Η UBS προβλέπει χρεοκοπία της Ελλάδος εντός ευρώ, υποχρεωτικό haircut στα ομόλογα και πληρωμή των CDS - Δεν διαβλέπει έξοδο από την ευρωζώνη

ΠΗΓΗ: bankingnews.gr

Δραματικές προβλέπει η UBS ότι θα είναι οι εξελίξεις το 2012, κάνοντας λόγο για δριμεία επιδείνωση της κρίσης χρέους και αποτυχία της εθελοντικής ανταλλαγής του ελληνικού χρέους (PSI) με βάση νέα έκθεση της στην οποία εστιάζεται....για πολλοστή φορά στην Ελλάδα. 

Ειδικότερα, η UBS προβλέπει μια μη εθελοντική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, δηλαδή χρεοκοπία, που θα προκαλέσει την πληρωμή των CDS. Αν και χαρακτηρίζει «απίθανο» το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει η Ελλάδα την ευρωζώνη, προειδοποιεί, ωστόσο, ότι οι κίνδυνοι να επαληθευτεί αυτό το σενάριο έχουν αυξηθεί. Η Ευρώπη θα συνεχίσει να ακολουθεί μια σπασμωδική εξελικτική πορεία, με την Ελλάδα να παραμένει στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής κρίσης.

Οι πολιτικές αποφάσεις συνεχίζουν να «μολύνουν» το επενδυτικό τοπίο, αναφέρει η UBS. Στις ΗΠΑ, ο Μπαράκ Ομπάμα βρίσκεται «στα μαχαίρια» με το Κογκρέσο, στη σκιά της υιοθέτησης το σχεδίου ύψους 447 δισ. δολαρίων για την αναζωογόνηση της οικονομίας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Παράλληλα, οι Ρεπουμπλικάνοι διεξάγουν «πόλεμο» για το χρίσμα του κόμματος ενόψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, εκτιμώντας ότι το Κογκρέσο είναι απίθανο να παραμείνει στα χέρια των Ρεπουμπλικάνων.

Angela Merkel has the whip hand in an orgy of austerity

The notion that economic pain is the only route to pleasure was once the preserve of the British public school-educated elite, now it's European economic policy

Angela Merkel's letter to president of the European Council stressed 'fiscal discipline' and the need to 'correct departures from sound fiscal policies'.

ΠΗΓΗ: Guardian

by Larry Elliott

The novelist and polymath Anthony Burgess published a selection of book reviews and essays in the 1980s called Homage to QWERT YUIOP. One of the pieces was called The Whip and in it Burgess discussed le vice Anglais, the derisory term given by the French to the masochistic sexual preferences of upper-class Brits.

Burgess was in no doubt that the taste for the whip had affected the way Britain had been run, and he was probably right about that. In the 1970s, the Bank of England had an instrument for controlling the amount of credit in the economy, which its practitioners lovingly called the corset. Enough said. When Denis Healey accused the Thatcher administration of sado-monetarism everybody got the reference. With its references to fiscal restraint and the tightness of monetary policy, economic management at the time was coloured by the language of the dominatrix – and still is, of course.

Γιάννης Δραγασάκης: Η απειλή της διπλής παράλυσης

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Συνέντευξη στον ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

Περιθώρια σίγουρα υπάρχουν, αλλά δεν θα μας δοθούν αν δεν τα διεκδικήσουμε. Αυτή είναι η κατάληξη της συνέντευξης που μας παραχώρησε ο Γιάννης Δραγασάκης για την καυτή και δύσκολη οικονομικο-πολιτική επικαιρότητα. Μπορεί παλαιότερα μια τέτοια ρήση να ήταν αυτονόητη, σήμερα όμως, που οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν τον δρόμο της τυφλής υποταγής στους δανειστές, έχει ιδιαίτερη σημασία. Και σημειώνει με έμφαση: Το ζητούμενο σήμερα είναι ένα πολιτικό σχέδιο που θα δίνει πολιτική έκφραση και προοπτική στην κοινωνική διαμαρτυρία και την αντίσταση, μέσα από θετικούς, διεκδικήσιμους και υλοποιήσιμους στόχους, που θα απαντούν σε συγκεκριμένα προβλήματα και ανάγκες των ανθρώπων και της κοινωνίας. Όχι μόνο μετά τις εκλογές. Από τώρα, μια συντονισμένη δράση των αριστερών δυνάμεων θα μπορούσε να δώσει ελπίδα, να εμπνεύσει μια ευρύτερη λαϊκή συμπαράταξη, να στηρίξει αγώνες, να έχει αποτελέσματα, να θέσει όρια, να επιβάλει αλλαγές.

Η «τελευταία ευκαιρία», stupid...

Πηγή: Καθημερινή 7/1/2012 Της Ζέζας Ζήκου Μολονότι αρκετοί πια έχουν γίνει φτωχοί, απαιτείται κάποιος χρόνος έως ότου οι άνθρωποι εξαντλήσουν όλο το κομπόδεμά τους και βουλιάξουν στην εξαθλίωση. Αραγε θα μας αφήσουν να βουλιάξουμε όπως εκείνοι για τους οποίους ο Τζον Στάινμπεκ έγραψε τα «Σταφύλια της οργής»; Θέλουμε, πάντως, να δούμε να αποδεικνύεται στην πράξη αυτό που ένας ριζοσπάστης θεωρητικός ονόμασε κάποτε eros effect· το ξαφνικό, απροειδοποίητο ξέσπασμα μιας αντίδρασης από τα κάτω, που πιάνει απροετοίμαστους τους πάντες, κοινωνεί μεγάλα πλήθη σε μια μεθυστική αίσθηση κοινών στόχων και αξιών και επιβάλλει ανατροπές, είναι ακόμη πραγματοποιήσιμο, δεν ανήκει στη σφαίρα της μυθικής ουτοπίας. Ποιο είναι, όμως, το οικονομικό μέλλον της άρρωστης χώρας μας; Πώς η οικονομία της μπορεί να ανταγωνιστεί τη φτήνια της Κίνας ή την οικονομική κυριαρχία της Γερμανίας; Τι απέγινε η γεωργία της; Τι απέγινε η βιομηχανία της; Πού κατέληξαν οι κερδοφόρες υπηρεσίες της; Ποια είναι η απειλή σήμερα; Τι είδους -χειρότερη- κρίση μας περιμένει; Η αλήθεια είναι σκληρή. Τα νέα μέτρα θα κάνουν την απόδρασή μας από τη φτώχεια σχεδόν αδύνατη. Αν το κράτος δεν δαπανά και αν οι φοβισμένοι πολίτες δεν καταναλώνουν, πώς θα ανακάμψουμε;

