακαλη κυνηγανε.

cynical

alsino είπε...

cynical

αναφέρομαι, όπως και ο αρχικός αρθρογράφος, στο πρωτογενές έλλειμμα του 2009.

Αυτά που ανέφερες εσύ:
«...τις 980 φοροαπαλλαγες γενικως, τις 57 φοροαπαλλαγες των εφοπλιστων, τις φοροαπαλλαγες των ιδιωτικων νοσοκομειων και σχολειων, τη μειωση του συντελεστη φορολογησης των επιχειρησεων απο 25% σε 20% επι ΓΑΠ, τη διαγραφη μεγαλων οφειλων προς το δημοσιο, κοκ.»
είναι τα περισσότερα διαχρονικά, εκτός από το τελευταίο του ΓΑΠ, το οποίο πάλι δεν αφορά το έλλειμμα 2009, γιατί θα έχει εφαρμογή από το οικ. έτος του 2010 και θα αποτελέσει αφορμή για επιπλέον σφαγή των εργαζομένων τα επόμενα έτη.

Επίσης αυτό που λες: «εμεις ανεβαζουμε ολα τα σεναρια περι χρεοκοπιας», δεν κολλάει. Γιατί πχ δεν ανεβάζεται και άρθρα από το e-rooster.gr?? Ή από το σάιτ του ταλιμπάν ανδριανόπουλου?


Τέσπα. Πέρα από την οργή, να πω και τον καλό λόγο:
Μ' αρέσει πάρα πολύ η πρωτοβουλία που αναλάβατε, συνεχίστε!

ΥΓ
Πως βάζω το νικ μου?

alsino

You Pay Your Crisis είπε...

alsino,

oσο για e-rooster και Αδριανοπουλο εχουμε και καποιες οριοθετησεις...
Οχι για το περιεχομενο που ειναι αντιθετο αλλα επειδη οσα λενε δεν εχουν καμια βαση. Ειδικα ο δευτερος διαστρεβλωνει επικινδυνα. Βλεπουν μονο το you pay και οχι το crisis.

το αρθρο που ανεβασα δεν ανηκει σε αυτη την κατηγορια.

You Pay Your Crisis είπε...

alsino

για το νικ: τσεκαρεις το OPEN ID και στο κενο πλαισιο γραφεις ο,τι αγαπάς...

cynical