ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι
«Money can’t buy me love...» (Με τα λεφτά δεν μπορώ να μου αγοράσω αγάπη) τραγουδούσε ο Τζον Λένον στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Πίσω από την πλάτη του, όμως, το χρήμα είχε αρχίσει ήδη να παίρνει την εκδίκησή του, προσλαμβάνοντας, μέρα με τη μέρα, όλο και μεγαλύτερη ανταλλακτική αξία έναντι όλων ανεξαιρέτως των αγαθών: και των υλικών και των πνευματικών και των ηθικών κ.λπ. κ.λπ.
Το αν μπορεί τελικά κανείς σήμερα, εν έτει 2010, με το χρήμα να αγοράσει αγάπη σηκώνει ακόμα αρκετή συζήτηση. Σε ό,τι αφορά την υγεία, πάντως, τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα. Ναι, με το χρήμα μπορεί να αγοράσεικανείς πολύ περισσότερη υγεία και να αυξήσει εκείνο το περιλάλητο «προσδόκιμο» της ζωής του. Αδιαμφισβήτητα. Το θέμα είναι πού να βρει το χρήμα...
Δεδομένου ότι, εδώ και πολλά - πολλά χρόνια, δημιουργήθηκαν στη χώρα, με επαγωγικούς και παραγωγικούς τρόπους, οι προϋποθέσεις για τη μετατροπή του υπέρτατου αυτού αγαθού σε υπέρτατο εμπόρευμα, είναι σήμερα άκρως εύλογη κάθε ανησυχία από την πλευρά της κοινωνίας. Ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας, που επί χρόνια σταδιακά αποδυναμωνόταν, τώρα αφαιμάσσεται(το ΔΝΤ ζητά μείωση των δαπανών με κάθε – δίκαιο ή άδικο – τρόπο).