Το ΠΑΣΟΚ Σέχτα του Μνημονίου;

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ (5/9)

του Λ. Βατικιώτη

Το ξανασκέφτεται η αστική τάξη;

ΟΛΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ;

Ρεσιτάλ υπεράσπισης του μνημονίου και της καταστροφικής, όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται πια, προσφυγής στον μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ έδωσε «ο άνθρωπος των Γερμανών» στην Ελλάδα, μιλώντας προχθές το βράδυ στις εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Στην ομιλία του δεν παρέλειψε να στηλιτεύσει τα «σφάλματα της μεταπολίτευσης», εννοώντας φυσικά τα ψιχία κοινωνικού κράτους που δημιουργήθηκαν κάτω από την πίεση των εργατικών αγώνων, κυρίως όμως να εμφανίσει τις οδηγίες του μνημονίου ως μονόδρομο. Το ίδιο κάνουν όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους. Χαρακτηριστικότερος όλων ο Λοβέρδος, που στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της προηγούμενης εβδομάδας συνηγορούσε και αυτός στην ανάγκη υπέρβασης του μνημονίου, αφού όμως πρώτα «εκπληρώσουμε στο ακέραιο» τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από αυτό!

Η εμμονή της κυβέρνησης στην υπεράσπιση του μνημονίου προκαλούν εντύπωση λόγω των αλλαγών που έχουν συντελεστεί το τελευταίο σύντομο χρονικό διάστημα. Ειδικότερα, στους τέσσερις μήνες που μεσολάβησαν από την ψήφιση του κατάπτυστου μνημονίου με το οποίο επιβλήθηκε οικονομική χούντα, η κοινωνική βάση στήριξης των επιλογών της κυβέρνησης έγινε τόσο λεπτή που είναι πλέον σχεδόν… αδιόρατη. Οι δραματικές αλλαγές που έφερε το μνημόνιο, που είναι πλέον είναι μη αντιστρεπτές, οδηγούν το ελληνικό κεφάλαιο στην επανεξέταση της στήριξης που παρέχει στην κυβέρνηση του «ανθρώπου των Γερμανών».

Η διαφοροποίηση του προέδρου του ΕΒΕΑ από την γραμμή στήριξης του μνημονίου πριν δύο εβδομάδες δηλώνει πολλά. Όπως και η φράση του για «τοκογλυφική διαδικασία» που υπονοούσε τις υπερεξουσίες που συγκέντρωσαν οι τράπεζες το τελευταίο διάστημα. Τυχαία βραβεύουν τον «άνθρωπό τους» οι Γερμανοί μαζί με τον Άκερμαν, τον πρόεδρο της Ντόιτσε Μπανκ; Το ίδιο συμπέρασμα, της σταδιακής αναθεώρησης της αρχικής θέσης της αστικής τάξης που ήταν υπέρ του μνημονίου, υποδήλωνε και το πρωτοσέλιδο του Βήματος πριν δύο εβδομάδες που εξέθετε την τρόικα για τα σφάλματά της. Το σχόλιο επίσης του Α. Παπαχελά στην πρώτη σελίδα της Καθημερινής, την Τετάρτη 1 Σεπτέμβρη, με το οποίο αναθεωρούσε εκ βάθρων όλα όσα έγραφε επί μήνες: «Σημαντικά κομμάτια της εφαρμογής του μνημονίου δεν φέρνουν αποτελέσματα… Το πρόβλημα όμως τώρα είναι ότι σε λίγο δεν θα καεί το όποιο “λίπος” της ελληνικής οικονομίας, αλλά ένα σημαντικό τμήμα της υγιούς, παραγωγικής οικονομίας. Υγιείς επιχειρήσεις δυσκολεύονται να δανεισθούν από τις τράπεζες, καλούνται να πληρώσουν μεγαλύτερους φόρους και περιμένουν ακόμη να εισπράξουν όσα τους οφείλει το κράτος».

Απέναντι σε αυτή την πολύπλευρη αμφισβήτηση η «σέχτα του μνημονίου», όπως έχει μετεξελιχθεί το ΠΑΣΟΚ 36 χρόνια μετά την ίδρυσή του, επιλέγει τη φυγή προς τα μπρος: Νέα αντιλαϊκά μέτρα που δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την θέση της εργασίας και νέες παροχές προς το κεφάλαιο. Με αυτά τα δύο υλικά επιχειρεί να συγκολλήσει εκ νέου την ταξική του συμμαχία με το κεφάλαιο, οξύνοντας όμως την κρίση νομιμοποίησης στην κοινωνική πλειοψηφία και το δημοσιονομικό πρόβλημα που υποτίθεται ότι πασχίζει να επιλύσει.

