Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

The Crisis & the Euro



by George Soros
I believe that misconceptions play a large role in shaping history, and the euro crisis is a case in point.
Let me start my analysis with the previous crisis, the bankruptcy of Lehman Brothers. In the week following September 15, 2008, global financial markets actually broke down and by the end of the week they had to be put on artificial life support. The life support consisted of substituting sovereign credit—backed by the financial resources of the state—for the credit of financial institutions that had ceased to be acceptable to counterparties.
As Mervyn King of the Bank of England explained, the authorities had to do in the short term the exact opposite of what was needed in the long term: they had to pump in a lot of credit, to replace the credit that had disappeared, and thereby reinforce the excess credit and leverage that had caused the crisis in the first place. Only in the longer term, when the crisis had subsided, could they drain the credit and reestablish macroeconomic balance.
This required a delicate two-phase maneuver—just as when a car is skidding, first you have to turn it in the direction of the skid and only when you have regained control can you correct course. The first phase of the maneuver was successfully accomplished—a collapse has been averted. But the underlying causes have not been removed and they surfaced again when the financial markets started questioning the creditworthiness of sovereign debt. That is when the euro took center stage because of a structural weakness in its constitution. But we are dealing with a worldwide phenomenon, so the current situation is a direct consequence of the crash of 2008. The second phase of the maneuver—getting the economy on a new, better course—is running into difficulties.

Ο… αναρχικός τραπεζίτης!



 Πηγή: ΕΠΟΧΗ (18-7-2010)

του Α. Θάνου
Οι τράπεζες από την αρχή της κρίσης έχουν πάρει ως ενίσχυση από το δημόσιο 43 δισ. ευρώ! Η επιβίωση της Τράπεζας Πειραιώς,
όπως και όλων των εμπορικών τραπεζών, οφείλεται αποκλειστικά σε δημόσιους πόρους. Σήμερα με τον αέρα της ρευστότητας που τους παρέχει το δημόσιο επιχειρούν να αγοράσουν περιουσιακά στοιχεία του! Και η κυβέρνηση το συζητά…
Του
Α.Π. Θάνου
Στον «Αναρχικό τραπεζίτη» ο Φ. Πεσσόα χρησιμοποιεί τον «αναρχικό» τραπεζίτη του -«μεγαλέμπορο και γνωστό σπεκουλαδόρο»- για να σχολιάσει την κοινωνία. Ο τελευταίος, μάλιστα, επιχειρεί να πείσει τον συνομιλητή του ότι παρέμεινε πιστός στις αρχές και στα οράματά του. «Μπορείς», υποστηρίζει ο αναρχικός τραπεζίτης, «να καταστρέψεις όλους τους καπιταλιστές του κόσμου, αλλά αν δεν καταστρέψεις το κεφάλαιο, ήδη σε άλλα χέρια, θα συνεχίσει, μέσα απ’ αυτά, την τυραννία του. Κατάστρεψε λοιπόν, όχι τους καπιταλιστές, αλλά το κεφάλαιο». Γι’ αυτό και έγινε… τραπεζίτης, για να καταστρέψει, «από τα μέσα», το κεφάλαιο!
Ανεργία και λουκέτα
Αυτό ακριβώς, φαίνεται, να κάνει και ο Γ. Παπανδρέου! Δεν εξηγείται διαφορετικά να βλέπει ως αναγκαία για την έξοδο από την κρίση άλλη πολιτική από αυτή που εφαρμόζει –πιθανόν ως «αντιεξουσιαστής στην εξουσία»– και σήμερα, αφού προετοίμασαν το έδαφος με δηλώσεις τους κυβερνητικά στελέχη, ετοιμάζεται να ξεπουλήσει και τις τράπεζες. 
Την ίδια ώρα που η κοινωνία μετράει ανέργους (596.979 η επίσημη καταγραφή ή 11,9% τον Απρίλιο, από 9,4% τον ίδιο μήνα πέρυσι, χωρίς δουλειά 1 στους 3 νέους ηλικίας έως 24 ετών, το τέταρτο υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη μετά την Ισπανία, τη Σλοβακία και την Ιρλανδία) και λουκέτα (τα σούπερ μάρκετ Ατλάντικ, με 3.700 εργαζόμενους, κινδυνεύουν, η γερμανική Aldi με 700 εργαζόμενους φεύγει από την Ελλάδα ενώ 500 βενζινάδικα έχουν ήδη κλείσει). Ο δε πληθωρισμός έχει φτάσει στο 5,2% (Ιούνιος 2010) όταν ο μέσος όρος της ευρωζώνης είναι 1,4%. Όπου, όμως, έχει παρέμβει το ΔΝΤ ο πληθωρισμός είναι στα ύψη: 5% η Ουγγαρία, 4,3% η Ρουμανία.

