Faith-based economics at the European Central Bank

foto: http://www.lukasvasilikos.com/
Πηγή: Guardian

Dean Baker

In the build-up to World War II, the French military created the Maginot Line. This barrier, which utilised state of the art military defenses, was intended to defend France from a ferocious assault by Hitler's armies. When the attack ultimately came, the Germans made quick work of the Maginot Line by going around it through Belgium.

The European Central Bank's (ECB) obsession with a 2% inflation target can be seen as similar to the construction of the Maginot Line. The ECB sees achieving this inflation target as the sum total of the central bank's responsibilities for maintaining stable growth in Europe, just as the French generals viewed the construction of the Maginot line as defending France from a German invasion.

The main difference is that after that German conquest, the French generals recognised their mistake. By contrast, even after their 2.0% inflation obsession led to economic disaster, the people running the ECB are still in charge and still pursuing the same policy.

Σόρος: Η Bundesbank προετοιμάζεται για την διάλυση της Ευρωζώνης

foto:  http://www.lukasvasilikos.com/

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

Η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ΕΕ απαιτεί να τεθεί στο περιθώριο η γερμανική κεντρική τράπεζα και οι σχεδιασμοί της, λέει ο «γκουρού» των επενδύσεων

Η ευρωπαϊκή κρίση επιδεινώνεται σταθερά το τελευταίο διάστημα, καθώς παρά τα όποια μέτρα, τα θεμελιώδη προβλήματα της Ευρωζώνης δεν έχουν επιλυθεί, με την απόσταση μεταξύ κρατών δανειστών και κρατών που δανείζονται να διευρύνεται. Πλέον, η κρίση έχει μπει σε μία φάση λιγότερο ασταθή, αλλά πιο «φονική», υποστηρίζει ο Σόρος σε άρθρο του στους Financial Times.

Καθώς η πιθανότητα της διάλυσης της Ευρωζώνης έρχεται πάλι στο προσκήνιο, οι κεντρικές τράπεζες των ισχυρών χωρών είναι σαφές ότι δύσκολα θα μπορέσουν να ρευστοποιήσουν τους κρατικούς τίτλους των υπερχρεωμένων χωρών, που έχουν στα χέρια τους.

Η Bundesbank έχει ήδη εντοπίσει τον κίνδυνο, υποστηρίζει ο Σόρος και είναι αντίθετη στην αέναη επέκταση της ρευστότητας, ενώ παίρνει μέτρα για να περιορίσει τη ζημία εάν προκύψει διάλυση. Αυτό από μόνο του κινητοποιεί το μηχανισμό μίας «αυτοεκπληρούμενης προφητείας», καθώς οι άλλες τράπεζες θα ακολουθήσουν - ήδη η αγορά κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, προειδοποιεί ο Σόρος.

Wolf: Το μοιραίο γερμανικό λάθος

foto: http://www.lukasvasilikos.com/

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

Μ. Wolf

Πόσο πολύ έχει προχωρήσει η ευρωζώνη στην επίλυση της κρίσης; Οι αισιόδοξοι θα απαντούσαν ότι αυτή γλίτωσε από το έμφραγμα, όμως έχει ακόμη να χειριστεί μία δύσκολη διαδικασία ανάρρωσης, όπου πάντα υπάρχει ο κίνδυνος νέων καρδιακών ανακοπών. 

Πρέπει επίσης να υιοθετήσει ένα καθεστώς που θα μπορεί να την προστατεύσει από μελλοντικές κρίσεις. Και αυτό το θέμα δεν έχει τελειώσει. Η ευρωζώνη, όμως, έχει κερδίσει χρόνο. Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα τον εκμεταλλευτεί. 

Ένα κρίσιμο σημείο, ωστόσο, είναι να συμφωνήσουν όλες οι πλευρές στα αίτια της ασθένειας. Σε αυτό το επίπεδο επιτυγχάνεται πρόοδος, τουλάχιστον στους κόλπους των οικονομολόγων. Είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι το ισοζύγιο πληρωμών είναι ουσιώδες για να ερμηνευθεί η τρέχουσα κρίση. Πράγματι, το ισοζύγιο πληρωμών μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντικό για τα μέλη της ευρωζώνης από ό,τι για άλλες χώρες που δεν συνδέονται με κάποια μορφή συναλλαγματικής ένωσης. 

