Νέα μέτρα λιτότητας

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Ένα άλλο, περισσότερο συναινετικό πρόσωπο επιχείρησε να δείξει η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου την προηγούμενη εβδομάδα στο πλαίσιο των επαφών που είχαν οι οικονομικοί υπουργοί της εν όψει της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Μη φανταστείτε ότι έταξαν τίποτε. Το παραμικρό. Η κυβέρνηση δεν υποκύπτει σε τέτοιους «λαϊκισμούς», σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Ακόμη κι έτσι «το κλίμα» των συναντήσεων, σύμφωνα με τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης στον Τύπο, ανέδυε μια προσπάθεια συνεννόησης και αμοιβαίας κατανόησης των δυσκολιών!

Αυτό που ανέδυε στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτε περισσότερο από το φόβο που έχει καταβάλει την κυβέρνηση εν όψει του δεύτερου γύρου εργατικών αγώνων που ξεκινάει κι επίσημα σε δύο εβδομάδες όταν ο πρωθυπουργός θα διακόψει τις (χωρίς ενοχές!) διακοπές του για να ανέβει στη Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνηση φοβάται. Όλος αυτός ο εσμός των υποχείριων ξέρει πως κινδυνεύει να φύγει νύχτα κάτω από τη λαϊκή οργή. Γι αυτό προσπαθεί να τη διαχειριστεί και να την εκτονώσει πριν να είναι αργά.

Ο καπιταλισμός της καταστροφής

 

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ 29/7

 Ναόμι Κλάιν είναι γνωστή στους αναγνώστες της «Εποχής». Τόσο για την κινηματική δράση της στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού, όσο και από τα γραπτά της που πολλές φορές έχουμε μεταφράσει και δημοσιεύσει. Αυτή τη φορά, με το βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ: Η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής» κάνει ένα βήμα πιο πέρα. Επιχειρεί να συνδέσει τη γνωστή φριντμανική θεωρία της θεραπείας σοκ με την τακτική του ασύδοτου καπιταλισμού να εκμεταλλεύεται -ακόμη και να ευνοεί ή και να προκαλεί- καταστροφές, που στη συνέχεια αξιοποιεί ως «ευκαιρίες» για τη διάλυση κάθε ίχνους δημόσιας σφαίρας ή κοινωνικών υπηρεσιών, κάθε τύπου συλλογικότητας, προς όφελος της επέλασης του ιδιωτικού κεφαλαίου, της αχαλίνωτης αγοράς και της φοβισμένης ατομικότητας. 

Οι αναλύσεις της Ναόμι Κλάιν δεν έχουν μόνο γενικό ενδιαφέρον για τους αναγνώστες της χώρας μας. Έχουν και ειδικότερο. Δεν είναι μήπως η καλλιέργεια της καταστροφολογίας και της τρομοκρατίας περί πτώχευσης, κατάρρευσης και τα παρόμοια που προηγήθηκε της βίαιης επιβολής των μέτρων, του μνημονίου και της κηδεμονίας της τρόικας; Δεν είναι όλο και πιο σαφής ο στόχος της διάλυσης κάθε ίχνους κοινωνικού δικαιώματος και δημόσιου αγαθού με σκοπό την επιβολή των συνταγών του ΔΝΤ, που είναι και συνταγές ιδιωτικοποίησης των πάντων;

Το βιβλίο της Ν. Κλάιν έχει ήδη κυκλοφορήσει στην αγγλική γλώσσα και έχει καταλάβει τη θέση του στον κατάλογο των ευπώλητων των «Νιου Γιορκ Τάιμς». Στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει σε μετάφραση μέσα στο φθινόπωρο από τις εκδόσεις Λιβάνη. Στη σημερινή «Εποχή» δημοσιεύουμε αποσπάσματα από την εισαγωγή του βιβλίου, που προδιαθέτει για το ενδιαφέρον περιεχόμενό του.

Tης

Ναόμι Κλάιν

Γνώρισα τον Τζαμάρ Πέρυ το Σεπτέμβριο του 2005, στο μεγάλο καταυλισμό του Ερυθρού Σταυρού στο Μπατόν Ρουζ, της Λουϊζιάνας. Στεκόταν στην ουρά περιμένοντας το συσσίτιο, που μοίραζαν νεαροί Σαϊεντολόγοι χαμογελώντας σαρδόνια. Χώθηκα στην ουρά του συσσιτίου πίσω από τον Πέρυ και του ζήτησα να μου μιλήσει σαν να είμαστε παλιοί φίλοι, κάτι που είχε την ευγενική καλοσύνη να κάνει. 

