Το πριγκιπάτο της φαυλότητας

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ

(Ελεύθερος Σκοπευτής, Επενδυτής, 15/3/2013)

«Τις μικρές εξουσίες να φοβάσαι», έλεγε ο ρεπόρτερ - ερευνητής Πρίφτης, ήρωας του ομώνυμου σίριαλ του 1991, εποχή κατά την οποία η ιδιωτική τηλεόραση μπουσούλαγε, τολμούσε τη σάτιρα και δεν είχε εξελιχθεί σε τερατώδη διαπλοκή. Ο Πρίφτης, για όσους δεν θυμούνται ή δεν ξέρουν λόγω ηλικίας, ήταν η καρικατούρα ενός δημοσιογράφου που κυνηγούσε τις μεγάλες αποκαλύψεις κατά της εξουσίας, αλλά πάντα σκόνταφτε στη μικροεξουσία των ιδιοκτητών της εφημερίδας του. Εξ ου και ο πικρός καημός του: «Τις μικρές εξουσίες να φοβάσαι!».

Στο μεταξύ, οι εξουσίες μεγάλωσαν. Έγιναν γιγαντιαίες, δυσκίνητες, τόσο που δεν χωρούσαν στον ελλαδικό μικρόκοσμο, έπιασαν όλο τον χώρο και τον χρόνο, μέχρι που έσκασαν όλες μαζί, σαν φούσκες. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ελληνικής κρίσης, που η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία τη ζει σαν τραγωδία και η ελίτ σαν φάρσα, είναι η ταχύτητα με την οποία συρρικνώθηκαν οι μικρομέγαλες εξουσίες μπροστά στην εισβολή των επιτηρητών με τη θεσμική περιβολή της τρόικας. Οι τραπεζίτες, η επιχειρηματική διαπλοκή, το μιντιακό λόμπι, οι προμηθευτές, το κομματικό σύστημα, τα «πελατάκια» που τους περιστοιχίζουν, τα golden boys and girls που πηγαινοέρχονταν μεταξύ ακριβοπληρωμένων κρατικών θέσεων και ιδιωτικών οφιτσίων, υποθέτοντας ότι ολόκληρο το σύμπαν θα συνωμοτούσε πάντα για να τους εξασφαλίζει χρήμα και κύρος. 

Προπολεμικές συνθήκες απειλούν την Ευρώπη

ΠΗΓΗ: stratfor (via euro2day)

του George Friedman*

 
Δημοσιεύθηκε: 08:01 - 14/03/13

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 μετεξελίχθηκε σταδιακά σε παγκόσμια κρίση ανεργίας. Αυτή η κρίση ανεργίας σχετικά γρήγορα θα μετατραπεί σε πολιτική κρίση. Η κρίση αφορά και τους τρεις βασικούς πυλώνες του παγκόσμιου συστήματος - την Ευρώπη, την Κίνα και τις ΗΠΑ. Το επίπεδο της έντασης διαφέρει, η πολιτική αντίδραση διαφέρει και η σχέση με τη χρηματοοικονομική κρίση επίσης διαφέρει. Όμως, υπάρχει ένα κοινό στοιχείο, και αυτό είναι ότι η ανεργία όλο και περισσότερο αντικαθιστά την οικονομία ως το κεντρικό πρόβλημα του χρηματοοικονομικού συστήματος.

Η Ευρώπη είναι το επίκεντρο αυτής της κρίσης. Η Ιταλία διενήργησε εκλογές, και το κόμμα που κέρδισε τις περισσότερες ψήφους -σχεδόν το ένα τέταρτο του συνόλου- ήταν μια ολοκαίνουρια ομάδα, που ονομάζεται το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, της οποίας ηγείται ένας επαγγελματίας κωμικός.

Υπάρχουν δύο ενδιαφέροντα στοιχεία σε αυτό το κίνημα: Το πρώτο είναι πως ένας από τους κεντρικούς πυλώνες του είναι ότι χαρακτηρίζει την κήρυξη χρεοστασίου μέρους του ιταλικού χρέους ως το λιγότερο κακό. Το δεύτερο είναι ότι η Ιταλία, με την ανεργία της να ανέρχεται στο 11,2%, δεν είναι η χειρότερη περίπτωση ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, η Ιταλία θρέφει ακραία κόμματα που αντιτίθενται στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται σήμερα.

Οι όροι της σύγκρισης

           

           

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 13-3-2013

Του Παντελή Μπουκάλα

O θάνατος του Ούγκο Τσάβες, που λόγω και των σχετικών δημοσιευμάτων επανέφερε στην αργούσα μνήμη τα κρίσιμα επεισόδια της πολιτείας του ηγέτη της Βενεζουέλας, αποτέλεσε το έναυσμα για να αναπτυχθεί ένας κάποιος διάλογος περί του τι εστί δημοκρατία, λαϊκισμός (στη λατινοαμερικάνικη περίπτωση ίσως είναι περισσότερο ταιριαστός ο μάλλον λιγότερο απαξιωμένος όρος ποπουλαρισμός), σοσιαλισμός κ.τ.λ. Το εγγενές και πιθανότατα αθεράπευτο πρόβλημα στις κουβέντες αυτές είναι το πώς ορίζεται ο δεύτερος όρος σύγκρισης και ποιος τον επιλέγει, δηλαδή «από πού μιλάει», από ποιο ιδεολογικό βάθρο. Αυτό εφόσον πράγματι θέλουμε να συν-σκεφτούμε, και όχι απλώς να ακούσουμε τα χειραγωγημένα «γεγονότα» (όσα επιλέγουμε να θυμόμαστε και να υπερτονίζουμε) να επικροτούν την έτοιμη από καιρό άποψή μας.

