Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΠΕΙΓΕΙ

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

του Σπ. Μαρκέτου

ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΡΚΕΤΟΥ, επίκουρου καθηγητή της Ιστορίας των Ιδεών, Σχολή Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ

Όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ευρώ συνήθως αγνοούν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που δέθηκε η Ελλάδα σε μια νομισματική ένωση. Δύο προηγούμενα τέτοια πειράματα, το πρώτο στα τέλη του 19ου αιώνα και το δεύτερο στο Μεσοπόλεμο, είχαν οικτρή κατάληξη. Το τρίτο και χειρότερο, όπως αποδεικνύεται, είναι το ευρώ.

Για να κρατήσει σταθερό το νόμισμα, όπως απαιτούσε η φιλελεύθερη ορθοδοξία της εποχής, η Αθήνα είχε προσχωρήσει από το 1868 στη Λατινική Ένωση, μια συμφωνία της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου και της Ελβετίας –και άλλων χωρών αργότερα– να διατηρούν νομίσματα σταθερής ισοτιμίας και συνδεδεμένα με τον χρυσό. Διευκολύνθηκε έτσι ένας κύκλος δανεισμού, που χρηματοδότησε έργα υποδομής, τα οποία, ωστόσο, ελάχιστα ωφέλησαν τους φτωχότερους.

Ευφυΐα, «φρόνηση» και ο κ. Βενιζέλος

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 1/4

Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*

Διατείνονται αρκετοί ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος, είναι ένας πολύ ευφυής άνθρωπος. Μάλλον έχουν δίκιο. Η ρητορική του δεινότητα, λένε, απεικονίζει την ευστροφία του. Πιθανότατα. Αποτελεί, όμως, ο δείκτης ευφυΐας επαρκές προσόν για έναν κυβερνήτη;

Αν αναλογιστούμε ότι η χώρα κυβερνήθηκε, μεταξύ άλλων, από τους κ. Κουλούρη, Λιάπη και Τσοχατζόπουλο, είναι εύλογο να θέλουμε να απαντήσουμε καταφατικά! Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να υποθέσουμε ότι οι καλύτεροι κυβερνήτες ίσως να ήταν οι πρωταθλητές της Μαθηματικής Ολυμπιάδας! Η αντίληψη αυτή χωλαίνει: προϋποθέτει ότι η διακυβέρνηση είναι μια οιονεί επιστημονική διαδικασία, η οποία απαιτεί, κυρίως, τεχνική εμπειρογνωμοσύνη ή, έστω, υψηλή νοητική ικανότητα.

Η πολιτική όμως διαφέρει. Η λαμπερή ευφυΐα του δεν απέτρεψε τον Ρ. Μακναμάρα από ολέθριους χειρισμούς στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στο δοκίμιό του «Πολιτική κρίση», ο Αϊζάια Μπερλίν παρομοιάζει τον καλό πολιτικό με τον καλό οδηγό ή τον καλό μουσικό. Σε αντίθεση με τη φύση, δεν υπάρχουν νόμοι στην πολιτική, λέει· οι σωστές δεξιότητες είναι το παν - ανεπτυγμένη διαίσθηση, ικανότητα σύνθεσης, οξεία αίσθηση της πραγματικότητας. Ο δεξιοτέχνης της πολιτικής χαρακτηρίζεται από «φρόνηση». Τι είναι η «φρόνηση»; Δύο πράγματα, παρατηρεί ο Αριστοτέλης: να θέτει κανείς αγαθούς σκοπούς και να γνωρίζει πώς να τους πετυχαίνει σε μεταβλητές συνθήκες. Ο «φρόνιμος» ενεργεί για το καλό και βρίσκει τρόπους να το πραγματοποιεί. Η «φρόνηση» είναι αδιαχώριστη από την ηθική, αφού το πώς βλέπουμε μια κατάσταση (άρα το πώς ενεργούμε) χρωματίζεται από τις επιθυμίες μας («ορεκτικός νους»). Η ευπραξία εμπλέκει τόσο την ορθή λογική, όσο και τα σωστά κίνητρα. Ο Χάιντεγκερ ήταν από τους πιο ευφυείς ανθρώπους (και από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους), αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να καταδίδει συναδέλφους του στους ναζί! Η «φρόνηση» δεν είναι μόνο διανοητική αλλά και ηθική αρετή. «Δεν μπορούμε να είμαστε φρόνιμοι αν δεν είμαστε αγαθοί», γράφει ο Αριστοτέλης.

