Εθνική ανταγωνιστικότητα ή σοσιαλιστική χειραφέτηση ;

του Κώστα Καλλωνιάτη

Σε σχόλιο άρθρου μου (βλ «Ούτε ίχνος αλήθειας ;») τέθηκε το ζήτημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και τι ακριβώς προτείνω. Παραθέτω το σκεπτικό της ερώτησης και την απάντηση ως ξεχωριστό κείμενο γιατί νομίζω αξίζει ιδιαίτερης προσοχής και διαλόγου.

Ερώτηση Αιρετικού: «Λέτε ότι "σκεφτόμαστε μέσα από το κουτί" όσοι ζητούμε αύξηση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων της ελληνικής βιομηχανίας. Τι αντιπροτείνετε; Μέχρι τώρα εφαρμόσαμε πολιτική που δεν έδινε βάρος στις εξαγωγές προϊόντων, που απαξίωσε και περιφρόνησε πλήρως την έρευνα και την εξέλιξη νέων τεχνολογιών και προϊόντων και η οποία έδωσε σημασία μόνον σε (α) τουρισμό (κάκιστης ποιότητας με παράλογα υψηλές τιμές και απίστευτη αισχροκέρδεια), (β) ναυτιλία (με μονόπατα σαπιοκάραβα για φορτηγά και με "Δημητρούλες"-σκυλοπνίχτες για ποστάλια), (γ) χρηματοοικονομικές υπηρεσίες (ακολουθώντας τους φετφάδες της ΕΕΔΕ). Και το αποτέλεσμα το είδαμε...

Ξεκινώντας από τη συνταγή που ΔΕΝ δούλεψε και από τη δική σας άποψη ότι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών είναι "thinking inside the box", μπορείτε να προτείνετε εσείς μια πολιτική που να μπορεί να προσφέρει ένα θετικό αποτέλεσμα;

Καταστροφικός καπιταλισμός και ιδιωτικοποίηση του κράτους

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

ΑΝΑΛΥΣΗ Του δρος ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ*

Ενώ η Ελλάδα αγωνίζεται να αναβιώσει τις οικονομικές της υποδομές από την τανάλια του καπιταλισμού καταστροφών, και άλλα κράτη εμφανίζονται ως πιθανοί στόχοι αυτής της λαίλαπας.

Ιδιωτικοί στρατοί, ιδιωτικές εφορίες, ιδιωτικές κυβερνήσεις, δημόσιες λαίλαπες

Πρόκειται για ένα μοναδικό είδος καπιταλισμού. Ευδοκιμεί μέσα σε κρίσεις και υφέσεις, ανεξάρτητα εάν αυτές έχουν προκληθεί από φυσικές καταστροφές, όπως πυρκαγιές, σεισμοί και τσουνάμι, ή από κυβερνητική ανικανότητα (που συχνά εντοπίζεται στη «φιλανθρωπία επενδυτών») και πολέμους, όπως το Ιράκ, που πυροδοτούνται με ψεύδη επισήμων και άγνοια του πολίτη.

Η έγκυρη ανάλυση των μεγάλων κρίσεων, απερισκέπτως και κατά ρουτίνα, αφήνεται στα καπρίτσια αυτού που ο Ανταμ Σμιθ έχει αποκαλέσει «το αόρατο χέρι των δυνάμεων της αγοράς». Ωστόσο, η συχνότητά τους δεν είναι κατ' ανάγκη εξηγήσιμη μέσω φιλοσοφικών αφορισμών και ρητών του σαλονιού, για εμφανείς λόγους.

Εκείνοι που προκαλούν τις μεγάλες κρίσεις δεν είναι «αόρατοι», αλλά δεινοί κλέφτες εθνικού και ιδιωτικού πλούτου, που είχαν την προνοητικότητα να αποικίσουν τον κρατικό μηχανισμό, να αγοράσουν πολιτικούς που θα νομιμοποιήσουν τη λεία τους και ακόμη να μισθοδοτούν πανεπιστημιακούς για να καταστήσουν εαυτούς αξιοσέβαστους.

Μονόδρομος η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ (Hellenic Nexus, Οκτώβρης 2010)

ΠΗΓΗ: NEXUS

του Λ. Βατικιώτη

Μήνας του μέλιτος θα φαντάζει για την κυβέρνηση και την τρόικα το πρώτο τρίμηνο από την υιοθέτηση του μνημονίου όσο περνάει ο καιρός και πυκνώνουν τα ανησυχητικά σημάδια στην οικονομία. Το πρώτο διάστημα από την υιοθέτηση των πρωτοφανών σε αγριότητα και κοινωνικά οδυνηρών μέτρων που επιβλήθηκαν με αντάλλαγμα την είσπραξη των 110 δισ. ευρώ από τον μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ θα ισοδυναμεί με το αποκορύφωμα της αποδοτικότητάς τους για έναν και απλό λόγο: Επειδή η ύφεση, που θα έλθει ως άμεσο αποτέλεσμα αυτών των οικονομικών μέτρων, θα οδηγήσει στο ναδίρ τα δημόσια έσοδα και σε θεαματική απόκλιση από τους στόχους που ορίζονται στο μνημόνιο.

