ΠΗΓΗ: Konstantakopoulos.blogspot.com
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
“Μνημόνιο ή χρεωκοπία;”, εξακολουθεί να υποστηρίζει μια χρεωκοπημένη κυβέρνηση μιας χρεωκοπημένης χώρας, την ίδια στιγμή που δεν περνάει μέρα χωρίς να επιβεβαιώνεται η δραματική πορεία της Ελλάδας προς την καταστροφή. Οι “γιατροί” μας, Τρισέ, Μέρκελ και Στρως Καν, αφού πρώτα μας έβαλαν στην εντατική δια του Μνημονίου, μας αφαιρούν τώρα ένα-ένα τα όργανα, ισχυριζόμενοι, μαζί με τον τέταρτο από αυτούς τους άθλιους σωματοφύλακες, την ελληνική κυβέρνηση, ότι έτσι θα μας σώσουν! Μας αφαίρεσαν πρώτα, σε λιγότερο από ένα χρόνο, το υποτυπώδες κοινωνικό κράτος που αποκτήσαμε σε διάστημα ενός αιώνα. Ετοιμάζονται τώρα να κατακρεουργήσουν το κράτος μας λεηλατώντας ότι έχει απομείνει από τον δημόσιο πλούτο μας. Και θέλουν να ακρωτηριάσουν τον στρατό μας. Πριν μας επέβαλαν εξοπλισμούς για να βοηθάνε τις βιομηχανίες τους, τώρα τους περικόπτουν για να ενισχύσουν τις τράπεζές τους.
Μα υπάρχει άλλη λύση; Ποιος θα σχηματίσει κυβέρνηση; Με ποιό τρόπο θα αντιμετωπίσει η χώρα το χρέος της; Μην έχοντας θετικά επιχειρήματα για να υποστηρίξει την πολιτική της, αυτή η κυβέρνηση ειδικεύεται στην τρομοκράτηση και ενοχοποίηση του ελληνικού λαού και στη δυσφήμηση μιας χώρας, που έχει καταλήξει να σέρνεται, αναξιοπρεπής και προδομένη, στα πόδια της Τρόικας. ¨Ολοι ξέρουμε ότι τα πολιτικά υποκείμενα που διαθέτουμε είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αλλά το πραγματικό δίλημμα που έχουμε δεν είναι μεταξύ μιας αμφίβολης σωτηρίας δια του Μνημονίου και της αβεβαιότητας μιας πολιτικής κρίσης. Το πραγματικό δίλημμα είναι μεταξύ της βεβαιότητας του θανάτου με αυτή την κυβέρνηση και με τις πολιτικές του Μνημονίου αφενός, τις αβεβαιότητες και τα ρίσκα της προσπάθειας να βρούμε άλλη διέξοδο, αφετέρου. Το πραγματικό δίλημμα μπροστά μας είναι μεταξύ της βεβαιότητας του θανάτου και της αβεβαιότητας της ζωής. Ποιος θα διάλεγε την πρώτη;
Το πρόβλημα με αυτή την κυβέρνηση δεν είναι μόνο η πολιτική της, είναι η ίδια. Δεν μπορεί να κάνει άλλη πολιτική, δεν έχει την κουλτούρα, τα προσόντα, το θάρρος, την ανεξαρτησία. Η απομάκρυνσή της είναι αναγκαία συνθήκη για τη σωτηρία της χώρας, παρόλο που δεν είναι από μόνη της ικανή. Η πτώση της σημερινής κυβέρνησης ή οι εκλογές δεν θα οδηγήσουν αναγκαστικά σε λύση του προβλήματος. ¨Ετσι όμως που τα καταφέραμε, δεν έχουμε άλλη λύση από το να πληρώσουμε το τίμημα της αβεβαιότητας και της κρίσης, για να βρούμε βασανιστικά μια διέξοδο. Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί, είναι να προκαλέσουμε την καταστροφή που έχει προδιαγράψει με ακρίβεια το Μνημόνιο. Το καλύτερο είναι να βρούμε τελικά, μέσα από μια σειρά επικίνδυνους και οδυνηρούς σπασμούς ασφαλώς, το δρόμο για να σώσουμε τη χώρα μας.
