Ιταλία: Ανάπτυξη και ευρωομόλογα θέτουν ως προϋποθέσεις τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Μόντι

Πηγή: Ημερησία

Τα κόμματα που στηρίζουν τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό, Μάριο Μόντι, ζητούν να δοθεί, στο εξής, απόλυτη προτεραιότητα στην ανάπτυξη, όπως αναφέρεται στις θέσεις τους για το προσχέδιο του οικονομικού προγραμματισμού της κυβέρνησης.

"Η προτεραιότητα της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου δεν μπορεί παρά να είναι, από αυτή την στιγμή, η ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας. Ένας στόχος που πρέπει να επιδιωχθεί, τόσο σε εσωτερικό επίπεδο, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με απόλυτη αποφασιστικότητα", αναφέρεται στις θέσεις των κομμάτων της πλειοψηφίας, που πρόκειται να εγκριθούν σήμερα από την βουλή της Ρώμης.

Το προοδευτικό "Δημοκρατικό Κόμμα", ο κεντροδεξιός "Λαός της Ελευθερίας" και η κεντρώα πολιτική δύναμη "Udc", θεωρούν ότι "η επικύρωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου πρέπει να συνοδευτεί από τη δέσμευση υπέρ μιας πολιτικής επενδύσεων για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και της απασχόλησης, και η υποστήριξη της πολιτικής αυτής μπορεί να περιλαμβάνει την έκδοση Ευρωομολόγων, ομολόγων σταθερότητας (Stability Bond) και ομολόγων που θα χρηματοδοτήσουν τα δημόσια έργα (Project Bond).

Πώς αυξήθηκε το δημόσιο χρέος

ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική

Πριν από δύο χρόνια, την άνοιξη του 2010, η χώρα έφτασε σε δημοσιονομικό αδιέξοδο και αποκόπηκε από τις αγορές, με τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., να ερίζουν για το «τις πταίει». Η λύση που αναζητήθηκε τότε, ήταν το μνημόνιο, που θα οδηγούσε τη χώρα σε καθεστώς δημοσιονομικής ευμάρειας και, με βάση την κεντρική επιδίωξη, η Ελλάδα από τον περασμένο Ιανουάριο θα δανειζόταν ξανά από τις αγορές.

Η πραγματικότητα, δύο χρόνια μετά, μετατρέπει το μνημόνιο σε παραμύθι, αφού δεν κατόρθωσε να επιτύχει κανένα στόχο που τέθηκε, γιατί - όπως υποστηρίζουν οι σχεδιαστές του -, η ύφεση της οικονομίας ήταν ταχύτερη της προβλεπόμενης.

Στο ερώτημα ποιος επιτάχυνε την ύφεση, η προφανής απάντηση είναι η ίδια η πολιτική, αλλά και η ανακύκλωση των προβλέψεων για ύφεση. Οπως εύστοχα παρατήρησε μελέτη της Alpha Bank [ACBr.AT]  , όταν διατυπώνονται συνεχείς προβλέψεις για ύφεση της ελληνικής οικονομίας, ποιος θα επενδύσει και ποιος θα καταναλώσει πέραν των απαραίτητων για την κάλυψη βασικών του αναγκών;

A Crisis in Full Flight

foto: http://www.lukasvasilikos.com/
ΠΗΓΗ: Project Syndicate

by H-W Sinn

MUNICH – For a while, it looked as if the European Central Bank’s €1 trillion credit program to pump liquidity into Europe’s banking system had calmed global financial markets. But now interest rates for Italian and Spanish government bonds are on the rise again, closing in on about 6%.

Of course, this may not be the breaking point beyond which the debt burden becomes unsustainable. After all, interest rates in Southern Europe were well above 10% in the decade before the euro was introduced. Even Germany at that time had to pay bondholders more than 6%. Nevertheless, the markets are clearly signaling growing doubt about whether Spain and Italy will be willing to bear their debt burden.

Comments

The main problem is Spain, where private and public-sector foreign debt is larger than that of Greece, Portugal, Ireland, and Italy combined, and, as in Greece, is in the neighborhood of 100% of GDP (93% to be precise). A quarter of the labor force and half of Spain’s youth are unemployed, reflecting the country’s loss of competitiveness in the wake of the real-estate bubble inflated by cheap euro credit in the pre-crisis period. The current-account deficit remains at 3.5% of GDP, despite the recession-induced decline in imports, while economic contraction will cause Spain to miss its budget-deficit target again.

To the left: a likely new direction for France and Germany

ΠΗΓΗ: GUARDIAN

Quite suddenly, there is talk of change in the eurozone's economic strategy and, in particular, of the need for urgent action by the European Union to reverse the downward spiral of negative growth and rising unemployment. The likelihood that François Hollande will be elected as president of France next weekend has injected an important note of dissent into the pro-austerity consensus. Even more important than the French elections, however, may be the indications that even the political debate in Germany is now changing its tune.