Η δημοκρατία, βεβαίως, είναι μέγεθος απόλυτο και δεν επιδέχεται σχετικοποιήσεις. Αυτό όμως ισχύει στο μυαλό μας, όπου κατοικεί στο ιδεατό της σχήμα. Εξω, στον αυθεντικό κόσμο, με τις αντιπαλαίουσες εξουσίες, πολιτικές, οικονομικές και πλέον μιντιακές, τα πράγματα διαφέρουν και τα ιδεατά σχήματα καταρρέουν. Οταν λοιπόν συζητάμε για το «πόσο δημοκρατικό είναι το μπολιβαριανό καθεστώς του Τσάβες», με όσα μπορεί να ξέρει γι' αυτό ένας απόμακρος παρατηρητής, φρόνιμο είναι να θίγουμε ταυτόχρονα το ερώτημα «πόσο δημοκρατικές είναι οι δυτικού τύπου πολιτείες», όπως η δική μας. Ισως αυτή η συνεξέταση θα μας παρότρυνε να φερόμαστε με λιγότερο σνομπισμό (δυτικού και πάλι τύπου) απέναντι σε ό,τι διαφέρει από τα οικεία μας παραδείγματα. Διότι ο σνομπισμός δεν εξετάζει. Απλώς απορρίπτει ό,τι τον ενοχλεί εκ προοιμίου, λ.χ. αισθητικά. Παρακολουθούσα, ας πούμε, στην τηλεόραση κάποιες μετατσαβικές προσεγγίσεις και το νόημα δεν το έδιναν όσα έλεγε ο αναλυτής, αλλά το ξινισμένο ύφος του. Η άποψή του ήταν η σηκωμένη μύτη του.

Πολυεθνικές: πώς φοροδιαφεύγουν και υπερκοστολογούν

ΠΗΓΗ: Εφ. Συντακτών

Του Χρήστου Τσιαγκλή

Στρεβλές εταιρικές πρακτικές, ολιγοπωλιακή διάρθρωση καίριων κλάδων της ελληνικής αγοράς, αλλά και φτωχή καταναλωτική συνείδηση κρύβονται πίσω από τις μεγάλες διαφορές που εντοπίζονται σε τιμές βασικών αγαθών σε σύγκριση με την Ευρώπη.

Οι πολυεθνικές εταιρείες ισχυρίζονται ότι στη χώρα μας υπάρχει υψηλό κόστος μεταφοράς, διακίνησης και συντήρησης των προϊόντων, καθώς και υψηλοί συντελεστές φορολογίας. Αν και οι παραπάνω παράγοντες δεν πρέπει να υποτιμούνται, το επιχείρημα του υψηλότερου κόστους δεν είναι ικανό να δικαιολογήσει τις μεγάλες διαφορές στις τιμές.

Τα επώνυμα προϊόντα που εμπορεύονται οι εταιρείες στην Ελλάδα πωλούνται πάνω-κάτω το ίδιο ή και φτηνότερα σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το υψηλό κόστος δεν δείχνει να επηρεάζει τη συγκεκριμένη κατηγορία αγαθών. Αντίθετα, οι μεγάλες υπερτιμολογήσεις εντοπίζονται στα προϊόντα ετικέτας τα οποία προσφέρουν τεράστια περιθώρια κέρδους, κάτι που κινεί υποψίες για σκοπιμότητες.

Ο υψηλός ΦΠΑ

Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για τον ΦΠΑ. Η Ελλάδα ως γνωστόν έχει έναν από τους υψηλότερους συντελεστές στην Ευρώπη. Στα τρόφιμα ο ΦΠΑ είναι 13%, όταν στη Γερμανία είναι 7%, 4%-10% στην Ισπανία και μηδενικός στη Μ. Βρετανία. Οι τιμές ωστόσο είναι σημαντικά υψηλότερες ακόμα και μετά την αφαίρεση του συντελεστή ΦΠΑ.

Κατασκευασμένο το πρωτογενές πλεόνασμα – 230 εκατ. «λείπουν» από τα έσοδα

ΠΗΓΗ: ΑvantiPopoloGR

Στην δημιουργική λογιστική καταφεύγει η κυβέρνηση για να κρύψει το πρόβλημα με τα έσοδα του προϋπολογισμού που τον Φεβρουάριο έπεσαν έξω από τους υπολογισμούς κατά 230 εκατ. ευρώ (ποσό που οδηγεί μαθηματικά σε νέα μέτρα αν αθροιστεί με τα 460 εκατ. που έλειψαν από τα έσοδα του Γενάρη).

Ωστόσο η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το πλεόνασμα των 463 εκατ. ευρώ κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού το πρώτο δίμηνο. Όμως το πλεόνασμα είναι κατασκευασμένο καθώς προέκυψε από:

-μη επιστροφή φόρων. Το κράτος όφειλε να επιστρέψει 490 εκατ. ευρώ το πρώτο δίμηνο του 2013, αλλά έδωσε μόλις 96 εκατ.

-Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Το πρώτο δίμηνο δόθηκαν μόλις 279 εκατ. ευρώ από τα 600 εκατ. που είχαν προϋπολογιστεί (53,5% κάτω από τον στόχο).

-μείωση πρωτογενών δαπανών κατά 830 εκατ. ευρώ, χωρίς να εξηγείται από πού προήλθε. Διότι άλλο είναι να μειωθούν οι δαπάνες από μισθούς, συντάξεις, κοινωνική ασφάλιση, υγεία κ.λπ. και άλλο από σπατάλες – αν όμως μειώθηκαν οι σπατάλες, δεν θα το έλεγαν οι κυβερνητικοί;

Συμπέρασμα: έρχονται και μέτρα και στάση πληρωμών προς τους πολίτες.

 

Incredible Video: Beppe Grillo Dissects the Financial System…in 1998

“Whom does the money belong to?  Who does its ownership belong to?  To the State fine…then to us, we are the State. You know that the State doesn’t exist, it is only a legal entity.  WE are the state, then the money is ours…fine.  Then let me know one thing.  If the money belongs to us…Why…do they lend it to us??”

