Η «αιρετική περίπτωση» των Ελλήνων μας δίνει ελπίδα, του John Pilger

ΠΗΓΗ: tvxs

Στο άρθρο του, για την New Statesman, ο John Pilger ανατρέπει την αντίληψη που υπάρχει για την Ελλάδα ως «σκουπιδοχώρα» και βλέπει την ελπίδα να ανατέλλει μέσω της εξέγερσης των απλών Ελλήνων που αντιτάσσονται στον τρόπο σωτηρίας της χρεωκοπημένης οικονομίας, η οποία προκλήθηκε από τη φοροδιαφυγή των πλουσίων.

Η Ελλάδα είναι ο μικρόκοσμος μιας μοντέρνας πάλης των τάξεων, που σπανίως χαρακτηρίζεται ως τέτοια, γιατί απλούστατα αντικατοπτρίζει την αλήθεια.

Ενώ ο πολιτικός κόσμος της Βρετανίας προσποιείται ότι δημοκρατία είναι η προκαθορισμένη εναλλαγή του τάδε με το δείνα, η έμπνευση για όλους μας είναι η Ελλάδα. Δεν είναι αξιοπερίεργο που η Ελλάδα δεν παρουσιάζεται ως φωτεινό παράδειγμα, παρά σα μια «σκουπιδοχώρα» που δικαίως τιμωρείται για τον «παραφουσκωμένο δημόσιο τομέα» καθώς και για τη νοοτροπία της «πλαγίας οδού» (όπως αναφέρει η Observer). Η αιρετική περίπτωση της Ελλάδας μας δείχνει ότι υπάρχει πραγματική ελπίδα στην αντίσταση που πραγματοποιούν οι απλοί πολίτες της, σε αντίθεση με αυτή που επενδύθηκε σπάταλα πάνω στους πολέμαρχους του Λευκού Οίκου.

Το αίτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης τίθεται από την αρχή

ΠΗΓΗ: "ΚΟΝΤΡΑ"

Οταν γράψαμε –από την πρώτη στιγμή που κατατέθηκε το προσχέδιο Λοβέρδου– «Κοινωνική Ασφάλιση τέλος», ακόμα και άνθρωποι που έχουν βαθιά γνώση των ασφαλιστικών θεμάτων θεώρησαν ότι αυτό ήταν μια αντιπολιτευτική υπερβολή. Στη συνέχεια, καθώς μελετούσαν οι ίδιοι τη δομή του νέου συστήματος και αυτό που παράγουν οι θεμελιώδεις διατάξεις του, μας έδωσαν απόλυτο δίκιο. Μπορεί στις λεπτομέρειες οι δίδυμοι νόμοι των Λοβέρδου-Παπακωνσταντίνου να είναι σκέτη κουρελαρία (αναλυτικά γράφουμε παρακάτω), όμως στη βασική τους στόχευση είναι απόλυτα επιτυχημένοι: καταργούν την Κοινωνική Ασφάλιση.

Η προπαγάνδα της κυβέρνησης και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, σε συνδυασμό με την κλασική ανικανότητα και τεμπελιά των δυνάμεων της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, έστρεψαν την προσοχή των εργαζόμενων είτε μόνο  στην αύξηση των ορίων ηλικίας είτε σε κάτι απίθανες λεπτομέρειες, όπου υποτίθεται ότι η κυβέρνηση έκανε «βελτιώσεις μέχρι την τελευταία στιγμή, αποδεικνύοντας την προσήλωσή της στον κοινωνικό και πολιτικό διάλογο». Ετσι, η ουσία αυτού του νομοσχέδιου έμεινε εν πολλοίς κρυφή και αποκαλύφτηκε –χωρίς ίχνος υπερβολής– μόνο εκεί που έφτασε η δική μας ζύμωση.

Παρηγοριά στον άνεργο μέχρι να βγει η ψυχή του

ΠΗΓΗ: "ΚΟΝΤΡΑ"

Καλοκαιρινά καραγκιοζιλίκια του Α. Λοβέρδου

Μες στο κατακαλόκαιρο και ενώ η (εμφανώς υποτιμημένη) επίσημη ανεργία χτύπησε 12% το Μάη, ο Ανδρέας Λοβέρδος κάλεσε τους δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου, για να ανακοινώσει τη διαδικασία ψήφισης θεσμικού πλαισίου για την «κοινωνική οικονομία». Είναι γνωστά τα παραληρήματα του υπουργού Εργασίας, όμως πιο παραληρηματική συνέντευξη απ' αυτή δεν θυμόμαστε να έχει ξαναδώσει. Αλίμονο αν κατάλαβε κανένας στο τέλος τι σκατά θα είναι αυτή η «κοινωνική οικονομία», ποιο το αντικείμενό της και ποιες οι διαχωριστικές γραμμές από τις υπάρχουσες κρατικές δομές, τις δομές που διαχειρίζονται οι διάφορες ΜΚΟ και την ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα. 

