Με τα σύμβολα ή με τον πραγματικό λαό;

Πηγή: k2 (Κουπέπκια)

Επί της ουσίας ο πρωθυπουργός μίλησε μόνο με όρους στρατηγικής και συμμαχιών, ενώ με το διάγγελμά του νομιμοποίησε την ύπαρξη και τη δράση των «αγορών». Αυτών των «αγορών» που δεν μας λέει ποιες (ποιοι) είναι, τι αντιπροσωπεύουν, τι θέλουν, γιατί πρέπει να υποκύψουμε στις επιθυμίες τους – και γιατί μέχρι τώρα η Ελλάδα τις έχει διευκολύνει σε σκανδαλώδη βαθμό. Μίλησε για «εθνική ανάγκη», αλλά χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ποιοι απαρτίζουν αυτό το έθνος. Άφησε να διαφανεί ότι με τον δρόμο που επέλεξε για τη χώρα η κατάσταση θα βελτιωθεί, αλλά χωρίς να προτάσσει αρχές κι αξίες, ούτε να δίνει έναν πραγματικό στόχο – γιατί το να δίνει γην και ύδωρ μιλώντας μες στο θράσος για «απελευθέρωση» της χώρας δεν είναι στόχος.
Και κατά τα άλλα ο λόγος του ήταν γεμάτος σύμβολα. Απ’αυτά τα συμβόλα που ήδη από το σχολείο αυτό το παρωχημένο εκπαιδευτικό μας σύστημα μάς μαθαίνει όχι να κατανοούμε, ούτε να τους δίνουμε ένα ουσιαστικό νόημα, αλλά απλώς να τα παπαγαλίζουμε, ίσως ακόμα και να τα προσκυνάμε σαν «ιερά και όσια της φυλής»: ο «ελληνισμός», η «Οδύσσεια», η «Ιθάκη». Θεωρεί, προφανώς, ότι τα σύμβολα μπορούν να συσπειρώσουν τον λαό και να προσδώσουν στις αποφάσεις της κυβέρνησης την αίγλη ενός εθνικού αγώνα.

Όποιος όμως ξέρει καλά την Ιστορία, ξέρει ότι το έθνος δεν είναι σύμβολα, είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά ∙ και οι εθνικοί αγώνες ποτέ δεν κερδήθηκαν με συμβόλα, κερδήθηκαν με ουσιαστική ενότητα και αλληλεγγύη, τα υλικά δηλαδή από τα οποία φτιάχνεται το πολιτικό έθνος. Την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και του λαού της στον τελευταίο πόλεμο δεν την έσωσε ο «τρίτος ελληνικός πολιτισμός» του Μεταξά ∙ την έσωσε η Αντίσταση ενός λαού ταπεινωμένου, πεινασμένου και φοβισμένου αλλά αλληλέγγυου. Κι ο πατριωτισμός – αντίθετα απ’ό,τι δυστυχώς πιστεύουν και πάρα πολλοί αριστεροί – δεν έχει τίποτα το μεταφυσικό: όπως ακριβώς δεν είναι η πίστη στο ελληνοχριστιανικό ιδεολόγημα, έτσι δεν είναι ούτε και κάποια μεταφυσική προσήλωση του «προαιώνιου» ελληνικού έθνους στην ελευθερία ή το «διαχρονικά» αγωνιστικό του φρόνημα. Το έθνος είναι ο πολιτικός λαός, οι πολίτες, δηλαδή άνθρωποι πραγματικοί οι οποίοι – ανεξαρτήτως οποιασδήποτε άλλης «ταυτότητας» – αποφασίζουν ότι ανήκουν στην ίδια πολιτική κοινότητα, και η μοίρα του καθενός τους συνδέεται με τη μοίρα των υπολοίπων. Κι ο πατριωτισμός πηγάζει ακριβώς από την πεποίθηση του λαού ότι είναι δικαίωμά του να καθορίζει ο ίδιος τη μοίρα του.