- Beppe Grillo in 1998

If you really want to know why Beppe Grillo is causing Central Planners throughout the European continent to wet themselves, this video will show you.  There’s a real revolution happening in Italy.  This guy is the real deal and he understands the heart of the whole issue plaguing the world.  All I can say is:  WOW.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ 13 MΑΡΤΙΟΥ 2013 | 20:00 στο FLORAL

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ

Μετά από τις αδιάκοπες περικοπές και τη βίαιη φορολόγηση, η κυβέρνηση βγάζει στο τραπέζι τον άσσο των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτές υμνούνται ως το ιερό δισκοπότηρο της ανάπτυξης και της εξόδου από την κρίση, σε μια χώρα βυθισμένη σε ανθρωπιστική κρίση. Παρ' όλα αυτά η εικονική πραγματικότητα των ιδιωτικοποιήσεων διά μέσου των τηλεοπτικών παπαγάλων προωθείται συστηματικά κρύβοντας την πικρή αλήθεια.

Αυτή που διαφάνηκε στο ξεπούλημα της Κασσιόπης στην Κέρκυρα όπου 490 στρέμματα γης -ανάμεσά τους και προστατευόμενες περιοχές ή στρατηγικά σημεία για την άμυνα της χώρας- πουλήθηκαν προς 23 εκατομμύρια ευρώ μαζί με τα 75 εκατομμύρια ευρώ μιας μελλοντικής επένδυσης. Αυτή την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την πώληση της ΑΤΕ στην κατά τα άλλα χρεοκοπημένη τράπεζα Πειραιώς στην οποία δόθηκε το υγιές τμήμα της με ανυπολόγιστο κόστος για την αγροτική οικονομία και την τοπική κοινωνία της Ηπείρου.

Ο Jordi Sevilla για την εναλλακτική έξοδο από την κρίση

Η εισήγηση του Ισπανού πρώην υπουργού Δημόσιας Διοίκησης, Jordi Sevilla στην διημερίδα «Έξοδος από την κρίση: Η Πρόκληση της Εναλλακτικής Πορείας».

ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Το ξεπούλημα έχει ιστορία

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,

 http://topontiki.gr/article/42208/To-ksepoulima-exei-istoria

τεύχος 1727 στις 27 Σεπτεμβρίου 2012

Τώρα που έφτασε η ώρα του ξε­πουλήματος (αν και ο όρος εκνευρίζει τον πρωθυπουργό και τον Γιάννη Στουρνάρα) των κρατικών επιχειρήσεων, καλό είναι να κάνουμε μία αναδρομή στο παρελθόν και να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπερά­σματα.

Είναι αναγκαίο να θυμηθούμε τα πα­λιά, για να προετοιμαστούμε για το τι μας περιμένει, όταν - κι εφόσον - ιδι­ωτικοποιηθούν οι μεγαλύτερες επιχει­ρήσεις που είναι σήμερα υπό δημόσιο έλεγχο. Επίσης είναι καλό να γνωρίζου­με την τύχη των επιχειρήσεων που βρέ­θηκαν σε ιδιωτικά χέρια και, από ηγέ­τιδες δυνάμεις στους κλάδους τους, μετατράπηκαν σε «μικρομάγαζα» που απλώς ταΐζουν με κέρδη τους νέους ιδι­οκτήτες τους.

Πονεμένες ιστορίες

Το πιο εξωφρενικό, ωστόσο, είναι πως στις περισσότερες περιπτώσεις, εάν οι ίδιες επιχειρήσεις παρέμεναν στον έλεγχο του Δημοσίου και συνέ­χιζαν την ίδια πορεία, θα έδιναν στα κρατικά ταμεία πολύ μεγαλύτερα ποσά από μερίσματα και διανομή κερδών απ’ ό,τι τελικά εισέπραξε το Δημόσιο όταν τις πούλησε.

Το… σπορ των ιδιωτικοποιήσεων το άσκησαν όλες οι κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, είτε «γαλάζιες» είτε «πράσινες». Και σε όλες τις περι­πτώσεις το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Στο ΤΑΙΠΕΔ ο άνθρωπος που έδωσε την ΑΓΕΤ στην… Κόζα Νόστρα

ΠΗΓΗ: Info War
του Αρη Χατζηστεφάνου

Τον ακροδεξιό επιχειρηματία του κόμματος Δράση, Στέλιο Σταυρίδη, επέλεξαν να θέσουν επικεφαλής του ταμείου εκποίησης της δημόσιας περιουσίας ΤΑΙΠΕΔ. Ο Σταυρίδης που μέχρι σήμερα προσπαθούσε να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΔΑΠ (ήρθε στην εταιρεία μετά την τοποθέτηση από το ΠΑΣΟΚ ανθρώπων της γαλλικής πολυεθνικής Veolia) προβιβάζεται στην θέση του ανώτατου εκποιητή.

 

 O Σταυρίδης είναι γνωστός για το ξεπούλημα της ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ – Ηρακλής από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στον ιταλικό όμιλο Καλτσεστρούτσι. Αξίζει να θυμηθούμε τι έγραφε για το θέμα το περιβάλλον του Α.Σαμαρά μέσω του Antinews: «Στο μεταξύ αναμένονται εναγωνίως τα απομνημονεύματα κάποιου που θα λέει πολλά για μια συνάντηση στο Κόμο με την Καλτσεστρούτσι για την ΑΓΕΤ – ΗΡΑΚΛΗΣ, ποιοι παρευρέθηκαν και πως την αξιοποίησαν. Για όσους δεν θυμούνται επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, η Καλτσεστρούτσι εξαγόρασε από το ελληνικό Δημόσιο την ΑΓΕΤ Ηρακλής. Ηταν η πρώτη μεγάλη ιδιωτικοποίηση στην Ελλάδα και είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Πέρασαν τα χρόνια, ο Αβραμόπουλος έγινε αρχηγός κόμματος, ο Μητσοτάκης φώναζε ότι τον έριξε η … διαπλοκή και η ιταλική αστυνομία συνέλαβε κάποια στιγμή τέσσερα διευθυντικά στελέχη της Καλτσεστρούτσι με την κατηγορία ότι ήταν στην υπηρεσία της Κόζα Νόστρα».
Ο έλεγχος που ασκούσε η μαφία στην Καλτσεστρούτσι ήρθε στο φως τα τελευταία χρόνια με σειρά δικαστικών ερευνών.