Η κυβέρνηση προσπαθεί και κατάφερε μέχρι τώρα να κατεβάσει τις δυνατότητες της χώρας στο μέτρο των ανύπαρκτων δικών της. ‘Ότι θέλετε μπορείτε να προσάψετε π.χ. στον Ανδρέα Παπανδρέου και είναι μεγάλες, ιστορικές οι ευθύνες του για το σημερινό μας χάλι. Αλλά μπορείτε να τον φαντασθείτε, έστω και μία στο εκατομμύριο βρε αδερφέ, να χειρίζεται μια τέτοια κρίση με τον τρόπο που την χειρίζεται η σημερινή κυβέρνηση; Μπορείτε να τον φανταστείτε να υπογράφει ότι χαρτί βάζουν μπροστά τους οι υπερατλαντικοί τραπεζίτες και η Μέρκελ; Τον φαντάζεστε να προσυπογράφει μια πολιτική διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους, που μετατρέπει την Ελλάδα σε αποικία των τραπεζών και της Γερμανίας, ανήμπορη χώρα απέναντι στις ορέξεις της Τουρκίας, του Ισραήλ και οποιουδήποτε άλλου. Δεν έχει βρεθεί ακόμα η χώρα που μπορεί να είσαι πατριώτης, πολύ περισσότερο σοσιαλιστής, εφαρμόζοντας τις επιταγές του Διεθνιύς Νομισματικού Ταμείου.
Η Ελλάδα δεν είναι όμως τόσο αδύναμη, όσο την παρουσιάζουν οι αδύναμοι. Μια χρεωκοπία της θα προκαλούσε παγκόσμια οικονομική κρίση και θα συγκλόνιζε ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης. Κάποτε, ο Ντε Γκωλ εφήρμοσε στην ΕΟΚ την πολιτική της άδειας καρέκλας. Η ΕΟΚ παρέλυσε και οι εταίροι του αναγκάστηκαν να κάνουν ένα συμβιβασμό μαζί του. Η Ελλάδα έχει τεράστια γεωπολιτική αξία. Αντί να κάνει διαρκώς τον δουλοπρεπή πρόθυμο, θα μπορούσε η κυβέρνηση Παπανδρέου να πουλήσει ακριβά τη θέση της χώρας. Δείτε τι κάνει ο Ερντογάν δίπλα, πως έπαιζε το ΝΑΤΟ μια ολόκληρη βδομάδα για τη Λιβύη. Οι ξένοι αισθάνονται ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν με την Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να μην κάνει τίποτα μαζί τους! Μια Ελλάδα που φτιάχνει συμμαχίες με τον Πούτιν και την Κίνα, μια Ελλάδα που προσπαθεί να συμπήξει μέτωπο των υπερχρεωμένων της Ευρώπης (σε λίγο η μισή ήπειρος θα είναι σε μνημόνιο), θα τη λογάριαζαν πολύ περισσότερο. Κρύος ιδρώτας θα τους έπιανε αν αντιμετώπιζαν έστω και μικρή πιθανότητα είτε να προχωρήσει η Αθήνα σε επιθετική χρεωκοπία, είτε να τους αρνηθεί τον στρατηγικό έλεγχο του χώρου, πόσο μάλλον να τους προσφέρει σε άλλους.
