Τέλος της πολιτικής, υποχώρηση της κοινωνίας

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα τα περιστατικά που δείχνουν ότι η κυβέρνηση βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Οτι έχει χάσει δηλαδή την «μπάλα» και μαζί της κάθε επαφή με την εφιαλτική καθημερινή πραγματικότητα που η ίδια δημιούργησε για κάθε Ελληνα.

Ετσι μόνο μπορούν, για παράδειγμα, να εξηγήσουν κάποιοι την ανάλγητη, στα όρια της ύβρεως, «πλάκα» του Θ. Πάγκαλου, που δήλωσε από τηλεοράσεως ότι δεν έχει λεφτά να πληρώσει το έκτακτο τέλος ακινήτων και φοβάται επομένως μήπως ο Ε. Βενιζέλος, υπουργός Οικονομικών, τον βάλει φυλακή!

Το ίδιο και τις συνεχείς τον τελευταίο μήνα παλινωδίες του οικονομικού κυβερνητικού επιτελείου και προσωπικά του κ. Βενιζέλου, που εξαγγέλλουν μέτρα και αμέσως μετά τα διορθώνουν και τα συμπληρώνουν με πρόσθετες εξαγγελίες που συχνά αντιφάσκουν μεταξύ τους.

Ήρθε η ώρα να τυπώσουμε χρήμα

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)
Martin Wolf


Είναι η πολιτική που δεν τολμάμε να κατονομάσουμε: η πολιτική της εκτυπωτικής μηχανής. Ήρθε η ώρα για αυτή την "πυρηνική" επιλογή και μάλιστα σε μαζική κλίμακα. Η εναλλακτική είναι μία χαμένη δεκαετία. Η φθορά δεν είναι μόνο ανεπιθύμητη… είναι βάναυση. Οι σαδιστές φαίνεται πως οργιάζουν με αυτή την αγριότητα. Οι λογικοί άνθρωποι θα πρέπει να την απορρίψουν. Είναι εσφαλμένη, τόσο πνευματικά όσο και ηθικά.

Μία νέα ύφεση πλησιάζει την Βρετανία και άλλες χώρες υψηλού εισοδήματος, λιγότερο από τέσσερα χρόνια πριν την εμφάνιση της προηγούμενης. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για εκείνους που θα χάσουν την δουλειά τους ή για τους νέους, που θα δουν τις ελπίδες τους και πάλι να ματαιώνονται.

Ο μεγάλος κίνδυνος για την Βρετανία είναι η απότομη μείωση στις τιμές των κατοικιών, που θα απειλήσει τα οικονομικά των νοικοκυριών αλλά και των τραπεζών. Μία νέα ύφεση θα θρυμματίσει παράλληλα την εύθραυστη επιχειρηματική εμπιστοσύνη, οδηγώντας σε μείωση των επενδύσεων που στις αρχές του 2011 ήταν σε επίπεδα κατά 20% χαμηλότερα από ότι ίσχυε προ κρίσης. Μία τέτοια εξέλιξη θα αναβάλει περαιτέρω τις δομικές αλλαγές που απαιτούνται για να υπάρξει μία βιώσιμη ανάκαμψη.

ΣΤΟΧΟΣ, Ο,ΤΙ ΔΗΜΟΣΙΟ. ΟΠΛΟ: ΤΟ ΨΕΜΑ

φωτο: antistachef.wordpress.com
ΠΗΓΗ: eparistera
του Γ. Τριανταφυλλόπουλου

ΣΤΟΧΟΣ.  ΟΤΙ  ΔΗΜΟΣΙΟ. ΟΠΛΟ. ΤΟ ΨΕΜΑ

Στα 2 τρισ. το κόστος εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – Για οικονομικό «Αρμαγεδδώνα» μιλά το Stratfor

www.bankingnews.gr


«Ένας οικονομικός Αρμαγεδδώνας ύψους 2 τρισεκατομμυρίων ευρώ θα πλήξει την ευρωζώνη, μόλις η Ελλάδα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την οικονομική ένωση του ευρώ και επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα».