Νέα μέτρα απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων είναι έτοιμη να ανακοινώσει η κυβέρνηση τις επόμενες εβδομάδες, ακόμη και πριν τις περιφερειακές εκλογές. Η αποτυχία της να υλοποιήσει τους στόχους του μνημονίου την οδηγούν σε ολοένα και πιο φιλοεργοδοτική πολιτική, η οποία όμως μακροπρόθεσμα μεγαλώνει το έλλειμμα και οξύνει τις δημοσιονομικές ανισορροπίες. Ως αποτέλεσμα πριονίζει το κλαδί στο οποίο κάθεται.

Παροχές στο κεφάλαιο υπό τη μορφή επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών αναμένεται να ανακοινώσει η κυβέρνηση

Διαστάσεις χιονοστιβάδας παίρνουν οι αρνητικές εξελίξεις στην οικονομία. Κοινή συνισταμένη όλων είναι η βύθιση σε μια ύφεση χωρίς προηγούμενο στα μεταπολεμικά χρονικά.

Μένοντας μόνο στις ποιο πρόσφατες εξελίξεις, ξεχωρίζουμε: Πτώση κατά 32% της οικοδομικής δραστηριότητας τον Αύγουστο του 2010, σε σύγκριση με πέρυσι, σύμφωνα με το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Μείωση των λιανικών πωλήσεων τον Ιούνιο, σε ετήσια βάση κατά 4,9%. Η αρνητική εικόνα των λιανικών πωλήσεων συμπληρώνεται επίσης με την πτώση των πωλήσεων στα πολυκαταστήματα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους σε ένα επίπεδο της τάξης του 11%. Κακό οιωνό αποτελεί και η εξέλιξη της τραπεζικής χρηματοδότησης παρότι εδώ είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε τα αίτια από τα αποτελέσματα, υπό την έννοια πως οι φειδωλές δανειοδοτήσεις δεν αποτελούν μόνο σύμπτωμα της κρίσης αλλά σε ένα βαθμό και πρωτογενές αίτιο που οξύνει τις μορφές εμφάνισής της. Σε κάθε περίπτωση προοιωνίζονται εμπόδια στην αναπαραγωγή (του κεφαλαίου). Με βάση λοιπόν στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας ο ετήσιος ρυθμός ανόδου των συνολικών χρηματοδοτήσεων στον εγχώριο ιδιωτικό τομέα τον Ιούλιο διαμορφώθηκε στο 2%, όταν τον Ιούνιο ήταν 2,4% και τον Δεκέμβριο του 2009, ήταν 4,2%. Ανησυχία προκαλεί και η εξέταση των επιμέρους, κλαδικών χρηματοδοτήσεων καθώς καθαρή μείωση παρατηρήθηκε στην βιομηχανία (-2,2%) και στο εμπόριο (-1,8%), οριακή άνοδο στη γεωργία (0,2%) και σημαντική αύξηση (8,7%) πολλαπλάσια της μέσης στις χρηματοδοτήσεις προς τα λοιπά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που έχουν σχετικά ασήμαντη συμβολή στην απασχόληση, ενώ οι δραστηριότητές τους είναι πολύ χαμηλής προστιθέμενης αξίας.

Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως προήλθε από το αρνητικό ρεκόρ που κατέγραψαν τα κέρδη εξαμήνου των εισηγμένων επιχειρήσεων κι αυτό μάλιστα παρά την αύξηση του κύκλου εργασιών τους κατά 5%. Οι συνολικές ζημιές τους ανήλθαν σε 1,37 δισ. ευρώ, όταν το αντίστοιχο εξάμηνο του 2009 ήταν εμφάνισαν κέρδη 3 δισ. και το πρώτο εξάμηνο του 2008, κέρδη 6 δισ. ευρώ. Η εμφάνιση ζημιών παρόλα αυτά δεν είναι πρωτοφανής στο χρηματιστήριο Αθηνών. Πολλές φορές στο παρελθόν έχει ξανασυμβεί (π.χ. το τέταρτο τρίμηνο του 2008 και του 2009) με υψηλές ζημιές να επικεντρώνονται σε μια μικρή ομάδα επιχειρήσεων. Αυτό όμως που δεν έχει προηγούμενο είναι η πλειοψηφία των εισηγμένων να εμφανίζει ζημιές και κερδοφόρες να είναι μόνο μια μειοψηφία. Όπως ακριβώς συμβαίνει φέτος με 144 (το 54%) από τις 265 να εμφανίζουν ζημιές και 121 (το 46%) μα εμφανίζει κέρδη.

