Ομαδικές χρεοκοπίες

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ

Πηγή: Iος Σαββάτου

Στην πρόσφατη έκθεσή της (Μάρτιος 2010) η Τράπεζα της Ελλάδος σημειώνει τη δραματική υποχώρηση, ήδη από τις αρχές του 2009, της επενδυτικής δαπάνης και του συνολικού τζίρου των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα.

Παράλληλα διαπιστώνει την εξίσου κάθετη επιβράδυνση της πιστωτικής επέκτασης προς τις επιχειρήσεις -δηλαδή οι τράπεζες, αν και επιδοτούνται με κεφάλαια, δεν δανείζουν χρήμα. Αυτές οι εξελίξεις προφανώς οδηγούν σε πτώση της παραγωγής, της απασχόλησης, του συνολικού ΑΕΠ, αλλά και σε πολλαπλασιασμό ακάλυπτων επιταγών και χρεών με συνέπεια πολλά «λουκέτα» στην αγορά. Η οικονομική ύφεση λοιπόν είναι εδώ, είναι σκληρή και θα κρατήσει χρόνια. Υποτίθεται ότι, με βάση το σχέδιο «σωτηρίας» του ευρώ, τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού θα μειωθούν ως ποσοστό του ΑΕΠ, παρότι το δημόσιο χρέος θα εκτιναχτεί σε λίγα χρόνια πάνω από το 150% του ΑΕΠ, το οποίο και θα περιορίζεται συνεχώς.

Για να βγει η εξίσωση, η κυβέρνηση με τις υποδείξεις της τρόικας κόβει μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες και δημόσιες επενδύσεις, από τη μια, και από την άλλη φορολογεί περισσότερο με τον ΦΠΑ και με ιδιαίτερη προσοχή και «ευαισθησία» τα ατομικά και επιχειρηματικά μεγάλα εισοδήματα για να μην αποθαρρυνθούν, λέει, οι εν δυνάμει επενδυτές και οι υφιστάμενες κερδοφορίες των επιχειρήσεων.

Οσο περισσότερο νομοθετεί η τρόικα και το ΠΑΣΟΚ, τόσο καθαρότερα καταλαβαίνουμε όλοι ότι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η αξιοπρεπής διαβίωση των λαϊκών στρωμάτων και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για την πιο ανάλγητη πολιτική που μπορούσε να εφαρμόσει μια κυβέρνηση ώστε να εξυπηρετήσει τις κανιβαλικές απαιτήσεις των δανειστών της, θυσιάζοντας μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της για να κρατήσει αδιατάρακτο και ακόμα πιο άνισο το κοινωνικό στάτους. Κακά τα ψέματα: αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, είναι οι ίδιοι που καθοδηγούν τη διαχείρισή της, καταστρέφοντας τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας και είναι αυτοί που διατηρούν, ακόμα και με χυδαίο και αυταρχικό τρόπο, τον πλούτο και την εξουσία τους.

Συνεπώς εν όψει της παρατεταμένης ύφεσης και της εφαρμοζόμενης σαδο-μονεταριστικής πολιτικής, οι χρεοκοπίες νοικοκυριών και επιχειρήσεων θα πολλαπλασιάζονται. Σε λίγο θα αποτελούν τον κανόνα σε ορισμένους κλάδους της οικονομίας, και το μόνο που θα ενδιαφέρει την τρόικα και την κυβέρνησή της του κ. Παπανδρέου θα είναι οι δυνατότητές τους να μαζέψουν άμεσα ή έμμεσα κανένα ευρώ για το Δημόσιο Ταμείο -δηλαδή για την εξυπηρέτηση του δανεισμού- από την πραγματικότητα που διαμορφώνεται με τις όλο και περισσότερες καταρρέουσες επιχειρήσεις, δίχως βεβαίως να απειλήσουν τις περιουσίες και τα συσσωρευμένα κέρδη των ιδιοκτητών των πτωχευμένων επιχειρήσεων.