Στο σημείο πούφτασαν τα πράγματα μόνο μια Ελλάδα αποφασισμένη να γίνει Κούγγι, να τους πάρει μαζί της, θα μπορέσει να αμυνθεί. Να ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους της με αξιοπρεπείς όρους και αναθεώρηση των όρων του Μνημονίου. Αυτά όμως, όλοι το ξέρουμε, δεν μπορεί να τα κάνει η παρούσα κυβέρνηση. Και όσο συνεχίζεται η πολιτική του Μνημονίου, τόσο περιορίζονται οι δυνατότητες της χώρας να αποφύγει την τελική, ανυπολόγιστων διαστάσεων καταστροφή.
Μια συντομευμένη εκδοχή αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα, στις 21.4.2011
“Μνημόνιο ή χρεωκοπία;”, εξακολουθεί να υποστηρίζει μια χρεωκοπημένη κυβέρνηση μιας χρεωκοπημένης χώρας, την ίδια στιγμή που δεν περνάει μέρα χωρίς να επιβεβαιώνεται η δραματική πορεία της Ελλάδας προς την καταστροφή. Οι “γιατροί” μας, Τρισέ, Μέρκελ και Στρως Καν, αφού πρώτα μας έβαλαν στην εντατική δια του Μνημονίου, μας αφαιρούν τώρα ένα-ένα τα όργανα, ισχυριζόμενοι, μαζί με τον τέταρτο από αυτούς τους άθλιους σωματοφύλακες, την ελληνική κυβέρνηση, ότι έτσι θα μας σώσουν! Μας αφαίρεσαν πρώτα, σε λιγότερο από ένα χρόνο, το υποτυπώδες κοινωνικό κράτος που αποκτήσαμε σε διάστημα ενός αιώνα. Ετοιμάζονται τώρα να κατακρεουργήσουν το κράτος μας λεηλατώντας ότι έχει απομείνει από τον δημόσιο πλούτο μας. Και θέλουν να ακρωτηριάσουν τον στρατό μας. Πριν μας επέβαλαν εξοπλισμούς για να βοηθάνε τις βιομηχανίες τους, τώρα τους περικόπτουν για να ενισχύσουν τις τράπεζές τους.
Μα υπάρχει άλλη λύση; Ποιος θα σχηματίσει κυβέρνηση; Με ποιό τρόπο θα αντιμετωπίσει η χώρα το χρέος της; Μην έχοντας θετικά επιχειρήματα για να υποστηρίξει την πολιτική της, αυτή η κυβέρνηση ειδικεύεται στην τρομοκράτηση και ενοχοποίηση του ελληνικού λαού και στη δυσφήμηση μιας χώρας, που έχει καταλήξει να σέρνεται, αναξιοπρεπής και προδομένη, στα πόδια της Τρόικας. ¨Ολοι ξέρουμε ότι τα πολιτικά υποκείμενα που διαθέτουμε είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αλλά το πραγματικό δίλημμα που έχουμε δεν είναι μεταξύ μιας αμφίβολης σωτηρίας δια του Μνημονίου και της αβεβαιότητας μιας πολιτικής κρίσης. Το πραγματικό δίλημμα είναι μεταξύ της βεβαιότητας του θανάτου με αυτή την κυβέρνηση και με τις πολιτικές του Μνημονίου αφενός, τις αβεβαιότητες και τα ρίσκα της προσπάθειας να βρούμε άλλη διέξοδο, αφετέρου. Το πραγματικό δίλημμα μπροστά μας είναι μεταξύ της βεβαιότητας του θανάτου και της αβεβαιότητας της ζωής. Ποιος θα διάλεγε την πρώτη;
Το πρόβλημα με αυτή την κυβέρνηση δεν είναι μόνο η πολιτική της, είναι η ίδια. Δεν μπορεί να κάνει άλλη πολιτική, δεν έχει την κουλτούρα, τα προσόντα, το θάρρος, την ανεξαρτησία. Η απομάκρυνσή της είναι αναγκαία συνθήκη για τη σωτηρία της χώρας, παρόλο που δεν είναι από μόνη της ικανή. Η πτώση της σημερινής κυβέρνησης ή οι εκλογές δεν θα οδηγήσουν αναγκαστικά σε λύση του προβλήματος. ¨Ετσι όμως που τα καταφέραμε, δεν έχουμε άλλη λύση από το να πληρώσουμε το τίμημα της αβεβαιότητας και της κρίσης, για να βρούμε βασανιστικά μια διέξοδο. Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί, είναι να προκαλέσουμε την καταστροφή που έχει προδιαγράψει με ακρίβεια το Μνημόνιο. Το καλύτερο είναι να βρούμε τελικά, μέσα από μια σειρά επικίνδυνους και οδυνηρούς σπασμούς ασφαλώς, το δρόμο για να σώσουμε τη χώρα μας.