Παύση πληρωμών προς το Δημόσιο;

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ (29/8)

του Νικολόπουλου Γρ.

Ενας νέος κίνδυνος απειλεί την ελληνική οικονομία, καθώς η μείωση της κατανάλωσης, οι υψηλοί φόροι, η αδυναμία δανεισμού και ο φόβος για το αύριο δημιουργούν συνθήκες απελπισίας. Ο κίνδυνος είναι να διαμορφωθεί κίνημα για την παύση πληρωμών προς το Δημόσιο από αυτούς που είτε δεν έχουν τη δυνατότητα εξαιτίας της μείωσης του εισοδήματός τους είτε αντιδρούν υπό το βάρος των φόρων. Ο κίνδυνος αυτός αποτυπώνεται στις απόψεις των μικρομεσαίων επιχειρηματιών που απάντησαν σε έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ. 

Τα στοιχεία που προκύπτουν από την έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ και αφορούν την κατάσταση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι τραγικά. Η αγορά έχει διαλυθεί με περισσότερες από 88.000 θέσεις εργασίας να έχουν χαθεί στο πρώτο εξάμηνο του έτους και να απειλούνται με λουκέτο 175.000 επιχειρήσεις στο δεύτερο εξάμηνο του έτους. Το πιο ενδιαφέρον όμως συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι ένα σημαντικό ποσοστό των ερωτηθέντων μικροεπιχειρηματιών προτείνει την παύση πληρωμών προς το Δημόσιο ως την ενδεδειγμένη στάση για τη διάσωση της επιχείρησής τους. Η παύση πληρωμών προς το Δημόσιο θεωρείται από αυτούς τους μικρούς επιχειρηματίες αναγκαία για την επιβίωσή τους ελλείψει ρευστότητας. 

Η ύφεση, ο Κέυνς, ο Μαρξ

.

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ 

του Ηλία Ιωακείμογλου

 Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση και εισέρχεται τώρα σε μια μακρά περίοδο υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων τάξεων. Εάν δεν ανατραπούν τα σημερινά δεδομένα, που έχουν δημιουργήσει το ΔΝΤ, η κυβέρνηση, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως αυτά συνοψίζονται στο μνημόνιο για την ενεργοποίηση του «μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ΕΕ και το ΔΝΤ», η ύφεση που βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη στην Ελλάδα, θα μετατραπεί σε πολύπλευρη καταστροφή που θα βυθίσει την χώρα σε παρατεταμένη περίοδο μαρασμού. 

Η ακολουθούμενη πολιτική, που πολλοί αποκαλούν «εσωτερική υποτίμηση» ή «ανταγωνιστικό αποπληθωρισμό» είναι μια σωρευτική διαδικασία διαδοχικών κύκλων μείωσης των μισθών και των τιμών. Μέσω αυτών των μειώσεων, σύμφωνα με την κυρίαρχη οικονομική θεωρία, που καθοδηγεί τώρα τις αποφάσεις που λαμβάνονται για την τύχη της ελληνικής οικονομίας, θα ενισχυθεί, υποτίθεται, η ανταγωνιστικότητα της χώρας και θα αυξηθούν οι καθαρές εξαγωγές. Έτσι, θα βελτιωθεί το εξωτερικό έλλειμμα στο εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών και η συνολική ζήτηση θα αρχίσει να ανακάμπτει. Στο τέλος της διαδικασίας, η οικονομία θα ισορροπήσει, υποτίθεται, σε ένα ποσοστό ανεργίας υψηλότερο και ένα επίπεδο παραγωγής χαμηλότερο από το σημερινό, πλην όμως, θα έχει επιτευχθεί σημαντική βελτίωση στο εμπορικό έλλειμμα αγαθών και υπηρεσιών εξαιτίας των χαμηλότερων τιμών των εγχωρίως παραγομένων προϊόντων. 

Στραγγίζουν τους συνήθεις υπόπτους

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΤου ΘΑΝΟΥ ΤΣΙΡΟΥ

Η ΚΟΛΑΣΗ φόρων της Ευρώπης εντοπίζεται γεωγραφικά στην Ελλάδα. Μετά και την ενεργοποίηση των μέτρων που επέβαλε η τρόικα με το μνημόνιο, η χώρα μας φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της Ευρώπης σχεδόν στο σύνολο των βασικών φόρων.