Για την κρίση και την απάντηση της αριστεράς

ΠΗΓΗ: Blog Aformi
Το κείμενο που ακολουθεί  έστειλε ο Γιάννης Μηλιός στο blog Aformi και αφορά την οικονομική κρίση και την απάντηση (κατά τη γνώμη του συγγραφέα) που πρέπει να δοθεί από την Αριστερά.
Το κύριο χαρακτηριστικό της κρίσης είναι η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Η συγκεκριμένη ανάλυση επιβεβαιώνεται κάθε μέρα όλο και ποιο πολύ από την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων. Μέσα σε αυτή την συγκυρία πρώτο μέλημα μας δεν μπορεί να είναι άλλο από την οργάνωση της άμυνας της κοινωνίας. Απαραίτητο βήματα για την συγκρότηση της οποίας είναι η αποδόμηση της κυρίαρχης προπαγάνδας σχετικά με την κρίση, τα αίτιά της και την αναγκαιότητα των κυβερνητικών μέτρων και η δημιουργία ενός συνόλου πρακτικών που θα δίνουν απάντηση στα πιο άμεσα ζητήματα της καθημερινότητας όσων πλήττονται.


Για την έξοδο από την κρίση
Όταν αναφερόμαστε στην κρίση πρέπει να μην λησμονούμε το γεγονός ότι στην πραγματικότητα μιλάμε όχι για μία αλλά για τρεις κρίσεις, με τη δική τους αυτονομία:
  1. Για την κρίση του κεφαλαίου που εμφανίζεται μέσω της μείωσης των κερδών, τη χρεοκοπία επιχειρήσεων, την υποαπασχόληση των παραγωγικών εγκαταστάσεων κτλ.
  2. Για την κρίση των οικονομικών του κράτους που εμφανίζεται μέσω των αυξανόμενων ελλειμμάτων και του χρέους.


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΧΡΥΣΗ, ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ



Πηγή: ΕΠΟΧΗ
Συνέντευξη του Α. Χρύση
18/7/2010
Η πρωτοβουλία μας δεν πέρασε απαρατήρητη, προκάλεσε αντιδράσεις
Η δημοσιοποίηση της πρωτοβουλίας για το διάλογο και την κοινή δράση της αριστεράς, πράγματι, δημιούργησε συζητήσεις, αντιδράσεις... Πολιτικά κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, αντιμετώπισαν μάλλον με αμηχανία τη διακήρυξη των ιδρυτικών μελών του Βήματος Διαλόγου. Ωστόσο, η πρωτοβουλία φαίνεται ότι έχει δυναμική. Στηρίζεται, άλλωστε, σε αυτό το γενικό αίτημα για την κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς. Ο πανεπιστημιακός Αλέξανδρος Χρύσης, από τα ιδρυτικά μέλη της πρωτοβουλίας, μιλάει στην «Εποχή» για τις πρώτες αντιδράσεις, αλλά και για τους άμεσους στόχους του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης.