Η κυβέρνηση προσπαθεί και κατάφερε μέχρι τώρα να κατεβάσει τις δυνατότητες της χώρας στο μέτρο των ανύπαρκτων δικών της. ‘Ότι θέλετε μπορείτε να προσάψετε π.χ. στον Ανδρέα Παπανδρέου και είναι μεγάλες, ιστορικές οι ευθύνες του για το σημερινό μας χάλι. Αλλά μπορείτε να τον φαντασθείτε, έστω και μία στο εκατομμύριο βρε αδερφέ, να χειρίζεται μια τέτοια κρίση με τον τρόπο που την χειρίζεται η σημερινή κυβέρνηση; Μπορείτε να τον φανταστείτε να υπογράφει ότι χαρτί βάζουν μπροστά τους οι υπερατλαντικοί τραπεζίτες και η Μέρκελ; Τον φαντάζεστε να προσυπογράφει μια πολιτική διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους, που μετατρέπει την Ελλάδα σε αποικία των τραπεζών και της Γερμανίας, ανήμπορη χώρα απέναντι στις ορέξεις της Τουρκίας, του Ισραήλ και οποιουδήποτε άλλου. Δεν έχει βρεθεί ακόμα η χώρα που μπορεί να είσαι πατριώτης, πολύ περισσότερο σοσιαλιστής, εφαρμόζοντας τις επιταγές του Διεθνιύς Νομισματικού Ταμείου.
Η Ελλάδα δεν είναι όμως τόσο αδύναμη, όσο την παρουσιάζουν οι αδύναμοι. Μια χρεωκοπία της θα προκαλούσε παγκόσμια οικονομική κρίση και θα συγκλόνιζε ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης. Κάποτε, ο Ντε Γκωλ εφήρμοσε στην ΕΟΚ την πολιτική της άδειας καρέκλας. Η ΕΟΚ παρέλυσε και οι εταίροι του αναγκάστηκαν να κάνουν ένα συμβιβασμό μαζί του. Η Ελλάδα έχει τεράστια γεωπολιτική αξία. Αντί να κάνει διαρκώς τον δουλοπρεπή πρόθυμο, θα μπορούσε η κυβέρνηση Παπανδρέου να πουλήσει ακριβά τη θέση της χώρας. Δείτε τι κάνει ο Ερντογάν δίπλα, πως έπαιζε το ΝΑΤΟ μια ολόκληρη βδομάδα για τη Λιβύη. Οι ξένοι αισθάνονται ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν με την Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να μην κάνει τίποτα μαζί τους! Μια Ελλάδα που φτιάχνει συμμαχίες με τον Πούτιν και την Κίνα, μια Ελλάδα που προσπαθεί να συμπήξει μέτωπο των υπερχρεωμένων της Ευρώπης (σε λίγο η μισή ήπειρος θα είναι σε μνημόνιο), θα τη λογάριαζαν πολύ περισσότερο. Κρύος ιδρώτας θα τους έπιανε αν αντιμετώπιζαν έστω και μικρή πιθανότητα είτε να προχωρήσει η Αθήνα σε επιθετική χρεωκοπία, είτε να τους αρνηθεί τον στρατηγικό έλεγχο του χώρου, πόσο μάλλον να τους προσφέρει σε άλλους.