**Τα έμμεσα κέρδη για το Δημόσιο Ταμείο προκύπτουν από την αντεργατική πρακτική που ακολουθούν οι εργοδότες-λαμόγια που βάζουν «λουκέτο»: βαράνε το κανόνι και μην τους είδατε. Οι εργαζόμενοι, με όποιο καθεστώς και αν δούλευαν στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, όχι μόνο χάνουν τις δεδουλευμένες αμοιβές τους κάμποσων μηνών, τις αποζημιώσεις τους και τα ασφαλιστικά τους ένσημα (που στο μεταξύ έχει υπεξαιρέσει επίσης επί μήνες ή χρόνια ο εργοδότης τους), αλλά -ακριβώς επειδή το αφεντικό εξαφανίζεται- μένουν μετέωροι. Ούτε εργαζόμενοι, ούτε απολυμένοι. Αυτό σημαίνει ότι δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ ή άλλον Οργανισμό και πολλοί απ' αυτούς, που δεν έχουν ασφαλιστικά ένσημα, διαγράφονται και από την υγειονομική κάλυψη του ΙΚΑ.

Με λίγα λόγια, το Δημόσιο πρόκειται να «εξοικονομήσει» μερικά εκατομμύρια ευρώ κλέβοντάς τα από τους πιο ανασφαλείς και φτωχούς πολίτες για να εκπληρώσει τις ρήτρες «σωτηρίας» των τραπεζών και των κερδοσκόπων δανειστών της χώρας.

**Αμεσα κέρδη προσδοκά η κυβέρνηση και από τις επίσημες πτωχεύσεις των επιχειρήσεων, είτε είναι δόλιες είτε όχι. Ως τώρα, η δυσλειτουργία του δικαστικού συστήματος και η εσκεμμένη πολυπλοκότητα του Πτωχευτικού Δικαίου (Ν. 3588/07) ήδη έχει γίνει όπλο για τους ιδιοκτήτες των χρεοκοπημένων επιχειρήσεων ώστε να αποφεύγουν ουσιαστικά τις υποχρεώσεις τους προς τους πιστωτές, τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά Ταμεία, τους εργαζόμενούς τους και την Εφορία, χωρίς οι ίδιοι να χάνουν τις ατομικές τους περιουσίες που προήλθαν κατά κανόνα από την κερδοφορία σε προηγούμενες περιόδους των επιχειρήσεών τους. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η τρόικα και η κυβέρνηση πρόκειται το επόμενο διάστημα να τροποποιήσουν το Πτωχευτικό Δίκαιο ώστε με αυτεπάγγελτη διαδικασία από την Εισαγγελία -μετά τη διαπίστωση στάσης πληρωμών από μια επιχείρηση- να διορίζεται ταχύτερα ο σύνδικος (εκκαθαριστής) και να αλλάξει η σειρά προτεραιότητας υπέρ του Δημοσίου όσων δικαιούνται να εισπράξουν χρήματα από την πτωχευμένη επιχείρηση. Σήμερα κάθε ποσό που εισπράττει ο διορισμένος σύνδικος από την περιουσία της πτωχευμένης εταιρείας υποχρεούται να το διανείμει μεταξύ των πιστωτών. Για το σκοπό αυτό συντάσσεται και δημοσιοποιείται πίνακας διανομής των οφειλών με την εξής σειρά βάσει του νόμου 3588/07 που θέσπισε η κυβέρνηση Καραμανλή:

**Πρώτη τάξη: οι απαιτήσεις από χρηματοδοτήσεις του οφειλέτη. Δηλαδή οι τράπεζες ή άλλοι δανειστές.

**Δεύτερη τάξη: οι απαιτήσεις για την κηδεία ή τα νοσήλια του οφειλέτη, της συζύγου και των ανήλικων τέκνων του εφόσον προέκυψαν κατά το τελευταίο εξάμηνο πριν την κήρυξη της πτώχευσης.