The opposition German social democratic SPD hopes for election victory in the key state of North Rhine Westphalia on 13 May, as well as in the German general election next year. The SPD has already signalled that it will support the French Socialists in support of an investment-led EU strategy to boost growth and jobs. Moreover, the German social democrats and the German Green party also back the creation of euro-bonds and using the proceeds of a tax on financial transactions to finance a return to growth.

Basta με την ανοησία της λιτότητας

Πηγή: FT (via euro2day)

Basta! Μετά από δύο χρόνια μεταρρυθμίσεων, οι Ισπανοί έχουν πλέον εξοικειωθεί με το τελετουργικό της θανάσιμης ευρωπαϊκής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί εγκωμιάζουν κάθε νέο πακέτο μεταρρυθμίσεων που υιοθετείται και μας χτυπούν φιλικά την πλάτη. 

Αργότερα, όταν η χώρα βυθίζεται στην ύφεση, η ανεργία εκτοξεύεται και τα premium κινδύνου επιμένουν ανοδικά, επιβάλλεται στους Ισπανούς ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Σε όσους αναρωτιούνται εάν η στρατηγική αυτή ισοδυναμεί με αυτοπροκαλούμενη ύφεση, η απάντηση είναι να μην ανησυχούν, να κάνουν υπομονή και να περιμένουν να δουν τους καρπούς των προσπαθειών τους. Με λίγα λόγια, αυτό που ζητείται από τους Ισπανούς είναι να αντικαταστήσουν την πολιτική και την οικονομική ανάλυση με το ρητό «πίστευε (τη λιτότητα) και μη ερεύνα». 

REUTERS: ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ 40 ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ.

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ ΠΟΥ "ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΑΝ" ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ!

Βαθύτερη ύφεση, εκτόξευση της ανεργίας και πλήρη αποτυχία στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων θεωρούν ως επικρατέστερο σενάριο για τις χώρες της ευρωπεριφέρειας (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα) 40 οικονομικοί αναλυτές σε δημοσκόπηση του πρακτορείου Reuters.

Όπως δείχνουν τα στοιχεία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα θα μείνουν «κολλημένες» σε έναν πολύ βαθύτερο οικονομικό βούρκο από ό, τι είχαν προβλέψει τον Ιανουάριο, μόλις τρεις μήνες πριν.

Οι οικονομολόγοι, που συμμετείχαν στην εν λόγω δημοσκόπηση, είχαν υποστηρίξει με ιδιαίτερο ζήλο την παρέμβαση της ευρωζώνης στην "διόρθωση" των κρατικών προϋπολογισμών. Πλέον, όμως αμφισβητούνδήθεν "τη σοφία της λιτότητας" - τουλάχιστον τη μορφή που υπαγορεύουν σήμερα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Η Γερμανία στο επίκεντρο της κρίσης

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Παρατηρώντας τα δημοσιεύματα των διεθνών ΜΜΕ μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών και την παραίτηση της ολλανδικής κυβέρνησης, το συμπέρασμα είναι ευκρινές: Η Γερμανία βρίσκεται υπό συνεχές σφυροκόπημα. Γιατί όμως; Ήρθε η ώρα της ρεβάνς των ευρωπαϊκών λαών που πυροβολούνται από τη λιτότητα; Ή μήπως ήρθε η ώρα να πιεστεί η Μέρκελ και να υποχωρήσει στις διαθέσεις των αγορών; Η απάντηση δεν είναι μονοσήμαντη.

Από τη μια πλευρά πράγματι η εξέλιξη στα δημοσιονομικά, αλλά και στους κοινωνικούς δείκτες των χωρών που βρίσκονται υπό τη σκέπη των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων είναι τραγική. Το μοντέλο αντιμετώπισης του υπερβολικού δανεισμού με νέα δάνεια και των ελλειμμάτων με λιτότητα αποδείχθηκε ήδη καταστροφικό.

Η κοινωνική καταστροφή όμως πάει πάντα πακέτο με την αμφισβήτηση – ή και την κατάρρευση – της εμπιστοσύνης προς τα κόμματα εξουσίας στις χώρες που επέλεξαν αυτόν τον δρόμο. Καθώς μειώνεται δραματικά η πολιτική νομιμοποίηση αυτών των σχημάτων, πολλά εκ των οποίων έχουν πίσω τους ιστορία δεκαετιών, εκλείπει σταδιακά η δυνατότητα επιβολής και εφαρμογής των συμφωνημένων τερατουργημάτων.

WSJ: «Η Ευρώπη παλεύει σκληρά με επώδυνες δημοσιονομικές θεραπείες».