Πώς να σώσουμε το παραγωγικό δυναμικό

Αν δεν μπορούν τα αφεντικά, μπορούμε εμείς!

Ή πώς να σώσουμε το παραγωγικό δυναμικό

ΠΗΓΗ: RedNotebook

Του Ηλία Ιωακείμογλου Για να βγει από την κρίση του ο καπιταλισμός δεν καταβροχθίζει μόνο ανθρώπινες ζωές. Τρώει, επιπλέον, από τις ίδιες του τις σάρκες, καταστρέφει πάγιο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο όμως αυτό, συμβαίνει να είναι, ταυτοχρόνως, και τα μέσα παραγωγής, τα εργαλεία, οι μηχανές, οι υποδομές, από την χρήση των οποίων ζουν και αναπαράγονται οι εργαζόμενες τάξεις (και το σύνολο του πληθυσμού). Η τάξη των κεφαλαιοκρατών, κρατώντας στα χέρια της την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, θεωρεί δικαίωμά της να τα καταστρέφει, και όντως τα καταστρέφει, όταν αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως κεφάλαιο, δηλαδή όταν δεν αποφέρουν το επιθυμητό κέρδος. Καταστρέφει έτσι και τους υλικούς όρους συντήρησης και αναπαραγωγής των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων που οδηγούνται αυτές οι ίδιες πλέον σε καταστροφή. Η ανθρωπιστική κρίση απορρέει από το δικαίωμα της τάξης των κεφαλαιοκρατών να καταστρέφουν τις υλικές προϋποθέσεις της ζωής μας όταν αυτές δεν λειτουργούν ικανοποιητικά ως κεφάλαιο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα της εσωτερικής υποτίμησης, όπου πραγματοποιείται μια διαδικασία αποεπένδυσης, με την έννοια ότι ο επενδύσεις παγίου κεφαλαίου που πραγματοποιούνται είναι τόσο μικρές ώστε δεν φτάνουν ούτε για να αναπληρώσουν τις πάγιες παραγωγικές εγκαταστάσεις που αποσβένονται ή αποσύρονται από το παραγωγικό δυναμικό εξαιτίας της παύσης της λειτουργίας ολόκληρων επιχειρήσεων ή τμημάτων επιχειρήσεων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειώνεται ο συνολικός όγκος προϊόντος που θα ήμασταν σε θέση να παραγάγουμε ακόμη και εάν υπήρχε η απαραίτητη ζήτηση για τα προϊόντα μας. Έχει καταστραφεί πλέον ένα μέρος των συνολικών παγίων εγκαταστάσεων με το οποίο γινόταν η παραγωγή πριν από την κρίση. Αντίστοιχα έχει μειωθεί η ικανότητά μας να μειώσουμε την ανεργία (που γίνεται όλο και πιο "διαρθρωτική", δηλαδή ανεξάρτητη από την πολιτική διαχείρισης της ζήτησης).

Ο στρουθοκαμηλισμός στη φοροδιαφυγή: το παράδειγμα του transfer pricing

Περί αποφυγής φορολόγησης

ΠΗΓΗ: RedNotebook

Του Δημήτρη Λιάκου Η κατάθεση του επικαιροποιημένου μεσοπρόθεσμου για την περίοδο 2013-2016 προκάλεσε νέες συζητήσεις τόσο για τη δομή του προγράμματος (βαθμός επίδρασης του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή) όσο και για την αναγκαιότητα λήψης νέων μέτρων. Το δημοσιονομικό κενό για τα έτη 2015-2016 ανέρχεται περίπου σε 4 δισ.ευρω, ενώ η διαφαινόμενη αποτυχία και αυτού του προγράμματος θα προκαλέσει πιέσεις από την πλευρά της τρόικα για νέα μέτρα ή/και επέκταση των υφιστάμενων. Μελετώντας το νέο ΜΠΔΣ γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η περιβόητη φορολογική μεταρρύθμιση δεν αποτελεί σημαντική προτεραιότητα για την τρικομματική κυβέρνηση. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός της μείωσης των προβλεπόμενων εσόδων λόγω της φορολογικής μεταρρύθμισης στα 851 εκατ.ευρω από 1,23 δισ.ευρω του αρχικού, προ τριμήνου, ΜΠΔΣ. Η πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων, των οικονομικών αναλυτών, των επαγγελματικών φορέων αναγνωρίζουν ότι η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών – λόγω της ανεργίας και της ύφεσης – έχει πλέον εξαντληθεί. Την ίδια στιγμή όλοι συμφωνούν στην ανάγκη εξορθολογισμού των κρατικών δαπανών και αύξησης της άμεσης φορολογίας που διαχρονικά υπολείπεται από τους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς μέσους όρους, με την ουσιαστική διαφορά ότι οι κυβερνήσεις των ετών του μνημονίου ακολουθούν την πεπατημένη οδό, της μείωσης του κράτους πρόνοιας και της αφαίμαξης των εισοδημάτων μισθωτών και συνταξιούχων.

Η ΔΡΑΧΜΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΠΗΓΗ: ΕΠΙΚΑΙΡΑ (via ΙΣΚΡΑ)

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΡΚΕΤΟΥ

Όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ευρώ συνήθως αγνοούν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που δέθηκε η Ελλάδα σε μια νομισματική ένωση. Δύο προηγούμενα τέτοια πειράματα, το πρώτο στα τέλη του 19ου αιώνα και το δεύτερο στο Μεσοπόλεμο, είχαν οικτρή κατάληξη. Το τρίτο και χειρότερο, όπως αποδεικνύεται, είναι το ευρώ.

Για να κρατήσει σταθερό το νόμισμα, όπως απαιτούσε ηφιλελεύθερη ορθοδοξία της εποχής, η Αθήνα είχε προσχωρήσει από το 1868 στη Λατινική Ένωση, μια συμφωνία της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου και της Ελβετίας –και άλλων χωρών αργότερα– να διατηρούν νομίσματα σταθερής ισοτιμίας και συνδεδεμένα με τον χρυσό. Διευκολύνθηκε έτσι ένας κύκλος δανεισμού, που χρηματοδότησε έργα υποδομής, τα οποία, ωστόσο, ελάχιστα ωφέλησαν τους φτωχότερους.

Παρά το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, το 1896 η εύπορη αστική Ελλάδα ζούσε σε κλίμα ευφορίας, που κορυφώθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Όταν, όμως, έχασε τον Πόλεμο του 1897, η χώρα υποχρεώθηκε να πληρώσει βαρύτατες πολεμικές αποζημιώσεις, που καλύφθηκαν με νέο δανεισμό. H υποταγή στις «Εγγυήτριες Δυνάμεις» έκανε τον ιστορικό Γιώργο Λεονταρίτη να τη χαρακτηρίσει «τυπικά μόνον ανεξάρτητη χώρα». Συνάμα οι ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες τής επέβαλαν το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ).

Και πάλι για τους μισθούς και τον ΣΥΡΙΖΑ

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ

Του 

Ηλία Ιωακείμογλου

Απο­τε­λεί κοι­νή πε­ποί­θη­ση των α­στι­κών πο­λι­τι­κών δυ­νά­μεων ό­τι κά­θε αύ­ξη­ση των μι­σθών εί­ναι ε­πι­ζή­μια για την οι­κο­νο­μία, ό­τι ο­δη­γεί σε μείω­ση των ε­πεν­δύ­σεων και της πα­ρα­γω­γής, σε ε­πι­δεί­νω­ση της α­ντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και σε αύ­ξη­ση της α­νερ­γίας.

Απέ­να­ντι σε αυ­τόν τον ι­σχυ­ρι­σμό, δια­κρί­νου­με τρεις προ­βλη­μα­τι­κές α­πα­ντή­σεις της Αρι­στε­ράς: Σύμ­φω­να με την πρώ­τη, ο κα­πι­τα­λι­σμός «πράγ­μα­τι έ­τσι εί­ναι», δεν μπο­ρεί να α­πο­δεχ­θεί αυ­ξή­σεις μι­σθών στην πα­ρού­σα συ­γκυ­ρία ά­ρα πά­με τώ­ρα για συ­νο­λι­κή α­να­τρο­πή του ε­νι­σχύο­ντας την πο­λι­τι­κή πρω­το­πο­ρία της ερ­γα­τι­κής τά­ξης. Η δεύ­τε­ρη α­πά­ντη­ση, που εί­ναι μια με­τριο­πα­θής πα­ρέκ­κλι­ση προς το Κέ­ντρο, α­μή­χα­νη μπρο­στά στις υ­πο­τι­θέ­με­νες βλα­βε­ρές αυ­ξή­σεις των μι­σθών θα πει ό­τι ο­φεί­λου­με να δε­σμευ­τού­με ό­χι για την αύ­ξη­ση των μι­σθών, αλ­λά για τη στα­θε­ρο­ποίη­σή τους και τη στα­δια­κή αύ­ξη­σή τους υ­πό την αί­ρε­ση να υ­πάρ­ξει πρώ­τα οι­κο­νο­μι­κή α­νά­πτυ­ξη. Έχει εμ­φα­νι­στεί και μια α­ρι­στε­ρί­στι­κη πα­ρέκ­κλι­ση, η ο­ποία συμ­φω­νεί και αυ­τή ό­τι κά­θε αύ­ξη­ση του μι­σθού ση­μαί­νει αυ­το­μά­τως μείω­ση των κερ­δών, αλ­λά α­πα­ντά ό­τι αυ­τό δεν εί­ναι δι­κό μας πρό­βλη­μα και ό­τι η αύ­ξη­ση του ει­σο­δή­μα­τος της ερ­γα­σίας δεν θα γί­νει για α­να­πτυ­ξια­κούς λό­γους, αλ­λά για να πλη­ρώ­σουν οι πλού­σιοι, α­γνοώ­ντας την α­πό­κρι­ση του συ­στή­μα­τος στην δι­κή μας ε­πί­θε­ση.

Η σύγκρουση με τα μεγάλα ΜΜΕ στη Λατινική Αμερική

Ένας πόλεμος για τη Δημοκρατία

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10/03/2013

TOY ΚΩΣΤΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ*

Το ότι στην Ελλάδα οι πάντες γνωρίζουν πάντα τα πάντα για τη διαπλοκή και τον «ειδικό» ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην πολιτική ζωή της χώρας δεν αποτελεί είδηση. Ούτε αποτελεί είδηση η ομερτά που επιβάλλουν αφενός ο φόβος (για το βαρύ χέρι της διαπλοκής και των ΜΜΕ) και αφετέρου η ελπίδα (για ένα βήμα σε κάποιο δελτίο των οκτώ). Υπάρχει όμως μια άλλη περιοχή του πλανήτη όπου η μάχη ενάντια στην ασυδοσία, τη διαπλοκή και την επιθετική συντηρητική πολιτική των ΜΜΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πολιτικής σύγκρουσης. Η περιοχή αυτή είναι η Λατινική Αμερική.

Η υπερσυγκέντρωση των ΜΜΕ και οι όμιλοι - μαμούθ

Στη Λατινική Αμερική τέσσερις όμιλοι κατέχουν το 60% της συνολικής αγοράς στον χώρο των Μέσων, πέρα από την πληθώρα και την ποικιλία των άλλων επιχειρήσεων στις οποίες εμπλέκονται. Στην Αργεντινή ο Όμιλος Clarín, που βρίσκεται σε ανοιχτό πόλεμο με την κυβέρνηση της Κριστίνα Κίρτσνερ, ελέγχει το 31% της κυκλοφορίας των εφημερίδων, το 40,5% της ανοιχτής τηλεόρασης και το 23,2% της καλωδιακής. Στη Βραζιλία ο όμιλος Globo ελέγχει το 56% της ανοιχτής τηλεόρασης και το 44% της καλωδιακής ενώ στο Μεξικό υπάρχει το «διπλό μονοπώλιο» των Televisa (70% της ανοιχτής τηλεόρασης και περίπου 50% της καλωδιακής) και TV Azteca.

