Ο θάνατος του εμποράκου, 2010

Πηγή: Αριστερά και Πολιτική 

Στέργιος, 26/8/10

Είναι πολύ διαδεδομένες οι θεωρίες ότι οι μικρομεσαίοι, κάθε κρίση τη πληρώνουν διπλά και τρίδιπλα. Η πράξη έρχεται συχνά – πυκνά να επιβεβαιώσει αυτή τη θεωρία με πολύ σκληρό τρόπο. Ωστόσο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν μια σαφή εικόνα του τι είναι μικρομεσαία επιχείρηση και ποιες είναι οι αντοχές της. Έτσι ακούμε τακτικά ότι αυτές θα εξαφανιστούν και θα κυριαρχήσουν μόνο τα μονοπώλια. Φυσικά πρόκειται για πλάνη. Αυτό όμως καθόλου δεν αναιρεί τις τραγικές συνέπειες της κρίσης στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με προέκταση σε όλη την οικονομία και κοινωνία βέβαια.

Έρευνα που έγινε από την ΓΣΕΒΕΕ δείχνει ανάγλυφα πως βιώνουν τη κρίση οι μικρομεσαίοι. Όσοι συζήτησαν με τους ερευνητές είδαν με έκπληξη ότι τα πράγματα πάνε χειρότερα από τις δυσοίωνες προβλέψεις που οι ίδιοι οι μικρομεσαίοι έκαναν πριν ένα εξάμηνο. 

Μέσα στις παρατηρήσεις της έρευνας είναι ότι το μισθολογικό κόστος σε καμιά περίπτωση δεν δημιουργεί μείζον πρόβλημα στους μικρομεσαίους, πράγμα που ξεμπροστιάζει τη κυβέρνηση οι οποία απαιτεί τη μείωσή του με κάθε τρόπο… «για το καλό των μικρομεσαίων»!. Το κύριο πρόβλημα για τους μικρομεσαίους είναι η συρρίκνωση της οικονομίας από τα μέτρα και το ΜΝΗΜΌΝΙΟ. Αυτό ποιος θα το πει στους περισπούδαστους αναλυτές της Τρόικα και της κυβέρνησης; 

Από τα στοιχεία της έρευνας ξεχωρίζουμε τα παρακάτω.

Τράπεζες στο χείλος του …εξευτελισμού!

πηγή: ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ 10

Μέχρι τώρα, το Δημόσιο ήταν για τους τραπεζίτες ένας μάλλον «εύκολος» κουμπαράς, για την άντληση κεφαλαίων και ρευστότητας. Όχι πια. Οι Βρυξέλλες αλλάζουν τώρα τους κανόνες παιχνιδιού για τη χορήγηση εγγυήσεων από το κράτος στις τράπεζες, επιφυλάσσοντας μια εν δυνάμει εξευτελιστική διαδικασία σε όσες τράπεζες αξιοποιήσουν υπερβολικά τις παρεχόμενες εγγυήσεις.

Σύμφωνα με απόφαση που υποχρεώθηκε από τις Βρυξέλλες να δημοσιεύσει ο υπουργός Οικονομικών στις αρχές Ιουλίου, χωρίς βεβαίως να πάρει ιδιαίτερη δημοσιότητα (δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 1091 Β’ της 9ης Ιουλίου 2010), ορίζεται πλέον ένα «πλαφόν» στο ποσό των κρατικών εγγυήσεων που μπορούν να λάβουν οι τράπεζες, πέραν του οποίου θα είναι υποχρεωμένες να πείσουν τις Βρυξέλλες, ότι δεν θα χρεοκοπήσουν χωρίς κρατικές εγγυήσεις!

Δεν ειναι ανθέλληνες!

ΠΗΓΗ: Το ΠΟΝΤΙΚΙ
Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Μετά τη Σλοβακία, και η Τσεχία αρνήθηκε χθες να συμμετάσχει στον «Μηχανισμό Στήριξης» της Ελλάδας και στον δανεισμό της με 110 δισ. ευρώ. Την ανακοίνωση έκανε ο πρωθυπουργός Πετρ Νέτσιας σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ». Το βασικό του επιχείρημα ήταν ότι για την Τσεχία η σημερινή μεταβίβαση δημοσιονομικών αρμοδιοτήτων από το εθνικό επίπεδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα «μη υπερβάσιμο όριο».

Μα, είναι δυνατόν να αρνείται την περαιτέρω παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής της μια χώρα η οποία σχεδιάζει να ενταχθεί στο ευρώ; Κι όμως, παρά την έκπληξη που ίσως νιώσουν πολλοί... δικοί μας, η Τσεχία θέτει όρια στο τι μπορεί να παραχωρήσει από τη δυνατότητά της να ασκεί η ίδια τη δημοσιονομική και τη γενικότερη οικονομική πολιτική της!