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 25/4

Η Wall Street Journal τάσσεται συνήθως υπέρ της «λογικής των αγορών», έχοντας κατά καιρούς υποστηρίξει την ανάγκη εξυγίανσης των δημοσιονομικών κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Σε σημερινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της, ωστόσο, η αμερικανική εφημερίδα επισημαίνει τα οικονομικά και πολιτικά δεινά που έχει επιφέρει η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή σε χώρες της Ευρωζώνης, αποκαλύπτοντας ότι σε κύκλους των Βρυξελλών διεξάγονται ήδη «πολιτικώς ευαίσθητες συζητήσεις» για το πώς μπορεί αναθεωρηθεί ο στόχος της «επιστροφής» στους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας έως το 2013- συζητήσεις, οι οποίες προσκροούν στην αντίθεση της Γερμανίας. 

«Η δέσμευση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να επαναφέρουν τα φουσκωμένα δημοσιονομικά τους σε όσα επιτάσουν οι ευρωπαϊκοί κανόνες έως τα τέλη του 2013, προκαλεί οικονομικά δεινά και πολιτική δυσαρέσκεια σε όλη την Ευρώπη», τονίζει η εφημερίδα. «Ο στόχος του 2009 (σ.σ. εξυγίανσης και προσαρμογής στους ευρωπαϊκούς κανόνες ως το 2013) εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική ένδειξη ότι τα δημοσιονομικά δεν θα εκτροχιαστούν όπως συνέβη στο παρελθόν». «Ο στόχος ωστόσο για την επίτευξη των δεσμεύσεων έως το 2013 (που για τις περισσότερες χώρες σημαίνει έλλειμμα που δεν θα ξεπερνά το 3% επί του ΑΕΠ) συνεπάγεται επιπλέον περικοπές των δαπανών, αλλά και αύξηση της φορολογίας», «μέτρα τα οποία θα έρθουν σε μία οικονομία ήδη παραπαίουσα από τη λιτότητα και την κρίση δημοσιονομικού χρέους». «Ηδη η Ευρωζώνη ισορροπεί στο χείλος της ύφεσης και η ανεργία σημειώνει ρεκόρ», επισημαίνει η εφημερίδα. 

Η τελευταία και πιο δυσάρεστη λύση για την ευρωζώνη

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

Οι ειδικοί σταδιακά συμφωνούν για το ποιο πρέπει να είναι το πρώτο βήμα για την επίλυση της κρίσης στην ευρωζώνη: ένα σύστημα που να περιλαμβάνει όλη τη ζώνη του ευρώ και να διαχειρίζεται από κοινού την εξυγίανση των τραπεζών, την προληπτική εποπτεία και να εγγυάται συγχρόνως την ασφάλεια των καταθέσεων. Η ιδέα είναι κατ' ουσίαν, να αφαιρεθεί οποιαδήποτε δικαιοδοσία από τις χώρες μέλη όσον αφορά τις τράπεζες και να τεθεί η ευρωζώνη - ή η Ευρωπαϊκή Ένωση – συνολικά αρμόδια. Η έννοια μιας ισπανικής τράπεζας για παράδειγμα δε θα υφίσταται καν.

Είναι από πολλές απόψεις μια πολύ προφανής λύση για ένα μεγάλο μέρος της κρίσης - η αδυναμία των τραπεζών της ευρωζώνης και η τοξική σχέση τους με τις εθνικές κυβερνήσεις. Η ευρωζώνη χρειάζεται και πρόσθετες λύσεις αναφορικά με την αποκλίνουσα ανταγωνιστικότητα της αλλά και τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά αυτό θα αποτελούσε σαφώς ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα.

Όσοι πιστοί προσέλθετε… στο "κλαμπ του ευρώ"

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

by Stephen King

Ο αρθρογράφος είναι ανώτατος οικονομολόγος της HSBC Group και μέλος του Financial Times Economists’ Forum. 

Οι νομισματικές ενώσεις επιτυγχάνουν κυρίως όταν είναι ταυτόχρονα και δημοσιονομικές και, τολμώ να πω, πολιτικές ενώσεις. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο (παρότι οι Σκοτσέζοι εθνικιστές θα προτιμούσαν μια διαφορετική συμφωνία) ή τις ΗΠΑ. Η ευρωζώνη δεν απολαμβάνει ακόμη αυτά τα πλεονεκτήματα. 

Με την εμπειρία των ανενεργών πλέον νομισματικών ενώσεων της Λατινικής Αμερικής και της Σκανδιναβικής Χερσονήσου -και από αυτήν την άποψη της ένωσης του ρουβλίου μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης-, η έλλειψη αυτή απειλεί να γίνει το μοιραίο σφάλμα. Το ζήτημα δεν αφορά πλέον μόνο την περιφέρεια. Με τη Γαλλία και την Ολλανδία να παραμένουν υπό πίεση, ορισμένοι επενδυτές αρχίζουν να αναρωτιούνται μήπως η ευρωζώνη είναι σάπια μέχρι την καρδιά. 

My name is Spyros and I am a MALAKAS! (HELLENE??)