Το Βερολίνο και η «Ε.Ε.-τιμωρός»

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ 

Με την ενοποίησή της, η Γερμανία έγινε από ημικυρίαρχη, ξανά κυρίαρχη.

Δείχνει να εγκαταλείπει ακόμα και την πολιτική συμβιβασμών με τη Γαλλία. Βαθμιαία εγκατέλειψε τα ομοσπονδιακά οράματα και τη διάθεση συμβολής στην πολιτική εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η συνεχής διεύρυνση έγινε, πλέον, και δικός της μονόδρομος. Αντικειμενικά βρέθηκε στον ίδιο δρόμο με τους Βρετανούς, που ουδέποτε επιθύμησαν την ουσιαστική ισχυροποίηση της Ε.Ε. Σήμερα πια, πάει και «πιο κάτω». Στο πλαίσιο της κρίσης τείνει όλο και περισσότερο στον οικονομικό εθνικισμό. Δείχνει να μετακινείται σε μια αυταρχική αντίληψη για την Ευρώπη. Μια Ε.Ε. με μαστίγιο, αλλά «χωρίς ζαχαρωτά».

Οπως γνωρίζουμε, πλέον, την άνοιξη του 2010 το Βερολίνο πρότεινε ένα πρόγραμμα συγκρότησης στην Ε.Ε. μηχανισμών τιμωρίας όσων αποκλίνουν από τα προβλεπόμενα στις συνθήκες ελλείμματα. Αρχικά, πρότεινε να τιμωρούνται οι αποκλίνοντες με χρηματικές ποινές (αυστηρότερες των ήδη υφιστάμενων προβλέψεων). Στη συνέχεια, πρότεινε να τους αφαιρείται η ψήφος στην ευρωζώνη. Κατόπιν διατύπωσε τη σκέψη ότι θα «ήταν ορθό» να αποβάλλονται από αυτήν, ακόμα και να τους αφαιρείται η ψήφος στην Ε.Ε. συνολικά. Τέλος πρότεινε, όπως ήδη έχει πείσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι όποιες τιμωρίες να εφαρμόζονται με αυτοματισμό. Να μην χρειάζεται, δηλαδή, απόφαση των οργάνων της Ενωσης για την επιβολή τους!

Πριν από λίγες ημέρες ο αρμόδιος επίτροπος, σε συνεργασία με τη Γερμανία, παρουσίασε μια νέα δέσμη «προτάσεων». Σε αυτή προβλέπεται να ισχύει η επέκταση των μέτρων τιμωρίας κρατών-μελών και σε περιπτώσεις πέραν εκείνων των ελλειμμάτων. Να συμφωνηθούν, δηλαδή, τιμωρίες κρατών-μελών και για εκείνη την περίπτωση που η οικονομική τους πολιτική δεν ακολουθεί τους κανόνες ανταγωνιστικότητας που θέτει η Ε.Ε. (λέγε με Γερμανία)! Ιδιαίτερα αν αυτά, σύμφωνα με γράμμα του γερμανού υπουργού Οικονομικών, «δεν εφαρμόζουν την ορθή οικονομική πολιτική»! Η πρόταση που υιοθετήθηκε από τον αρμόδιο επίτροπο, τον Φιλανδό Ρεν, στοχεύει στην εισαγωγή μιας ειδικής «Διαδικασίας ως προς την μη επαρκή ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας». Αυτή θα εφαρμόζεται όταν τα κράτη δεν λαμβάνουν «τα ορθά μέτρα αντιμετώπισης της μακροοικονομικής ασυμμετρίας». Προβλέπονται δε, αυστηρές οικονομικές ποινές στο ύψος συγκεκριμένων κάθε φορά ποσοστών του ΑΕΠ.

Ως παράδειγμα πιθανών ασυμμετριών, κατονομάστηκαν: οι τιμές για κατοικία, μη δημογραφικά διασφαλισμένα συστήματα σύνταξης, καθώς και η πολιτική μισθών. Και στις τρεις περιπτώσεις δεν προβλέπεται η υπεράσπιση καταναλωτών και μισθωτών, αλλά η διασφάλιση της ρύθμισης της αγοράς κατοικίας και οι περιορισμοί στους μισθούς και στις συντάξεις! Σύμφωνα με τον Ρεν και τους Γερμανούς, όποια χώρα δεν εισακούσει έγκαιρα τις συστάσεις της Επιτροπής ως προς αυτά τα μεγέθη θα τιμωρείται με χρηματικά ποσά.

Με άλλα λόγια, καταβάλλεται προσπάθεια λήψης μέτρων εις βάρος των εργαζομένων με επεμβάσεις όχι μόνο από τα πάνω, αλλά και από δυνάμεις εκτός ενός εθνικού κράτους. Η Ε.Ε., χωρίς ουσιαστικά εργαλεία οικονομικής πολιτικής, με διαφορετικά μεγέθη εργασιακού κόστους και τιμών των προϊόντων στις αγορές των κρατών-μελών, θα δύναται να αποφαίνεται αν και κατά πόσο οι μισθοί που κατακτιούνται σε εθνικό επίπεδο, παραβιάζουν «τις διαδικασίες ανταγωνιστικότητας». Θα τιμωρούνται δε, οι κυβερνήσεις που «έκαναν υποχωρήσεις σε τέτοια αιτήματα», ή πιο ορθά, θα αποτρέπονται οι κυβερνήσεις από την αποδοχή κοινωνικών αιτημάτων στο όνομα «της διαδικασίας ανταγωνιστικότητας».