Στο σημείο πούφτασαν τα πράγματα μόνο μια Ελλάδα αποφασισμένη να γίνει Κούγγι, να τους πάρει μαζί της, θα μπορέσει να αμυνθεί. Να ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους της με αξιοπρεπείς όρους και αναθεώρηση των όρων του Μνημονίου. Αυτά όμως, όλοι το ξέρουμε, δεν μπορεί να τα κάνει η παρούσα κυβέρνηση. Και όσο συνεχίζεται η πολιτική του Μνημονίου, τόσο περιορίζονται οι δυνατότητες της χώρας να αποφύγει την τελική, ανυπολόγιστων διαστάσεων καταστροφή.
Μια συντομευμένη εκδοχή αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα, στις 21.4.2011
3 σχόλια:
Η κρίση στην Ελλάδα και τον νότο της Ευροζώνης είναι σχεδιασμένη.
Δεν είναι μια τυχαία εκδήλωση της διεθνούς κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος που ξέσπασε από το 2008 και μετά.
Ο ρόλος της παρέας Παπαντρέου είναι πλέον σε όλους ξεκάθαρος. Πρόκειται για διεθνή στελέχη της χρηματοπιστωτικής ελίτ, εντεταλμένα στην μετατόπιση της κορεσμένης χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας από τον πλασματικό πλούτο των ομολογιακών δανειακών αποδόσεων, σε αληθινό πλούτο, (real estate), με ιδιοποίηση δημόσιας περιουσίας, πόρων, υποδομών, δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών, αλλά και των νέων εργασιακών σχέσεων που αντιστοιχούν στη σχεδιαζόμενη νέα οικονομία - χαμηλού κόστους - του νότου.
Ο Παπαντρέου το δηλώνει και ανοιχτά πως είναι εκπρόσωπος του σχεδίου της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
http://www.youtube.com/watch?v=TFSapBTHxrU&feature=related
Το ίδιο το "μνημόνιο" συνιστά το νέο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στις ανταγωνιστικές πλευρές του κεφαλαίου.
Αποτελεί τη χάρτα συμφωνημένων ανταλλαγμάτων ανάμεσα από τη μία στο χρηματοπιστωτικό που φιλοδοξεί να κεφαλαιοποιηθεί σε γαιοπρόσοδο και από την άλλη με τμήματα του εγχώριου και διεθνούς βιομηχανικού κεφαλαίου και τη γαιοκτησία, που μοιράζονται τα προνόμιά τους με τους κερδοσκόπους και τους διεθνείς τραπεζίτες, με αντάλλαγμα την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργασίας και την προνομιακή του άμεση ωφέλεια από την κατάρρευση των αμοιβών και των συλλογικών συμβάσεων.
Ο τρόπος για να μετατραπεί ο εικονικός λογιστικός πλούτος του ομολογιακού επενδυτικού δανεισμού σε "αληθινό πλούτο" εδαφικής ιδιοκτησίας είναι η υπογεγραμμένη από τον Παπακωνσταντίνου δανειακή σύμβαση και οι ρήτρες της.
Ετσι οι προνομιακοί κερδοσκόποι επενδυτές ιδιοκτήτες των κρατικών ομολόγων αποζημιώνονται στο ακέραιο μέσω του διακρατικού δανείου των 110 δις ευρώ, ακολούθως οι υπόλοιποι μή προνομιακοί οδηγούνται σε κούρεμα και τέλος η χώρα θα οδηγηθεί σε ανοιχτή χρεοκοπία και θα επιδιωχτεί η άμεση αποζημίωση των κρατών δανειστών και του ΔΝΤ μέσω της ρήτρας για εμπράγματη αποζημίωση.
