Threat to the EU: German Exceptionalism Poses a Challenge

DPA

A Commentary by Bruce Stokes

ΠΗΓΗ: Der Spiegel
 
Germany has a vastly different view of the EU than the rest of the bloc.

Southern Europeans have grown impatient with Germany's self-imposed role as Europe's iron fist in recent months, but their criticism seems to have left the majority of Germans unfazed. A new study reveals the growing rift in public opinion on the state of the European Union.

The euro crisis has exposed a range of intra-European problems long hidden from the harsh light of day. Not the least of these is German exceptionalism. Over the last two generations one goal of the European project has been to narrow the differences between Germany and the rest of Europe. But recent economic difficulties have only amplified those dissimilarities.
 

 The contrast between German sentiment today and that of other Europeans could not be more stark, according to a new Pew Research Center survey of eight European Union nations. Germans feel better than others about the economy (by 66 points over the EU median), about their personal finances (by 26 points), about the future (by 12 points), about the European Union (by 17 points), about European economic integration (by 28 points) and about their own leadership (by 48 points). And in some cases - in their attitudes about the economy and about the EU - these differences between German and other European sentiment are growing. Such German exceptionalism may only complicate Europe's efforts to deal with its current troubles because Germans have different concerns, different priorities and favor different solutions. 

The Resistible Fall of Europe: An Interview with George Soros

ΠΗΓΗ: Project Syndicate

 

Editor’s note: On May 12, George Soros was awarded the Tiziano Terzani Prize for his 2012 book Financial Turmoil published in Italy by Hoepli. The following interview is adapted from a press conference held in Udine, Italy, on that occasion.

Illustration by fair use.

INTRODUCTION

SOROS: I have been very concerned about Europe. The euro is in the process of destroying the European Union. To some extent, this has already happened, in the sense that the EU was meant to be a voluntary association of equal states. The crisis has turned it into something that is radically different: a relationship between creditors and debtors. And, in a financial crisis, the creditors are in charge. It is no longer a relationship between equals. The fate of Italy, for example, is no longer determined by Italian politics – which is in a crisis of its own, I would say – but rather by the creditor/debtor relationship. That is really what dictates policies.

CommentsQUESTION: But the stock markets are apparently in good condition. Why do you think we are in a crisis? Do you think this kind of honeymoon will go on for a long time?

CommentsSOROS: The answer is no. We are in what I call a far-from-equilibrium situation. Therefore, it cannot last. But I am not in a position to predict the future.

CommentsQUESTION: The spread between German treasury bonds and Italian treasury bonds has decreased despite the current financial difficulty. Do you think this could delay the introduction of Eurobonds – which, if I am correct, you support – as a possible solution to remedy the current discrepancies among rates in Europe.

CommentsSOROS: Yes, I think it could, because this could continue, and the discrepancy in the rates would not disappear, though it would remain within a range that could be tolerated for an indefinite period. Of course, it would be a big handicap for Italy, making it more difficult to escape the disadvantageous position it is currently in.

Οι εξωφρενικές στρατιωτικές δαπάνες οδήγησαν την Ελλάδα σε τεράστια χρέη για όπλα που δεν χρειάζεται

  ΠΗΓΗ: AYΓΗ

12-5-2013

Ο Frank Slijper είναι ολλανδός οικονομολόγος, με ειδίκευση σε ζητήματα εξοπλισμών και στρατιωτικοποίησης, συνεργάτης της γνωστής ριζοσπαστικής δεξαμενής σκέψης Transnational Institute (ΤΝΙ) και επικεφαλής της αντιμιλιταριστικής οργάνωσης Campagne tegen Wapenhandel. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από το TNI η μελέτη του Στρατιωτικές δαπάνες και η οικονομική κρίση στην Ευρώπη, όπου γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην ελληνική περίπτωση με τους υπέρογκους εξοπλισμούς και τις ιστορίες σπατάλης, διαφθοράς και παρασιτισμού που τους περιβάλλουν. Μια εκτενέστερη εκδοχή της συνέντευξης δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής» (www.avgi.gr) και στο μπλογκ των «Ενθεμάτων» (enthemata.wordpress.com)

• 
  
• O oλλανδός ερευνητής Φρανκ Σλέιπερ συζητάει με τον Ηρακλή Οικονόμου για τους εξοπλισμούς και την οικονομική κρίση

Η.Ο.