Τη συνέντευξη πήρε

ο Πάνος Λάμπρου


Με αφορμή την κρίση έχουν εκδηλωθεί διάφορες ενωτικές πρωτοβουλίες. Η δική σας πρωτοβουλία σε τι διαφέρει;
Το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης, όπως αποκαλείται πλέον η πρωτοβουλία μας, δεν ξεκίνησε ούτε ετεροπροσδιορίζεται από κάποιο κόμμα ή πολιτική οργάνωση της αριστεράς. Ξεκίνησε βέβαια, από ανθρώπους που μετέχουν στο κίνημα. Η προσπάθειά μας, έρχεται να συμβάλει στην ανάδειξη του κοινού και αδικαίωτου μέχρι σήμερα αισθήματος και αιτήματος του κόσμου της αριστεράς για ενότητα δράσης. Με δεδομένο πάντα ότι εμείς ούτε είμαστε, αλλά και ούτε φιλοδοξούμε να συγκροτήσουμε πολιτικό κόμμα...

Ετσι μεθόδευσαν την παράδοση της Ελλάδας στο ΔΝΤ


Πηγή: Δρομος της Αριστεράς (17/7/2010)

Το επιτελείο του Γ. Παπανδρέου μαζί με την ΤτΕ και σε στενή συνεργασία με την Goldman Sachs έκαναν μεθοδευμένα και συνειδητά όλες τις αναγκαίες κινήσεις, ώστε να ενταθεί η έως πνιγμού πίεση προς την οικονομία της χώρας από το χρηματιστικό κεφάλαιο και να ακυρωθούν οι όποιες εναλλακτικές δυνατότητες.


Τα όσα έρχονται στο προσκήνιο, σχετικά με τη διαχείριση των ελληνικών ομολόγων από την Τράπεζα της Ελλάδας, καθώς και ορισμένες άλλες κινήσεις του στενού επιτελείου του Γ. Παπανδρέου, ένα πράγμα αποδεικνύουν. Μπορεί η οικονομική κατάσταση της χώρας να ήταν ιδιαίτερα κακή, αλλά η  χρεοκοπία και η παράδοση στα νύχια του ΔΝΤ και της Ε.Ε. δεν ήταν καθόλου μονόδρομος.

Οσο αναδεικνύει , αλλά και η αναταραχή -και πάλι- προκάλεσε στο οικονομικό επιτελείο η εκ νέου κατάθεση ερώτησης από 15 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τη Βάσω Παπανδρέου, σχετικά με τους χειρισμούς της ΤτΕ, είναι άκρως ενδεικτικά του παρασκηνίου και των μεθοδεύσεων, που ακολουθήθηκαν για να παραδοθεί η χώρα στο ΔΝΤ.

Ακόμη και μετά το φθινόπωρο του 2009 υπήρχαν άμεσα βραχυπρόθεσμες εναλλακτικές λύσεις, που θα μπορούσαν, μάλιστα, (αν υπήρχαν άλλοι πολιτικοί συσχετισμοί υπέρ του λαού) να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, προς όφελος των εργαζομένων. Αλλά το επιτελείο του Γ. Παπανδρέου με την Τράπεζα της Ελλάδας, σε στενή συνεργασία  με την Goldman Sachs έκαναν μεθοδευμένα και συνειδητά τις αναγκαίες κινήσεις, ώστε να ενταθεί η έως πνιγμού πίεση προς την οικονομία της χώρας από το χρηματιστικό κεφάλαιο και να ακυρωθούν εναλλακτικές δυνατότητες. Οι ευθύνες είναι τεράστιες, απέναντι στο λαό.

Συνθήκες διάλυσης στην κρατική μηχανή



Συμπτώματα διάλυσης αρχίζει να εμφανίζει το Δημόσιο, μετά τα αλλεπάλληλα σοκ που επέφερε το μνημόνιο του μηχανισμού επιτήρησης. Οι συνέπειες από τις απολύσεις συμβασιούχων και εργαζομένων stage, τις περικοπές μισθών και λειτουργικών δαπανών και, τελευταία, με τις ανατροπές στο ασφαλιστικό, είναι ήδη ορατές στις υπηρεσίες πρώτης γραμμής. *Στα ΚΕΠ, στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες, στα ταμεία, ο χρόνος εξυπηρέτησης των πολιτών έχει αυξηθεί αισθητά, προκαλώντας καθημερινά εντάσεις και διαμαρτυρίες που φθάνουν μέχρι τα υπουργικά γραφεία.

