Ο Ελληνικός Λαός δεν είναι Παρίας

Θεόδωρος Μαριόλης

Αν. Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Για λόγους που παραμένουν ασαφείς, ακόμα και στον ίδιο, ο ελληνικός λαός εκχώρησε βασικά εργαλεία της οικονομικής πολιτικής. Συγκεκριμένα, με την ένταξη της χώρας στη Ζώνη του Ευρώ, οι εθνικές αρχές δεν είναι σε θέση:

(1). Να ασκούν εμπορική (δασμολογική και μη δασμολογική), συναλλαγματική, και νομισματική πολιτική.

(2). Να αυτοκαθορίζουν τη δημοσιονομική πολιτική.

(3). Να θέτουν περιορισμούς στη διεθνή κίνηση των χρηματικών κεφαλαίων.

          Αυτή η εκχώρηση έχει δύο, κυρίως, επιπτώσεις:

(1). Την αποσάθρωση της παραγωγικοτεχνικής βάσης της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το δημόσιο έλλειμμα και χρέος, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και το εξωτερικό χρέος, την ανεργία.

(2). Το τέλος της οικονομικής πολιτικής: οι εθνικές αρχές είναι αναγκασμένες, είτε το επιθυμούν είτε όχι, να προβαίνουν συστηματικά σε περικοπές των δημοσίων δαπανών και των μισθών. Να ανταποκρίνονται, με τον ίδιο πάντοτε τρόπο, στις εξελίξεις παρά να τις επηρεάζουν.

          Το τελευταίο διάστημα, και σε συνθήκες ιδιόμορφων λαϊκών κινητοποιήσεων, των οποίων ο χαρακτήρας θα μπορούσε να προσεγγιστεί με τον λησμονημένο όρο «Ανορφία» (Anorfia), εκτυλίσσεται διαδικασία αντιστροφής των αρχών της οικονομικής επιστήμης και, εν τέλει, της πραγματικότητας. Διαδικασία τρομοκράτησης του ελληνικού λαού: το ενδεχόμενο «επιστροφής στη δραχμή» εκδίδεται ως συντέλεια.

          Όχι! Ο ελληνικός λαός δεν είναι παρίας. Συνειδητοποιώντας ότι τα «νέα» μέτρα δεν υπογραμμίζουν παρά το αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει, αρχίζει να αυτοδιδάσκεται την οικονομική και την πολιτική επιστήμη. Εάν το θελήσει, όχι μόνον θα ξαναποκτήσει το δικό του νόμισμα, αλλά και θα συμβάλλει, με τους δικούς του όρους, στον παγκόσμιο καταμερισμό-συνδυασμό εργασίας.