* Πώς ερμηνεύετε τη σιωπή των διανοουμένων πάνω σε ένα τόσο επίκαιρο ζήτημα όπως οι εξοπλισμοί και ο ρόλος τους στην τρέχουσα κρίση; Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν μια υποτυπώδης συζήτηση επ' αυτού.

Οι περισσότερες αναλύσεις εστιάζονται στον ρόλο των χρηματοπιστωτικών θεσμών και των οικονομικών μηχανισμών, που είναι λογικό. Όμως, εφόσον τα δημόσια ελλείμματα και τα σχετιζόμενα προβλήματα χρέους έχουν οδηγήσει σε εκτεταμένα μέτρα λιτότητας, είναι πράγματι παράδοξο το ότι δεν συζητείται ένας κλάδος δημοσίων δαπανών τόσο μεγάλος και ισχυρός όσο οι στρατιωτικές δαπάνες. Μια ερμηνεία της αποσιώπησης είναι ο συνεχής φόβος της στρατιωτικής ηγεσίας και της βιομηχανίας όπλων ότι η περικοπή των αμυντικών δαπανών θα κοστίσει πολλές θέσεις εργασίας και θα θέσει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια. Και τα δύο επιχειρήματα είναι εντελώς λανθασμένα, καθώς οι υψηλοί στρατιωτικοί προϋπολογισμοί αποδεδειγμένα αποτελούν έναν εξαιρετικά αναποτελεσματικό και δαπανηρό τρόπο δημιουργίας θέσεων εργασίας. Επιπλέον, ο δυτικός κόσμος έχει υπερεξοπλισθεί τόσο, ώστε είναι αδύνατον να ισχυριστεί κάποιος ότι απειλείται η ασφάλειά του. Μάλλον το αντίστροφο συμβαίνει: το παράδειγμα των ΗΠΑ δείχνει ότι οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ οδήγησαν σε τρομακτικές στρατιωτικές δαπάνες, αλλά σίγουρα δεν κατέστησαν τον κόσμο ασφαλέστερο.

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΠΗΓΗ: ISKRA

ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ

...ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΡΑ ΒΑΓΚΕΝΚΝΕΧΤ, ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ DIE LINKE ("Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ")

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι δηλώσεις του Οσκαρ Λαφοντέν υπέρ μιας συντεταγμένης διάλυσης του ευρώ, και της άμεσης αποχώρησης Ελλάδας και Κύπρου, άνοιξαν μια έντονη συζήτηση επί του θέματος στην γερμανική Αριστερά, και κυρίως στη βασική της έκφραση, το κόμμα «Η Αριστερά», πιο γνωστό ως Ντι Λίνκε (Die Linke).

Μπορούμε πολύ συνοπτικά και σχηματικά να διακρίνουμε τρεις τάσεις στην ως τώρα μορφή που έχει πάρει η διαπάλη των απόψεων εντός του κόμματος.

Κατ’αρχήν μια σειρά από αρνητικές, έως απαξιωτικές αντιδράσεις, κυρίως από την δεξιά τάση του Ντι Λίνκε, που εκφράζεται κύρια από το «Φόρουμ Δημοκρατικός Σοσιαλισμός» και έχει ως βάση τα ανατολικογερμανικής προέλευσης στελέχη του κόμματος. Σ’αυτήν πρόσκειται και η μια εκ των δύο προέδρων του κόμματος Κάτια Κίπινγκ. Από αυτήν την πλευρά ακούστηκε με τον πιο ηχηρό τρόπο το «ναι στο ευρώ» ως συστατικό στοιχείο της πολιτικής του Ντι Λίνκε καθώς και ο χαρακτηρισμός των απόψεων του Λαφοντέν ως «εθνικιστικές» και επηρεασμένες από τις αντι-ευρω απόψεις του νεοϊδρυθέντος δεξιού κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία».