Η μείωση των κερδών των εισηγμένων, που αποτελούν την αφρόκρεμα του ελληνικού κεφαλαίου, δείχνει τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε η εφαρμογή του μνημονίου στην οικονομία. Δευτερευόντως δεν αποκλείεται να μην είναι τόσο «αθώα», ούτε και ευθύγραμμο αποτέλεσμα της κρίσης. Ενδέχεται δηλαδή η εμφάνιση ζημιών να αποτέλεσε την αυθόρμητη αντίδραση των εισηγμένων στα μέτρα έκτακτης φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να δώσει την εντύπωση της δίκαιης κατανομής φορολογικών βαρών. Έτσι βέβαια φαίνεται, ακόμη μια φορά, η υποκρισία της κυβέρνησης. Γιατί, το παραπάνω συμπέρασμα σχετικά με την απόκρυψη κερδών που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού θα έπρεπε να στείλει το ΣΔΟΕ στα λογιστήρια των εισηγμένων. Αντί όμως να πάνε εκεί, που είναι τα εκατομμύρια, κυνηγάνε όσους ψωνίζουν τσολιαδάκια χωρίς απόδειξη στα τουριστικά μαγαζιά των Κυκλάδων…

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω εξελίξεων είναι τα φορολογικά έσοδα να επιδίδονται σε βαθιές καταδύσεις. Μόνο από την κατακόρυφη και μη προβλεπόμενη πτώση των κερδών των εισηγμένων το δημόσιο αναμένεται να χάσει το 50% των φορολογικών εσόδων που υπολόγιζε. Ειδικότερα και με βάση δημοσιεύματα ενώ το 2010 έχει προϋπολογισθεί η είσπραξη 3 δισ. ευρώ, το 2011 δεν πρόκειται τα φορολογικά έσοδα από τις εισηγμένες να ξεπεράσουν το 1,5 δισ. ευρώ. Βουτιά έχουν κάνει και τα έσοδα από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα προϊόντα καπνού, ο οποίος φόρος μόνο το 2010 αυξήθηκε τρεις φορές! Απογοήτευση προκαλούν στην κυβέρνηση και τα έσοδα από την τακτοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων. Έχοντας περάσει οι πέντε από τους εννέα μήνες στους οποίους θα πρέπει να προσέλθουν οι ενδιαφερόμενοι για να πληρώσουν, από το 1,5 εκ. χώρων που εκτιμάται ότι θα πρέπει να δηλωθούν, μέχρι το τέλος Αυγούστου δηλώθηκαν μόνο 60.000! Πώς να μαζευτεί έτσι το 1,5 δισ. ευρώ που ευελπιστεί να συγκεντρώσει το υπουργείο Οικονομικών; Πως άραγε θα μαζευτούν και τα 980 εκ. ευρώ που αναμένει το δημόσιο για το τρέχον έτος από τις ταξινομήσεις νέων ΙΧ, όταν τον Αύγουστο καταγράφηκε πτώση της τάξης του 69% σε σχέση με πέρυσι, με αποτέλεσμα παράγοντες του κλάδου να εκτιμούν τα αναμενόμενα έσοδα το πολύ στα δύο τρίτα των προβλεπομένων.

Φαίνεται επομένως πως η υστέρηση των φορολογικών εσόδων ύψους 770 εκ. ευρώ δεν καλύπτεται εύκολα, όπως δηλώνει η κυβέρνηση. Αντίθετα αποτελεί μόνο την αρχή μιας διαδικασίας απόκλισης των υλοποιούμενων στόχων από αυτούς που προϋπολογίζονται στη βάση της οποίας βρίσκεται η ύφεση που προκάλεσαν στην αγορά τα μέτρα ΔΝΤ – ΕΕ. Όσο θα βαθαίνει η ύφεση το επόμενο διάστημα, κι αυτό θα γίνεται με μαθηματική ακρίβεια, τόσο οι στόχοι του μνημονίου για τα έσοδα θα απομακρύνονται. Υπό το φως αυτής της εξέλιξης μελετά η κυβέρνηση  εναλλακτικά σενάρια απέναντι στο σχέδιο μετάταξης βασικών ειδών κατανάλωσης από την κατηγορία ΦΠΑ του 11% σε αυτή του 23%, που είναι σίγουρο (τώρα πια ακόμη και για τους κυβερνητικούς!) ότι θα αποτελέσει τη χαριστική βολή στην κατανάλωση.

