Europe from the Periphery

ΠΗΓΗ: Social Europe Journal

by PAUL SWEENEY 

These days, Europe appears to be a cold place viewed from the periphery in Ireland. We are being bailed out and supported in many ways by the Troika of the EU, ECB and IMF, but the terms imposed upon citizens largely reflect the liberal economic perspective. We are four long years into austerity. Indicators are no longer falling, but little is rising, particularly green shoots.

At this inauspicious time, a progressive vision for Europe demands a strong focus by progressive parties and organisations on the European Social Model and a clear understanding what is meant by the abused word “competitiveness.” This small western island has been laid low by liberal economics but, with European solidarity and support, rather than punishment and austerity, can rebound as a model member state. As progressives, we also need to consciously set out to restore the wage share in national income to improve equity, social cohesions, personal income distribution, longer term wealth distribution, macroeconomic stability and the composition of aggregate demand.

Πέντε αστικοί μύθοι και πέντε ανατρεπτικές απαντήσεις

ΠΗΓΗ:ΔΡΟΜΟΣ

Είναι καιρός να πούμε το μεγάλο «όχι» στην «εικονική πραγματικότητα» και το «ρεαλισμό» τους. Του Ορέστη Σταμόπουλου

Γιατί πρέπει να δεχόμαστε, ως φυσιολογικό, να μας «προστατεύουν» μεγάλες «φιλελληνικές-εγγυήτριες» δυνάμεις από ιδρύσεως ελληνικού κράτους; 
Μήπως γιατί η Ελλάδα, ως μικρή χώρα, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της, έχοντας να αντιμετωπίσει εγχώριους και ξένους επίβουλους, που απειλούν τη δημοκρατία της; Είναι γνωστό ότι από την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης έως τις μέρες μας, διάφορες δυνάμεις έχουν αναλάβει κατά καιρούς την προστασία μας από πάσης φύσεως εσωτερικές («ληστοσυμμορίτες») και εξωτερικές («επεκτατική πολιτική Τουρκίας») «απειλές». Την περίοδο του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ήταν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της εποχής, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία που μέσω των συνονόματων κομμάτων (αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό) ποδηγετούσαν τη λαϊκή βούληση. Στα χρόνια της γερμανικής-ιταλικής Κατοχής και της Απελευθέρωσης, ήταν οι Άγγλοι επικυρίαρχοι. Στα χρόνια του Εμφυλίου πολέμου και του μετεμφυλιακού κράτους τους αντικατέστησαν «επάξια» οι ΗΠΑ. Γνωστός, εξάλλου, υπήρξε ο βρόμικος ρόλος της CIA στην επιβολή της χούντας. Μεταδικτατορικά ήταν η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ. Σήμερα, είναι η περιώνυμη τρόικα (Ε.Ε., ΔΝΤ, ΕΚΤ) υπό την ηγεσία του Δ’ Ράιχ, που έχει αναλάβει κατά αποκλειστικότητα την «ελληνική διάσωση» από τον κατοπινό «εθνικό εχθρό» ονόματι δημόσιο χρέος. Η έλευση της τρόικας, την εποχή της κυριαρχίας του «φωστήρα του σοσιαλισμού» και πρώην πρωθυπουργού Τζέφρυ Παπανδρέου, σήμανε την αρχή του τέλους για κάθε δημοκρατική και φιλολαϊκή κατάκτηση της μεταπολίτευσης - και όχι μόνο. Το σύνολο των κατακτήσεων που είχε κερδίσει το εγχώριο εργατικό-λαϊκό κίνημα με μαζικούς ηρωικούς αγώνες, εδώ και πάνω από έναν αιώνα, οδηγούνται σταδιακά στην γκιλοτίνα των μνημονίων και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες.

Γελοιότητες..

