Nα προσγειωθώμεν!

Greece: default or devastation

From the New Economics Foundation site

The only hope for the future of Greece lies in rejection of the Troika, a default on Greek terms and leaving the grossly oppressive structures of the euro argues James Meadway

N

egotiations in Greece hang by a thread. With Greece needing to meet the next tranche of debt repayments by March 20, or else face default, its creditors are jittery. The deal passed by the Greek Parliament on Sunday should pave the way for both €130bn of bailout funding, and a restructuring of Greece’s debt. But additional assurances have been demanded by the EU/ECB/IMF Troika from Greek political parties that, whatever the outcome of April’s elections, they will observe their side of the deal – austerity measures of exceptional severity. With all the backbone and fortitude for which they have become rightly famous, Greece’s politicians of the centre have meekly signed up.

They should not have done so. The deal is the latest in the long line of brutal calamities inflicted on Greece. Not that much of the reporting here in the UK would tell you this. For months, the lie has been peddled that Greeks are lazy, spendthrift, and have brought the crisis on themselves. This is xenophobic garbage. Greeks work the longest hours in Europe – half as much again, every year, as the Germans. They retire, on average, later than Germans. The Greek government spends less than the EU average, as a share of GDP.

Tax collection is weak, but this – like other developed economies – is driven by misreporting from self-employment, and avoidance by the wealthy. An LSE study found that the richest 1 per cent in Greece under-report their incomes by 24 per cent, compared to 6 per cent for average earners (table 4 in the link).

BBC: Struggling Greeks losing belief in the state

ΠΗΓΗ: BBC

Paul MasonEconomics editor, Newsnight

The breeze block homes that cling to the sides of the cliffs above Piraeus harbour are painted typical Greek colours: cream and pink. The bare twigs poking out of hanging baskets and trellises stand ready to sprout, as soon as some warmth arrives.

At the clinic, on the corner, people hang around the doorway. Some have sunken cheeks. Others emerge carrying that international brand identifier of poverty - the multicoloured plastic sack - filled with old clothes and basic food.

Volunteer doctors and nurses set the clinic up for migrants who fall through the Greek social security net. The diseases are not unusual for a poverty-stricken area: diabetes, hypertension, stress.

But since the crisis, something startling has happened. Greeks have started to turn up here, in ever larger numbers:

"It's gone from 8% of the users to 30% in four months, and because I can see the trends across all our clinics I'm sure it will reach 50% by the end of 2012," says Dr Nikitas Kanakis, president of the charity Medecins du Monde.

The destruction of the demos in Greece

ΠΗΓΗ: spiked-online

Bruno Waterfield*

The crisis in Greece is born of the Euro elite’s blatant attempt to replace democracy and politics with bureaucratic rules and procedures.

Implacably, relentlessly, step by step, Greece is being destroyed to preserve a political order supported by all the European Union’s member countries, whether they are in or out of the Euro.

What happens in Greece will mark the opening of a new era in European politics. It is important therefore to understand what is and isn’t going on. The crisis is not, as many believe, being driven by ‘neoliberal’ economic policies. It isn’t caused by any Greek cultural propensity to fecklessness either. And, despite the protest graffiti and the timeless appeal of Nazi references, the Greek tragedy is not a plot to restore an explicit German hegemony in Europe. Angela Merkel is no Adolf Hitler.

What is happening in Greece is a crisis of European proportions because it is the sharpest expression of a destructive trend common to all countries in the EU: the twenty-first-century elite mission to place institutions, policy and statecraft above society. The Greek catastrophe, then, is an indicator of what happens when the question of interest or politics becomes the sole preserve of bureaucratic or state structures decoupled from, and increasingly defined against, the public.

Measures imposed on Greece are explicitly declared, even celebrated, as being in opposition to Greek society. Any attempt by political parties to uphold the democratic representation of Greek interests is met with aggressive hostility. Moreover, the EU-IMF programme, or so-called Memorandum of Understanding, for Greece is utterly divorced from economic reality. As documented in the Daily Telegraph, the Eurozone’s policies are pushing Greece into a ‘death spiral’ that defies any economic logic.

Greeks forced to turn to charity for medicine and food

ΠΗΓΗ:BBC

A medical charity which was set up to help foreign migrants to Greece who fell through the social security net is now treating struggling Greek citizens.

Dr George Papadakis of Medicine du Monde told Newsnight's Economics editor Paul Mason that he was seeing "a new phenomenon".

You can watch Paul Mason's full report on the personal and political impact of the Greek crisis on Newsnight on Friday 17 February at 22.30 GMT on BBC Two.

Πρωτοφανής έλεγχος στα εσωτερικά της Ελλάδας

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

Η νέα δανειακή σύμβαση των 130 δισ. ευρώ για την Ελλάδα θα περιλαμβάνει πρωτοφανή έλεγχο στην ικανότητά της να διαχειρίζεται τα κεφάλαιά της, όπως δηλώνουν αξιωματούχοι, ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες ακόμη προσπαθούν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους για το νέο πακέτο. 