Η απόκλιση που καταγράφεται στα φορολογικά έσοδα βεβαιώνει ότι το ζητούμενο της «χημειοθεραπείας» δεν ήταν η τακτοποίηση των δημόσιων οικονομικών αλλά ο διπλός στόχος της διάσωσης των γερμανικών και άλλων τραπεζών με τα 110 δισ. και της αφαίρεσης των εργατικών κατακτήσεων. Προς απόδειξη τα νέα μέτρα που αναμένεται να λάβει η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες, ως απόρροια του δεύτερου «επικαιροποιημένου» κατά την ΠΑΣΟΚική μνημονίου. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι επιδεινώνουν το δημοσιονομικό πρόβλημα και αφαιρούν από τις σχέσεις εργασίας και τα τελευταία κιγκλιδώματα ασφαλείας.

Τρεις νέες αλλαγές βρίσκονται συγκεκριμένα επί θύραις στα εργασιακά. Η πρώτη αφορά την θεσμοθέτηση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών. Η μεταφορά του κέντρου βάρους των συλλογικών συμβάσεων όλο και πιο χαμηλά ισοδυναμεί με την αναβάθμιση και τη θωράκιση της εξουσίας που έχει ο κάθε εργοδότης στον χώρο εργασίας και την συντριβή κάθε έννοιας γενικής κλαδικής διεκδίκησης. Αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής θα είναι μια γενική υποβάθμιση των όρων αμοιβής και των σχέσεων εργασίας. Το δεύτερο μέτρο σχετίζεται με το καθεστώς διαιτησίας. Αφορά την διευκόλυνση της εργοδοσίας ώστε να πάψει να σύρεται σε αναγκαστικούς συμβιβασμούς στη διαδικασία υπογραφής συλλογικών συμβάσεων. Τέλος η τρίτη και φαρμακερή αλλαγή σχετίζεται με την κατάργηση της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων σε όσους εργοδότες δεν συμμετέχουν σε συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής θα είναι η απόσυρση όλων των εργοδοτών από κάθε σχετική διαδικασία η οποία μέσα σε ένα – δύο χρόνια θα καταστεί παρελθόν! Και τότε από τις αυξήσεις μέχρι τα ωράρια εργασίας, κάθε τι που αφορά τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης θα επαφίεται στην καλή θέληση του εργοδότη! Ένας πραγματικός κοινωνικός Μεσαίωνας, μια ολική επαναφορά του Ζερμινάλ στον 21^ο αιώνα!

Αν για τους εργαζόμενους το μόνο που έχει να προσφέρει η «σέχτα του ΔΝΤ» είναι επιστροφή στην βαρβαρότητα, για το κεφάλαιο έχει να προσφέρει νέες παροχές! Ακούγεται σκανδαλώδες, αλλά είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που θα την συναντάμε όλο και πιο συχνά όσο οι προκλήσεις της κυβέρνησης μένουν αναπάντητες και το ένα αντιλαϊκό μέτρο υποδέχεται το άλλο, οδεύοντας από εργασιακό σε ασφαλιστικό κι από φορολογικό σε νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ. Την ίδια ώρα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Πεταλωτής, δηλώνει ότι η μεγαλύτερη παροχή που έχει να κάνει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ είναι να μην εξαγγείλει παροχές χωρίς αντίκρισμα, την ίδια ώρα το επιτελείο του προετοιμάζει νέες παροχές προς το κεφάλαιο. Άλλωστε, πίσω από τις διαμαρτυρίες του ΣΕΒ για απουσία μέτρων ανάπτυξης αυτό για το οποίο πιέζουν οι κρατικοδίαιτοι βιομήχανοι είναι νέες παροχές. Έτσι, αυτό που σκέφτεται να εξαγγείλει η κυβέρνηση από το βήμα της ΔΕΘ, κάνοντας ταυτόχρονα και μια επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας, είναι η κρατική επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Τα λεφτά μάλιστα θα τα παίρνουν οι εργοδότες όχι εάν και εφόσον δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά υπό τον όρο να μην απολύουν! Θα πρόκειται για ενέσεις ρευστού που θα μειώσουν αυτόματα το εργατικό κόστος, βελτιώνοντας τα κέρδη κάθε επιχείρησης – μικρής και μεγάλης. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση θα προσποιείται ότι παίρνει μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας ενώ το μόνο που θα κάνει θα είναι να ενισχύει το κεφάλαιο.