Αυτή είναι η πρόβλεψη του STRATFOR, του γνωστού κέντρου στρατηγικών ερευνών των ΗΠΑ, με ισχυρή επιρροή σε όλη την πολιτικοστρατιωτική ελίτ της Ουάσιγκτον.
Η Ελλάδα, σύμφωνα με το STRATFOR είναι μια «εκ γενετής» ελλειμματική χώρα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία στηριζόταν από τις ΗΠΑ και την Δύση, λόγω της κρίσιμης γεωστρατηγικής ανάγκης, προκειμένου να μην περιέλθει η χώρα στην σοβιετική σφαίρα επιρροής.
Στην ανάλυσή του ο αμερικανικός οργανισμός αναφέρεται στους δύο βασικούς άδηλους πόρους που στήριζαν και εξακολουθούν να στηρίζουν εν πολλοίς την Ελλάδα, στην εμπορική ναυτιλία και τον τουρισμό, οι οποίοι, σε συνδυασμό με την υψηλής σημασίας γεωστρατηγική της θέση, εξασφάλιζαν οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη, κάτι που σύμφωνα με την σχετική ανάλυση έχει πλέον εκλείψει.
Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου» έκανε «μη αναγκαία την στήριξη της Ελλάδας και συνεπώς την κατεύθυνση κεφαλαίων προς την ελληνική οικονομία». Από εκεί και πέρα, η εμπορική ναυτιλία έχει πληγεί γιατί έχει χάσει ένα βασικό όπλο: Την ναυπηγική βιομηχανία που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Και τελειώνει υποστηρίζοντας ότι δεν αρκεί ο τουρισμός για να επιβιώσει οικονομικά ένα κράτος.

Ολοκληρωτισμός στην εκδοχή Έλληνα bobo

Ηθική, ψυχολογία, αστυνομία: ιδού οι τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους στήνουν τη δημόσια περιγραφή τους οι τελευταίοι σύμμαχοι του τραγικού διδύμου Παπανδρέου- Bενιζέλου

Του Νικόλα Σεβαστάκη Πηγή: RedNotebook Στη Γαλλία εδώ και χρόνια ο χαρακτηρισμός bobo απευθύνεται σε εκείνα τα τμήματα της μορφωμένης και εύπορης μεσαίας τάξης που υιοθέτησαν επιλεκτικά προωθημένους πολιτιστικούς κώδικες ενώ συγχρόνως συμφιλιώθηκαν οριστικά με τη μοναδική πραγματικότητα του καπιταλισμού – ή, όπως θα άρεσε στους ίδιους να λένε, με την κοινωνία των ελεύθερων αγορών.  Πολιτικά, οι μποέμ μπουρζουά έκλιναν κυρίως προς το σύγχρονο κέντρο, προς την περίμετρο του σοσιαλφιλελευθερισμού, της σοφτ οικολογίας ή του συμπονετικού επεμβατισμού των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Γενεαλογικά, συνδέονται με την παλαιότερη κριτική στον ολοκληρωτισμό και στη συνέχεια με ορισμένες συμβολικές υποθέσεις, όπως η Βοσνία την εποχή των γιουγκοσλαβικών πολέμων ή το Θιβέτ. Μετά όμως τη χρυσή εποχή του ΄90, και κυρίως από το 2008 και το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης, αυτός ο χώρος αισθάνεται αποπροσανατολισμένος. Από εκεί που είχε πιστέψει ότι πλησιάζουμε στην εποχή του Υδροχόου, στην μεταπολιτική και συναινετική εποχή των χλιαρών αποχρώσεων και των ρυθμισμένων διαφορών, βρέθηκε σε καιρούς αυξημένης αγριότητας, σε μια περίοδο όπου επιστρέφουν τα «αρχαϊκά» υλικά προβλήματα και οι μεγάλες οξύνσεις και αντιθέσεις. Ζήτω, φυσικά, το ελεύθερο Θιβέτ, αλλά οι σύγχρονες πραγματικότητες προστάζουν στροφή προς τις …Κίνες αυτού του κόσμου! Όπου Κίνα σημαίνει οικονομικός δυναμισμός, τιθάσευση του εργατικού κόστους, πολιτική «αρμονία», πειθαρχημένο κοινωνικό εργοστάσιο.

Στα όρια της εσχάτης προδοσίας...

“Eπίκαιρα”, 29.9.2011

Konstantakopoulos.blogspot.com

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Στα όρια του πεδίου εφαρμογής των διατάξεων περί εσχάτης προδοσίας ακροβατεί ήδη η ελληνική κυβέρνηση, είτε το συνειδητοποιεί, είτε όχι, τόσο σε ότι αφορά τις διαπραγματεύσεις με τις ξένες τράπεζες και δυνάμεις, όσο και την εσωτερική πολιτική που ασκεί. Ελπίζει κανείς ότι θα το αντιληφθεί και θα αλλάξει πορεία, ή τουλάχιστον, θα έχει το θάρρος, και για την αυτοπροστασία της ακόμα βρε αδερφέ, να πάει τη χώρα σε δημοκρατική λύση μέσω άμεσων εκλογών και παράλληλου δημοψηφίσματος για μνημόνιο, μεσοπρόθεσμα και 21η Ιουλίου. Δυστυχώς όμως, μέχρι τώρα, όλα δείχνουν ότι είναι επαρκώς μοιραία και άβουλη για να οδηγήσει μέχρι τέλους τη χώρα και τον εαυτό της στην αυτοκαταστροφική πορεία που εγκαινίασε τον Μάιο του 2010.