Βαρουφάκης vs τραπεζίτες: Λαϊκισμός με «πούδρα»

foto:http://www.lukasvasilikos.com/

ΠΗΓΗ: euro2day

του Γ. Παπανικολάου

Σε παλαιότερο κείμενο, έχω σημειώσει το ενδιαφέρον με το οποίο διαβάζω τα άρθρα του πασίγνωστου πλέον οικονομολόγου κ. Γιάνη Βαρουφάκη για τα τεκταινόμενα της κρίσης, ασχέτως αν σε ορισμένα σημεία διαφωνώ με τα συμπεράσματα ή τις προτάσεις του. 

Το τελευταίο άρθρο του όμως «Τι εστί τράπεζα σήμερον» με κατέπληξε. Αισθάνομαι ότι οφείλω να το σχολιάσω, δεδομένης της ευρύτερης απήχησης της οποίας τυγχάνουν γενικότερα οι απόψεις του, αλλά και εκτιμώντας ότι ηθελημένα ή άθελά του ρίχνει νερό στον μύλο ενός ανώφελου και επικίνδυνου λαϊκισμού, προσθέτοντας ολίγη τεχνοκρατική «πούδρα». 

Διότι ξεκινά από μια απόλυτα ορθή ανάλυση των συνθηκών που οδήγησαν στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και τα επακόλουθά της, για να καταλήξει σε σοφιστείες και σε λαϊκιστικές εξάρσεις, προκειμένου να στηρίξει απόλυτα μια θέση: 

Ότι πρέπει να αλλάξει χέρια ο έλεγχος των ελληνικών τραπεζών. Να φύγει από την «Κλεπτοκρατία», την «πτωχοτραπεζοκρατία», όπως χαρακτηριστικά την αναφέρει, και να περάσει «αλλού». 

Στίγκλιτζ: Η υπερβολική λιτότητα χειροτερεύει τα πάντα

φωτο:http://www.lukasvasilikos.com/

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 12/4

J. Stiglitz

Δριμεία κριτική στην διαχείριση της κρίσης από τους ευρωπαίους ηγέτες ασκεί ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια Τζόζεφ Στίγκλιτζ. Επισημαίνει ότι «η υπερβολική δόση λιτότητας χειροτερεύει τα πάντα», ενώ τονίζει ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους δεν επαρκεί και προτείνει την αύξηση και όχι τη μείωση των δημοσίων δαπανών σε περιόδους κρίσης.

Σε συνέντευξη που παραχωρεί ο αμερικανός οικονομολόγος στην γερμανική εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung», τάσσεται κατά της πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, καθώς, όπως υποστηρίζει, «οι δημοκρατίες μπορούν να αντέξουν περικοπές χωρίς να βλέπουν φως στο τούνελ μόνο μέχρις ενός σημείου». Προσθέτει ακόμη ότι «δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο ούτε ένα παράδειγμα, όπου οι περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών να οδήγησαν στην εξυγίανση ενός ασθενούς κράτους» και αναδεικνύει την ανάγκη εφαρμογής αναπτυξιακής πολιτικής, ενώ θεωρεί την αναδιάρθρωση του χρέους των υπερχρεωμένων χωρών ως μοναδική διέξοδο. «Το κούρεμα του ελληνικού χρέους είναι δυστυχώς πολύ περιορισμένο και αυτό επειδή υπάρχει ο φόβος της χρεοκοπίας. Αλλά και η χρεοκοπία κρατών ανήκει στον σύγχρονο καπιταλισμό. Πρέπει να είναι επιτρεπτή», εξηγεί ο κ. Στίγκλιτζ και ζητεί να χορηγούνται μεγαλύτερα δάνεια σε επιχειρήσεις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.