Ο Ντάνι Ρόντρικ για την εναλλακτική έξοδο από την κρίση

Η εισήγηση του καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Χάρβαρντ, Ντάνι Ρόντρικ, στην διημερίδα «Έξοδος από την κρίση: Η Πρόκληση της Εναλλακτικής Πορείας». 

How the corrala movement is occupying Spain

The financial crash and plummeting property market struck Spain with a high eviction rate and a rash of empty houses. Now victims of the crisis are fighting back by setting up home in a network of vacant buildings

• Dave Stelfox
• The Guardian, Monday 4 March 2013
• Jump to comments (223)

Raquel Machuca, 30, with her children: 'The government is doing nothing to help us.' Photograph: Dave Stelfox for the Guardian

"Life changes when you lose everything," says Manoli Cortés. "There was a time when I was happy just to work and look after my home. Now, at the age of 65, I have suddenly become an activist." She is sitting in a typical Spanish living room: immaculately clean, filled with family photographs and dark wood furniture. Meanwhile, with its crisp, geometric lines, sliding French doors and private balconies, the exterior of her building looks much like any other newly built urban apartment block.

Look a little closer, though, and a different story is told. The afternoon sun shines down on concrete walls adorned with spraypainted banners and stencilled slogans, the most revealing of which reads: "Ni gente sin casa, ni casas sin gente" (No people without houses, no houses without people). This is Corrala Utopía, the first in a growing network of previously vacant properties in the Andalusian capital of Seville now occupied by victims of Spain's ongoing economic crisis.

Η καταστροφή της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής στη ΒΑ Χαλκιδική από την εξόρυξη χρυσού – το πλήρες κείμενο

Απο το “Πόρισμα της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ” που είχε ανεβεί στις 3/8, έλειπε μεγάλο μέρος του κειμένου και τα συμπεράσματα. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:

Η επαπειλούμενη καταστροφή της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής στη ΒΑ και μέρους της Κεντρικής Χαλκιδικής από τις εξορύξεις χρυσού επιβεβαιώνεται από τη Γεωπονική σχολή της Θεσσαλονίκης.

Λαδιαβίτης

ΠΟΡΙΣΜΑ

ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜΕΛΩΝ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ του ΑΠΘ

Η Γενική Συνέλευση της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) με αριθμό 692/22-6-2012, μετά από αίτηση του Συντονιστικού Οργάνου των Φορέων της Ιερισσού και των πέριξ, εξουσιοδότησε Επιτροπή ειδικών, από μέλη του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού της Σχολής, να αποφανθεί για το “εάν και κατά πόσο η επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στη Β.Α. Χαλκιδική είναι συμβατή με αγροτικές δραστηριότητες όπως, η Γεωργία, η Κτηνοτροφία, η Μελισσοκομία, η Αλιεία, κ.ά.”.

Η Επιτροπή αποτελείται από τα ακόλουθα μέλη:

1.      Αποστολίδης Απόστολος, Αναπληρωτής καθηγητής Ιχθυολογίας

2.     Δημάση-Θεριού Κορτέσσα, Καθηγήτρια Δενδροκομίας

3.     Θρασυβούλου Ανδρέας, Καθηγητής Μελισσοκομίας

4.     Λαζαρίδης Χαράλαμπος, Καθηγητής ΜηχανικήςΤροφίμων

5.     Νικολάου Νικόλαος, Καθηγητής Αμπελουργίας

6.     Ντότας Δημήτριος, Καθηγητής Διατροφής ΑγροτικώνΖώων

7.     Παναγιωτόπουλος Κυριάκος, Καθηγητής Εδαφολογίας (συντονιστής)

8.     Σέμος Αναστάσιος, Καθηγητής Αγροτικής Οικονομίας
9. Τσιάλτας Ιωάννης, Λέκτορας Εφαρμ. Φυσιολ. Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας.

Δίωξη για κακούργημα στον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ για σύμβαση ΔΕΗ με ΜΕΤΚΑ!

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος ασκήθηκε στον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ Τάκη Αθανασόπουλο για την αμαρτωλή σύμβαση που είχε υπογράψει το 2007 με την εταιρεία ΜΕΤΚΑ (συμφερόντων Μυτιληναίου) για κατασκευή μονάδας στο Αλιβέρι με την ιδιότητα του προέδρου της ΔΕΗ. Μαζί του διώκονται τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου αλλά και ο νόμιμος εκπρόσωπος της αναδόχου εταιρείας.

για σύμβαση ΔΕΗ με ΜΕΤΚΑ

Συγκεκριμένα, η ποινική δίωξη που ασκήθηκε στον τότε πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. είναι για απιστία στην υπηρεσία σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου, ενώ για ηθική αυτουργία στην πράξη αυτή κατηγορείται ο εκπρόσωπος της ΜΕΤΚΑ.

Για την υπόθεση είχε διαταχθεί προ καιρού προκαταρκτική εξέταση, από την οποία προέκυψε ότι η υπογραφή της σύμβασης έλαβε χώρα παρά το γεγονός ότι ήταν γνωστό ότι υπήρχαν προβλήματα στην αδειοδότηση του έργου και ότι δεν επρόκειτο να κατασκευαστεί έγκαιρα ο αγωγός φυσικού αερίου, που ήταν προϋπόθεση για τη λειτουργία της μονάδας της ΔΕΗ.

Η εισαγγελική έρευνα επίσης κατέδειξε ότι η ζημία, που υπερβαίνει τα 100 εκατομμύρια ευρώ, συνίσταται στην αποζημίωση που υποχρεώθηκε να καταβάλει η ΔΕΗ στον ανάδοχο, εξαιτίας της καθυστέρησης, στο ποσό που κατέβαλε ως πριμ επιτάχυνσης της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου στην κατασκευάστρια εταιρεία (ΔΕΣΦΑ), στην απώλεια τοκοφορίας των πρόωρα εκταμιευθέντων κεφαλαίων, στην επιβάρυνση από τόκους δανείων που έλαβε κ.λπ.

Ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κ. Τ. Αθανασόπουλος και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών κ. Μέργος υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους στον πρωθυπουργό κ. Αντ. Σαμαρά.

Ο λόγος είναι η άσκηση ποινικής δίωξης κατά του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ κατά το έτος 2009 στο οποίο ήταν μέλη, σχετικά με την μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος του Αλιβερίου.

wwww.bankingnews.gr   

09/03/13 - 17:55

Το αδιέξοδο της ισχύος. Του Κ. Βεργόπουλου

Η Γερμανία, με δυσώδες παρελθόν, ιδίως έναντι των χωρών που το έχουν επώδυνα υποστεί και σήμερα συνυπάρχουν με αυτήν στο κοινό νόμισμα, αποδεικνύεται ακόμη μια φορά κοιτίδα φονικής και ατελέσφορης υπερβολής όχι μόνον για τους άλλους, αλλά και για τον εαυτόν της. Του Κ. Βεργόπουλου

Πηγή: Ελευθεροτυπία (via tvxs)

Σε κάθε ιστορική φάση, δεν σταθεροποιεί τον κατ' αυτήν «ζωτικό χώρο», στην ηγεμόνευση του οποίου αποβλέπει, αλλά τον υποβάλλει σε μονομερείς αφαιμάξεις, με συνέπεια περισσότερες αντιστάσεις παρά προσχωρήσεις στις ηγεμονικές φαντασιώσεις της.

Ενώ η τρέχουσα κρίση ξεκίνησε από την αμερικανική χρηματοπιστωτική φούσκα και πέρασε στις υπερεκτεθειμένες σε αυτήν γερμανικές τράπεζες, οι τελευταίες μετέφεραν την κρίση τους στον ευρωπαϊκό Νότο, ενοχοποιώντας τον για παθογένειες από το παρελθόν. Στην Αμερική, ο πρόεδρος Ομπάμα, με συνείδηση του συστημικού χαρακτήρα της κρίσης, στηρίζει την απασχόληση, τους αδύναμους και πιθανώς λιγότερο ανταγωνιστικούς, προκειμένου να σταθεροποιήσει την οικονομία και την ανάκαμψη, προϋπόθεση όχι μόνον για ισοσκέλιση του δημόσιου ελλείμματος, αλλά και για οποιαδήποτε διαρθρωτική μεταρρύθμιση.

Τα επιτεύγματα του Ούγκο Τσάβες

ΠΗΓΗ: The Press Project Μέχρι και την ημέρα που ο Ούγκο Τσάβες έχασε τη μάχη για τη ζωή ο φιλελεύθερος Τύπος και των δύο πλευρών του Ατλαντικού δεν έχει σταματήσει να προσπαθεί να διαλύσει τη νέα κυβέρνηση του Η μεγάλη του νίκη (με 12 μονάδες μπροστά από τον Γκουτιέρες) δεν έχει ακόμα αναλυθεί. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο Τσάβες κέρδισε τον αγώνα παλεύοντας τον καρκίνο και έχοντας απέναντί του όλα τα ΜΜΕ από τα πιο μικρά τοπικά μέχρι τα μεγαλύτερα διεθνή (σκεφτείτε την ανάλογη περίπτωση στου ΣΥΡΙΖΑ στις Ελληνικές εκλογές) καθώς και κάτι που σπάνια αναγνωρίζεται: έναν εκλογικό χάρτη που είναι εξαιρετικά προκατειλημμένος προς τις μεσαίες και ανώτερες τάξεις με γεωγραφικά εμπόδια και δυσκολία πρόσβασης για τα μέλη της εργατικής τάξης. Ένας από τους κύριους παράγοντες για την δημοτικότητα της κυβέρνησης Τσάβες και την συντριπτική νίκη του στην εκλογική διαδικασία του Οκτωβρίου του 2012 είναι η μείωση της φτώχιας, που κατέστη δυνατή επειδή η κυβέρνηση πήρε πίσω τον έλεγχο της εθνικής εταιρίας πετρελαίου PDVSA και χρησιμοποίησε προς αυτή την κατεύθυνση τα τεράστια έσοδα από το εμπόριο του πετρελαίου. Όχι ωφελώντας μια μικρή τάξη μισθωτών, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά κατασκευάζοντας τις υποδομές που απαιτούνταν και χτίζοντας κοινωνικές υπηρεσίες που τόσο πολύ είχε ανάγκη η Βενεζουέλα. Κατά την διάρκεια των 10 τελευταίων ετών η κυβέρνηση έχει αυξήσει τις κοινωνικές της δαπάνες κατά 60,6%, δηλαδή κατά 772 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το ελληνικό αναπτυξιακό αδιέξοδο

ΠΗΓΗ: http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5.html

Κ. Λαπαβίτσας

Πειθάρχησε πλήρως η Ελλάδα στην πολιτική της τρόικα για να κρατηθεί στο ευρώ. Αυτό αποφάσισε η τρικομματική κυβέρνηση, παρά τις προεκλογικές της εξαγγελίες για ‘επαναδιαπραγματεύσεις’, ‘απαγκιστρώσεις’ και τα παρόμοια. Ικανοποιημένη δείχνει και η τρόικα, αφού εγγυήθηκε τη χρηματοδότηση για το επόμενο διάστημα, αρκεί να τηρηθούν απαρέγκλιτα οι όροι των Μνημονίων. 

Τι σημαίνει αυτό για την ανάπτυξη; 

Θα ξεκινησω με τρία απλά σημεία που περιγράφουν το αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας.

Αποβιομηχάνιση και υπερδιόγκωση των υπηρεσιών

Μετά την είσοδό της στην ΕΕ, η Ελλάδα μπήκε σε διαδικασία αποβιομηχάνισης και σχετικής συρρίκνωσης του δευτερογενούς τομέα. Παράλληλα, η συμβολή του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ περιορίστηκε δραστικά. Η οικονομία κυριαρχείται πλέον από τον υπερδιογκωμένο τομέα των υπηρεσιών που έχει χαμηλή παραγωγικότητα, χαμηλή ανταγωνιστικότητα και μικρή δυνατότητα εξαγωγών. Χαρακτηρίζεται δε από μεγάλο όγκο μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων. 

