Αττική Οδός: Γιατί δεν επιστρέφεται στο Δημόσιο

Πηγή: Capital gr 

Του Δημήτρη Δελεβέγκου 

 

Η Αττική Οδός δεν μπορεί να επιστραφεί στο δημόσιο, καθώς δεν έχει επανακτήσει μέχρι σήμερα τα κεφάλαια που έχουν επενδυθεί. Αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει από την έκθεση χρηματοοικονομικής κατάστασης που συνέταξε για το έργο, προϋπολογισμού 1,24 δισ. ευρώ, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας για λογαριασμό του Δημοσίου.

Βέβαια, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πέντε υπό κατασκευή εθνικούς οδικούς άξονες, η σύμβαση που έχει υπογραφεί προβλέπει ότι το χρονοδιάγραμμα επιστροφής του περιφερειακού αυτοκινητοδρόμου στο Δημόσιο βασίζεται στα κέρδη του αναδόχου (Αττική Οδός Α.Ε.) και όχι στα έσοδα. Αυτό είναι κάτι που δημιουργεί εύλογες αντιδράσεις κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι  το δημόσιο δεν επιχείρησε άλλη ανάλογη σύμβαση. 

Να σημειωθεί η Αττική Οδός πληρώνει κάθε χρόνο για έξοδα ποσό 50 έως 70 εκατ.  ευρώ στην εταιρεία Αττικές Διαδρομές. 

Αυξανόμενα έσοδα από διόδια

Σύμφωνα με την έκθεση της Εθνικής Τράπεζας που παρουσιάζει σήμερα το Capital.gr, η κοινοπραξία Αττική Οδός Α.Ε. από το 2004 έως και το 2009 παρουσιάζει συνεχώς αυξανόμενα έσοδα από διόδια. 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ...ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΑΣ...ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΜΑΣ

Πηγή: ISKRA

Tης ΣΟΦΙΑΣ ΣΑΚΟΡΑΦΑ

Κάποιες σκέψεις με αφορμή τα περί πολιτικής ανυπακοής του κινήματος, περί ανομίας των πολιτών ....και άλλα πρόσφατα γεγονότα.

Προσπαθώ παρά τις απαράδεκτες στρεβλώσεις των τελευταίων μηνών, να αντιμετωπίζω τη λέξη πολίτης με την έννοια, την αξία και το ύψιστο περιεχόμενο που έδωσαν στη λέξη πολίτης ο Περικλής και ο Κλεισθένης, που έδωσαν οι αγώνες του λαού μας για δημοκρατία, ελευθερία και ανεξαρτησία, που έδωσε το 114 και το Πολυτεχνείο, που έδωσε η νέα γενιά το Δεκέμβρη του 2008, που δίνουν καθημερινά όλοι όσοι υπερασπίζονται τη θέση τους στην όξυνση της ταξικής πάλης, την πολιτική τους άποψη, την αξιοπρέπεια στην εργασία, το δικαίωμα στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.

Ντροπή νιώθω ως βουλευτής και ταυτόχρονα ως πολίτης αυτής της χώρας, όταν... χιλιάδες χρόνια αγώνων, εξεγέρσεων, επαναστάσεων, εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων συνθλίβονται από μια ομάδα, ξένη και ντόπια.

Περί "τσαμπατζήδων"

Πηγή: ΙΟΣ

του Δημήτρη Κ. ΤΡΙΜΗ

Οταν ομάδες πολιτών αρνούνται τη "νομιμότητα" σε ορισμένες πλευρές της καθημερινής τους ζωής και πολύ περισσότερο όταν ξεσπούν σκληρές απεργίες ή ταραχές είναι αυτονόητο να αναζητούμε τους ουσιαστικούς λόγους που οδηγούν σ' αυτές τις "παραβατικές" κοινωνικές συμπεριφορές, πριν στιγματίσουμε τους πρωταγωνιστές τέτοιων "επεισοδίων" με τις ετικέτες "εγκληματίες", "υποκινούμενοι", "τσαμπατζήδες", "αντικοινωνικά στοιχεία" κ.λπ. 

Αυτή την εποχή, λ.χ, πολλές δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας δεν μπορούν να ανταποκριθούν -όσο κι αν θα το επιθυμούσαν- στις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τις τράπεζες, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την πληρωμή του ενοικίου τους, το φαγητό τους κ.ο.κ. Πρόκειται για ένα φαινόμενο επέκτασης της "ανομίας" των κακομαθημένων Ελλήνων, για μια "αντικοινωνική συμπεριφορά" εγγεγραμμένη στο γονίδιο μας, ή αποτελεί οδυνηρή συνέπεια της οικονομικής ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας;

νήσοι (για πούλημα) ανοιχτά των Αζορών

Πηγή: Ελευθεροτυπία

του Στάθη

«Οταν πνίγεται η ιστορία, χάνεται η ελπίδα...» 

Χάουαρντ

Ζιντ

Το λέγαμε από την προτεραία της εισβολής στο Ιράκ ότι οι κατηγορίες κατά του Σαντάμ για χημικά (ακόμα και πυρηνικά) όπλα ήταν ψευδείς - βοούσαν από τότε τα στοιχεία, ότι όλα είναι απλώς μια σκευωρία, ένα πρόσχημα.