«Το Δημόσιο έχει καθήσει» παραδέχονται κυβερνητικά στελέχη και δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για το πώς και πότε θα ξαναπάρει μπρος. Τα χρονικά περιθώρια πάντως είναι ασφυκτικά, ενόψει του νέου κύματος αλλαγών του «Καλλικράτη». Το πρόβλημα δεν εστιάζεται πλέον στο χαμηλόβαθμο προσωπικό και στις περιφερειακές υπηρεσίες, που «έχουν καθήσει» από καιρό. Διατρέχει ολόκληρη την κρατική μηχανή και γίνεται ορατό μέχρι και στα υψηλότερα κλιμάκια.
Τάση... φυγής
Σχεδόν το ένα τρίτο των διευθυντικών στελεχών των υπουργείων έχουν υποβάλει αιτήσεις συνταξιοδότησης. Ειδικά στα υπουργεία, που μετά την ενεργοποίηση του μηχανισμού επιτήρησης έχουν τον μεγαλύτερο φόρτο εργασίας, η τάση φυγής είναι πρωτοφανής. Οι 5 από τους 15 διευθυντές του υπουργείου Εργασίας βγαίνουν στη σύνταξη στο τέλος του χρόνου, ενώ τα χαρτιά τους έχουν κάνει άλλοι 8 διευθυντές του υπουργείου Οικονομικών, 6 του υπουργείου Εσωτερικών και ισάριθμοι του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών.

Το φαντασιακό της αριστεράς και η πρόταση εξόδου από το ευρώ


ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ  (18/7/2010)

Των ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ και ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ

Ο συναγωνιστής Κ. Λαπαβίτσας (Λ. στη συνέχεια), στο κείμενο που δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 11 και 13/7, υπερασπίζεται μεταξύ άλλων τη θέση της εξόδου από το ευρώ.

Πώς μπαίνει το επιχείρημα της εξόδου από το ευρώ
Η έξοδος από το ευρώ και η αναγκαστική υποτίμηση της νέας δραχμής παίζει δύο ρόλους στη ρητορική του Λ.: α) Είναι μέσο, για να μπορεί η χώρα να επιδιώξει αποτελεσματική παραγραφή χρέους. β) Είναι αυτοσκοπός, εφόσον επιτρέπει «την παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας, έξω από το ασφυκτικό πλαίσιο της ΟΝΕ» και «θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της εγχώριας παραγωγής, θα τονώσει τις εξαγωγές και άρα θα προστατεύσει την απασχόληση».
Σε αυτό το κείμενο θα εξετάσουμε ορισμένα από τα οικονομικά αποτελέσματα της εξόδου από το ευρώ, με την εισαγωγή της «νέας δραχμής» και την υποτίμησή της.

Βελτίωση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών;
Το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί άμεσα κατά ένα μεγάλο ποσοστό, μεταξύ 40-60%. Η υποτίμηση έχει διάφορα δυνητικά αποτελέσματα. Κατ’ αρχή αυξάνει τις τιμές των εισαγόμενων εμπορευμάτων και μειώνει τις τιμές των εξαγόμενων εμπορευμάτων.
Όμως δεν είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει την αξία των εξαγωγών σε σχέση με τις εισαγωγές, δηλαδή ότι θα μειώσει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από το πόσο ευαίσθητες είναι στις μεταβολές των τιμών οι ποσότητες εισαγωγών και εξαγωγών και απαιτείται περαιτέρω έρευνα.
Ωστόσο οι σημαντικότερες συνέπειες δεν αφορούν το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.