εκτακτη κινητοποιηση ,6,30 αποψε στα Προπυλαια!

ΟΧΙ στο σφαγείο του ΔΝΤ

ΟΛΟΙ στην έκτακτη ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ σήμερα στις 6.30 στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

και πορεία στη Βουλή και στα γραφεία της Ευρωπαικής Ένωσης,

ενάντια στην προσφυγή της κυβέρνησης στο ΔΝΤ, που διοργανώνουν

το συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων,

το Δίκτυο συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ,

η ΑΝΤΑΣΥΑ,

η Αυτόνομη Παρέμβαση και

άλλες αριστερές πολιτικές δυνάμεις.

Πώς να κερδίσετε 12 δις. $ ποντάροντας 100 χιλιάδες στην πτώχευση της Ελλάδας

Πηγή: sofokleous10

Πάνος Παναγιώτου - Διευθυντής ΕΚΤΑ, info@ekta1.gr

Παρασκευή, 23 Απρίλιος 2010

Το μέγεθος της κερδοσκοπίας εναντίον της Ελλάδας και ο βαθμός στον οποίο τα CDS είναι υπεύθυνα για την ελληνική κρίση είναι πάρα πολύ υποβαθμισμένα και αυτό γιατί όταν το θέμα εξετάζεται από τους ελάχιστους που το κατανοούν σε βάθος, αυτό γίνεται επιφανειακά, παραλείποντας μερικές εξαιρετικά σημαντικές παραμέτρους.

Τα ελληνικά CDS υποτίθεται πως είναι μία ασφάλεια που μπορούν να αγοράσουν όσοι έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα ούτως ώστε να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο από μία ενδεχόμενη πτώχευση της χώρας και συνεπώς από μία ενδεχόμενη αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων της, πληρώνοντας ένα ασφάλιστρο (το οποίο είναι κυμαινόμενο και ανεβοκατεβαίνει όπως μία μετοχή) στο τραπεζικό ίδρυμα ή το επενδυτικό ίδρυμα που τους τα πουλάει.

Ωστόσο, επιτρέπεται να αγοράσει κανείς CDS και να νομιμοποιείται να λάβει την αποζημίωση σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας χωρίς να έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, δηλαδή χωρίς να έχει την ανάγκη ασφάλισης της επένδυσης του. Σε αυτήν την περίπτωση τα ελληνικά CDS μετατρέπονται σε ένα χρηματιστηριακό στοίχημα, από το οποίο ο κερδοσκόπος μπορεί να κερδίσει με δύο τρόπους: είτε από την άνοδο της τιμής του CDS και την πώληση του ακριβότερα απ’ ότι το αγόρασε, καθώς το ασφάλιστρο αυξάνεται όσο η χρηματοπιστωτική επίθεση στην Ελλάδα συνεχίζεται είτε από την πραγματική πτώχευση της Ελλάδας και τη λήψη της τεράστιας αποζημίωσης.

Η δυνατότητα αυτή, της αγοράς CDS χωρίς την προϋπόθεση της κατοχής ελληνικών ομολόγων, δημιουργεί ένα κερδοσκοπικό κύκλο ασύλληπτων διαστάσεων, καθώς εμπλέκει, πέρα από hedge funds και κάθε λογής κερδοσκοπικά ιδρύματα και τις μεγαλύτερες τράπεζες / δανειστές της Ελλάδας, τις οποίες αναγκάζει να πουλήσουν ελληνικά ομόλογα εκτινάσσοντας τα επιτόκια τους στα ύψη και επομένως απογειώνοντας το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.