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής η Τσεχία, η οποία βρισκόταν σε πορεία ένταξης στην Ευρωζώνη, προβληματίζεται πλέον για το αν αυτή η κίνηση είναι σκόπιμη. Χαρακτηριστικά ο Νέτσιας αναρωτιέται στην ίδια συνέντευξη αν η Ευρωζώνη, με τα σημερινά της προβλήματα, μπορεί να δεχτεί νέα μέλη, ακόμη κι αν αυτά εκπληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ! Ως εκ τούτου αρνείται να δεχτεί τον καθορισμό μιας ημερομηνίας ένταξης της χώρας του στο ευρώ...

ΕΛΛΑΔΑ 2010: Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Ο εκδότης των Θέσεων Γιάννης Μηλιός είχε την καλοσύνη να επιτρέψει στο «me aformi» να αναδημοσιεύσει το άρθρο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου από τις τελευταίες Θέσεις, τεύχος Ιούλιος Σεπτέμβριος 2010.

Και μεις βεβαίως ευχαριστούμε με τη σειρά μας το blog "me aformi" που ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας να το αναδημοσιεύσουμε. 

1. Εισαγωγή

Στο παρόν άρθρο ασχολούμαστε με τις διαστάσεις των πρόσφατων οικονομικών μέτρων που ελήφθησαν με αφορμή την αύξηση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Η βασική μας κατεύθυνση είναι να δείξουμε πως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που παρουσιάζει η επίσημη ρητορεία. Η όλη κατάσταση εκκινεί από τη διάχυση της παγκόσμιας κρίσης στο εσωτερικό των χωρών της ΟΝΕ και των ζητημάτων που προκύπτουν από την ύπαρξη κοινού νομίσματος σε εθνικούς σχηματισμούς διαφορετικής παραγωγικότητας, τον ειδικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου μέσα στη συγκυρία, αλλά και τη διατήρηση της ηγεμονικής θέσης της Γερμανίας εντός της ΕΕ. Από εκεί και πέρα το ζήτημα με το έλλειμμα και το χρέος χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να εφαρμοστούν ταξικές πολιτικές επιθετικού χαρακτήρα. Ο λόγος που γίνεται αυτό έχει να κάνει με την αδυναμία του ελληνικού καπιταλισμού να συνεχίζει να εντάσσεται με τον ίδιο τρόπο εντός του διεθνούς καταμερισμού εργασίας. Η αποτυχία υιοθέτησης ενός τεχνολογικά και κλαδικά αναδιαρθρωμένου μοντέλου που θα συντελούσε στην άνοδο της ελληνικής ανταγωνιστικότητας απέναντι στους ισχυρούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς, έχει ως αποτέλεσμα την προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος μέσω της μετακύλισης του σχετικού κόστους στα λαϊκά στρώματα. Διαφορετικά ειπωμένο, βιώνουμε αυτή την περίοδο την πιο επιθετική κίνηση του αστικού κράτους στο οικονομικό επίπεδο από το τέλος του εμφυλίου και ύστερα. Η προσπάθεια αυτή εδράζεται στη ραγδαία μεταφορά πλούτου από την εργασία στο κεφάλαιο σε βαθμό πρωτοφανέρωτο για τα νεώτερα χρονικά. Μέσα από αυτό το σχέδιο η ελληνική αστική τάξη εκτιμά πως θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις πιέσεις που δέχεται από τα κεφάλαια σχηματισμών υψηλότερης παραγωγικότητας.

Greek Society Begins to Crack Under Harsh Measures

ΠΗΓΗ: Znet

Apostolis Fotiadis's ZSpace Page, 2/8/2010

Athens - Every working day, more than a hundred people crowd around the entrance of the merchant and passenger boats' reconstruction industry, well known as 'The Zone', in the southern suburb of Attiki.

Most of them are unemployed steel workers and torch welders, who wait desperately from the early hours of the morning for an announcement of jobs offered on a daily basis on the ships that dock at the port.

"Tensions often run high among them," says Makis Kistikidis, a steel worker with 32 years of experience in the Zone, amid a scuffle between some workers scrambling to grab a two-day job slot.

"This is not the worst of days," Kistikidis says. "Very often, there are no jobs at all. Many of these people haven't had more than five or six days of work since the beginning of this year, and no more than 100 working days since 2008."

While public debate is Greece is focused on austerity measures to cut the country's ballooning budget deficit, little attention has been paid to the societal impact of growing unemployment and how these harsh measures are squeezing salaries of ordinary citizens.