Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΠΗΓΗ: Global Research

των DAMIEN MILLET και ERIC TOUSSAINT

 Μετάφραση: Διονύσης Χ.

Οι προφανείς αδικίες των μακροοικονομικών πολιτικών

Ένα από τα αβατάρ της κρίσης του χρηματοπιστωτικού τομέα, που ξεκίνησε το 2007 στις Ηνωμένες Πολιτείες και εξαπλώθηκε πολύ γλήγορα στην Ευρώπη, είναι ο ενθουσιασμός που επέδειξαν οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες (και ιδιαίτερα οι  γερμανοί και οι γάλλοι [1], αλλά και του Βελγίου, της Ολλανδίας, οι Βρετανοί , οι Λουξεμβούργιοι  και ορισμένοι ιρλανδοί) χρησιμοποιώντας  κεφάλαια δανεικά ή δωρεάν  από την Federal Reserve και την ΕΚΤ προκειμένου  να αυξήσουν  τα δάνεια προς τις χώρες της ευρωζώνης μεταξύ του 2007 και του 2009 (προς την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία) συσσωρεύοντας σημαντικά κέρδη λόγω των υψηλών επιτοκίων: μεταξύ Ιουνίου του 2007 (στην αρχή  της κρίσης των subprime) και Σεπτέμβριου  του 2008 (την πτώχευση της Lehman Brothers) τα δάνεια των ιδιωτικών  τραπεζών της Δύσης προς την Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 30%, από τα 120 στα 160 δισ. ευρώ.

Η Ελλάδα πρέπει να κάνει στάση πληρωμών

Η γενιά του χρέους

του Ντέιβιντ Μαλόουν

Η  Ελλάδα πρέπει να αρνηθεί την πληρωμή των χρεών της….

Δεν πρόλαβε να αποσώσει την πρόταση κι άρχισε η κλοτσοπατινάδα. Σαν τα κοτόπουλα  ξεπετάχτηκαν απ όλες τις γωνιές πιλαλώντας και κακαρίζοντας ,ξεσηκώνοντας μπουχό  και σύγχυση,  πνίγοντας  κάθε προσπάθεια να συζητηθεί το ζήτημα κάτω από τις φρενιασμένες κραυγές «μην ακούτε τον τρελό». Αν το κάνετε ο ουρανός θα πέσει στα κεφάλια μας. Όλες οι τράπεζες θα  «καούν» , τα ΑΤΜ θα σταματήσουν να δουλεύουν, τα σπίτια μας θα κατασχεθούν, οι συντάξεις  μας θα απαχθούν και  θα φαγωθούν από μια  αφηνιασμένη στρατιά θυμωμένων εκδικητών , κατόχων ομολόγων και ,εμείς ποτέ, μα ποτέ, ούτε στη Δευτέρα Παρουσία δε θα μπορέσουμε να ξαναδανειστούμε χρήματα από τις αγορές.

Να  σας πω λοιπόν ένα μυστικό :  ο ουρανός δε θα πέσει.

Το «σπίτι» της λογικής σας είναι μπορντέλο

του Ρούσσου Βρανά 

από ΤΑ ΝΕΑ (via τιποτε το σημαντικό)

Το «σπίτι» της λογικής σας είναι μπορντέλο. Καστοριάδης; Ισως. Ξεχνάμε με τα χρόνια τα λόγια, ακόμη και των φίλων. Η Ιστορία, όμως, κάθε τόσο επιστρέφει αμείλικτα για να μας τα θυμίζει.

Σε ένα τέτοιο «σπίτι» φαίνεται πως έχουν σπιτώσει τη λογική εκείνοι που διαφεντεύουν τις τύχες μας. Δυο-τρία χρόνια τώρα, από τότε που ξέσπασε η κρίση, προσπαθούν να μας την πουλήσουν ως «κοινή λογική». Ομως, μολονότι ως τέτοια θα την περίμενε κανείς εύκολη, με ορθάνοιχτα τα σκέλια, να δείχνει ανοχή σε κάθε είδους διαστροφές, δεν τους φτάνει αυτό. Την υποβάλλουν σε καθημερινούς αποτρόπαιους βιασμούς. 

Ετσι την ίδια ώρα που όλα γύρω τους αρχίζουν πια να καταρρέουν, επιμένουν πεισματικά σε αυτά: 

Μια τρίχα πριν το μεγάλο κραχ

ΠΗΓΗ: ΠΟΝΤΙΚΙ

Του Δημήτρη Καζάκη, Οικονομολόγου – Αναλυτή

Μόλις παρά τρίχα γλύτωσε η παγκόσμια οικονομία ένα νέο ισχυρό κραχ. Το γλύτωσε όντως, ή απλά το ανέβαλε για μερικές εβδομάδες; Κανείς δεν γνωρίζει. Το σίγουρο είναι ότι η διόγκωση των κεφαλαιαγορών δεν είναι απλά μη βιώσιμη για την πα­γκόσμια οικονομία. Αυτό το γνωρίζου­με ήδη από το κραχ του 2008. Όλο και περισσότερο γίνεται και μη διαχειρίσιμη. Το παραμικρό αρκεί για να οδη­γήσει σ’ ένα μεγάλο κραχ, ακόμη με­γαλύτερο από το προηγούμενο. Η ίδια η επέκταση της παγκόσμιας οικονομί­ας πέρυσι οφείλεται κατά κύριο λόγο στην επέκταση των κεφαλαιαγορών και των τραπεζών. Το γεγονός αυτό επιδείνωσε την εικόνα αστάθειας και έκανε τις αγορές πιο επιρρεπείς σε κραχ. Κάτι που τελικά δεν θα μπορέ­σει να αποφύγει η παγκόσμια οικονο­μία.

ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Το γεωπολιτικό πλαίσιο του πολέμου, η στάση πληρωμών, η επιλεκτική χρεοκοπία, το πρόβλημα των δίδυμων ελλειμμάτων, τα συγκοινωνούντα Ευρωδοχεία, η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας και η ανάγκη άμεσων, ριζικών λύσεων

“Με την έννοια «ασύμμετρη» εννοούμε εκείνη την απειλή, η οποία δεν αποσκοπεί να συντρίψει τις άμυνες του στόχου της, με τη χρήση όλων των δυνάμεων της, αλλά να τις ξεπεράσει και να χτυπήσει στα αδύνατά του σημεία. Δηλαδή, μια μεθοδολογία προσβολής ενός στόχου, η οποία «σκοπεύει» στις «αχίλλειες πτέρνες» του, προσαρμόζοντας την ισχύ της στις αδυναμίες του στόχου της. Ένα σημαντικό στοιχείο για τις απειλές αυτής της κατηγορίας αποτελεί το ότι, είναι απροσδόκητες και απρόσμενες ή κρυφές - δεν τις περιμένουμε λοιπόν και κατά συνέπεια δεν έχουμε προβλέψει άμυνες για αυτές.

H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