Οι αριστερές απόψεις εξέφρασαν μια στήριξη με διαβαθμίσεις και διαφοροποιήσεις στον Λαφοντέν, αποδεχόμενες την ουσία της ανάλυσής του για την δομή της ευρωζώνης, και αντιμετωπίζοντας το θέμα της εξόδου από το ευρώ είτε ως λύση ανάγκης για τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση, είτε προβάλλοντας το σύνθημα «όχι ευρώ πάση θυσία», είτε συνδυάζοντας αυτές τις δύο τοποθετήσεις. Σ’αυτό το πλαίσιο κινείται σε γενικές γραμμές η παρέμβαση της Σάρα Βάγκενκνεχτ, από τις πιο γνωστές προσωπικότητες της γερμανικής Αριστεράς, που είναι σήμερα αντιπρόεδρος του κόμματος και αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, που παρουσιάζουμε σήμερα στην Ισκρα.

Eurozone crisis sees Franco-German axis crumbling

 

 

Ian Traynor in Brussels 

guardian.co.uk, Tuesday 14 May 2013 

 

Poll results underline the sense of estrangement between Paris and Berlin as the two countries' economic prospects diverge

When it comes to grim reading about the current European condition, it does not rain but it pours.
The latest catalogue of unremitting gloom (unless you're a German) comes in a 49-page survey of public opinion in eight EU countries conducted in March by Pew pollsters.
The results show support for the EU has shrunk from 60 to 45% in a year on average across the eight countries.
The more detailed findings are that public support for EU integration has eroded strongly, with Germans alone in favour of handing more powers to Brussels to tackle the four-year economic and financial crisis that is severely sapping EU confidence and reinforcing the sense of inexorable medium-term decline.
"Positive views of the EU are at or near their low point in most of the countries surveyed, even among the young," said the pollsters, who talked to nearly 8,000 people.
It is striking how the policy responses of EU leaders to the currency crisis are at such odds with public opinion, as centrifugal political action clashes with centripetal national moods.

NYT: How Austerity Kills

ΠΗΓΗ: NYT

By DAVID STUCKLER and SANJAY BASU

ARLY last month, a triple suicide was reported in the seaside town of Civitanova Marche, Italy. A married couple, Anna Maria Sopranzi, 68, and Romeo Dionisi, 62, had been struggling to live on her monthly pension of around 500 euros (about $650), and had fallen behind on rent.

David Stuckler, a senior research leader in sociology at Oxford, and Sanjay Basu, an assistant professor of medicine and an epidemiologist in the Prevention Research Center at Stanford, are the authors of “The Body Economic: Why Austerity Kills.”

Because the Italian government’s austerity budget had raised the retirement age, Mr. Dionisi, a former construction worker, became one of Italy’s esodati (exiled ones) — older workers plunged into poverty without a safety net. On April 5, he and his wife left a note on a neighbor’s car asking for forgiveness, then hanged themselves in a storage closet at home. When Ms. Sopranzi’s brother, Giuseppe Sopranzi, 73, heard the news, he drowned himself in the Adriatic.

The correlation between unemployment and suicide has been observed since the 19th century. People looking for work are about twice as likely to end their lives as those who have jobs.

In the United States, the suicide rate, which had slowly risen since 2000, jumped during and after the 2007-9 recession. In a new book, we estimate that 4,750 “excess” suicides — that is, deaths above what pre-existing trends would predict — occurred from 2007 to 2010. Rates of such suicides were significantly greater in the states that experienced the greatest job losses. Deaths from suicide overtook deaths from car crashes in 2009.