Europe: the rise of the technocracy

• 
  
• Editorial
• guardian.co.uk, Sunday 13 November 2011 20.30 GMT
• Article history

Coming just a few days after the fall of Athens, the fall of Rome would have given Europe's classically conscious old elite pause for thought. Those still standing in continental politics today, however, are less historically minded – more interested in present balance sheets than the ancient past. So the dispatch of elected if flawed prime ministers inGreece and Italy, and their replacement by supposed economic experts, is viewed not as a problem but as an affirmation that these nations mean business. In the Italian case in particular, this weekend's departure of the undoubtedly dreadful Silvio Berlusconi has for the moment soothed political nerves frayed during last week's bond market rout. But the installation of a new cadre of leaders such as Lucas Papademos in Athens and Mario Monti in Rome – men being ubiquitously branded as "technocrats" – will soon raise more questions than it has answered.

Letting technocrats run Europe is bad politics and bad economics

• 
• • Aditya Chakrabortty
  • guardian.co.uk, Monday 14 November 2011 21.00 GMT
  • Article history

Consider for a moment the injured feelings of the plutocrat. He's the target of round-the-clock protests stretching from Oakland to Norwich. He's denounced by the Archbishop of Canterbury. Goodness, even those carefully-placed "news" stories about how George Osborne must scrap his tax on the super-rich, which once commanded at least a respectful audience, now meet with the puzzled mirth of a country that suspects a wind-up. At this point the penny loafer drops: they're called the 1% because they're lonely.

But through every cold weather front a little sunshine must peep. Which is why the gym-buffed corporate financiers, the chauffeured captains of industry and all the others whose membership subs are simply too big to qualify for the 99% club must have managed a brave little smile at the past week's changes of regime in Italy and Greece. Because that swap of Silvio with Mario, Papandreou with Papademos, shows that however much fashionable opprobrium is now being dumped on the results of free-market fundamentalism, the arguments used to justify it remain powerful.

Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ…Ο «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ»!!!

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ Ή ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ;
Πολλοί και από πολλές πλευρές επιχειρούν να διακωμωδήσουν την επιμονή μας για έξοδο από το ευρώ και περίπου μας κατηγορούν πως παρουσιάζουμε αυτή την έξοδο ότι, τάχα, ανοίγει το δρόμο για το… σοσιαλισμό - αν δεν τον εγκαθιδρύει κιόλας!
Φυσικά, η παραποίηση και διαστρέβλωση είναι κάτι παραπάνω από χονδροειδής και μάλλον υποτιμά αυτούς που την επιχειρούν.

 Δεν είναι δυνατόν να ισχυρισθεί κανένας με στοιχειώδη κοινή λογική ότι αν βγει η Ελλάδα, για παράδειγμα, από το ευρώ, τότε αυτόματα θα βαδίσει πλησίστια νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους. Άλλωστε, ο πλανήτης είναι γεμάτος από χώρες με εθνικά νομίσματα, στις οποίες «ανθεί» ο καπιταλισμός και μάλιστα, σε πολλές, στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή του!
Ακόμα και στην ίδια την ΕΕ, όλες οι χώρες – μέλη της που είναι εκτός ευρωζώνης, έχουν νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά συστήματα.

Το έλλειμμα, οι φοροφυγάδες και οι 256 κροίσοι!

ΠΗΓΗ: euro2day

της Ελ. Λάσκαρη

Τις δύο όψεις μιας και μεγάλης αλήθειας αναδεικνύουν τα στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισμού σε αντιπαραβολή με τη στατιστική επεξεργασία των φορολογικών δηλώσεων. 

Η φοροδιαφυγή οργιάζει και το κράτος αδύναμο να επιβάλλει φορολογική συμμόρφωση απλώς κάθε χρονιά παρακολουθεί έσοδα και ελλείμματα να εκτρέπονται των στόχων, τρέχοντας την τελευταία στιγμή να διορθώσει τα αδιόρθωτα και φτάνοντας εν τέλει στις πύλες της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας. 

Τα στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισμού δείχνουν ότι στο δεκάμηνο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου, τα καθαρά έσοδα αντί να αυξάνονται κατά 1,4%, εμφανίζουν μείωση 4,1% με αποτέλεσμα να έχουν εισπραχθεί 39,230 δισ. ευρώ (από 40,913 δισ. ευρώ το αντίστοιχο περυσινό διάστημα). 

Μην αφήσετε την Ρώμη να καεί

Πηγή: FT (via euro2day)

Martin Wolf

Αντιμέτωπη με αναταραχή στις "επαρχίες", η ευρωζώνη έστειλε τους νέους κυβερνήτες της. Στην θέση του δύστροπου Γιώργου Παναδρέου, η Ελλάδα έχει τώρα τον Λουκά Παπαδήμο, πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ. Στην θέση του αγενούς Silvio Berlusconi, η Ιταλία έχει τον Mario Monti, πρώην επίτροπο Ανταγωνισμού. Η Ευρώπη τοποθετεί αυτούς τους νέους κυβερνήτες στα μέλη που έχουν πλέον υποβαθμιστεί στην κατηγορία "πελάτες". Θα αποδώσει αυτή η στρατηγική; Όχι, αν δεν υπάρχει τεράστια στήριξη από τον πυρήνα. 

Αυτό που διακυβεύεται είναι όχι μόνο η σταθερότητα της ευρωπαϊκής και ίσως της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και η επιβίωση της πιο επιτυχημένης –και οπωσδήποτε της πιο πολιτισμένης- προσπάθειας να ενωθεί η Ευρώπη, μετά την πτώση της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας 1.535 χρόνια πριν. 

Γιώργος Κασιμάτης: "Παιχνίδι εμπαιγμού της δημοκρατίας και του Συντάγματος"

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο. Η συζήτηση με τον ομότιμο καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, Γιώργο Κασιμάτη, που με το επιστημονικό του κύρος αποκάλυψε τις «λεπτομέρειες» των δανειακών συμβάσεων με τις οποίες δέθηκε χειροπόδαρα η χώρα μας, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πολύ περισσότερο όταν γίνεται την ώρα που ορκίζεται η νέα κυβέρνηση συνεργασίας.

Σύμφωνα με τον κ. Κασιμάτη όσα ζήσαμε τις τελευταίες μέρες αποτελούν ένα καλοστημένο παιχνίδι που στόχο είχε, ερήμην του λαού, και μέσω εκβιασμών από τους δανειστές της χώρας να προκύψει συναίνεση των κομμάτων της Βουλής στην εξοντωτική για την Ελλάδα εφαρμογή της πολιτικής των δανειστών μας.

Αναφερόμενος στο νέο πρωθυπουργό σημειώνει ότι «έχει περιορισμένη εντολή - χωρίς να προβλέπεται στο Σύνταγμα και γενικά στο δημοκρατικό πολίτευμα πολιτική κυβέρνηση με προκαθορισμένη ή “περιορισμένη αποστολή”». Σε ό,τι αφορά την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, τονίζει ότι αυτή «παραδόθηκε ολοκληρωτικά και η δημόσια περιουσία δεσμεύτηκε συνολικά με την πρώτη δανειακή σύμβαση. Τώρα απλώς έχουμε τις μορφές και τις εξειδικεύσεις παράδοσης».