Το γουάν ανάβει φωτιές

ΠΗΓΗ: Το ΒΗΜΑ

Η «μάχη του συναλλάγματος» ίσως να έχει μόλις αρχίσει. Η Κίνα επιμένει παρά τις ισχυρές πιέσεις που δέχεται από Ευρώπη και Αμερική ότι μια πιθανή υποτίμηση του εθνικού της νομίσματος θα ήταν καταστρεπτική όχι μόνο για την εγχώρια οικονομία, αλλά και για το σύνολο των χωρών του πλανήτη. Ο υπουργός Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών Τίμοθι Γκάιτνερ τόνισε την Τετάρτη ότι η στάση της κινεζικής ηγεσίας εγκυμονεί μια «επικίνδυνη δυναμική» για την παγκόσμια ανάπτυξη. Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και η οικονομική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) κατά τη συνάντησή της με τον κινέζο πρωθυπουργό Γουέν Ζιαμπάο στις Βρυξέλλες. Η απάντηση του κινέζου ηγέτη ήταν σαφής: 

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ: ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΑΝΕΒΑΛΕ ΑΚΥΡΩΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

ΠΗΓΗ: ISKRA

ΣΤΙΣ 23 ΝΟΕΜΒΡΗ ΟΡΙΣΤΗΚΕ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

   Στις 23 Νοέμβρη ορίστηκε τελικώς από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), η ημερομηνία συζήτησης της αίτησης ακύρωσης των περικοπών μισθών, συντάξεων, δώρων εορτών, επιδομάτων αδείας αλλά και γενικά του ίδιου του Μνημονίου, για λόγους αντισυνταγματικότητας. Τις σχετικές αιτήσεις έχουν καταθέσει, προ τριμήνου, σειρά συνδικαλιστικών καικοινωνικών οργανώσεων (ΑΔΕΔΥ, Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ΤΕΕ, ΕΣΗΕΑ, ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, ΕΣΗΕΑ, σωματεία συνταξιούχων κλπ) αλλά και μεμονωμένοι πολίτες.

   Η αρχική συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας, επρόκειτο να πραγματοποιηθεί σήμερα Παρασκευή 8 Οκτωβρίου, αυτό όμως δεν κατέστη εφικτό κατόπιν κυβερνητικής μεθόδευσης! Συγκεκριμένα, τοΥπουργείο Οικονομικών, αλλά και άλλα Υπουργεία, δεν απέστειλαν, ως όφειλαν, τις θέσεις του Δημοσίου αλλά και άλλα συναφή έγγραφα στο ΣτΕ. Όπως είναι εύλογο, το ΣτΕ δεν είναι τυπικώς σε θέση να εκδώσει απόφαση, εάν δεν λάβει πρώτα γνώση των εγγράφων αυτών.    Η κυβερνητική αυτή μεθόδευση, οφείλεται στο γεγονός πως οι μέχρι τώρα εγκυρότατες πληροφορίες, κάνουν λόγο γιαεισήγηση - «καταπέλτη», από τις Συμβούλους Επικρατείας Μαίρη Σαρπ και Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα απολύτως ασφαλείς πληροφορίες, η εισήγηση κάνει λόγο για αντισυνταγματικότητα των μισθολογικών και συνταξιοδοτικών περικοπών αλλά και της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων.

Ανοίγει η ψαλίδα πλουσίων και φτωχών

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Το 19% των Ελλήνων, δηλαδή σχεδόν δύο εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν σε συνθήκες φτώχειας, καθώς το ετήσιο εισόδημά τους δεν ξεπερνά τα 7.170 ευρώ. Πρόκειται για κομμάτι του πληθυσμού το οποίο πλήττεται δυσανάλογα και από την αύξηση των έμμεσων φόρων, δεδομένου ότι δίνουν το ένα τρίτο του προϋπολογισμού τους (203, 6 ευρώ κάθε μήνα) για είδη διατροφής, όταν οι υπόλοιποι Έλληνες δίνουν το 15,51%.

Αυτό προκύπτει από την έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών που ανακοίνωσε η στατιστική αρχή και στην οποία καταγράφονται μεγάλες ανισότητες μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών Ελλήνων.

Συγκεκριμένα, το μερίδιο της διάμεσης ισοδύναμης καταναλωτικής δαπάνης (αγορές) του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού είναι 5,53 φορές μεγαλύτερο από το μερίδιο της διάμεσης ισοδύναμης καταναλωτικής δαπάνης του φτωχότερου 20% του πληθυσμού.

Η μέση μηνιαία κατανάλωση των φτωχών νοικοκυριών εκτιμάται στο 27,3% των δαπανών των μη φτωχών νοικοκυριών.

Επιπλέον, λόγω της σύνθεσης των φτωχών νοικοκυριών (ηλικιωμένοι, ανασφάλιστοι κλπ.) οι δαπάνες για υγεία ανέρχονται στο 8,3% του οικογενειακού τους προϋπολογισμού τους, ενώ των μη φτωχών σε 6,6%.