Η συμφωνία -την οποία οι αξιωματούχοι ελπίζουν να οριστικοποιήσουν τη Δευτέρα- πιθανότατα θα περιλαμβάνει έναν ειδικό λογαριασμό, που πρέπει πάντα να έχει αρκετή ρευστότητα για να μπορεί να αποπληρώνει το χρέος της Ελλάδας για τους επόμενους 9 - 12 μήνες. Εάν η ρευστότητα στον λογαριασμό αυτόν πέφτει κάτω από αυτό το σημείο, τα χρήματα θα αφαιρούνται από κεφάλαια που προορίζονται για τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, με βάση πηγές προσκείμενες στις διαπραγματεύσεις. 

Επιπλέον, το πακέτο στήριξης θα περιλαμβάνει μόνιμη και ενισχυμένη παρουσία διεθνών επιθεωρητών, οι οποίοι θα προσπαθούν να κάνουν ελέγχους σε πραγματικό χρόνο στις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για τις δημόσιες δαπάνες, όπως αναφέρουν οι αξιωματούχοι. 

From Argentina to Athens?

Πηγή: Project Syndicate

by Mohamed El Erian

NEWPORT BEACH – Let me set the scene: an increasingly discredited economic policy approach gives rise to growing domestic social and political opposition, street protests and violence, disagreements among official creditors, and mounting concerns among private creditors about a disorderly default. In the midst of all of this, national leaders commit to more of the same harsh austerity measures that they have been unable to implement for two years. Official creditors express skepticism, in private and public, but hold their collective nose and get ready to disburse yet another tranche of money into what they fear is a bottomless pit.

Sound familiar? It should, but not just because it encapsulates Greece today. It is also what Argentina faced in 2001. Unless Europe reflects on key lessons from that experience, the parallels that extend to Greece may also end up including a financial meltdown, a deep output collapse, and social and political turmoil.

Έκρηξη της ανεργίας και στην Πορτογαλία

Στο 14% ανήλθε η ανεργία στην Πορτογαλία το τελευταίο τρίμηνο του 2011, από 12,4% το αντίστοιχο περσινό διάστημα, σύμφωνε με το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής (ΙΝΕ). Ο αριθμός των καταγεγραμμένων ανέργων ξεπέρασε τις 770.000. Το μεγάλο θύμα είναι οι νέοι, καθώς η ανεργία στο ηλικιακό φάσμα μεταξύ 14-24 ετών έφθανε το 35,4% στα τέλη του 2011.

ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Η αντιπολίτευση αποδίδει την αύξηση της ανεργίας στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει η συντηρητική κυβέρνηση του Πέντρου Πάσους Κοέλιου, υπό την πίεση των δανειακών συμβάσεων ύψους 78 δισ. ευρώ που συνομολόγησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ

Από την πλευρά του ο αναπληρωτής υπουργός Κοινοβουλευτικών Υποθέσεων Μιγκέλ Ρίβας παραδέχθηκε πως τα ποσοστά αυτά είναι «ανησυχητικά», αλλά υποστήριξε πως η κυβέρνηση βρίσκεται «στην ορθή κατεύθυνση» όσον αφορά τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Κατά τον οικονομολόγο Φρανσίσκου Μαντελίνου είναι δύσκολο να συγκρατηθεί το ποσοστό ανεργίας κάτω από το 15% μέσα στο 2012.

Εάν η κυβέρνηση επιβάλλει «περισσότερες θυσίες» στους Πορτογάλους, θα εξακολουθήσουν να χάνονται θέσεις εργασίας, τονίζει η Μαρίνα Αϊβέκα του Αριστερού Μπλοκ. Η ίδια ζήτησε να εφαρμοσθούν «μέτρα που θα ευνοούν τις δημόσιες επενδύσεις».

Την ίδια ώρα, η CGTP, η μεγαλύτερη συνομοσπονδία εργατικών συνδικάτων στην Πορτογαλία, κάλεσε τα μέλη της σε γενική απεργία στις 22 Μαρτίου, αντιδρώντας στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που προωθεί η κεντροδεξιά κυβέρνηση της χώρας.

