Η ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ

ΠΗΓΗ: ΜΑΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ

Μια αριστερά που θέλει να είναι ειλικρινής απέναντι στον κόσμο και ταυτόχρονα να κάνει πολιτική στο επίμαχο  και όχι σε φανταστικά ζητήματα πρέπει να πει σταράτα και επιχειρηματολογημένα ότι επιβίωση των εργαζόμενων, βελτίωση της θέσης τους, ανασυγκρότηση της οικονομίας και δημοκρατία αποκλείονται υπό την καταδίκη του όλο και αυξανόμενου δημόσιου χρέους και μέσα στην Ευρωζώνη.

 Να έχει σαφές πρόγραμμα, ώστε ακόμη και σε ενδεχόμενο αποβολής ή άτακτης φυγής της χώρας να μπορεί να κρίνει ο κόσμος ποια βήματα πρέπει να γίνουν και να μπορεί να τα υποστηρίξει χωρίς πανικό. Κανονικά, μια αριστερά που σέβεται τον εαυτό της και αντιλαμβάνεται τις ιστορικές  ευθύνες της έπρεπε να συζητά σήμερα τι θα γίνει με τις τράπεζες, πώς θα λυθούν προβλήματα που σχετίζονται με τις εισαγωγές τροφίμων, φαρμάκων και πετρελαίου, πού θα απευθυνθεί η χώρα ώστε να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη της διαβίωσης και κίνησης της οικονομίας και να προτείνει λύσεις μετά τη στάση πληρωμών προς τους δανειστές και  εκτός της ζώνης του ευρώ.

Η σχεδιαζόμενη "δημοσιονομική ένωση" --το δημοσιονομικό σύμφωνο-- που περιλαμβάνει 26 από τις 27 (πλην Βρετανίας) χώρες της Ε.Ε., με δρακόντειους όρους, τους αναφέρει η Όλγα Μοσχοχωρίτου στο μήνυμά της, και αυτόματες κυρώσεις ουσιαστικά επεκτείνει τους υποδουλωτικούς όρους της ευρωζώνης σε όλη την Ε.Ε. και  καθιστά ακόμη πιο αμφίβολή την παραμονή στην Ε.Ε. προκειμένου να επιβιώσουν οι χώρες ιδίως της περιφέρειας.

Είναι  επείγον  να μιλήσει η αριστερά με σαφήνεια και να προτείνει ένα πρόγραμμα διεξόδου.

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σήμερα , και συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό, είναι μια αριστερά που λέει στον εργαζόμενο κόσμο ότι μπορεί να γίνει αναδιανομή εισοδήματος, ότι μπορεί να υπάρξει κοινωνικό κράτος κ.λπ.  και ότι εξασφαλίζονται τα δημοκρατικά του δικαιώματα εντός αυτών των υπερεθνικών ιμπεριαλιστικών οργανισμών που του έφεραν τον τραπεζίτη της Goldman Sachs για πρωθυπουργό και σχεδιάζουν εκτροπές επί εκτροπών. Η οικονομική ολιγαρχία και το πολιτικό της προσωπικό έχουν συμφέροντα που ικανοποιούνται από αυτή την κατάσταση ή μάλλον, και ιδίως μετά το ξέσπασμα της κρίσης, θα βρίσκονταν σε πολύ δυσμενή θέση στον κοινωνικό συσχετισμό δυνάμεων αν δεν υπήρχε η Ευρωζώνη και η θεσμική ισχύς της μέσω της οποίας επέβαλαν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και δυναμώνουν τη θέση τους .

Αυτοί και άλλοι που τώρα βρίσκονται εκτός νομής εξουσίας και φαντασιώνονται ότι μπορεί να διαπραγματευτούν ίσοις όροις με τη Μέρκελ έχουν τους ιδιοτελείς λόγους τους ή τις αυταπάτες τους να διαχέουν ψεύδη επί ψευδών, η μαχόμενη αριστερά όμως;  

Κι ας μην μπερδεύουμε μονίμως ορισμένα πράγματα: το αριστερό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση δεν αποτελεί όρο απαράβατο για τους λαϊκούς αγώνες ή τον ξεσηκωμό του κόσμου, που μπορεί να προκληθεί ακόμη και από μια δευτερεύουσα αφορμή, όταν το ποτήρι θα έχει ξεχειλίσει, είναι όμως απαραίτητο για την ευόδωσή του.