Κάθε που έμπαινε ένα ερώτημα που ζητούσε συγκεκριμένη απάντηση, πότε ο Λοβέρδος και πότε ο γενικός γραμματέας Κοινοτικών Πόρων Θ. Τσέκος το γύριζαν -κατά το κοινώς λεγόμενο- στο καλαματιανό, με απαντήσεις αόριστες, γενικόλογες και συχνά αλληλογρονθοκοπούμενες. Τόσο που στο τέλος η συνέντευξη κατήντησε ένα απέραντο μπάχαλο και έκλεισε με τον Λοβέρδο να παραπονιέται (το σύνδρομο Νίκου Ξανθόπουλου δεν τον εγκαταλείπει ποτέ), ότι πάλι στα κανάλια δεν θα πουν τίποτα, αλλά μόνο κακά θα προβλέπουν.

«Ισχυρές» τράπεζες με… δεκανίκι 78 δις. ευρώ!

Πηγή: Banks' News

Μέχρι και 50 δις. ευρώ μπορεί να φθάσουν οι ενισχύσεις ρευστότητας και κεφαλαίων που θα χορηγήσει στη διάρκεια της θητείας της η παρούσα ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών στο «ισχυρό» τραπεζικό σύστημα της χώρας, ανεβάζοντας έτσι έως και σε 78 δις. ευρώ (σχεδόν το ένα τρίτο του ΑΕΠ!) τη βοήθεια που θα έχουν λάβει οι τράπεζες από το υστέρημα των φορολογουμένων από την κατάρρευση τηςLehman και μετά.

Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ανακοίνωσε χθες, ότι οι τράπεζες, κατόπιν σχετικής υπόδειξης της τρόικας, που φαίνεται ότι δεν λέει να αντιληφθεί πόσο ισχυρές είναι, θα λάβουν μέσα στο δεύτερο εξάμηνο άλλα 25 δις. ευρώ κρατικών εγγυήσεων για να εκδώσουν ομόλογα, τα οποία θα τοποθετήσουν στο… φιλόξενο παράθυρο της ΕΚΤ ως καλύμματα για την άντληση ρευστότητας.

Παρότι το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση επέκρινε σκληρά την τότε κυβέρνηση της ΝΔ για τη χορήγηση ενισχύσεων στις τράπεζες χωρίς αυστηρό πλαίσιο ελέγχου, ώστε να διασφαλίζεται ότι κάτι θα φθάσει και στην πραγματική οικονομία, ο υπουργός Οικονομικών δεν θέτει ούτε αυτή τη φορά ένα τέτοιο πλαίσιο, αν και η πιστωτική επέκταση παραμένει εντελώς «παγωμένη», αποτελώντας βασική συνιστώσα της ύφεσης στην οικονομία.

Ελληνική Επιτροπή ενάντια στο χρέος

Ιδρυτική διακήρυξη της Ελληνικής Επιτροπής ενάντια στο Χρέος

http://www.contra-xreos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22:idritiki-diakiriksi&catid=6:poioi-eimaste

Στην παρούσα ιστορικών διαστάσεων επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργασία, στους μισθωτούς, στις γυναίκες, στους νέους αλλά και σε όλη τη κοινωνία, το ζήτημα του δημόσιου χρέους παίζει – όχι άδικα – τον κεντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο. Πράγματι, είναι στο όνομα του χρέους και της αντιμετώπισής του που «δικαιολογούνται»… όχι μόνο όλες οι πρωτοφανείς περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας αλλά και η ουσιαστική διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, η μεθοδικά προγραμματισμένη κατάρρευση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, η έκρηξη των τιμών των βασικών καταναλωτικών αγαθών σαν αποτέλεσμα των απανωτών αυξήσεων του ΦΠΑ, οι μαζικές απολύσεις, η πλήρης εγκατάλειψη και επιδείνωση του περιβαλλοντικού και κλιματικού προβλήματος, η ακραία ελαστικοποίηση του εργαζομένου, η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας που μεταβάλλεται σε αληθινή ζούγκλα, η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, η άρνηση των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών… η υπονόμευση ακόμα και της ίδιας της (αστικής) κοινοβουλευτικής δημοκρατίας…

Σαν...τον γάιδαρο του Χότζα

ΠΗΓΗ: "Το Ποντίκι"

Του Δημήτρη Καζάκη

οικονομολόγου - αναλυτή

Μετά και τη «θετική αξιολόγηση» των ελεγκτών της τρόικας, η κυβέρνηση, μαζί με την προπαγάνδα του σύγχρονου δωσιλογισμού, κυριολεκτικά αφηνίασε.Όλα πάνε καλά!