Η αλήθεια για τα «χρήσιμα» ψεύδη σύντομα απεκαλύφθη, τώρα πλέον ομολογείται και «με τη βούλα», στο μεταξύ όμως το Ιράκ κατακρεουργήθηκε και ο Σαντάμ λιντσαρίστηκε κανονικά.

Η εκπαίδευση και το «δικαίωμα» του καταναλωτή

Πηγή: Αριστερό Βήμα
του Κώστα Θεριανού

Εισαγάγαμε την ανοικτή εγγραφή, η οποία επέτρεψε στα δημοφιλή σχολεία να αναπτυχθούν. Η ανοικτή εγγραφή διεύρυνε τις επιλογές των γονιών και εμπόδισε τις τοπικές αρχές να θέτουν όρια στην ανάπτυξη των καλών σχολείων προκειμένου να κρατήσουν αποτυχημένα σχολεία ανοικτά. Ουσιώδες στοιχείο της μεταρρύθμισης μας ήταν η χρηματοδότηση του σχολείου ανά μαθητή, δηλαδή τα χρήματα που διέθετε το κράτος σε κάθε μαθητή τον ακολουθούσαν όποιο σχολείο και αν επέλεγε να παρακολουθήσει. Με αυτό τον τρόπο, οι γονείς ψήφιζαν ανάλογα με το σχολείο που επέλεγαν για το ποιο σχολείο είναι καλό. Το καλό σχολείο κέρδιζε μαθητές. Το κακό σχολείο θα έπρεπε ή να βελτιωθεί ή να κλείσει. Έτσι, προχωρήσαμε σε μια δημόσια μορφή εκπαιδευτικού κουπονιού.

M. Thatcher, The Downing Street Years, London: Harper Collins, p. 591.

Οι άρρητες επιδιώξεις του γερμανικού σχεδίου

Πηγή: Καθημερινή (18/2/)
του Π. Παπακωνσταντίνου

Οι λεονταρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα παραπέμπουν στον ήρωα του Μπρεχτ, ο οποίος, αν και έχει βουτηχτεί μέχρι τον λαιμό στο βούρκο, πασχίζει να κρατήσει τη χωρίστρα του στη θέση της. Είναι πασιφανές ότι η διαφωνία δεν αφορούσε την ουσία του ζητήματος, αλλά αποκλειστικά το ποιος όφειλε να ανακοινώσει την προαποφασισμένη εκποίηση -κατ’ ευφημισμόν «αξιοποίηση» - της κτηματικής περιουσίας του Δημοσίου σήμερα, του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών πηγών της χώρας αύριο.

Η φαρσοκωμωδία αυτής της εικονικής διαφωνίας λειτούργησε ως προπέτασμα καπνού έναντι των εξαιρετικά επικίνδυνων εξελίξεων σχετικά με το γερμανικής έμπνευσης «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», το οποίο θα απασχολήσει τη Σύνοδο Κορυφής της Ε. Ε. στις 11 Μαρτίου. Πρόκειται για το αντάλλαγμα που ζητεί, με σχεδόν τελεσιγραφικούς όρους, η Γερμανία, προκειμένου να ενισχύσει τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Οπως είναι γνωστό, η κ. Μέρκελ εννοεί να φορέσει το ίδιο, ασφυκτικά στενό, γερμανικό κοστούμι και στα 17 μέλη της Ευρωζώνης, αδιαφορώντας για τις οικονομικές ιδιομορφίες και τις κοινωνικές αντοχές κάθε χώρας: Διαρκής λιτότητα με αποσύνδεση των μισθών από τον πληθωρισμό, σύνταξη στα 67, ενιαία φορολογική πολιτική, υπονόμευση των κλαδικών συμβάσεων, συνταγματική απαγόρευση για ελλείμματα άνω του 3% του ΑΕΠ και πάει λέγοντας.

Κάτι κυοφορείται, το καταλαβαίνουμε;

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

του Κ. Δημητριάδη

Μήπως είναι ακριβώς η στιγμή άτομα και οργανώσεις (όσες το θέλουν και το μπορούν) να κόψουμε δρόμο, να αλλάξουμε τις στοιχήσεις μας και τη βολή μας; Να κοιτάξει αλλού το βλέμμα μας...

1) Δυνατότητες
Το κοινωνικό κίνημα κάνει βήματα το τελευταίο διάστημα στο δρόμο μιας άλλης ποιότητας. Συνδέεται πιο στενά με την καθημερινή ζωή της γειτονιάς. Καθόλου τυχαία, το σύνθημα «Δεν πληρώνω» που ξεφυτρώνει στις γειτονιές δείχνει να αποκτά σημαντική απήχηση στην κοινωνία. Και να εμπνέει ενοποιητικές δράσεις που μπορούν να εμπλέξουν με διάρκεια και σταθερότητα δυνάμεις πολύ πέρα της παραδοσιακής επιρροής της Αριστεράς. Δράσεις που στην πράξη τείνουν να ξεπεράσουν τον κατακερματισμό των δυνάμεων της Αριστεράς αλλά και τον κατατεμαχισμό των συνδικαλιστικών δυνάμεων που επιφέρει η κυβερνητική πολιτική.