ΤΟ ΕΠΑΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Πως η χώρα του Ισημερινού , αφού διέγραψε μέρος του δημοσίου χρέους της, ακολουθώντας την πολιτική λιτότητας του ΔΝΤ και υιοθετώντας το δολάριο, χρεοκόπησε λίγα χρόνια αργότερα – χάνοντας την πρόσβαση στις αγορές, αλλά βρίσκοντας δάνεια από την Κίνα

“Ο Ισολογισμός της Ελλάδας, όπου στη μία πλευρά του (Παθητικό) είναι το δημόσιο χρέος, ενώ στην άλλη (Ενεργητικό) η τεράστια ακίνητη περιουσία του δημοσίου, οι κρατικές επιχειρήσεις, ο υπόγειος πλούτος και οι γερμανικές επανορθώσεις,είναι πολύ περισσότερο «πλεονασματικός», από όλες τις άλλες χώρες – αρκεί φυσικά να υπάρξει μία υπερήφανη πολιτική ηγεσία, η οποία να έχει την ικανότητα και την επάρκεια να τον απεικονίσει σωστά, διαπραγματευόμενη θαρραλέα και ορθολογικά με τους δανειστές της.

Από την άλλη πλευρά, έχοντας (ακόμη) ένα από τα μικρότερα συνολικά χρέη (δημόσιο και ιδιωτικό) στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με όλες τις υποχρεώσεις της – αφού το δημόσιο χρέος, αντίθετα με το ιδιωτικό, είναι πολύ εύκολα διαχειρίσιμο, όπως έχουμε συχνά τεκμηριώσει (αρκεί φυσικά να μην οδηγηθεί η χώρα στην πυρά, καταδικαζόμενη από τους δανειστές της στην ύφεση, με στόχο τη λεηλασία της – σε μία οδύνη δηλαδή χωρίς τέλος). 

Lord Wolfson: Why an easy exit from the euro is impossible

ΠΗΓΗ: Telegraph

By Lord Wolfson 31 Mar 2012

Last September, as Europe grappled with the sovereign debt crisis in Greece, I launched a £250,000 economics prize.

Contributors were challenged to chart the course Europe should take in the event the euro fell apart. In the eye of that economic storm some asked, was I too late? Surely it would all be over before the entrants’ ink had time to dry?

Now financial waters are calmer, people wonder whether it all wasn’t just a bad dream. Perhaps things will quietly sort themselves out? Perhaps the prize was a waste of money? I sincerely hope it was. No one wants the chaos and hardship that would follow in the wake of the euro’s demise.

But financial crises are like tsunami – deceptively quiet one moment, devastating the next. Sadly, it is likely we will see more turmoil in the eurozone. The underlying problems of high unemployment and low growth are still as bad today in Greece, Portugal, Spain and Italy as they were four months ago. And therein lies the problem.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων και περικοπών

Τραγικές οι συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα

Από την διαδήλωση πέρσι το καλοκαίρι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Ακριβώς ένα χρόνο μετά την παρουσίαση της «Λευκής Βίβλου» του πρωθυπουργούΝτέιβιντ Κάμερον μέσα από τις σελίδες της βρετανικής εφημερίδας «Τέλεγκραφ», δηλαδή του σχεδίου της κυβέρνησης για ευρείας κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις, που θα περιλαμβάνουν σχολεία, νοσοκομεία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, σταδιακά όλα «βγαίνουν στο σφυρί». Οι συγκρίσεις δεν λείπουν. Αυτόματα όλοι αναφέρονται στα χρόνια της «Σιδηράς Κυρίας», της Μάργκαρετ Θάτσερ, όπου το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα έλαβε και ιδεολογικό υπόβαθρο και μαζικές διαστάσεις.

Οικονομική ασφυξία για πανεπιστήμια και ΤΕΙ... ...με το «κούρεμα» των καταθέσεων και τους μειωμένους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 187 εκατομμύρια ευρώ αφαίρεσε η κυβέρνηση από τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με το PSI (Πρόγραμμα Αναδιάρθρωσης του Ελληνικού Χρέους). Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ υπέστησαν ό,τι όλα τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου: Οι καταθέσεις που είχαν στην Τράπεζα της Ελλάδας μετατράπηκαν σε ομόλογα του δημοσίου κι έγινε το πολυδιαφημισμένο «κούρεμα», με αποτέλεσμα να «εξανεμιστούν» 100 εκατ. ευρώ απ' τις καταθέσεις των ΤΕΙ, στην Τράπεζα της Ελλάδας, και αντίστοιχα, 87 εκατ. ευρώ από τα πανεπιστήμια! Συγκεκριμένα, από στοιχεία της συνόδου των πρυτάνεων και της συνόδου των προέδρων των ΤΕΙ προκύπτει ότι 17 πανεπιστήμια είχαν 120 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία «έγιναν» 33, ενώ τα ΤΕΙ είχαν 150 εκατ. ευρώ και από την όλη διαδικασία έμειναν 50! Να τονίσουμε ότι τα χρήματα που ήταν στους λογαριασμούς των ιδρυμάτων, στην Τράπεζα της Ελλάδας, κατά ένα μεγάλο μέρος ήταν απ' την λειψή κρατική χρηματοδότηση, που είχε δοθεί, για το 2012.