Όλα πάνε καλά επειδή, ύστερα από μια πρωτοφανή συμπίεση μισθών και συντάξεων, ύστερα από ένα αληθινό όργιο περικοπών που οδήγησε νοσοκομεία και άλλες ζωτικές υπηρεσίες του Δημοσίου σε καθεστώς πλήρους διάλυσης,ύστερα από μια στάση πληρωμών προς επαγγελματίες, μικρομεσαίους και εργαζόμενους με σκοπό να «εξαφανιστούν» γύρω στα 10-13 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τρίτους, ύστερα από μια κατακόρυφη αύξηση της έμμεσης φορολογίας κ.λπ., το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού κατά το πρώτο εξάμηνο του 2010 εμφάνισε σημαντική μείωση.

Όσο για την οικονομία γενικά, αυτή ακολουθεί την προδιαγεγραμμένη ελεύθερη πτώση, η οποία «σηματοδοτεί τη χειρότερη ύφεση της χώρας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», όπως σχολίασαν οι «Financial Times» (5.8).

Όμως μην ανησυχείτε: «η συρρίκνωση της οικονομίας εξελίσσεται σύμφωνα με τις προβλέψεις του προγράμματος του Μαΐου», όπως μας διαβεβαίωσε το κλιμάκιο ελέγχου της τρόικας. Κι έτσι μια ολόκληρη χώρα, η οικονομία, η κοινωνία και ο λαός της έχουν βρεθεί στην ίδια ακριβώς κατάσταση με τονγάιδαρο του Ναστρεντίν Χότζα, ο οποίος, πριν ακριβώς τα τινάξει, επέδειξε εξαιρετικές επιδόσεις προσαρμογής στη... λιτότητα.

Βαθύ μυστήριο οι... τόκοι!

Τι συμβαίνει όμως στ’ αλήθεια; Στη γενική εικόνα του κρατικούπροϋπολογισμού αρχίζει να αποτυπώνεται η επίδραση της βαθιάς ύφεσης που πλήττει την ελληνική οικονομία. Τα κρατικά έσοδα μειώθηκαν τον μήνα Ιούλιο κατά 6,9% σε σχέση με τον περσινό Ιούλιο, παρά την άγρια φοροεπιδρομή, αφήνοντας ερωτήματα για το κατά πόσο θα μπορέσει να πιάσει η κυβέρνηση τον στόχο του «μνημονίου».

Το ουγγρικό "όχι" στο ΔΝΤ και ο μύθος της αυτοδυναμίας

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/08/2010

Του Κώστα Καλλωνιάτη

Η απόφαση της νέας δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης του Βίκτορ Ορμπάν να διαχωρίσει τη θέση της από τη προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και τη συμφωνία της με το ΔΝΤ-Ε.Ε. για τους όρους εκτέλεσης ενός δανείου 20 δισ. ευρώ που είχε συνάψει από το 2008 (η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που προσέφυγε στο ΔΝΤ) αποτελεί ορόσημο για τα ευρωπαϊκά προγράμματα λιτότητας και ιδιαίτερα για την Ελλάδα, καθώς αποδεικνύει πως η παντοδυναμία της τρόικας και του "Μνημονίου" είναι ανατρέψιμη υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αρκεί η κυβέρνηση της χώρας να έχει εναλλακτική στρατηγική και την πολιτική βούληση να την υλοποιήσει.

Η συντηρητική κυβέρνηση Ορμπάν, η οποία κέρδισε με μεγάλη διαφορά τις εκλογές του Απρίλη εισπράττοντας από τη δυσαρέσκεια του ουγγρικού λαού απέναντι στην πολυετή λιτότητα (2007-2010), είχε σημάνει εξαρχής την πρόθεσή της να αφήσει φέτος το έλλειμμα να διολισθήσει προκειμένου να χρηματοδοτήσει μέτρα (π.χ. μείωση φορολογίας) ενίσχυσης της ανάπτυξης. Όμως, κάποιες ατυχείς δηλώσεις επισήμων στις αρχές Ιουνίου για τη δημοσιονομική κρίση και κάποιες συγκρίσεις με την Ελλάδα οδήγησαν σε απότομη πτώση της αξίας του φιορινιού και του χρηματιστηρίου της χώρας. Αυτό είχε ως συνέπεια ο Ορμπάν να ανακοινώσει μέτρα για τη συγκράτηση του δημοσίου ελλείμματος, όπως τη μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα, την αλλαγή του φορολογικού συστήματος και την πλήρη απαγόρευση του δανεισμού σε ξένο νόμισμα.