**Τρίτη τάξη: οι απαιτήσεις από παροχή εξαρτημένης εργασίας, από αποζημίωση λόγω καταγγελίας της σύμβασης εργασίας και από αμοιβές δικηγόρων. Από την προνομιακή αυτή ικανοποίηση οφειλών εξαιρούνται τα διευθυντικά στελέχη.

**Τέταρτη τάξη: οι απαιτήσεις αγροτών και αγροτικών συνεταιρισμών

**Πέμπτη τάξη: οι απαιτήσεις του Δημοσίου από φόρους.

**Εκτη τάξη: οι απαιτήσεις των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης.

Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα και γραφόμενα, όπως είδαμε, σε περίπτωση στάσης πληρωμών των επιχειρήσεων και δικαστικής κήρυξής τους σε πτώχευση προηγούνται οι τράπεζες, ακολουθούν οι εργαζόμενοι (αν φυσικά έχει περισσέψει τίποτα από την περιουσία της χρεοκοπημένης επιχείρησης) και έπεται η Εφορία και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Η κυβέρνηση ακολουθώντας με συνέπεια την κανιβαλική της πολιτική κατά των εργαζομένων πρόκειται να αλλάξει τη σειρά: μπροστά οι τράπεζες και το Δημόσιο και στον πάτο οι απαιτήσεις των εργαζομένων, δηλαδή τα απλήρωτα μεροκάματα, τα δώρα, οι υπερωρίες και οι αποζημιώσεις απόλυσής τους.

Θα πείτε: εδώ σε λίγες βδομάδες το ΠΑΣΟΚ θα «απελευθερώσει» τις απολύσεις των μισθωτών και στις επιχειρήσεις με πολλούς εργαζόμενους, θα μειώσει την αποζημίωση απόλυσης έως κι 80% και θα περικόψει μέχρι εξαφάνισης τα επιδόματα ανεργίας, με τα θύματα των χρεοκοπημένων θα ασχολείται τώρα; Στόχος της τρόικας και του κ. Παπανδρέου είναι ο αριθμός των πτωχεύσεων και ο ρυθμός αύξησής τους να ακολουθεί τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ώστε με την αλλαγή του Πτωχευτικού Νόμου να μαζεύει πιο εύκολα και πιο πολλά λεφτά για τον κρατικό κορβανά.

Το 2009 ο μέσος όρος αύξησης των πτωχεύσεων στη Δ. Ευρώπη έφτασε στο 22% (185.100 επιχειρήσεις) σε σχέση με το 2008, στην Ελλάδα αντίστοιχα σύμφωνα με την ICAP οι επιχειρήσεις που πτώχευσαν αυξήθηκαν κατά μία μόλις εταιρεία (360 πτωχεύσεις το 2009 έναντι 359 πτωχεύσεων το 2008). Ο αριθμός των πτωχεύσεων είναι στην Ελλάδα ιδιαίτερα χαμηλός, όμως δεν πρέπει να μας οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα για το πόσες ελληνικές επιχειρήσεις ουσιαστικά πτωχεύουν το χρόνο.

Γιατί οι ελληνικές επιχειρήσεις, χωρίς να κηρυχθούν δικαστικά σε πτώχευση, κλείνουν «έτσι αορίστως» - φεσώνοντας προμηθευτές κι εργαζόμενους δεξιά αριστερά, αλλά και το κράτος. Στην πράξη είναι ανενεργές ή αδρανείς, αλλά επειδή με βάση το Πτωχευτικό Δίκαιο της χώρας μας είναι χρονοβόρο και δύσκολο να πτωχεύσουν δικαστικά, δεν καταγράφονται ως πτωχευμένες. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για τα δημόσια οικονομικά, πάλι με τους μισθωτούς στη θέση του θύματος. *