ΠΗΓΗ: Καθρεφτη Καθρεφτάκι

·         Δεν είσαι γελοίος τώρα, να επιστρέφεις άρον-άρον στο μαντρί, ενώ πριν μόλις από μια βδομάδα απολάμβανες την αίγλη του επαναστάτη, του αντιμνημονιακού κι έβαζες –δήθεν- πάνω απ’ όλα την ..συνείδησή σου;; Δεν είσαι γελοίος, μια βδομάδα πριν να σε διαγράφουν εν ονόματι της κομματικής πειθαρχίας και την Κυριακή να τρέχεις στις κάλπες να ψηφίσεις τον ..Βενιζέλο;;;

·         Δήλωσε η κ. Διαμαντοπούλου πως οι εκλογές θα πρέπει να μας απασχολήσουν μόλις τρεις μέρες, γιατί ‘δεν προλαβαίνουμε ν’ αφήσουμε ούτε τα μολύβια κάτω’ !! Υπονοούμενο πρώτο: Τέτοια δουλευταρού !! Υπονοούμενο δεύτερο: Και μετά τις εκλογές το μολύβι η ίδια θα το κρατά !! Κατά τα άλλα, ποια συγκυβέρνηση καλέ;;…

Το νερό στον κόσμο: Κοινωνικό αγαθό ή εμπόρευμα;

ΠΗΓΗ: Διαλεκτικά

του Κώστα Νικολάου

Ο προσδιορισμός του νερού ως κοινωνικού αγαθού ή ως εμπορεύματος είναι θεμελιώδους σημασίας, διότι υπαγορεύει ευθέως τη δυνατότητα δημόσιας ή ιδιωτικής διαχείρισής του.

Η αντιπαράθεση για την ιδιωτική ή δημόσια διαχείριση του νερού δεν είναι καινούργια. Διεξάγεται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Τα τελευταία όμως χρόνια, αυτή η αντιπαράθεση δεν είναι πλέον μόνο θεωρητική. Υπάρχουν αποτελέσματα ερευνών, που προκύπτουν από συγκεκριμένες εφαρμογές διαφορετικών μοντέλων διαχείρισης σε πολλές και διαφορετικές χώρες του κόσμου.

Ποιά είναι τα αποτελέσματα από την ιδιωτική διαχείριση του νερού, όπου αυτή εφαρμόσθηκε παγκόσμια; Ποιά είναι τα αποτελέσματα από τη δημόσια ή/και κοινοτική διαχείριση του νερού; Τί συμπεράσματα προκύπτουν συγκρίνοντας τα αποτελέσματα αυτών των δύο βασικών μοντέλων διαχείρισης; Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα, που θα επιχειρηθεί να απαντηθούν συνοπτικά στο κείμενο που ακολουθεί.

Stratfor: Η Πορτογαλία μαθαίνει... ελληνικά

ΠΗΓΗ: Stratfor (via euro2day)

Αν και μπορεί να υπάρξει κάποια σύγκριση μεταξύ της Πορτογαλίας και της Ελλάδας, οι δυο χώρες έχουν σημαντικές διαφορές. 

Στην Ελλάδα, η οικονομική απελπισία, η πολιτική σύγχυση και η κοινωνική αναταραχή «κρύβουν» μια εθνική κρίση μοναδική, από την άποψη της πιθανότητας διάχυσής της σε άλλες ευάλωτες χώρες της Ευρώπης. Και η πορτογαλική οικονομία είναι κλονισμένη, ωστόσο σε κοινωνικό επίπεδο η χώρα εμφανίζει μικρότερη αστάθεια σε σχέση με την Ελλάδα. 

Οι διαδηλώσεις δεν είναι συχνές και όταν πραγματοποιούνται είναι σχετικά ειρηνικές. 

Επίσης, η Πορτογαλία έχει πολιτική στήριξη τόσο στο εσωτερικό της όσο και από το εξωτερικό. Αν και η κυβέρνηση τεχνοκρατών επιβλήθηκε στην Αθήνα, οι Πορτογάλοι αντιθέτως εξέλεξαν δημοκρατικά τη νέα τους κυβέρνηση, η οποία μέχρι στιγμής έχει συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του πακέτου στήριξης που έλαβε. Παράλληλα, η τρόικα χαρακτηρίζει την Πορτογαλία ως παράδειγμα πειθαρχίας και υπευθυνότητας.