Αναζητώντας τη χαμένη ισομοιρία

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 7/1/2012 Tου Παντελη Mπουκαλα Με πικρή την προίκα που παρέλαβε από το 2011, το νέο έτος προδιαγράφεται μέχρις εξουθενώσεως σκληρό - μια δυστοπία που είμαστε υποχρεωμένοι να τη διασχίσουμε γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει, ή έτσι τουλάχιστον μας λένε όσοι ξέρουν καλύτερα από μας, όσοι παίζουν στα δάχτυλά τους τα οικονομικά και τη μοίρα μας. Και οι προειδοποιήσεις, ντυμένες το σχήμα των πρωτοχρονιάτικων μηνυμάτων, έπεσαν βροχή. Αίφνης οι πολιτικοί και οικονομικοί μας παράγοντες αποφάσισαν να παραμερίσουν την προσφιλή τους παραμυθητική ρητορική της αισιοδοξίας και να υιοθετήσουν έναν παραινετικού τόνου λόγο που ξεκινάει με αναφορές σε υποχρεωτικές θυσίες και καταλήγει με αναφορές σε αναγκαίες θυσίες· το εν τω μεταξύ διάστημα θυσίες περιέχει και αυτό. Εν ονόματι λέει του φωτός που άρχισε ήδη ή θα αρχίσει αύριο - μεθαύριο, μπορεί και το 2020, να φαίνεται στο τέλος του τούνελ. Ενα τέλος που έχει το γνώρισμα του ορίζοντα: απομακρύνεται όσο το πλησιάζουμε.

Μπρος γκρεμός και πίσω Παπαδήμος

ΠΗΓΗ: Μικρός Φωκίων

Να΄ μαστε πάλι εδώ. Αν και περίμενα να αναβληθεί η έλευση του νέου έτους αυτό είναι εδώ, σαν το ΠΑΣΟΚ, ενωμένο δυνατό. Για να σηματοδοτήσει το αποτελείωμα μας.

Θα μου πεις σου φταίει ο χρόνος; Όλα μου φταίνε. Αφού δεν μπορώ να χτυπήσω το σαμάρι χτυπάω το γαϊδούρι.

Και από γαϊδούρια σε τούτη την χώρα άλλο τίποτα. Όπως είχε πει και ένας αντιπρόσωπος τους, συχνάζουν στο ευαγές ίδρυμα της βουλής.

Αλλά ας προσέχω τι γράφω… της φυλακής τα σίδερα είναι εκεί και μας περιμένουν.

Προς το παρών συλλαμβάνονται όσοι διαμαρτύρονται φωναχτά. Για να πάρουμε την επόμενη δόση θα συλλαμβάνονται και όσοι σκέφτονται τις βρισιές προς τους πολιτικούς. Και στο τέλος θα συλλαμβάνονται και οι σκέψεις.

Η υπερεθνική ελίτ, η άλωση των ΜΜΕ και η ιντερνετική ζούγκλα

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ενώ η κοινοβουλευτική Χούντα της ντόπιας τρόικας προχωρά ακάθεκτη στην κατεδάφιση και των υπόλοιπων λαϊκών κατακτήσεων, καθώς και στην παραχώρηση και του τελευταίου ίχνους εθνικής κυριαρχίας στην υπερεθνική ελίτ, η «Αριστερά» μας, αντί να προχωρήσει στην άμεση σύμπηξη ενός προγραμματικού Μετώπου, όπως αυτό που περιέγραψα στο τελευταίο άρθρο μου,[1] για την έξοδο από την καταστροφική κρίση που μας επέβαλαν οι ελίτ μέσα από την άμεση έξοδο από ΕΕ, την μη αναγνώριση Χρέους και Μνημονίων, την κοινωνικοποίηση Τραπεζών κ.λπ. και την δημιουργία των προϋποθέσεων για αποδέσμευση από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ασχολείται με το πως θα αυξήσει τα ποσοστά της στις επόμενες εκλογές! Και αυτό, στην καλύτερη εκδοχή, επειδή δήθεν τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει μέχρι να καταληφθεί (σε τρία τέρμινα!) η λαϊκή εξουσία. Στη χειρότερη εκδοχή —που αποτελεί και απόπειρα καθαρής εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων— η έξοδος από την  κρίση θα έλθει μέσα από τη διάλυση της Ευρωζώνης και μια πανευρωπαϊκή αλλαγή, η οποία θα οδηγούσε στην εγκατάλειψη του επάρατου νεοφιλελευθερισμού (που υποτίθεται είναι μια απλή...ιδεοληψία και όχι βαθιά θεσμική αλλαγή που επέβαλε η παγκοσμιοποίηση!), ή μέσα από την έξοδο  από το Ευρώ (αλλά όχι και την ΕΕ), χωρίς βέβαια να γίνεται κουβέντα για αποδέσμευση από την διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς!