Η Δικαιοσύνη τιμωρεί, δεν εξοντώνει

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ η έννομη τάξη από έξι νέα παιδιά που έβαζαν γκαζάκια χωρίς να προκληθεί κανένα θύμα και σχεδόν καμιά ζημιά; Κι αν κινδυνεύει, πόσο; Τόσο ώστε να τους επιβληθούν εξοντωτικές ποινές και να κλειστούν στη φυλακή στα 19 και 20 χρόνια τους;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ έτσι έκριναν -ομόφωνα μάλιστα- οι δικαστές που δίκασαν τους κατηγορηθέντες για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Ομως, είναι τόσο βαριές οι ποινές που επιβλήθηκαν (37 χρόνια κάθειρξη σε δύο απ' αυτούς!), που ευλόγως διατυπώνονται πολλά ερωτήματα.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ του δικαστηρίου ήταν δυσμενέστερη από την εισήγηση του εισαγγελέα και ως προς το ύψος των ποινών και ως προς την αναγνώριση των ελαφρυντικών, γεγονός όχι τόσο σύνηθες. Μάλιστα, οι δικαστές δεν δέχτηκαν ούτε το αίτημα να ανασταλεί η εκτέλεση της ποινής ορισμένων, αν και ο εισαγγελέας το είχε προτείνει.

ΦΥΣΙΚΑ, η διάπραξη αδικημάτων πρέπει να τιμωρείται. Αλλά η τιμωρία πρέπει να είναι ανάλογη με τη βαρύτητα των αδικημάτων. Αλλιώς έρχεται σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τη δράση των κατηγορηθέντων δεν απειλήθηκε καμιά ανθρώπινη ζωή, ούτε καν ζημιές σημειώθηκαν. Πώς, λοιπόν, μπορεί να εξηγηθεί η επιβολή ποινής 37 ετών (!) κάθειρξης σε παιδιά που βρίσκονται στη μετεφηβική ηλικία;

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ τιμωρεί, δεν εξοντώνει. Οι δικαστές αποδίδουν δικαιοσύνη, οι αποφάσεις τους δεν πρέπει να δημιουργούν την εντύπωση ότι εξαντλούν όλη την αυστηρότητά τους σε νέα παιδιά, καταστρέφοντας τη ζωή τους. Διότι αυτομάτως γίνονται συγκρίσεις με άλλες υποθέσεις. Και αυτές οι συγκρίσεις είναι καταλυτικές.

ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, πόσοι από τους κατηγορηθέντες για συμμετοχή στο παραδικαστικό κύκλωμα βρίσκονται σήμερα στη φυλακή; Μήπως -όπως αναρωτήθηκαν εύλογα οι συνήγοροι υπεράσπισης- είναι καλύτερα να συμμετέχει κανείς σε παραδικαστικό κύκλωμα παρά να δικάζεται για τρεις κατσαρόλες που ανεφλέγησαν;

ΟΙ ΒΑΡΙΕΣ καταδίκες επιβλήθηκαν με βάση τον τελευταίο νόμο για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Τυπικά οι δικαστές άθροισαν αδικήματα και επέβαλαν ποινές. Ομως, η απονομή της δικαιοσύνης προϋποθέτει εξέταση της ουσίας και η επιβολή των ποινών προϋποθέτει συνυπολογισμό όλων των δεδομένων. Απονομή δικαιοσύνης δεν είναι η τυφλή προσήλωση σε διατάξεις.

Η ΕΠΙΒΟΛΗ κάθειρξης από 11 έως 37 έτη σε παιδιά 19 ετών σημαίνει ότι οι δικαστές τα αντιμετώπισαν σαν κοινούς κακούργους. Και τα θεώρησαν απειλή για τη δημοκρατία και την έννομη τάξη. Υπερέβησαν σε σκληρότητα ακόμη και τις εισαγγελικές προτάσεις. Υπερέβαλαν.

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ πρέπει να είναι αυστηρή, αλλά όχι άδικη. Οι ποινές πρέπει να είναι ανάλογες με τη βαρύτητα των πράξεων, δεν πρέπει να οδηγούν στην εξόντωση. Το κράτος δικαίου πρέπει να είναι πάνω από οποιαδήποτε σκοπιμότητα.