Οι μεταρρυθμίσεις εντάσσονται στο πλαίσιο των μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση σε αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια που χορηγούν στη Λισαβόνα η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Πληθαίνουν οι φωνές κατά της τρόικας και της λάθος συνταγής

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Μπαλή Κάκη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16/02/2012

Όσο κλιμακώνεται το θρίλερ της ελληνικής διάσωσης, εντός ή εκτός εισαγωγικών, τόσο ενισχύονται οι φωνές εκείνων στην Ευρώπη που θεωρούν ότι η συνταγή είναι από «λάθος» μέχρι «εγκληματική», ενώ έχουν στο πλευρό τους και τους... αριθμούς. Σύμφωνα με τη χθεσινή ανακοίνωση της Eurostat, το τελευταίο τρίμηνο η οικονομία της ευρωζώνης συρρικνώθηκε για πρώτη φορά μετά από δυόμισι χρόνια, λόγω της κρίσης χρέους και των προγραμμάτων λιτότητας.

Eurostat: Για πρώτη φορά μετά από δύομισι χρόνια η Ευρωζώνη συρρικνώθηκε το τελευταίο τρίμηνο

Θεωρητικά χθες η Ευρωβουλή στο Στρασβούργο θα συζητούσε για τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. του Μαρτίου, το δημοσιονομικό σύμφωνο και τα προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας. Αντ’ αυτού οι ευρωβουλευτές έστησαν τρικούβερτο καυγά -μεταξύ τους, με την Κομισιόν, με τη Γερμανία- για το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης.  Η πλειοψηφία των εκλεγμένων εκπροσώπων των ευρωπαϊκών λαών χαρακτήρισε τη λιτότητα που επιβάλλει η τρόικα στην Ελλάδα «καταστροφική» και ζήτησε να ληφθούν πρωτοβουλίες για να αρχίσει να αναπτύσσεται και πάλι η γονατισμένη ελληνική οικονομία.

3 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΕ 15 ΜΕΡΕΣ!

πηγή: ΙΣΚΡΑ

ΣΕ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ!

Καταργήσεις οργανισμών και φορέων, δραστικές περικοπές στους μισθούς, καταστρατήγηση βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων στην ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη, οδηγούν τους εργαζόμενους σε πολλούς φορείς, όπως και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην απελπισία και δυστυχώς και σε απόπειρες αυτοκτονίας.

Όπως καταγγέλλει ο πρόεδρος της ΠΟΕ - ΟΤΑ Θέμης Μπαλασόπουλος, το τελευταίο δεκαπενθήμερο αυτοκτόνησαν δυο εργαζόμενοι στον Δήμο Αθηναίων (ο ένας στον τομέα καθαριότητας), ένας στον Δήμο Συκεών στη Θεσσαλονίκη, ενώ ένας ακόμα εργαζόμενος στον Δήμο Χαιδαρίου αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, κι ενώ ευτυχώς έζησε,  ωστόσο έχασε και τα δυο του πόδια.

Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πραγματοποίησαν σήμερα τετράωρη στάση εργασίας, καθώς και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα Υπουργεία Υγείας, Εργασίας και Εσωτερικών.Η αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών αφού άκουσε τα αιτήματα των εργαζομένων τους όρισε ραντεβού για την ερχόμενη Παρασκευή στις 12.00 το μεσημέρι.

Η διανόηση, η δημοκρατία και το σχίσμα

ΠΗΓΗ: Ενθέματα

του Νικόλα Σεβαστάκη

'Εργο του Τίχανυ Λάγιος, 1912

Και τώρα τι; Aς δούμε κάποια από τα δεδομένα της συγκυρίας. Το περιλάλητο μνημονιακό μπλοκ βρίσκεται φυσικά στην εξουσία –νομοθετεί σωρηδόν και εν μέρει «εκτελεί»–, αλλά ως «φρόνημα» έχει περιοριστεί σε έναν γαλαξία μικρών αθηναϊκών κύκλων, σε κάποια γνωστά και πιο αφανή περιβάλλοντα. Από αυτές τις ομαδοποιήσεις παράγεται άφθονη ηγετική σωτηριολογία είτε η απελπισμένη θεωρία του παν-λαϊκισμού (σε ένα αρχιπέλαγος λαϊκισμών μια φούχτα τολμηρών που λένε την αλήθεια!). Και, βέβαια, όλο και περισσότερο, προβάλλει ένας επικίνδυνος υβριδισμός με προφανείς ολοκληρωτικές τάσεις, με επίκεντρο την άρνηση των εκλογών ως εθνικής καταστροφής και την πλήρη αυτονόμηση των «αγαθών ποιμένων» από το ποίμνιο. Την ίδια στιγμή όμως πληθαίνουν οι ρωγμές στα πιο απροσδόκητα σημεία του δημοσιογραφικού και πολιτικού χώρου, ακόμα και μέσα στα άλλοτε συμπαγή κάστρα του μονόδρομου. Πολλοί –και πάντως περισσότεροι από πριν λίγους μήνες– δείχνουν πια να κατανοούν ότι ο δημοσιονομικός αυταρχισμός, η πολιτική της συνολικής υποτίμησης, η απαθλίωση των εργασιακών σχέσεων οδηγούν σε ένα είδος κοινωνικής νέκρωσης.