Νέα μείωση της φορολογίας επιχειρήσεων 

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ

Παράλληλα με την επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών η κυβέρνηση σκέφτεται να μειώσει ακόμη πιο χαμηλά τη φορολόγηση των ανωνύμων εταιρειών. Αποτέλεσμα και αυτού του μέτρου θα είναι η στήριξη των ανωνύμων εταιρειών, πολύ δε περισσότερο των πολυεθνικών μιας και σύμφωνα με δημοσιεύματα θα υπάρχει ειδική μέριμνα για τις ξένες επιχειρήσεις, με πρόβλεψη να πληρώνουν ακόμη πιο χαμηλούς φόρους. Περιττό να ειπωθεί πως τόσο η μείωση των εταιρικών φόρων όσο και η επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών θα οξύνουν το δημοσιονομικό πρόβλημα, καθώς θα μεγαλώσουν το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού. Αλλά ποιος νοιάζεται αν είναι να πάρει τα χρήματα το κεφάλαιο;

Την εβδομάδα που πέρασε, με αφορμή την κατάθεση από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών του επίμαχου νομοσχεδίου, φάνηκε και το πραγματικό ζητούμενο από την απελευθέρωση των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων. Η διευκόλυνση της ίδρυσης εταιρειών, συγκεκριμένα, που θα ελέγχουν το εμπόριο και τις μεταφορές αποτελεί το στόχο των προωθούμενων αλλαγών, όπως φαίνεται από τις προτεινόμενες ρυθμίσεις. Όσο για τα άλλα, από την εξυπηρέτηση του πολίτη μέχρι την πτώση των τιμών, δεν λέγονταν παρά για να αποκτήσει φιλολαϊκή ένδυση η επίθεση της κυβέρνησης. Οι φορτηγατζήδες έτσι, με δεδομένη την κοινωνική διαφοροποίηση και διαστρωμάτωση που υπάρχει στο εσωτερικό τους – η οποία εξηγεί και την άτακτη υποχώρησή τους (όπως άλλωστε και οι περιπτεράδες που απεργούν την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή) γίνονται βορρά στην αδηφαγία του μεγάλου και του πολυεθνικού κεφαλαίου που λόγω της κρίσης τους αφαιρεί βάναυσα την προστασία που έχαιραν επί δεκαετίες και τα εγγυημένα περιθώρια κέρδους που είχαν εξασφαλίσει.

Η τριετής περίοδος χάριτος και μπόλικες μεταβατικές διατάξεις φαίνεται να αποτελούν την οδό που θα επιλέξει η κυβέρνηση για την φιλελευθεροποίηση κι άλλων επαγγελμάτων όπως των δικηγόρων, των συμβολαιογράφων, των μηχανικών, των δικηγόρων, των ελεγκτών, κοκ. 

Καμιά περίοδος χάριτος δεν προβλέπεται αντίθετα για τους δημόσιους υπαλλήλους, το πολύ μέχρι τις περιφερειακές εκλογές. Αμέσως μετά ένα μπαράζ υποχρεωτικών μετατάξεων και το νέο μισθολόγιο, με την κατάργηση των περισσότερων επιδομάτων, θα σημάνουν ένα νέο γύρο επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα.

ΣΕ ΥΨΗ ΡΕΚΟΡ

Διεθνής έκρηξη της ανεργίας

ΣΤΟ 30% ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η κοινωνική καταστροφή που φέρνει η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται πουθενά αλλού πιο εμφανής όσο στην απασχόληση, στην αύξηση της ανεργίας.