Τέρμα πια τα ψέματα

Δημήτρης Καζάκης

Πηγή : Το Ποντίκι 22/4/2010

Με την επιστολή του κ. Παπακωνσταντίνου στις 15/4 σύμφωνα με την οποία «οι ελληνικές αρχές ζητούν διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ πάνω σε ένα πολυετές πρόγραμμα οικονομικών πολιτικών», οι μάσκες έπεσαν. Η πολυδιαφημισμένη «διάσωση» από την ΕΕ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης που οδηγεί αναγκαστικά στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν μπορεί να βρει τα χρήματα που χρειάζεται για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες, αλλά ομολογεί πια ανοιχτά ότι αδυνατεί να εξυπηρετήσει το χρέος συνολικά. Αυτός είναι ο λόγος που αναφέρεται σε «ένα πολυετές πρόγραμμα οικονομικών πολιτικών.»

Τι έμεινε απ’ όλα όσα κατά καιρούς ισχυρίστηκε η κυβέρνηση; Απολύτως τίποτε. Θυμόμαστε όλοι με τη στόμφο ο κ. Παπανδρέου, μαζί με την κ. Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί αναλάμβανε διεθνή πρωτοβουλία εναντίον των βδελυρών κερδοσκόπων. Τι απέγινε; Η ίδια η ΕΕ έκανε ότι ήταν δυνατό για να αποθρασύνει κάθε είδους κερδοσκοπική επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Οι ηγέτες της ευρωζώνης με την τακτική τους πέταξαν συνειδητά στα σκυλιά της κερδοσκοπίας την Ελλάδα με την ελπίδα να τα αποσπάσουν από το ευρώ και τους άλλους εταίρους. Με την Ελλάδα να συγκεντρώνει τα κύρια πυρά της διεθνούς κερδοσκοπίας και τοκογλυφίας, οι ευρωκρατούντες προσπάθησαν αφενός να αποτρέψουν την πλήρη κατάρρευση του ευρώ και αφετέρου να πετύχουν ότι οι άλλες χώρες της ευρωζώνης που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με την Ελλάδα δεν θα υποστούν τα ίδια. Βλέπετε μια μαζική επίθεση της κερδοσκοπίας ενάντια σ’ όλες αυτές τις χώρες, είναι μάλλον σίγουρο ότι θα οδηγούσε το ευρώ στα τάρταρα.

Και η κυβέρνηση τι έκανε; Η κυβέρνηση το μόνο που έκανε όλο αυτόν τον καιρό ήταν να θριαμβολογεί για την «στήριξη» που δήθεν παρέχει η ΕΕ και να συνεχίζει την συστηματική κατεδάφιση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας σύμφωνα πάντα με τις εντολές από τα επιτελεία της ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Το αποτέλεσμα είναι η χώρα σήμερα να βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση από ότι ήταν πριν αρχίσει η περιπέτεια της «αποκατάστασης της αξιοπιστίας της στις αγορές».

Ο πρωθυπουργός δεν αισθάνθηκε κανένα ενδοιασμό όταν είπε στην Βουλή (15/4): «Ας μη γελιόμαστε, το ΔΝΤ είναι σήμερα ήδη εδώ.» Απ’ ότι φαίνεται τελικά αυτή ήταν η επιδίωξη ευθύς εξαρχής. Να βρεθεί η Ελλάδα σε τέτοια κατάσταση, να οδηγηθεί σε τέτοιο αδιέξοδο, ώστε να φανεί η «λύση» του ΔΝΤ ως μονόδρομος. Κι όχι μόνο αυτό. Η Ελλάδα έχει κατρακυλήσει σε τέτοιο σημείο που η προσφυγή της χώρας στις αγορές για δανεισμό είναι πια ουσιαστικά αδύνατη. Με κάθε προσπάθεια της χώρας να βγει και να δανειστεί από τις αγορές το μόνο που καταφέρνει είναι να μεταθέτει, να μετακινεί το πρόβλημα του χρέους με πολλαπλάσιο τρόπο. Και μάλιστα όχι μέσο-μακροπρόθεσμα, αλλά στο πολύ άμεσο μέλλον.