Η κυβέρνηση... απειλεί πάλι την Ευρώπη

Πηγή: Ποντίκι

Σε νέες, πιο επικίνδυνες περιπέτειες μας βάζει η επικοινωνιακή πολιτική που υιοθέτησε πρόσφατα η κυβέρνηση. Τον χορό των δηλώσεων ξεκίνησε στη διάρκεια της περιοδείας του στην Ευρώπη ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος συνέδεσε πιθανή αποτυχία του Μνημονίου με αποτυχία της Ευρωζώνης. Βλέποντας ότι οι αγορές και οι ξένοι επενδυτές δεν έχουν πειστεί για τις αλλαγές, παρά τον βομβαρδισμό θετικών δηλώσεων, η κυβέρνηση επιχειρεί τώρα να εξασφαλίσει τυχόν νέα στήριξη με... απειλές!

Μόνο που, όπως θα θυμάστε, την προηγούμενη φορά που επιχείρησε κάτι τέτοιο γύρισε μπούμερανγκκαι μας έφερε στο ΔΝΤ. Ας θυμηθούμε ότι η πολιτική «υπάρχει και το ΔΝΤ» ακολουθήθηκε από την κυβέρνηση τον περασμένο Δεκέμβριο, ώστε να πιεστεί η Ευρωζώνη, και ιδιαίτερα η Γερμανία, να μας δανείσει. Το αποτέλεσμα ήταν να ανοίξουμε μόνοι μας τον δρόμο για την Κόλαση.

Εργασιακό και κοινωνικό κραχ

Πηγή: Ποντίκι

Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι της οικονομικής κρίσης και του μνημονίου, καθώς θα δουν το βιοτικό τους επίπεδο να επιδεινώνεται κατά 30% την επόμενη τριετία χωρίς πιθανότητες αποκατάστασης μετά το τέλος της. Αυτό επιβεβαιώνει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ - ΓΣΕΕ) στην ετήσια έκθεση για την οικονομία και την απασχόληση που παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα ο επιστημονικός διευθυντής του Σάββας Ρομπόλης. Οι προβλέψεις της έκθεσης είναι άκρως δυσοίωνες τόσο για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας κατά τη διάρκεια του πακέτου στήριξης αλλά και μετά από αυτό, και προβλέπεται ότι όποια ανάκαμψη παρουσιαστεί την επόμενη δεκαετία θα συνοδεύεται από υψηλή ανεργία, σε πρωτοφανή επίπεδα μεταπολεμικά.

Η τελευταία, η οποία σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ ανέρχεται το β’ τρίμηνο του 2010 στο11,8%, υπολογίζεται ότι μέσα στο 2011 θα ξεπεράσει το 20% (ο ΟΟΣΑ την προσδιορίζει στο 14,3%), φτάνοντας στο υψηλότερο σημείο της πεντηκονταετίας.

Ωρομίσθιοι, ενοικιαζόμενοι ή ανασφάλιστοι οι εργαζόμενοι

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Στην αγορά εργασίας στα ξενοδοχεία της Αθήνας το μίνι κραχ αποτελεί, ήδη, γεγονός. Μόνιμοι υπάλληλοι απολύονται και τη θέση τους παίρνουν ωρομίσθιοι και ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, ενώ η «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία καλπάζει.

Ξενοδόχοι φωνάζουν για αθέμιτο ανταγωνισμό, καθώς πολλοί επιχειρηματίες χρησιμοποιούν νοικιασμένους υπαλλήλους όχι μόνο για εργασίες καθαρισμού αλλά και σε άλλες ειδικότητες. «Κάποιοι χρησιμοποιούν νοικιασμένους εργαζόμενους και για θέσεις καμαριέρων, κάτι όμως, που είναι παράνομο», λέει ο Λεωνίδας Καραθανάσης, πρόεδρος της ομοσπονδίας εργαζομένων στον τουρισμό και τα επιστιτιστικά επαγγέλματα. Αυτή την πρακτική ακολουθεί ακόμα και σήμερα, σύμφωνα με συνδικαλιστές του χώρου, γνωστός όμιλος με ξενοδοχεία στο κέντρο της πρωτεύουσας, παρά τις σχετικές καταγγελίες.

