ΣΕΒ: Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω

Πηγή: euro2day

του Γελαντάλις Μ.

Ξανά "χτύπησε" ο ΣΕΒ βάζοντας ακόμη μία "βόμβα" στα εργασιακά. 

Στο σχετικό θέμα της Αλεξάνδρας Γκίτση σημειώνεται πως σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ "…η άρση 250 εμποδίων θα πολλαπλασιάσει τη δυνατότητα των ελληνικών επιχειρήσεων να λειτουργούν με ανταγωνιστικότητα και θα μεγιστοποιήσει τη συνεισφορά τους στην αναπτυξιακή προσπάθεια και προοπτική της χώρας". 

Και αν στις 72 σελίδες της έκθεσης του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιώνπεριλαμβάνονται αρκετές χρήσιμες επισημάνσεις και ενδιαφέρουσες προτάσεις (κατά την εκτίμησή μας στις ενότητες 15 - Φορολογία Κεφαλαίου, 23 - Εργοδοτικές και Ασφαλιστικές Εισφορές και 26 - Επιχειρηματικότητα - Ανάπτυξη), δεν μπορεί παρά να θεωρήσει κάποιος το σχετικό πόνημα αφορμή για την υπενθύμιση σειράς παθογενειών της ελληνικής πραγματικότητας. 

Μια επιχειρηματικότητα χωρίς εμπόδια (όπως τιτλοφορείται) η δράση του ΣΕΒ, σαν να αναφέρεται σε έναν ιδιωτικό τομέα που την περίοδο της μεταπολίτευσης ελάχιστη σχέση και διασύνδεση είχε με την πολιτική εξουσία, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, σαν να μη μεγεθύνθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα ακριβώς λόγω της καταλυτικής -συχνά προνομιακής- σχέσης του με το ευρύτερο Δημόσιο, σαν να μην έφτασε η χώρα (πολιτικά, οικονομικά) στην πρώτη θέση της διαφθοράς, σαν να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και της σοβαρότητας της κατάστασης ο ισχυρός επιχειρηματικός κόσμος, σε μεγάλο μέρος του. 

Μια εγχώρια επιχειρηματικότητα που, αν και επικαλείται (από κοινού με τους πολιτικούς) το "εθνικό χρέος", φέρεται, με ενδεικτικότερους τους τελευταίους μήνες: 

- να έχει "φυγαδεύσει" μεγάλο μέρος προσωπικών και επιχειρηματικών κεφαλαίων εκτός συνόρων, 

- να αδυνατεί ακόμη και τώρα να αρθρώσει έναν πρακτικό αντί-λογο στηρίζοντας, λόγου χάρη, τα ελληνικά ομόλογα, τις ελληνικές εξαγωγές, τις θέσεις εργασίας, 

- να έχει μεταφέρει μέρος της δραστηριότητας, της παραγωγής, των χορηγήσεων και των κοινοτικών κονδυλίων, συμβάλλοντας στην ερήμωση της περιφέρειας και στην αποβιομηχάνιση παραδοσιακά εργατικών περιοχών (λ.χ. Ημαθία), 

- να μακροημερεύει σε προσωπικό επίπεδο, ενώ έχει πτωχεύσει επιχειρηματικά, συνεχίζοντας να προκαλεί καθημερινά, 

- να στρέφει την "πλάτη" σε πραγματικά εθνικές πρωτοβουλίες ανθρώπων οι οποίοι σε καιρούς χαλεπότερους αναδείχθηκαν μέσω της προσφοράς του σε Ευεργέτες, σε Μεγάλους Χορηγούς,προσφέροντας εκτός από υλική βοήθεια την εξίσου σημαντική κοινωνική, ανθρώπινη, αλληλέγγυα αρωγή στους πολλούς. 

Ασφαλώς και έχουν τη σημασία τους οι εκθέσεις του κάθε Συνδέσμου και Επιχειρηματικού Φορέα. 

Αλλά, κατά την εκτίμησή μας, η μ ο ν ο μ ε ρ ή ς προσέγγιση ενός προβλήματος, η μονομερής διαπίστωση των λόγων της παθογένειας, η μ ο ν ο μ ε ρ ή ς -και σχεδόν… παπική- καταγγελτική, πατερναλιστική συνεισφορά τους δεν νομίζουμε πως -επί της ουσίας- συμβάλλουν στην ανάπτυξη αυτού του τόπου.