Is the Grillo bug catching?

ΠΗΓΗ: El Pais

Economic crisis, youth exclusion, discredited political parties: The situation which triggered the success of the Italian Five Star Movement could produce the same effect in southern Europe’s other countries, warns a Spanish sociologist.

Enrique Gil Calvo

The victory of Jiminy Cricket (as Beppe Grillo has always been translated in Spain, after the character in the Pinocchio story) in the recent Italian elections has once again brought to the fore the resurgence of populism, triggered by the contradictions between capitalism and democracy, that have launched a political crisis caused by financial speculation.

The situation in Greece, where its party system collapsed under pressure from the markets, has led to big gains at the polls for two populist parties at opposite ends of the political spectrum (the far-right Golden Dawn](2608201) and Syriza on the radical left, following a period of emergency technocratic government that laid out a strict financial plan for reform.

The immediate question that springs to mind is whether something similar could happen in Spain during the next elections either in 2015 or even earlier, if the current ruling party collapses? There are signs that our current democratic model is going through a profound political crisis, greatly aggravated by the serious social effects of the inequitable fiscal adjustment. Catalonia is de facto becoming independent, while its electoral majority party, Convergencia i Unió, is collapsing at the polls.

Πωλ Κρούγκμαν Vs "Ρεν του Τρομερού"

ΠΗΓΗ: euro2day

Σε ….κακό μπελά έχει αναδειχθεί ο νομπελίστας Οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμανγια τον επίτροπο Οικονομικών υποθέσεων της ΕΕ Όλι Ρεν, τον οποίο θεωρεί το «σύμβολο» της αυτοκαταστροφικής λιτότητας στην ευρωζώνη και τον κατηγορεί ότι με τις επιλογές του έσπρωξε την Ευρώπη βαθιά στην οικονομική κρίση. 

Την περασμένη εβδομάδα, οι νομπελίστας κατάφερε διπλό πλήγμα στον Επίτροπο. Αρχικά σχολίασε ότι ο κ. Ρεν είναι «η προσωποποίηση του αρνητικισμού όσον αφορά τις επιπτώσεις της λιτότητας» και εν συνεχεία τον επέκρινε για την θεωρία του ότι η λιτότητα είναι που έχει προκαλέσει σχετική ηρεμία στις αγορές το τελευταίο διάστημα, ενώ ο κ. Κρούγκμαν πιστεύει ότι η ηρεμία οφείλεται στις κινήσεις της ΕΚΤ. 

Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο κ. Κρούγκμαν είχε αναφερθεί στον αντιπρόεδρο της Κομισιόν ως «Ρεν ο Τρομερός», σχολιάζοντας ότι οι επανειλημμένες δηλώσεις του επιτρόπου ότι η ανάπτυξη επιστρέφει στην ευρωζώνη, είναι εντελώς λάθος. 

Kaletsky: The age of austerity is ending

By Anatole Kaletsky

 

FEBRUARY 28, 2013

ΠΗΓΗ: REUTERS

Whisper it softly, but the age of government austerity is ending. It may seem an odd week to say this, what with the U.S. government preparing for indiscriminate budget cuts, a new fiscal crisis apparently brewing in Europe after the Italian election and David Cameron promising to “go further and faster in reducing the deficit” after the downgrade of Britain’s credit. But politics is sometimes a looking-glass world, in which things are the opposite of what they seem.

Discussing the outcome of Friday’s “sequestration” of U.S. government spending is best left to the month ahead, when we see how the public reacts to government cutbacks. But in Italy, Britain and the rest of Europe, this week’s events should help convince politicians and voters that efforts to reduce government borrowing, whether through public spending cuts or through tax hikes, are both politically suicidal and economically counterproductive.

12 ώρες στο κρύο: μια συμβολική ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

12  ώρες  στο  κρύο:                                                                            

μια συμβολική                                                                    

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

                                                                                      

για την Κοινωνία που πεθαίνει από το κρύο

• Αν θεωρείς φυσικό, εν έτει 2013, να μετράμε 25 ανθρώπους νεκρούς στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν μ’ όποιον τρόπο…
• Αν νομίζεις ότι για τους  2 νεκρούς  φοιτητές στη Λάρισα (και τους  3 που χαροπαλεύουν), φταίνε οι ελλιπείς τους γνώσεις γύρω από τις ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα…
• Αν πιστεύεις ότι όποιος συνδέει την τραγωδία αυτή  -και όλες όσες προηγήθηκαν-  με την οικονομική κρίση και την εξαθλίωση είναι λαϊκιστής…

Τότε, αυτό το κάλεσμα ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ

Αν πάλι πιστεύεις                                                                               

ότι πίσω από αυτές τις καθημερινές  μικρές και μεγάλες τραγωδίες 
βρίσκονται                                                                                               

- οι δηλητηριώδεις πολιτικές  των Μνημονίων                                              

- οι άγριες ανατιμήσεις στα καύσιμα                                                         

(όπως τις υπαγορεύουν οι μεγιστάνες του λαθρεμπορίου)

- οι τρικομματικές αποφάσεις που οδηγούν την κοινωνία σε ασφυξία

Αλλά και αν σου τη δίνουν οι αναθυμιάσεις των παπαγάλων της ΤV

                        ΤΟΤΕ  ΕΛΑ

      στην ολονυκτία πένθους  και οργής 
από τις 8 το βράδυ της Δευτέρας ως τις 8 το πρωί της Τρίτης        

στην κεντρική πλατεία ΤΡΙΚΑΛΩΝ

• Πολίτες κατά της Κοινωνικής ασφυξίας
  
  
• Φοιτητές του ΤΕΙ Τρικάλων  

Ο καθένας, η καθεμία, ανάλογα με τις δυνάμεις του/της, μπορεί να συμμετάσχει από 12 λεπτά ως 12 ώρες