Ο νομοτελειακός χαρακτήρας των σκανδάλων

Πηγή: ΕλευθεροτυπίαΤου ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου grousis@ath.forthnet.gr

Μία από τις μεγάλες μάχες του Λένιν προς το τέλος της ζωής του ήταν η μάχη κατά της σοβιετικής γραφειοκρατίας, την οποία γενικότερα και όχι μόνο ως προς τη σοβιετική της μορφή, την αντιμετώπιζε από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες:

Είτε σαν απόσπαση της κυρίαρχης τάξης από τις λαϊκές μάζες, κάτι που χαρακτηρίζει όλες τις ταξικές κοινωνίες και εκλείπει στο σοσιαλισμό, είτε σαν απόσπαση των διαχειριστών της εξουσίας από την κυρίαρχη τάξη στο βαθμό που αυτοί μέσω της θέσης τους επιδιώκουν πέρα από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης και την ιδιοτελή εξυπηρέτηση των δικών τους ιδιαίτερων συμφερόντων, κάτι που μπορεί να συμβαίνει και στο σοσιαλισμό, είτε σαν χαρτοβασίλειο, κακή οργάνωση, υπεροχή του τύπου πάνω από το περιεχόμενο, κάτι που χαρακτήριζε το σοβιετικό σοσιαλισμό, ο οποίος από αυτή τη σκοπιά είχε κατά τον Λένιν πολλά να ζηλέψει από τον γερμανικό κρατικό καπιταλισμό και γενικότερα από την τεϊλοριανή εργοστασιακή οργάνωση, πειθαρχία και αποτελεσματικότητα.

Ιαπωνία: Ένα παράδειγμα της σημερινής πολιτικής εκτύπωσης πληθωριστικού χρήματος

ΠΗΓΗ: ciaoant1

Επειδή όλα τα κράτη της "δύσης" -πλην Γερμανίας- το ίδιο κάνουν λίγο πολύ, βάζω το πιο πρόσφατο παράδειγμα, αυτό της Ιαπωνίας, που πρόσφατα (ξανα)τύπωσε μερικά δισεκατομμυριακια από το νόμισμα της:

Η απόφαση του Τόκιο για το γιεν είναι και έξυπνη και τολμηρή... Οχι. Δεν πρόκειται για μια απλή παρέμβαση υποτίμησης του γιεν ύστερα από έξι ολόκληρα χρόνια. Η Ιαπωνία κατέφυγε ξανά στην πολιτική υποτίμησης του γιεν με στόχο να πυροδοτήσει όχι απλώς την πτώση του εθνικού νομίσματος έναντι του δολαρίου, αλλά με μια έξυπνη και τολμηρή στρατηγική, στοχεύοντας να ρίξει νέες ποσότητες φθηνού χρήματος στην οικονομία. Δηλαδή οι ποσότητες γιεν αξίας 20 δισ. δολαρίων που έριξε στην αγορά η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας (BoJ) αγοράζοντας αντίστοιχα δολάρια, κάνοντας την παρέμβαση, τις άφησε μέσα στο σύστημα.

Μια "γεύση" για το λόγο για τον οποίο τυπώνονται όλα αυτά τα χρήματα από το πουθενά μας τη δίνει το παράκατω άρθρο:

Σοσιαλφιλελεύθερη και μεταμοντέρνα «Αριστερά»

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ η κοινοβουλευτική χούντα του ΠΑΣΟΚ προχωρά αδίστακτα στο άνοιγμα κάθε αγοράς στις πολυεθνικές (με τελευταία αυτή των μεταφορών) και -όπως προανήγγειλε ο «Γιωργάκης»- απώτερος στόχος είναι το ξεπούλημα κάθε περιουσιακού στοιχείου του Δημοσίου (συμπεριλαμβανομένης της μετατροπής περιοχών όπως το Ελληνικό σε άθλια Λας Βέγκας!), οι λαϊκές αντιδράσεις εξακολουθούν να είναι αποσπασματικές.

Και αυτό, γιατί η χούντα αφήνεται ανενόχλητη από τους εργατοπατέρες να «σαλαμοποιεί» το λαϊκό κίνημα κατά των μέτρων (μια οι λιμενεργάτες, μετά οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι φορτηγατζήδες, οι σιδηροδρομικοί κ.ο.κ.), ενώ, βέβαια, αν αντιμετώπιζε κοινή δράση από τα λαϊκά στρώματα που πληρώνουν σήμερα το χρέος, πιθανώς θα είχε ήδη χρειαστεί -μαζί με την τρόικα που εκπροσωπεί τη διεθνή αγυρτεία των τραπεζιτών- τα ελικόπτερα που χρησιμοποίησαν στην αντίστοιχη περίπτωση η αργεντινέζικη ελίτ και το ΔΝΤ.