Εχουμε τον τρίτο υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ, τον τρίτο υψηλότερο φόρο στη βενζίνη, τον τρίτο υψηλότερο συντελεστή για τον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών και ένα από τα χειρότερα ποσοστά φορολόγησης των επιχειρήσεων και από τις υψηλότερες ονομαστικές φορολογικές επιβαρύνσεις όσων... δηλώνουν τα εισοδήματά τους, δηλαδή μισθωτών και συνταξιούχων.

Η φορολογική επέλαση έχει ήδη προκαλέσει έντονες αντιδράσεις καθώς, εκτός του ότι επιτείνει την ύφεση και εντείνει τις αδικίες, τελικώς δεν οδηγεί καν στην αναμενόμενη αύξηση των εσόδων. Κι αυτό γιατί:

* Μειώνεται η κατανάλωση σε αγαθά που αποδίδουν πολλά φορολογικά έσοδα (π.χ. πωλήσεις νέων Ι.Χ., καύσιμα, τσιγάρα κ.λπ.).

* Δημιουργούνται ισχυρότερα κίνητρα για φοροδιαφυγή. Οι επιχειρήσεις αποφεύγουν να προχωρήσουν στη διανομή κερδών (μερισμάτων) ή εκμεταλλεύονται τα «παράθυρα» της νομοθεσίας, με αποτέλεσμα να μην συλλέγονται τα προσδοκώμενα έσοδα.

Κατ' επιταγήν της τρόικας, η εκτόξευση των φορολογικών συντελεστών προηγήθηκε των μέτρων για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής τα οποία χρειάζονται χρόνο να αποδώσουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εντείνονται οι αδικίες κατά των φτωχότερων εισοδηματικά στρωμάτων αλλά και των ειλικρινών φορολογούμενων, καθώς όσοι φοροδιαφεύγουν δεν επιβαρύνονται.

Ο κόσμος του Γ.Α.Π.

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ (29-8)

Του

Νικόλα Σεβαστάκη*

   

Η πρόσφατη φήμη ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε να είναι ένας επόμενος γραμματέας του ΟΗΕ δεν θα έπρεπε να προκαλεί καμία έκπληξη. Η διεθνής κοινότητα χρειάζεται ασφαλώς την αξιοθαύμαστη «συνδυαστική» την οποία ενσαρκώνουν άνθρωποι όπως ο Έλληνας πρωθυπουργός: το ευγενές χαρμάνι της ιδεαλιστικής ψευδο-οραματικής γλώσσας με την πολιτική ασυνειδησία που αγνοεί τα συμπτώματά της. Κάπως έτσι έχει συμβεί εδώ και χρόνια: προοδευτικός είναι εκείνος που κάνει τα πιο «εξτρεμιστικά» (φιλελεύθερα) πράγματα με τον μειλίχιο και γλυκανάλατο τρόπο ενός οπαδού του Δαλάι-Λάμα ή μιας μπαλάντας του Έλτον Τζον. Ένα τέτοιο είδος σύγχρονου PR (δημοσίων σχέσεων) πολιτικού προορίζεται στα αλήθεια για ανάλογες καριέρες κύρους: διαλέξεις κάπου στους τροπικούς για την παγκόσμια διακυβέρνηση –πολλών χιλιάδων ευρώ έκαστη–, ηλιόλουστα αιγαιακά workshops για την κλιματική αλλαγή, συμβουλευτική για την επίλυση συγκρούσεων που δεν επιλύονται ή για τη ρύθμιση συστημάτων που δεν ρυθμίζονται με παχιά λόγια. Το πεδίο για ανθρώπους όπως ο σημερινός πρωθυπουργός είναι κυριολεκτικά αχανές. Με όπλο την απτόητη αισιοδοξία του τεχνομανιακού σε πρόσμιξη με τον «προοδευτικό μεταρρυθμιστή» μπορεί να σπέρνουν μικρές και μεγάλες καταστροφές, να διαλύουν κόμματα, να κάνουν τη μέρα νύχτα, να σταδιοδρομούν ως ευαγγελιστές των αξιών προωθώντας συγχρόνως τον σκληρό πυρήνα ενός «Μνημονίου» που εκβαρβαρώνει τις ήδη κλονισμένες κοινωνικές συνθήκες στη χώρα.