«Ολοι μαζί τα φάγαμε»!

Πηγή: Ριζοσπάστης

του Νίκου Μπογιόπουλου

Ηταν αναμενόμενο. Το μόνο που απομένει πλέον είναι - αυτό που πλαγίως έτσι κι αλλιώς μας το λένε κάθε μέρα - να μας το πούνε και κατάμουτρα: «Είστε μ...»!

«Ολοι μαζί τα φάγαμε»!

Αυτή είναι, τώρα, η επίσημη απάντηση της κυβέρνησης. Διά στόματος Πάγκαλου.

Αλλά, τότε, γιατί προεκλογικά ο Παπανδρέου είχε κάνει σλόγκαν εκείνο το «πού πήγαν τα λεφτά;». Δεν τον είχε ενημερώσει ο στενότερος συνεργάτης του, ο αντιπρόεδρός του, ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»;...

*

Μάθετε, λοιπόν, ότι η «πτώχευση», η «χρεοκοπία», η «εντατική», ο «Τιτανικός» προήλθαν επειδή οι καλοκάγαθοι ταγοί του Εθνους, καλόψυχοι και συναισθηματικοί καθώς είναι, ενέδιδαν στις απαιτήσεις του ανεπρόκοπου λαού και τον «διόριζαν» στο Δημόσιο!

Τι διαφορετικό έκανε ο τσιφλικάς, που ενώ γέμιζε την κοιλιά του με το αίμα των κολίγων, κραδαίνοντας την εξουσία του βούρδουλα και του κνούτου, γύριζε στους «χωριάτες» και έλεγε απαιτώντας να τον προσκυνήσουν: «Εγώ σας ταΐζω»!

*

Δυστυχώς απετύχαμεν!

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΤου ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Αυτό και αν ήταν ομολογία αποτυχίας! Το πρόβλημα δεν είναι το χρέος αλλά οι «διαρθρωτικές αδυναμίες» της ελληνικής οικονομίας, φέρεται να δήλωσε προ ημερών ο ένας εκ των «τροϊκανών», ο Πολ Τόμσεν.

Για όσους βέβαια γνώριζαν τα του ΔΝΤ, η δήλωση Τόμσεν δεν εκπλήσσει. Το ΔΝΤ επί σειρά ετών κράδαινε τη βίβλο των «διαρθρωτικών αλλαγών» προς κάθε αναπτυσσόμενη χώρα, επιβάλλοντας, μετά το ξέσπασμα κάποιας κρίσης (βλέπε νοτιοανατολική Ασία, Αργεντινή τη δεκαετία του '90), το άνοιγμα των αγορών. Θεωρούσε ως αιτία της κρίσης το ότι οι χώρες αυτές δεν ήταν αρκούντως καπιταλιστικές και αυτό που χρειάζονταν ήταν απλώς να υιοθετήσουν τις συνταγές της πλήρους απελευθέρωσης για να βρουν τον δρόμο προς την ανάπτυξη...

Αυτό που ενδιέφερε πάντοτε το ΔΝΤ και αυτούς που το στήριζαν (ΗΠΑ, Ε.Ε.), ήταν να πληρωθούν πρωτίστως οι πιστωτές και να δημιουργηθούν συνθήκες νέας μελλοντικής χρηματοπιστωτικής φούσκας, που θα έφερνε υποτίθεται ανάπτυξη και πλούτο ο οποίος θα διαχεόταν σε όλους...

Μνημόνιο: Προς νέα επικαιροποίηση το Νοέμβριο

ΠΗΓΗ: Euro2day

της Αγγ. Παπαμιλτιάδου

Με προβληματισμό ως προς την έκβαση του φετινού προϋπολογισμού, αναχώρησε η τρόικα από την Ελλάδα, έχοντας στα χέρια μόνο σενάρια αλλά και διαφορετικές εκτιμήσεις για την πορεία των εσόδων από αυτές που παρέθεσε το οικονομικό επιτελείο. 