Ετσι τα "χαρτιά" χωρίς αντίκρισμα που τυπώνει η FED και δανείζεται λογιστικά η κυβέρνηση, θα μετατραπούν σε μια νύχτα σε ιδιοκτησία από τους "δανειστές" του αληθινού εδαφικού πλούτου της χώρας μας.
Ο Σαμαράς από την άλλη δεν έχει φαίνεται ακόμα τις απαραίτητες διεθνείς δεσμεύσεις, συμφωνίες και διαπιστεύσεις.
Η προσωπική του επίσης καταγωγή, παραδοσιακή μεγαλοαστική και ιστορικά συνδεδεμένη με τα εθνικά αστικά τζάκια, τον συγκρατούν στην υπεράσπιση των περισσότερο παραδοσιακών εθνικών αστικών στρωμάτων και συνεπώς αρκετά απρόθυμο για ανοιχτή σύμπραξη με την νέα παγκόσμια τάξη άν αυτή δεν περιλαμβάνει και παραδοσιακά τμήματα του εθνικού αστικού κορμού, όσο υπάρχει ακόμα σήμερα, πόσο μάλλον αν προϋποθέτει την εξαφάνισή τους.
Αυτός είναι και ο λόγος που αντιτάχθηκε αρχικά και ιδιαίτερα αποφασιστικά στην επιχείρηση "κρίσης χρέους" του Παπαντρέου, στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση.
Οι κοινωνικές συμμαχίες του φαίνεται πως είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Αυτός είναι (μαζί με τις διεθνείς ατελείς διαπιστεύσεις), και ο λόγος που δεν του επέτρεψε να σηκώσει μέχρι σήμερα το γάντι των εκλογών.
Τέλος, οι ηγεσίες της αριστερής αριστοκρατίας κάθε απόχρωσης κρίθηκαν κι αυτές εδώ κι ένα χρόνο με όλους τους δυνατούς τρόπους κι από όλες τις δυνατές θέσεις ο καθ' ένας.
Εμπόδισαν και δεν διευκόλυναν την κοινωνία να δώσει τη μάχη της ανατροπής του Παπαντρέου.
Ανέτοιμες, αμόρφωτες και θρησκευόμενες ποικίλων φαντασιώσεων, απέτυχαν.
Γι αυτό και παραπαίουν όλες με φαινομενική εξαίρεση την εκκλησία ΚΚΕ, παρασύροντας στον μικροαστικό τους κατήφορο ολόκληρη την κοινωνία που μοιραία πάγωσε από απόγνωση.
Αν το αστικό πολιτικό προσωπικό διατηρεί το υπόλειμα της αστικής κληρονομικότητας, η καλή μας αριστερά ακόμη πιό πίσω, μετουσιωμένη στη φύση του αρχέγονου πάλαι ποτέ αντιπάλου της, διατηρεί ακόμη τα προνόμια της ισόβιας αριστοκρατίας.
Αυτό το ιστορικό παράδοξο δεν μπορεί να διατηρηθεί πλέον.
Τώρα που η μεγάλη μάχη της ζωής είναι σε εξέλιξη σε ολόκληρο τον πλανήτη, τώρα είναι η στιγμή να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας και με την "προϊστορία" της αριστεράς.
Κανένας φόβος για την επόμενη μέρα.
Να ρίξουμε τον Παπαντρέου ΤΩΡΑ.
Με την κοινωνική αριστερά και την πολιτική της αποφασιστικότητα.
Δεν έχουμε άλλο δρόμο.
Αρκετά υπομείναμε την κυριαρχία της αριστοκρατίας και την ανημπόρια της.
Δεν μας έμειναν πλέον άλλες επιλογές.
Πόσο εύκολο είναι να αφορίζουμε τους ,,ξένους,, τοκογλύφους και να αφήνουμε στο απυρόβλητο την διεφθαρμένη και ανίκανη Ελληνική αστική τάξη!
κ.Κωσταντόπουλε?
Δημοσίευση σχολίου