Το κακό είναι παγκόσμιο κι αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα η ανεργία δε λέει να πέσει κάτω από τη ζώνη του 10%. Τον Αύγουστο στον ιδιωτικό τομέα δημιουργήθηκαν μόλις 67.000 θέσεις εργασίας όταν, λόγω της αύξησης του εργατικού δυναμικού, για να διατηρηθεί η ανεργία σταθερή πρέπει να δημιουργούνται 125.000 νέες θέσεις εργασίας τον μήνα. Να σημειωθεί πως στη διάρκεια της τρέχουσας ύφεσης χάθηκαν 7,5 εκ. θέσεις εργασίας, με τους μισούς που έχασαν τη δουλειά τους να εντάσσονται στους μακροχρόνια άνεργους, μένοντας χωρίς απασχόληση για παραπάνω από 27 μήνες. Στην ευρωζώνη επίσης η ανεργία κινείται στο 10%, πλήττοντας 16 εκ. εργαζόμενους. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί το γεγονός ότι η ανεργία αυξήθηκε (κατά 668.000 άτομα σε σχέση με πέρυσι) παρότι το δεύτερο τρίμηνο του 2010 καταγράφηκε μεγέθυνση ρεκόρ για την τελευταία τετραετία, της τάξης του 4%. Επομένως, ακόμη και η έξοδος της οικονομίας από το τούνελ, η υπέρβαση δηλαδή της φάσης συρρίκνωσης του ΑΕΠ (που στην Ελλάδα δεν πρόκειται να συμβεί πριν το 2012 κι ας ορκίζεται περί του αντιθέτου η κυβέρνηση) δεν σημαίνει τέλος στα βάσανα των εργαζομένων.

Συμπέρασμα που τονίζει τον κοινωνικά άδικα και πολωτικό χαρακτήρα της εξόδου και έχει πολύ μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, δεδομένου ότι ακόμη δεν έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού. Εκεί δηλαδή που έφθασαν οι περισσότερο ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες πριν δύο χρόνια κι έκτοτε κέρδη και παραγωγή πήραν την ανιούσα ενώ απασχόληση και μισθοί είναι ακόμη στον πάτο. Η αιτία όλων αυτών έγκειται στην υποκατάσταση ζωντανής εργασίας από νεκρή που ακολουθείται ως μέθοδο υπέρβασης της κρίσης από το κεφάλαιο. Και ως ανεπιθύμητο αποτέλεσμα έχει να μην ξεκινάει ποτέ ένας ρωμαλέος γύρος ανάκαμψης των κερδών λόγω του ότι η μοναδική πηγή κερδών, η ανθρώπινη εργασία, τείνει να γίνει είδος προς εξαφάνιση.

Στην Ελλάδα η μια δυσάρεστη πρόβλεψη διαδέχεται την άλλη. Στελέχη για παράδειγμα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ προβλέπουν ότι το 2011 (τότε που ο υπουργός Οικονομικών προβλέπει… βελτίωση της οικονομίας, σύμφωνα με όσα δήλωσε σε συνέντευξή του σε διεθνές μέσο) η πραγματική ανεργία θα ξεπεράσει το 30% και οι άνεργοι το 1,5 εκ. Η πρόβλεψη αυτή διατυπώνεται στην βάση της καθίζησης που παρατηρείται στους κλάδους εκείνους που παρουσιάζουν την μεγαλύτερη απασχόληση, όπως είναι ο τουρισμός και οι κατασκευές. Λόγω επίσης του Καλλικράτη και του εκτεταμένου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Η μείωση των θέσεων εργασίας και η ελαστικοποίηση όσων απομείνουν που συνοδεύει κάθε ξεπούλημα δημόσιας επιχείρησης αποτελούν ωρολογιακή βόμβα για το επίπεδο απασχόλησης που συνεχώς φθίνει οδηγώντας στα ύψη τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Εν κατακλείδι: ένταση της κυβερνητικής επίθεσης (όπως άφησε να φανεί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τα σενάρια που τροφοδότησε η συνάντησή του με τον Λ. Παπαδήμο), όξυνση του δημοσιονομικού προβλήματος παρά τα μέτρα φωτιά που λαμβάνονται εις βάρος των εργαζομένων και εκτίναξη της ανεργίας σε επίπεδα χωρίς προηγούμενο για ειρηνικές περιόδους είναι σε αδρές γραμμές το μέλλον που μας επιφυλάσσει η κυβέρνηση. Για αυτό το λόγο πρέπει να ανατραπεί μαζί με το μνημόνιο και την οικονομική χούντα του ΔΝΤ και της ΕΕ, κάτω από τους λαϊκούς και εργατικούς αγώνες.