Τα μέτωπα που έχουν ανοίξει είναι πολλά και ανάλογα με τις εξελίξεις μέσα στον Οκτώβριο, θα παρθούν οι αποφάσεις για τα μέτρα τόσο του 2010 όσο και του 2011. 

Προς το παρόν, οι ξένοι αξιωματούχοι θα αφήσουν να «τρέξει» η νέα πρωτοβουλία της κυβέρνησης για περαιτέρω εξοικονόμηση δαπανών στο δημόσιο, καθώς, για ακόμα μια φορά δεν κατάφεραν να μαζέψουν σκληρά στοιχεία (hard evidence) για τις οφειλές του δημοσίου, για το ύψος των οποίων υπήρξε αντιπαράθεση με το υπουργείο οικονομικών. 

Με τις τράπεζες και τους προλετάριους

πηγή:ΤΑ ΝΕΑ
του Μιχάλη Μητσού

Ο άνθρωπος αυτός δεν έχει διαβάσει ούτε Μαρξ ούτε Γκράµσι. Παρ' όλα αυτά (ή µήπως ακριβώς γι' αυτό;) κατόρθωσε το ακατόρθωτο: να ικανοποιήσει και τις τράπεζες και τους προλετάριους. 

Ο Λούλα κυβέρνησε τη Βραζιλία από το 2002 µέχρι το 2010. Στο διάστηµα αυτό, οι τρεις µεγαλύτερες τράπεζες της χώρας αύξησαν τα κέρδη τους κατά 420%. Στο ίδιο διάστηµα, δηµιουργήθηκαν περισσότερες από 14 εκατοµµύρια θέσεις εργασίας, βγήκαν από τη φτώχεια 24 εκατοµµύρια άνθρωποι και πέρασαν στη µεσαία τάξη άλλα 31 εκατοµµύρια. Ποτέ στην ιστορία δεν έχει επιτευχθεί τόσο γρήγορα µια τόσο σηµαντική µείωση των ανισοτήτων. «Η ενσωµάτωση δεν έγινε µόνο στο επίπεδο των εισοδηµάτων και της αγοραστικής δύναµης, αλλά και της παιδείας και της υγείας», λέει στο περιοδικό «Μarianne» ο Στεφάν Μονκλέρ, καθηγητής Κοινωνικής Επιστήµης στη Σορβόννη και ειδικός για τη Βραζιλία. Επαναστάτης; Οχι αναγκαστικά.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΑΣΗ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΤΑΕΤΙΑ, ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Πηγή: ΕΠΟΧΗ

ΤΟΥ Α.Π.ΘΑΝΟΥ

Το σύστημα έχει «φρακάρει».

Ο Γ. Παπανδρέου το γνωρίζει, το ΔΝΤ προσανατολίζεται σε άλλες λύσεις κρατώντας παράλληλα, σιγά σιγά, αποστάσεις από τα έως σήμερα μέτρα / ενέργειες. Η έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ είναι σαφέστατη και κατατοπιστική: «Ακόμα και αν μηδενιστούν χρέη και ελλείμματα μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα θα έχει και πάλι τα ίδια δημοσιονομικά προβλήματα»

«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα είναι η ασθενική ανάπτυξη. Γι’ αυτό και η λιτότητα αλα ελληνικά είναι λάθος συνταγή για την Ευρώπη»

Ντομινίκ Στρος Καν

Η θεραπεία απέτυχε αλλά και ο ασθενής πνέει τα λοίσθια. Η (καθυστερημένη) ομολογία από υπευθύνους της τρόικας [Πολ Τόμσεν, εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην τρόικα: «το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι τόσο το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα της, αλλά κυρίως οι διαρθρωτικές αδυναμίες που παρουσιάζει η οικονομία] όσο και του ίδιου του Γ. Παπανδρέου [«το έλλειμμα είναι αποτέλεσμα άλλων προβλημάτων, όπως και το χρέος είναι αποτέλεσμα άλλων προβλημάτων, δεν είναι το πρόβλημα», Βρυξέλλες, 16.09.10] δεν φαίνεται να απασχολεί και να αναπροσανατολίζει τρόικα και κυβέρνηση.

ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ: Κινητοποιήσεις χωρίς απεργία στις 29 Σεπτεμβρίου

ΠΗΓΗ: Αυγή

Με συλλαλητήριο και παραστάσεις διαμαρτυρίας, αλλά όχι κάποια κεντρική απεργιακή κινητοποίηση, αποφάσισαν να συμμετάσχουν (οι πλειοψηφίες) ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στην πανευρωπαϊκή μέρα δράσης στις 29 Σεπτεμβρίου που κήρυξαν τα ευρωπαϊκά συνδικάτα ενάντια στη λιτότητα και τα εξοντωτικά μέτρα που λαμβάνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σε βάρος των εργαζομένων επικαλούμενες την οικονομική κρίση. 

Τόσο η ΓΣΕΕ όσο και η ΑΔΕΔΥ κατέληξαν σε παράσταση διαμαρτυρίας συνδικαλιστών στη 1.00 το μεσημέρι στα γραφεία  της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Βασ. Σοφίας 2), ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρα οργανώνουν συλλαλητήριο στην πλατεία Κλαυθμώνος (6.00 το απόγευμα).

Krugman, ΟΝΕ και ευρωπαϊκή «αριστερή» μυωπία…

πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

του Κώστα Παπουλή

Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο των Krugman-Obstfeld, Διεθνής Οικονομική και συγκεκριμένα το κεφάλαιο 20, Oι άριστες νομισματικές περιοχές, και η ευρωπαϊκή εμπειρία, καταλαβαίνει ορισμένες θέσεις των συγγραφέων.

Ας δούμε αυτές που μας φαίνονται ως κυριότερες:

α) Η ένταξη σε μια περιοχή σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών (ΟΝΕ), για μια χώρα, έχει κόστη και οφέλη. Από τη μια είναι το λεγόμενο όφελος νομισματικής αποτελεσματικότητας που ισούται με την εξοικονόμηση πόρων από την αποφυγή της αβεβαιότητας, της σύγχυσης και του κόστους των συναλλαγών, τον χαμηλό -αν έχει η περιοχή- πληθωρισμό,
της αξιοπιστίας της χώρας και από την άλλη είναι το λεγόμενο κόστος της απώλειας οικονομικής σταθερότητας, που προκύπτει από την παραίτηση από την χρήση των εργαλείων της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής, για τη σταθεροποίηση του προϊόντος και της απασχόλησης.
Το όφελος είναι μεγαλύτερο από το κόστος για τη χώρα, αν η τελευταία έχει έναν υψηλό βαθμό οικονομικής ολοκλήρωσης με την περιοχή, δηλαδή όσο πιο εκτεταμένες είναι οι διασυνοριακές συναλλαγές της και η κίνηση των συντελεστών παραγωγής.

Ο φασισμός της «συλλογικής ευθύνης»

(Το σκίτσο του Soloup δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 21.04.2010) 

Πηγή: Ανεμογκάστρι (27/4/2010)

Το τελευταίο διάστημα, με κύριο δίαυλο την τηλεόραση, έχει αρχίσει μια φοβερή προσπάθεια συλλογικής ενοχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας για το δημοσιονομικό χάλι της χώρας και το υπέρογκο κρατικό χρέος. 

Καθημερινά σχεδόν, απελπισμένοι απολογητές της στρατηγικήςκυβερνητικής επιλογής για υπαγωγή στο ΔΝΤ κρώζουν απωθητικά καταλογίζοντας ευθύνη ανεξαιρέτως σε κάθε Έλληνα πολίτη. Το απεχθές δόγμα της «συλλογικής ευθύνης», το οποίο εμμέσως πλην σαφέστατα επιχειρεί να απαλλάξει το πολιτικό προσωπικό και το πολιτικό σύστημα από κάθε δική του ευθύνη για το άθλιο κατάντημα της χώρας, θυμίζει έντονα τη δικαιολογητική βάση στην οποία στηρίχθηκε η ολοσχερής καταστροφή της Γερμανίας αμέσως μετά την ήττα του ναζισμού.